Tyros roring Megge Planted against the walles of melancholy. One booke cut into two decads.

About this Item

Title
Tyros roring Megge Planted against the walles of melancholy. One booke cut into two decads.
Author
Tyro, T.
Publication
At London :: Printed by Valentine Simmes,
1598.
Rights/Permissions

To the extent possible under law, the Text Creation Partnership has waived all copyright and related or neighboring rights to this keyboarded and encoded edition of the work described above, according to the terms of the CC0 1.0 Public Domain Dedication (http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/). This waiver does not extend to any page images or other supplementary files associated with this work, which may be protected by copyright or other license restrictions. Please go to http://www.textcreationpartnership.org/ for more information.

Link to this Item
http://name.umdl.umich.edu/A14160.0001.001
Cite this Item
"Tyros roring Megge Planted against the walles of melancholy. One booke cut into two decads." In the digital collection Early English Books Online. https://name.umdl.umich.edu/A14160.0001.001. University of Michigan Library Digital Collections. Accessed June 10, 2024.

Pages

Page [unnumbered]

Epstola sexta. Amicae salutem.

Anna oror, soror Anna, quid est quod spernis amantē?

Deamaui te (ita me tu) iamdiu perditè.

Et, si quid facio nunc quoque quaeris, amo.

Tu mea rosa, tu rosmaris: tu mea Venus limpidissima. Par∣turijt mter tua, et nata est corusca flamma, qua ego infoelix Ilium incendor. Sic ego vertor in cineres, te homine interea so∣spite. O crudelis Anna, nihil Tyronem tuum curas? Per∣gin' mulier esse? Nil miserere moribundi? Per nitidos illos o∣cellos tuos, per labella purpurea, per marmoream capitis co∣lumnam, per teretes deni{que} digitos obtestor, duram tuam men∣tem exuas: neu committas vt suspiria mea sensus tuos praeter∣volent. O Cytharea, tu{que}, puer{que} tuus spectatissimū iuuenem spoliastis, vulnerastis, trucidastis. Eheu, vbi sum? vbi? vbi? nescio. Amor ingenium mihi omne ex animo expectorat. Ah Anna mollis, & tamen rigida: calida, & tamen frigida: tu homo Adamantina me hominem Ferreum ad te attraxisti. Ne nega: conuincam enim si inficiabere. Abi in rem malam, Naso, cum istoc tuo versiculo,

Vix erit è multis quae neget vna tbi.

Quam diù ego speraui miser? & iam nil habeo nisi spem me∣ram. Aedepol nae, nos Narcissi egregijs faciebus, aequè su∣mus omnes inuisi puellis propter pauculos fuscos, & deformes. Fallor? an animula mea me Microcosmum vocat? Incertus animum huc illuc voluo. Annuis? Semideus sum: si non, E∣pitaphium hoc sepulchro meo incidi volo.

Quis iacet hîc? Tyro. Cur ille? Necatus ab Anna, Anna, cuius amor fcilè reuocaret ab Orco. Vtcun{que} mecum erit, bene sit (mi ignis) tibi.
Do you have questions about this content? Need to report a problem? Please contact us.