Page [unnumbered]
Omnes homines naturaliter scire desiderant.
QVis non Aonios latices, Phoebi{que} fluenta
Quaerit, & Hyblaeo mella petenda jugo?
Scilicet humanis haec est innata medullis,
Haeret & in nostro pectore sacra sitis
Scrutari secreta Deûm, vires{que} Parentis
Naturae, in tacito quas tenet ipsa sinu.
Vt sciat aethereos, perfert cerviclbus, axes,
Et non ingrato pondere sudat, Atlas.
Vt sciat Aglautos slavae secreta Dianae,
Non metuit tantae jurgia saeva Deae.
Ipsas scire juvat Rhodopeïa carmina sylvas,
Quàm vellent doctum vel didicisse melos!
Scire juvat summus quot sydera gestat Olympus,
Quot tenet accensas nox tenebrosa faces,
Seu petis Icarijs superûm palatia pennis,
Seu Phoebi currus cum Phaetonte regis.
Pectore quis toto sacras non imbibit artes?
Aut quis non tantas ambit avarus opes?
Hos satus I••••eto de coel•• sustulit ignes.
Hanc ille aeterno pectore pascit ave•…•….
Tantalus & medio sitit has in slumine lymphas,
Haec & jejuno pectore poma petit:
Prima per aequoreos ausa est quae currere fluctus,
Haec tantùm petijt vellera, Graia ratis.
Cimmerias animi tenebras, & slumina Lethes
Odimus, haud vlli pectora coeca placent.
Ergo animis dedit ipsa sitim Natura sciendi,
Hoclacte Infantes nutrjit ipsa suos.