Terentius Christianus, sive Comœdiæ duæ, Terentiano stylo conscriptæ ad vsum scholarum seorsim excusæ. Tobaeus. Iuditha. His accessit pseudostratiotes, fabula iocosa ac ludicra. Authore Cornelio Schonaeo.

About this Item

Title
Terentius Christianus, sive Comœdiæ duæ, Terentiano stylo conscriptæ ad vsum scholarum seorsim excusæ. Tobaeus. Iuditha. His accessit pseudostratiotes, fabula iocosa ac ludicra. Authore Cornelio Schonaeo.
Author
Schonaeus, Cornelis, ca. 1541-1611.
Publication
Londini :: [Printed by Thomas Snodham] ex typographia Societatis Stationariorum,
1620.
Rights/Permissions

To the extent possible under law, the Text Creation Partnership has waived all copyright and related or neighboring rights to this keyboarded and encoded edition of the work described above, according to the terms of the CC0 1.0 Public Domain Dedication (http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/). This waiver does not extend to any page images or other supplementary files associated with this work, which may be protected by copyright or other license restrictions. Please go to http://www.textcreationpartnership.org/ for more information.

Subject terms
Latin drama, Medieval and modern -- Early works to 1800.
Link to this Item
http://name.umdl.umich.edu/A11579.0001.001
Cite this Item
"Terentius Christianus, sive Comœdiæ duæ, Terentiano stylo conscriptæ ad vsum scholarum seorsim excusæ. Tobaeus. Iuditha. His accessit pseudostratiotes, fabula iocosa ac ludicra. Authore Cornelio Schonaeo." In the digital collection Early English Books Online. https://name.umdl.umich.edu/A11579.0001.001. University of Michigan Library Digital Collections. Accessed June 10, 2024.

Pages

Scena I.

DORIO, PHORIMIO.

Trochaici, partim catalectici, partim acatactici.

QUid nunc consilij capiemus Phormio?* 1.1 Aut quo pacto tantum dedecus celabimus? Phor, Pol neque quid dicam, neque quò me recipiā, neque quid agam scio. Nam ad restim iam nobis resredijt planissimē.

Page 180

Dor. Nil me herculè aliud restare vide, deligenda* 1.2 arbor est suspendio. Phor. Vtinam hîc aliquid esset, quo me pracipitem darem: Nam vitae iamdudum me taedet meae. Dor. Neque ego quicquam malim, quàm in haere defungier: Adeò totus displiceo mihi Phor. Vah crucior, Bolum tantum tam subitò nobis ereptum esse èfau∣cibus. D. Quarta herculè luna nos natos esse arbitror, qui∣bus* 1.3 Tot calamitates, ac tanta eveniunt infortunia. Phor. Quartáne an quinta luna nati sumus, equi∣dem nescio: Hoc cerè scio, nos natos esse ad verbera. Nam superioribus diebus ab vxoribus* 1.4 Multum diúque pulsati, vix semivivi ex earum Evadebamus manibus: nunc iterum à rusticis Caesi vsque ad necē, aegrè membra traimus misri. Dor. A Rusticis Ais? imo vnts nos ad hunc exercuit modum, A sola vxore adiutus. vah, merito me nunc nostra pudet Ignautae. Phor. Ego pol magno impetu frequentes Rusticorum turmas irruere in nos arbitrabar: Hinc me ubitus timor inuadebat. nam nisi* 1.5 Id putassem, continuò caput isti dissecuissem Sacrilego, tum autem venficam istam, vah, quibus Exa••••ificassem modis? Dor. Frustra nunc isthac Fabulare

Page 181

Mihi, postquam tu nulla omnino verbera Propellens, aut auertens, & ne simul quidem Referire audens, vsque corpus verberandum prae bueris: Et prior, simulac liceret, fugeris Protinus. Phor. Confiteor Doto: quanquā tu quo{que}* 1.6 Statim fugisses, nisi ceruice praehensum, atque vi Prostratum in terram te resupinasst rusticus. Phor. Non inficior: nam continuò cor qod aunt, In genua mihi conciaebat, qui liàs esse solo Intrepidus. Credo vltricem aliquā nobis ab inferis* 1.7 Fuisse immissam furiam, quae incusso repentino Terrore, nostram retuderit laciutam, Atque petulantiam: quae iam omnem excedebant modum. Dor. id fuit Per Iouem. Sed ista mittamus, quando quidem Quod factum est, infectum reddi non potest. Quin potius Consiliū capiamus, quid posthac nobis faciendū siet. Phor. Neque pol consilium habeo, neque auxilij* 1.8 copiam. Actū est, nihil restat▪ nisi vt inedia pereamus miseri Dor. Durissimum id quidem mortis genus: quare* 1.9 Quiduis malim & facere, & pati, quàm vitam in Tantis finire calamitatibus. Phor. Et mihi quoque Onus quantumuis maximum imponi sinam, Siquidem istud effugere liceat infortunium. Dor. Hei mihi, nunc cupiam esse frugi, atque opere exercendo Totos defatigari dies, nisi

Page 128

Frustra id cupiā infelix. Phor. Ah, quis nos inopes Tecto dignabitur? quis ventrē saturabit famelicum? Nam postiminio ad vxores reuertēdi nullā herculè Spem nobis superesse conspicio. Dor▪ Et tamen nisi* 1.10 Iae recipiant, actum est perijmus funditus, Cùm ne vnus quidem obolus in loculis nobis sit reli∣quis. I'hor. Quàm velm nobis esse precatorem, aut pa∣tronum aliquem, Qui blandè, ccommodè loquendo, illis animum* 1.11 Emol••••at, & nos 〈…〉〈…〉 in gratiam. Dor. Quin i ipotius ad illas accedamus, & veniam Precemur supplices: nam si ignoto cuipiam Hanc delegaerimus prouinciam▪ periculum Erit, ne, si ille rem evulgarit, fabula Famus vulgi passim{que} traducamur▪ atque Illudamur ab omnibus. Phor. Non improbarem Consilium tuum, si ausim experirier. Sed quafront obsecro isthuc tentabimus? Dor. Perfricanda frons est, & pudor omnis est Abijciendus egentibus: exorabiles Facile{que} illas fore confido: nam foeminae Quemadmodum lues ob causas saepe ad iracundiā* 1.12 Prouocantur, ita si quis modo panlulum Bladiatur, deliniuntur, ac placantur facilè. Phor. Age, age mos gerendus est tibi, quando quidē Eò nos compellit necessitas: cui Si quis conetur resistere, actū agat: cum Dij quoque* 1.13 Huc dicantur ceder. Dor. Recta igitur eas acce∣damus: at

Page 183

Nescio quas istic procul stantes video, hem mane.

Notes

Do you have questions about this content? Need to report a problem? Please contact us.