A replie to Iesuit Fishers answere to certain questions propou[n]ded by his most gratious Matie: King Iames By Francis White D: of Div· deane of Carlile, chaplaine to his Matie. Hereunto is annexed, a conference of the right: R:B: of St Dauids wth the same Iesuit*

ANSWER. [ A]

First, If the Bloud of Christ is of infinite price, To what purpose doe you conioyne the bloud of a 1.1 Martyrs, and the vo∣luntarie Passions of Creatures, to the same? For is any man so foolish, as to adde the Light of a Candle to the cleare Light of the Sunne? If you answere, They are conioyned, not in equalitie, but by Subordination; I demand, Where hath the Sonne of God appointed this? And if you couple humane [ B] Satisfactions to Christs expiation of veniall sinne b 1.2, and the temporall paine of mortall; you may vpon as good warrant doe it, for the attonement of the eternall punishment: because (according to your former Tenet) by mysticall Vnion, the Actions and Passions of the Members, are the Actions and Passions of the Head c 1.3; and consequently, they may partake vertue of satisfying, with the Passions of Christ.

Secondly, Although one drop of Christs Bloud, euen when he was Circumcised, and whipped, might haue beene sufficient for mans Redemption, if God had so ordayned; yet presupposing the Diuine Decree, and Ordinance, to the [ E] contrarie, one drop of Christs Bloud is not sufficient to make Satisfaction for our sinnes; because Sufficiencie in this kind, is to be measured by the Wisedome, Will, and Acceptati∣on of the Ordayner; which requireth as much as himselfe

appointed, and decreed should be; and neyther more, nor [ A] lesse a 1.4.

It is remarkable, how these Romane Higlars, with one 〈◊〉〈◊〉, both magnifie and debase the price of Christs Bloud. [ B] For one while they say, That one drop thereof is sufficient to satisfie for all the sinnes of the World b 1.5; and then againe they inferre, That it is fit it should be eeked out with an ad∣dition of Saintly Satisfactions c 1.6, to rayse a Stocke, to re∣deeme Soules out of Purgatorie. Else why stint they not this Treasure vpon the maine Reuenue of Christs Passions onely? Their detected meaning is; Christs Bloud alone, yea, one drop thereof, is all-sufficient to saue Soules; but the same is insufficient to impregnate his Holinesse his Coffers d 1.7: The [ C] Bloud of Christ hath abundant vertue in it, to cleanse sinnes; but it must emendicate Vertue, to fill Purses, and to satisfie the Auarice of the Horse-leaches of Rome e 1.8.

Therefore good cause had Caluin, and so haue wee, to vindi∣cate the honour of our Sauiour, and to protest against your de∣rogating from the merit of his Bloud: which impietie, al∣though

you endeauour to colour your Doctrine, yet the [ A] practise of your people (by you tollerated) madding vpon the merits of Saints, and contemning the merits of Christ, ac∣counting the same drie and exhaust, is intollerable and exe∣crable.

Notes

• a 1.1

  〈◊〉〈◊〉. Sum. li. 5. d. Remiss. & Disp. Filius Dei non solum guttā, sed totum sangui∣nem fudit pro peccatoribus, & praeterea Martyres pro fide & Eccle∣sia sanguinem su∣um fuderunt, & vltra quod peccas∣sent puniti fue∣runt, restat quod in dicta effusione, omne peccatū pu∣nitum est, & 〈◊〉〈◊〉 sanguinis effusio, est Thesaurus, in 〈◊〉〈◊〉 Ecclesiae repositus, cuius claues Ecclesia inde, quando vult potest scrinium aperire & 〈◊◊〉〈◊◊〉 cui voluerit communicare remissiones & indulgentias fidelibus faciendo, & sic peccatum non rema∣net impunitum, quia punitum fuit in Filio Dei, & Martyribus sanctis suis.
• b 1.2

  Antouin. Sum. p. 1. Tit. 10. ca. 3. Potest vt videtur per Indulgentiam in quantum habet rationem cuiusdam absolutionis, remitti culpa [ C] 〈◊〉〈◊〉. Palud. 4. d. 20. q. 4. Viguer. Instit. c. 〈◊〉〈◊〉. vers. 22.
• c 1.3

  Nazarius, in 3. p. Tho. q. 1. ar. 2. contr. 7. Praemittendum est, Christum esseveluti Hypostasin 〈◊〉〈◊〉 corporis mystici, quod est Ecclesia, &c. Constat au∣tem, Actiones & Passiones, tam capitis quam membrorum, eidem Hypostasi tribui, cuius sunt caput & membra. Ibid. Quia per gratiam ex Christi capitis influxu receptam, constituimur illius viua membra, quorum membrorum, Christus non solum est Caput: sed etiam suppositum, vt ante diximus: ideò hoc ipso, quod nos meremur, & satisfacimus, vt membra Christo Capiti vnita, & vt existentia in Christo, tan∣quam in communi supposito, dicimur mereri, & satisfacere de toto rigore iustitiae; quia secundum 〈◊〉〈◊〉 considerationem non tam nos meremur & satisfacimus in Christo, quàm Christus vt Caput, & vt mysticum suppositum, meretur & satisfacit in nobis. Ibid. Si mystici corporis Ecclesiae membra considerentur, qua∣tenus simul cum Christo capite, vnum integrum & perfectum Ecclesiae corpus constituunt, dici verè & ab∣solutè potest, corpus hoc mysticum per suum caput satisfecisse, de toto rigore justitiae, & superabundasse: non ob eam tantum causam, quod Christus qui Caput est mystici corporis, sufficienter & de toto rigore 〈◊〉〈◊〉 pro membris satisfecerit, fed ea etiam ratione, quod membrorum satisfactiones Christi Capitis sa∣tisfactioni conjunctae, & vt vna completa satisfactio, cum ea consideratae perfectionem accipiunt, ita vt [ D] considerata satisfactione ex parte Christi, cum extensione secundum suae virtutis participationem, ad om∣nes & singulas membrorum satisfactiones à Christi satisfactione dependentes, dicatur Christus, tam 〈◊〉〈◊〉 se, quàm in membris suis satisfacere, mereri, jejunare, &c. consideratis verò membrorum satis∣factionibus, vt satisfactione Christi conjunctis, dicantur membra sufficienter, & ex toto rigore justitiae 〈◊〉〈◊〉 pro peccatis, quatenus sunt offensa Dei. Sic enim quasi consequenter, satisfactio Christi mem∣bris tribuitur, & ex parte membrorum se tenet, & cum eorum satisfactionibus computatur.
• a 1.4

