Terentius Christianus, sive Comœdiæ duæ, Terentiano stylo conscriptæ ad vsum scholarum seorsim excusæ. Tobaeus. Iuditha. His accessit pseudostratiotes, fabula iocosa ac ludicra. Authore Cornelio Schonaeo.

Actus II.

Scena III.

OZIAS, IOACHIMVS.

Eiusdem generis.

ITa me Deus amet, quanto ego magis magis{que} Effraenatam hominis impij violentiam, Ac crudelitatem barbaram mecū perpendo,* 1.1 Hoc magis metuo, ne nos sua opprimat, Affligat, vexet, at{que} excarnificet tyrannide. Sed cōmode Ioachimū huc ad me venientem conspicor, Hîc eum praestolabor. Ioa. Enim verò nihil loci Est segnitiae, neque socordiae, quantum hostium Assyriorum immanitatem intelligo,

Quorum impios conatus nisi prohibuerit Deus,* 1.2 Eorem deventuram propediem, Vt collum capistro, & servituti, at{que} iugo Intolerabils nobis praebendum sit miserrimis. Sed video hîc stantē Oziam quē quaerebam. Ozia, Scis quo in metu, & quanto in periculo simus?* 1.3 Ozi. Vtinam nesciam Ioachime. Deus bone, Militum secum huc quantas adducit copias? Ioa. Principes si simus, atque adeo monarchae,* 1.4 Reges{que} potentissimi, ne quaquam pol tamen Tantae multitudinis vim, at{que} impetum Sustinere poterimus. Ozi. Fuit hercule Crud••lis semper Holofernes ille at{que} efferus: Et nunc nihil magis vereor, quàm ne quid in nos* 1.5 Iratus statuat, ac decernat inhumanius. Ioa. Adeon impotenti esse animo, nihil suae isti vt imperans Libidini, plus quam fataliodio destinet* 1.6 Nos innocentes persequi? Ozi. Eheu, tantamnè impijs Illis hominibus malitiam ac vecordiam Innatam esse, alienis vt aerumnis, & calamitatibus Gaudeant, atque ex aliorum incommodis* 1.7 Sua vt conentur comparare commoda? Ioa. Nisi me fallit animus Ozia, haud longè à nobis aberit Infortunium: ita castris hostium vndique* 1.8 Obsessae, in angustum oppido nostrae coguntur copiae. Ozi. Est vt dicis Ioachi••••: perijmus ••undit us, Nisi Deus sua nos tueatur clementia,

Nam in nostris rebus nobis praesidij est nihil, Ioa. Verè istuc quidem abste dictum est, ac sapien∣ter: & Ob id huc omnibus arbitror incumbendum sedulo, Ut precibus nobis placatum reddamus Deum. Qui si nostrarum calamitatum miserius,* 1.9 Succurrere nobis dignetur▪ facilè vel Ualidissimis illorum obstiterimus cohortibus.* 1.10 Namque id re ipsa frequenter expertisumus: Quando pauci cum plurimis Congressi▪ victores tamen evasimus, Divina adiuti ope: nihil enim aduersus Deum Humanae valent vires, nihil armatorum copiae. Tutus est profecto, & munitus abunde, hunc qui ha∣bet Propitium sibi. Quapropter, veluti coepimus, Divinam implorare pergamus clementiam. Spero Deum nostris placatum lachrymis▪ In his miserijs nos exauditurum supplices.* 1.11 Ozi. Id quidē & ego futur•• confido. Sed tempus est* 1.12 Intrô vt concedamus, & omnes cives ad Deum Exorandum cohortemur sedulò. Ioa. Fiat.* 1.13

Notes

• * 1.1

  Iamb▪
• * 1.2

  Iamb. 2
• * 1.3

  Scaz.
• * 1.4

  Acatal. 2.
• * 1.5

  Acatal.
• * 1.6

  Iamb 4
• * 1.7

  Iamb.
• * 1.8

  Iamb. 2
• * 1.9

  Acatal.
• * 1.10

  Iamb. 3
• * 1.11

  Iamb.
• * 1.12

  Iamb.
• * 1.13

  Scaz.