Reformatio legum ecclesiasticarum ex authoritate primum Regis Henrici. 8. inchoata: deinde per Regem Edouardum 6. prouecta, adauctaq́[ue] in hunc modum, atq[ue] nunc ad pleniorem ipsarum reformationem in lucem ædita.

DE CONCIONA TORIBVS.

¶Concionandi munus quale sit, & quomodo suscipi debeat. Cap. 1.

OVoniam concionandi munus populo Dei maximè necessarium est Ecclesia nūquam destitui debet. Illud tamèn diligentissimè prouidendum est, nè quisquam ad officiū tam praeclarum assumatur, nisi pietatem ad illum locum, & conueniētem doctrinā secum adferat. Quòd vt meliùs sciri possit praesulum au∣thoritatem ad concionatores in Ecclesiis disponendis inter∣cedere volumus. Nec vlli permittimus vt hoc concionandi munus suscipiat, aut in eo seipse collocet, nisi legitima pote∣state eorum quorum interest, fucrit ad illud aduocatus. In quo tantam Episcoporum diligentiam esse volumus vt te∣merè non omnes ad sciscant, quicun{que} de spiritu Dei iactāt afflatos, sed illorum vitam, & eruditionem considerent & perpendant, vt ex eo cognosci possit an illorum spiritus a Deo proficiscantur.

¶Concionatoribus errores esse cauendos, & crrorum libros. Cap. 2.

QVibus vero concionandi potestas conceditur, hi vehemē∣ter aduigilare debent, ne velerrores disseminent in Ecclesia, velinutiles questiones, hominum inuenta & com∣menta, voces nouas,aut vlla deni{que} superstitionum fermen∣ta: nominatìm autem nec Anabaptistarum libellos autho∣ritate publica toto damanatos in nostro Regno nec aliorum quorumcun{que} quos sectarios vocant, veliam explosa 〈◊〉〈◊〉 vel quae post hac explodentur, aut vilo modo doceant,

aut tradant, aut illorum 〈◊〉〈◊〉 〈◊〉〈◊〉 aut antequàm illius doctrinae, partem confirmandam de qua publicè con∣cionatur.

¶Concionatorum mores & doctrinae quales esse debeant. Cap. 3.

IN concionatoribus, vitae magistris huiusmodi placabili∣tas, & modestia debet inesse, nunquàm vt acerbè conten∣dāt, necinter se necalter in alterum maledicta intorqueat, quòd si fortè quispiam ex illis sit qui doctrinam impiam in concione peruulgauerit, admoneri debet, vt publicè suum errorem agnoscat, quòd si recusauerit facere, index illum afficiat haeretici paena, nisi de sententia decesserit, & hoc etiam accuretur, vt vbi pernitiosam hanc doctrinam con∣seuit, ibi sanus & pius aliquis concionator cius haeresin con∣uincat, ne populus erroris venenum hauriens a vera descis∣cat & communi fide: Concionatores acriter vitiorum im∣probitatē obiurgēt, sed in eo sicillis oratio pregrediatur nul∣lius vt hominis occulta maleficia separatim & propriè de∣monstrent. Nec quenquam nominatim reum coram multi∣tudine citent, nisi tam importunus quispiam fucrit vt Ec∣clesiasticas admonitiones antegressas contempserit. Euidens etiam & apertus sit concionatorum sermo, non obscurus: nec perplexus, nec verba sponte sic inuoluant, & implicent, vt aequè possint in vtram{que} partem distorqueri.

¶Ad quos propriè concionandi munus pertineat. Cap. 4.

ARcbiepiscopi in hac concionandi munere principatum 〈◊〉〈◊〉 debent. Succedant Episcopi, Decani & quicun∣{que} sunt in dignitatibus (vt vocant) constituti: Nec hi solum in hac occupatione sanctissima debent esse, sed pastoribus

etiam & parochis eadem potestas in suis gregibus concedi debet, nisi iustae causae subsint ob quas Episcopi sui silētium illi indixerint.

¶De conuocandis per Episcopum con∣cionatoribus. Cap.5.

ET vt concionum sit vberior fructus, & concionatorum maior consensus, Episcopus omnes concionatores quibus speciale priuilegiū, hoc est precipuam & peculiarem potesta∣tem indulsit latè per vniuersam diocesim suam concionādi certis temporibus ad se singulis Annis congreget, cum illis de concionibus communicet, ac ex illis praediscat quae vitia, quibus in locis maximè frequententur, & quibus remedijs possit illis facillimè occurri, vt communi quadam conspira∣tione concionatorum improbitas coerceatur, & pietas di∣latetur.

¶De his qui interesse debent con∣cionibus. Cap.6.

QV oniam precipuus sabbatorum cultus in praecipienda sa∣crarum Scripturarum scientia consistit, illos Ecclesia∣sticis feriri volumus, qui concionibus interesse nolunt, aut negligunt, nisi morbus illos impediat vel necessarium iter, vel alia pietatis exercitia, vel aliqua huiusmodi negotia quae omnino necesse est statim obiri. Et hoc in loco primae partes nobilium, & principum virorum esse debent, vt suo pulcherimo & honoratissimo exemplo, studia plebeiorū, & 〈◊〉〈◊〉 inuitēt, deinde praecipimus vt propter maiorem huius rei disciplinam sanciendam, magistratus, iusticiarij, praefecti Ciuitatum, & reliqui quocun{que} iurisdictionis no∣mine censeantur, concionibus intersint, nisi magna illos & omninò non praeter mittenda causa detineat.

¶Quid de his statuendum sit qui in concione obstrepunt. Cap. 7.

SI qui tanta importunitate sint, vt concionatore adhuc ex pulpito loquente, vel interfari, vel obstrepere velint, vel ad illum aliquomodò allatrare, ab Ecclesia segregentur, & communionis sint expertes, donec palàm crimen agnouc∣rint, & resipuerint. Itidem quicun{que} vel otiose obambulan∣do, vel in tēpestiuè garriendo, vel ex caetu sacro sic emigrā∣do, concionis vt contemptus in eo vel concionatoris depre∣hendi possit, vel quacun{que} alia ratione populum ad concio∣nem attentum scientes, & volentes auerterint, aut inter turbauerint, meritas huiusmodi sceleratae leuitatis paenas dabunt, & Ecclesiae in eo satisfacient, quòd eam sub prauis∣simo exemplo offenderint.