Terentius Christianus, sive Comœdiæ duæ, Terentiano stylo conscriptæ ad vsum scholarum seorsim excusæ. Tobaeus. Iuditha. His accessit pseudostratiotes, fabula iocosa ac ludicra. Authore Cornelio Schonaeo.

About this Item

Title
Terentius Christianus, sive Comœdiæ duæ, Terentiano stylo conscriptæ ad vsum scholarum seorsim excusæ. Tobaeus. Iuditha. His accessit pseudostratiotes, fabula iocosa ac ludicra. Authore Cornelio Schonaeo.
Author
Schonaeus, Cornelis, ca. 1541-1611.
Publication
Londini :: [Printed by Thomas Snodham] ex typographia Societatis Stationariorum,
1620.
Rights/Permissions

To the extent possible under law, the Text Creation Partnership has waived all copyright and related or neighboring rights to this keyboarded and encoded edition of the work described above, according to the terms of the CC0 1.0 Public Domain Dedication (http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/). This waiver does not extend to any page images or other supplementary files associated with this work, which may be protected by copyright or other license restrictions. Please go to http://www.textcreationpartnership.org/ for more information.

Subject terms
Latin drama, Medieval and modern -- Early works to 1800.
Link to this Item
http://name.umdl.umich.edu/A11579.0001.001
Cite this Item
"Terentius Christianus, sive Comœdiæ duæ, Terentiano stylo conscriptæ ad vsum scholarum seorsim excusæ. Tobaeus. Iuditha. His accessit pseudostratiotes, fabula iocosa ac ludicra. Authore Cornelio Schonaeo." In the digital collection Early English Books Online. https://name.umdl.umich.edu/A11579.0001.001. University of Michigan Library Digital Collections. Accessed June 2, 2024.

Pages

Actus IIII.

Scena I.

CHREMES, NISA.

Trochaici, partim catalectici, partim acatalectici.

PRô Deûm atque hominum fidē! minime miror si homines Insanire incipiant ex iniuria. Nis. O mores, ô flagitia! ô inauditam impiorum

Page 172

Hominum audaciam, at que maliciam? Chr. O su∣perbiam Iudiciorum legum{que} oscitantiam! Per quā his nebulonibus, & scurris quiduis impunè licet. N. hei mihi, mori malim, quā in tātis calamitatibus Viuere & tam acerba perpeti. Chr. Non perpetiar Amplius, at que adeo animā relinquam potius, quā* 1.1 non os vti Merentur vlciscar mstigi••••, magnum est quod molior: Et spero adiuturum Deum. Nis. Quid Chreme? Chr. Viego illos pellendos, at{que} ex aedibus Exturbandos censeo: quandoquidem blandiendo Et bene faciendo, omnia{que} tolerando nihil Hactenus profecimus. Hac non successit, rem alia* 1.2 Nunc experiar via. Nis. Mi vir, si tibi velis Consultum, sententim muta: ne & ipse ce, Et nos omnes perdas. Chr. Non me clā est periculū Hac in re esse maximum, verùm sic animum Induxi meum, priùs me perditurum Meam vitam, quàm haec perpetiar diutius. Tum si maximè velim ferre, facultates non sinunt. Nam vnam coenam heri illis dedimus, quae si iter* 1.3 Nobis sit danda, actum siet. Vt enim alios Sumptus omittam grauissimos, indesinenter Sorbendo, nobis quid vini absumpserunt? Eho Quid futurum existimas Nisa, si nos assidue exe∣dant?

Page 173

Nis. Durū quidē haud nego: sed leuius sit patientia,* 1.4 Quod mutari non potest▪ Chr. Nimium hercule Improbi isti nostra abutuntur patienti, Quam tum deum nobis profuturam existimo, Cum in furorem sese commutauerit. Nis. Laudarem animum, nisi supra virestuas Esse quod conaris, arbitrarer Chreme. Chr. Nihil moror: Si moriendū est in tali facinore, mori mihi Hac tam misera vita futurum est gratius. Nō fit sine periculo facinus magnū, ac memorabile.* 1.5 Tu modo fac sis animo quieto. Nis. Facile possem, Nisi saepius, quantum armati valeant, expert esse* 1.6 misera. Chr. Audendum est: nemo ignauia victoriam Est consequutus vnquā▪ Prima coitio est acerrima, Si sustinueris, post illas vt lubet ludas licebit. Itaque hoc quicquid est periculi, magnarum erit hanc Remedium aegritudinum. Nam posthac incolumes Sat scio for nos, si semel infracto animo iniuriam A nobis propulsauerimus▪ Nis. Ne Hercules Quidē cōtraduos▪ Chr. Vah, quasi tibi desint manus* 1.7 Tu fac vticolus in prōptu sit, ego mihi furcā sump∣ser Si illis machaera, & nobis vrbina est domi. Quanquā nō magnopere istorū me terret ferocitas, Qua tum in nos bacchantur maxime, cum tuti post principia Urbis belligerantur ebrij▪ tum eorum est Operaeprecium audire audaciam, quando miserum,* 1.8 Et înermem agricolam, qui referire non audt, Maledictis lacessunt, at que verberibus.

Page 174

At nunc fax vt cum rustic minim ignauo ibi* 1.9 Rem fisse sentiant, & superi, nisi quid me aximus* 1.10 Fllit, nostros conatus iuuerit. Nam qui tibi Nunc viri videntur▪ nebuloes sunt ignauissimi. Nis. Si isthuc certum est tibi, age, parebo: tu modo quod facto erit Opus, impera. Chr. Nihil quidem ampliùs, nisi vt* 1.11 Cum tempus fuerit, te talem praebeas, Qualem ego te expertus sum saepissime. Nis. Euge, rem feliciter successuram augurr, Adeò animu ad pugnam exardescit mihi. Modò aderunt opinor, rursus nos suis* 1.12 Adorituri maledictis, probris ac convitijs. Quod si fiat▪ fait se cum viragine Congressos intelligant. Adeo ego iam ferre possum Illorum mina, & contumelios verba. At Eccum oras vtrumque prodeuntem. Tu* 1.13 Accede ad illos, ac primùm quidem expeire Si quid cum gratia impetrare queas: nā quod cauer Potes, stultum est admittere. Quod si comiter Blandequ lquendo nihil effeceris, nosque Afflgere, cruciare, at que verberare porro Pergant, memento te virum esse. Ego introeo, vt Quae ad pugnam opus erūt parē reuersura è vestigio.

Notes

Do you have questions about this content? Need to report a problem? Please contact us.