Page [unnumbered]
¶De pensionibus. Cap. 19.
QVoniam pensiones quae ad illos deferuntur qui alijs suis cedunt sacerdotijs, solēt ignauiam illorum & auaritiā nutrire, qui laboris expertes lucri participes esse volunt, hu∣iusmodi fucos aliorum sudores depascere nō feremus. Ita{que} nullum cui{quam} censum huiusmodi annuum relinquimus, nisi cuius vel propter morbum, vel propter senectutem habenda sit ratio: quae cum occurrunt impedimenta, proprius illorū locorum episcopus adeatur, is tantum constituet pensionem quantā aequam esse putabit, quam summa fide successor per∣soluet. Sed aetas & valetudo quamdiu ferent, omnino nullū a sacerdotio ministrum discedere patimur, alioqui nullū ex relicto sacerdotio fructum cuiuscun{que} generis iure vēdica∣bit. Vicarij, quoniā in laboribus paroecie assiduè versantur, & tenues prouentus ad se alendos & familiam plaerun{que} habent, par est vt omni genere pēsionum soluendarum exi∣mantur. Statuimus ita{que} vt nullus pastor, patronus, aut quiuis alius ab eis posthac nomine pensionis annuae quic{quam} omnino exigat.