  Durand. 3. Dist. 20. q. 2. Po∣tuisset si voluisset reparare humanam naturam, 〈◊◊〉〈◊◊〉 & reparando per satisfactionem potuisset pro satisfa 〈◊◊◊〉〈◊◊◊〉, puri hommis, &c. 〈◊〉〈◊〉. 3. d. 20. q. 2. 〈◊〉〈◊〉, quod non est 〈◊〉〈◊〉 Deo 〈◊◊◊◊〉〈◊◊◊◊〉. 〈◊〉〈◊〉, 3. d. 19. 〈◊〉〈◊〉 20. 〈◊〉〈◊〉. 4. Conclus. 2. 〈◊◊◊〉〈◊◊◊〉 Redemptione, quod bonitas illius 〈◊〉〈◊〉 cuius 〈◊〉〈◊〉 detinetur: Sed 〈◊◊◊〉〈◊◊◊〉 homo 〈◊◊〉〈◊◊〉, a Diabolo potuit acceptare pro offensa illata per hominem, 〈◊〉〈◊〉 modi 〈◊◊◊〉〈◊◊◊〉: Et 〈◊〉〈◊〉 intelligenda 〈◊◊◊〉〈◊◊◊〉 cum 〈◊〉〈◊〉, 〈◊◊◊〉〈◊◊◊〉 Christi sufficere potuit pro 〈◊〉〈◊〉 totius humani generis.
• b 1.5

  Extra. d. Poen. & Remiss. 〈◊〉〈◊〉 6. Non gut∣tam sanguinismo∣dicam quae tamen propter vnionem ad verbum, pro Redemptione to∣tius humani ge∣neris 〈◊〉〈◊〉. Angelus, 〈◊〉〈◊〉. Sum. v. Indulgen∣tia, n. 9. Cuius minima gutta 〈◊〉〈◊〉, vel sudo∣ris, sufficeret ad Expiationem omnium peccatorum, quae vnquam fuerunt perpetrata, vel perpetrabuntur, quia eius 〈◊〉〈◊〉 nihil sunt omnia.
• c 1.6

  Nugnus, in Addit. 3. part. Tho. q. 20. ar. 3. dif. 1.
• d 1.7

  〈◊〉〈◊〉. Paris, in Henrico 3. Romanorum loculos impregnare. Ibid. pag. 316. Magister Otto Papae Nuntius, Literas recitauit, in quibus Papa allegauit Scandalum Sanctae Romanae Ecclesiae, & opprobrium vetustis∣simum, notam scilicet Concupiscentiae, quae radix dicitur omnium malorum, &c. Sed quoniam Scan∣dali huius & infamiae, Romana paupertas causa est, debent boni filij matris inopiam subleuare, &c.
• e 1.8

  Angelus 〈◊〉〈◊〉. Sum. 〈◊〉〈◊〉. Indulg. nu. 2. Qui plus dat & magis laborat, caeteris paribus, plus ha∣bebit. Illi qui plus dat, & plus laborat, correspondet annus efficacieoris Poenitentiae. 〈◊〉〈◊〉, Bolog∣ninus, tr. d. Indulg. n. 85. Sanctissimus Dominus Innocentius, concessit Indulgentiam, quod quicun∣que [ D] dederit Decem pro constructione Ecclesiae remittatur ei quinta pars peccatorum suorum: aut si quis offerat vno ictu quadraginta, sint remissa omnia peccata. 〈◊〉〈◊〉, d. Indulg. lib. 1. cap. 16. Si quis visi∣tat Ecclesiam, tamen ob paupertatem non facit Eleemosynam, an lucretur? Resp. Quod non lucra∣tur, & ista (Opinio) est communis. Lucratur augmentum gratiae vel gloriae, sed non remissionem Poe∣nae, seu adeptionem Indulgentiae. 〈◊〉〈◊〉. v. Indulg. n. 19. Nauar. 〈◊〉〈◊〉. Hist. Italiae, lib. 13. pag. 489. Leo. Laurentij Puccij quatuor Sanctorum Cardinalis, secutus Concilium, nullo tempo∣rum & locorum habito delectu, per vniuersum Orbem amplissima priuilegia, quibus non modo viuis delictorum veniam consequendi, sed & defunctorum animas eius ignis in quo delicta expiari dicuntur, poenis eximendi facultatem pollicebatur, promulgarat: quae quia pecunia tantum à mortalibus extor∣quendi gratia concedi notum erat, & à quaestoribus huic negotio praefectis impudenter administraban∣tur, magnam plerisque in locis indignationem, offensionemque concitarant, & 〈◊〉〈◊〉 in Germania vbi à multis ex eius ministris huiusmodi mortuos poenis liberandi facultas, paruo praetio vendi, vel in Cauponum Tabernis aliae subijci cernebantur. [ E]