Vindiciæ Ecclesiæ Anglicanæ; siue De legitimo eiusdem ministerio id est, de episcoporum successione, consecratione, electione & confirmatione; item, de presbyterorum, & diaconorum ordinatione, libri V. In quibus Ecclesia Anglicana à Bellarmini, Sanderi, Bristoi, Hardingi, Alani, Stapletoni, Parsonij, Kellisoni, Eudæmonis, Becani, aliorúmque romanistarum calumnijs, & contumelijs vindicatur. Editio secunda, priori Anglicanâ longè auctior, & emendatior. Cui inter alia accesserunt ad Fitzherberti presbyteri, Fitz-Simonis Iesuitæ, D. Kellisoni, Champnæi Sorbonistæ, Fluddi, & nescio cujus anonymi exceptiones suis quæque locis intertextæ responsiones. Opus ex idiomate Anglicano traductum, & locupletatum ab ipso authore Franc. Masono, in S. Theologia Bacchal. Archidiacono Norfolc. et socio Colleg. Mertonensis apud Oxonienses.

SERENISSIMO, MAXIMOQVE PRINCIPI, AC DOMINO, D. NOSTRO IACOBO, Dei gratiâ Magnae Britanniae, Franciae, & Hiberniae Regi, fidei verè Catholicae, & Apostolicae Defensori, &c.

ANnus iam ferè tertius agitur, ex quo Franciscus Masonus, Sacellanus ve∣ster, ad superos hinc mi∣grauit, superstite relicto huius libri autographo exemplari (cui tum ac∣cesserat propemodum su∣prema manus) dicato, vti par erat, sacratissimo nomini Maiestatis vestrae. Operesanè magni & ponderis & moliminis, nostr••sque temporibus, si quod aliud, cumprimis vtile.

Quid enim frequentiùs habent in ore hodierni Romano-Catholici, aut crepant vociferantiùs, quàm haereticis (sic enim indigitare placuit con∣stantissimos puritatis antiquissimae professores E∣uangelicos) Episcopos esse nullos, aut saltem non

legitimè & canonicè consecratos? propterea nullos Presbyteros, aut Operarios in messe Domini; nullam proinde Ecclesiam, extra quam nulla sa∣lus. Quâ quidem calumniâ aemulos se profitentur illius 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, qui (os impurum) conuitijs exer∣citum Domini onerâsse dicitur, 1. Sam. 17. 26. Nobis autem, vt nunc sunt homines, meliora vel sperare quî licet? Cum illis enim res est, quibus veri∣dissimillimae in nos calumniae piae fraudes sunt, & misericordiae censentur opera, quae acerbissima ediderunt in Orthodoxos monumenta (testatur sacra, vt appellant, domus Inquisitionis) plus∣quam Ethnicae crudelitatis. Creuit Roma vetus* 1.1 Albae ruinis, lanienis recentior, exigui Ouilis Jesu Christi.

Ac quò vehementiùs in Protestantes odium concitent, quae figmenta non sunt commenti non∣nulli asseclae Romani Pontificis, Kellisonus, Champnaeus, Norrisius, Fitz-Simon, Eudae∣mon (veriùs Cacodaemon) Iohannes, & bala∣trones idgenus alij? Qui, vt Parasitus ille Te∣rentianus, imperârunt sibi omnia assentari: eóque id commodiùs sibi facere videntur, quò impotentiùs debacchantur in Ecclesias Reformatas huiusce temporis, quó{que} turpioribus reuerendiss. Praelatos, Pastores & Ministros nostros maledictis proscin∣dunt. Quid enim sibi vult saepè saepiúsque decan∣tata, sed fundamento prorsus nullo subnixa fabula de consecratione Reuerendissimi, & nunquam sa∣tis

laudati viri, Domini Mathaei, Archiepiscopi Cantuariensis, aliorúmque, in oenopolio Londinensi, ad insigne capitis Manni, in platea vocata Cheapeside? Quam toties retulerunt ingenio••issi∣mi sequaces Mendaciorum patris, & architecti Diaboli, vt quod diuulgatum fuerat initio, tantum∣modò vt▪ fucus fieret imperitae plebeculae, tandem obrepserit ipsis autoribus totius fraudis, & apud reliquos Pontificios, praesertim Exteros, historiae fidem obtinuerit. Sic animus paratus ad sentien∣dum & loquendum malè de aduersarijs, nusquam non inuenit materiem.

Istiusmodi nugas, similés{que} quamplurimos in reli∣gionis veros Reformatores, ab impostoribus Ponti∣ficijs consutos dolos plurimis, & solidissimis dissipa∣uit & difflauit argumentis hoc elaboratissimè lucu∣bratum Masoni opus de Ministerio Anglicano. Ex quo liquidò apparebit, nullos vnquam, vbi vbi gentium, vllius Ecclesiae Episcopos & Mini∣stros magis Canonico & solenni ritu, ••dque perpe∣tuò, consecratos, & ordinatos fuisse, quàm Anglica∣nos nostros, ex quo tempore pseudo-Catholicis exu∣lâsse vera apud nos consecratio, & ordinatio visa est. Hic scopus, haec meta totius operis. Jncidunt ta∣men subinde, vt inter disputandum ferè fit, aliae non∣nullae inter nos & Romanenses controuersae theses, de Primatu sedis Romanae, de Regum in ecclesia∣sticis causis autoritate, de Religionis antiquitate in hoc Regno, de Missae Sacrificio, &c. quas tam enu∣cleatè

candidéque pertractat & discutit, vt om∣nes, quotquot sunt perlecturi, non iniqui rerum aesti∣matores, aduersariorum fraudes penitus auersari, & pedibus ire in Masoni sententiam necesse sit.

Cui verò potiùs oportuit opus nuncupari, quo vo∣catio Ministerij Anglicani solidissimè propugna∣tur, quàm, qui constantissimus semper eiusdem Cleri, & sapientissimus defensor & patronus extitit, Se∣renissimo Jacobo. Accipias igitur (Regum omnium literatissime, & sapientissime) munus hoc posthu∣mum laetâ fronte; & vt omnes, quotquot vnquam fuerunt, monarchas longa & numerosa Regum se∣rie & prosapia superas (quis enim, in tanto splen∣dore sanguinis, tot Maiorum indubitatas imagines ciêre potest) sic protegas, & defendas Praelatos, & Ministros Ecclesiae Dei (cui gubernandae, ad maximum incrementum foelicitatis nostrae, praefice∣ris) qui ab ipsis Apostolis, successionibus haud inter∣ruptis, originem trahunt, ni Consecrationes & Or∣dinationes eorum defecerint illis temporibus, de quibus vel dubitare Pontificij nefas arbitrantur.

Deus Opt. Max. Ma^tem. vestram Serenis∣simam, suámque sobolem verè Regiam aeternùm sospitet.

Maiestatis vestrae subd. deuotiss. NATHANAEL BRENT.

Notes

• * 1.1

  Liu. lib. 1.