Vindiciæ Ecclesiæ Anglicanæ; siue De legitimo eiusdem ministerio id est, de episcoporum successione, consecratione, electione & confirmatione; item, de presbyterorum, & diaconorum ordinatione, libri V. In quibus Ecclesia Anglicana à Bellarmini, Sanderi, Bristoi, Hardingi, Alani, Stapletoni, Parsonij, Kellisoni, Eudæmonis, Becani, aliorúmque romanistarum calumnijs, & contumelijs vindicatur. Editio secunda, priori Anglicanâ longè auctior, & emendatior. Cui inter alia accesserunt ad Fitzherberti presbyteri, Fitz-Simonis Iesuitæ, D. Kellisoni, Champnæi Sorbonistæ, Fluddi, & nescio cujus anonymi exceptiones suis quæque locis intertextæ responsiones. Opus ex idiomate Anglicano traductum, & locupletatum ab ipso authore Franc. Masono, in S. Theologia Bacchal. Archidiacono Norfolc. et socio Colleg. Mertonensis apud Oxonienses.

CAP. IIII. De Argumento ab Agno Paschali.

• Obiectio in
  • genere, ab Agno, quatenùs erat figura Eucharistiae. 1
  • Specie à 4. Circumstantijs, quia immolandus erat
    • 1^o. Die 14. ad vesperum. 2
    • 2^o. In memoriam transitus. 3
    • 3^o. A Peregrinantibus. 4
    • 4^o. A mundis. 5

PHIL.

SAcrificium missae, ac proinde munus nostrum Sacerdotale, ratione ab Agno Paschali de∣ducta euinci potest. Et 1^o. Agnum hunc pro sacrificio immolatum esse ex Scripturis liquet: a 1.1 Accipite vobis pecus ad singulas fa∣milias vestras, & immolate Phase. Et rursus, b 1.2 Victima transitus Domini est. Et alibi; c 1.3 Ecce, quidam immundi super anima hominis, qui non po••uerunt facere Phase in die illo, accedentes ad Mosem & Aaronem dixerunt, Immundi sumus super anima hominis, quare fraudamur, vt non valeamus oblationem offerre Domino in tempore suo inter silios Israelis. Et rursus: d 1.4 Si quis immundus est, & in itinere non sit, & tamen non fe∣cit Phase, exterminabitur anima illa de populis suis, quia sacrificium Domino non obtulit tempore suo. Ex his habemus agnum Paschalem verè & propriè sacrificium fuisse, cùm victima & sacrificium in Scripturis toties absolutè dicatur; & praetereà offerri Domino per immolationem debuit, quod est veri sacrificij proprium. Et eodem planè modo loquitur Euangelium: e 1.5 Primo die azymorum, quandò Pascha immolaban••. Denique verba Pauli sunt clarissim••▪ f 1.6 P••scha••o∣strum immolatus est Christus.

ORTH.

Ponamus esse sacrificium; quid inde sequitur?

PHIL.

g 1.7 Celebratio agni Paschalis figura erat expressa celebrationis Eucharistiae: sed illa immolatio quaedam erat victimae Deo oblatae: Ergo Eucharistiae celebratio, immolatio victimae Deo oblatae esse debet, vt figura figurato respondeat.

ORTH.

Si propriè loqui velimus, vt caeterae ceremoniae lega∣l••s, it•• & Agnus, non tam Eucharistiae, quàm ipsius Christi cru∣cisixt

typus est. Non nego tamen quin Eucharistiam figurâsse, sa∣tis concinnè dici possit, perinde ac Manna, & aqua, quae ex Petra manauit. Sed quid hinc concludes? Ergóne, vt figura figurato re∣spondeat, si agnus erat sacrificium, & Eucharistia quo{que} erit? Non sequitur. Figura enim figurato respondet, sed non semper per om∣nia. Vel si per omnia; ergo quia Eucharistia ex tua sententia est sacrificium, inde sequitur, Manna quo{que} & aquam fuisse sacrificia. Vel quia haec non sunt, ergo vt figura figurato respondeat, nec Eu∣charistia quidem erit.

PHIL.

a 1.8 Nos ex Euangelio probabimus figuram illam agni immo∣lati, propriè impletā fuisse in institutione & celebratione Eucharistiae. Nam inprimis ex Euangelio constat Apostolos, antè Christi passionē, manducâsse carnem Christi in nouissima caena, & proinde manducâsse verum agnum Paschalem, cùm nondum Christus in cruce esset immolatus.

ORTH.

Apostoli, & antè, & post Christi passionem, manducâ∣runt verum agnum Paschalem, pro nobis immolatum, in caena Do∣minica, spiritualiter, & sacramentaliter.

PHIL.

b 1.9 Epulum sequitur immolationem. Priùs enim agnus im∣molatur, postea comeditur; nonè contrarto. Ideóque c 1.10 Paulus primò Christum, Pascha nostrum, immolatum esse docet; postea ad epu∣lum celebrandum nos inuitat. Manducationem igitur Sacramen∣talem, vel in prima illa caena Dominica, praecessit immolatio: at nondum fuit immolatio crucis; alia igitur praecessit, nempè con∣secratio.

ORTH.

Vt Christus est agnus occisus, ita etiam immolatus ab origine mundi, tum ratione aeternae virtutis illius sacrificij, quae ab exordio mundi ad finem vs{que} se porrigit, tum quia haec immola∣tio suo tempore ex destinato Dei consilio erat peragenda: Quo∣circa apud Deum fixa & rata fuit, perinde ac si iam fuisset peracta. Ergo Apostoli ••am tum in caena spiritualiter & sacramentaliter carnem Christi, quasi immolatam, comedebant. Nam quamuis re ipsa nondum fuit immolatio, fidei tamen praesens fuit. Nam vt A∣braham d 1.11 vidit diem Christi nascentis, Christi morientis, Christi resurgentis & ascendentis: Vidit (inquam) oculis non corporis, sed mentis, sic & Apostoli. Ita haec immolatio illam Eucharistiae comestionem praecessit, quoad Consilium Dei, quoad aeternam sa crificij virtutem, & vim fidei.

PHIL.

e 1.12 Si consideremus circumstantias vtriusque celebrationis,* 1.13 videbimus nullam figuram à Christo manifestius impletam. Nam pri∣mo, agnus Paschalis 14. die primi mensis ad vesperam immolari debuit Exod. 12. & fuit haec circumstantia summè necessaria, vt ex multis locis Scripturae probart posset: Et Eucharistiam Christus instituit hoc ipso tempore, vt notum est. At passio in diem sequentem est dilata. Neque f 1.14 incidit in diem 14. nec in vesperam, sed in meridiem die•• 15.

ORTH.

Huius dilationis erat causa perquàm necessaria. Eu∣charistia

in locum Paschatis erat successura; ideo diuinae sapientiae visum est, vt immediatè post esum agni, ipsis adhuc discumbenti∣bus, institueretur: non tamen indè probatur agnum Paschalem Eucharistiam potiùs retulisse, quàm Christi passionem. Nam quid dicit Scriptura? Ecce, Agnus Dei qui tollit peccata mundi. Quomodò* 1.15 tollit peccata? Nónne per mortem, & passionem? Nam scriptum est; b 1.16 Habemus redemptionem per sanguinem eius, id est, remissionem peccatorum secundùm gratiam eius diuitem. Ergo vita & anima huius typi in hoc sita est, quòd Christus suum pro nobis sanguinem effu∣derit, quod in cruce factum est, non in Eucharistia, vt luculentissi∣mè expressit Sanctus Iohannes Euangelista, rationem reddens quare eius ossa non fuerint comminuta & fracta; scilicet, quia scriptum erat (de agno Paschali) c 1.17 Os ex illo non comminuent.

PHIL.

2^o. d 1.18 Agnus immolabatur in memoriam transitus Domini, & liberationis populi de Aegypto: & Eucharistia celebratur in memoriam transitus Domini per passionem ex hoc mundo ad Patrem, & nostrae libe∣rationis de potestate Satanae, quae per ipsam Christi mortem facta est.

ORTH.

Si vtrunque sit liberationis nostrae per Christum me∣moriale, certè vnum non est complementum alterius, sed vtrius{que} substantia est Christus.

PHIL.

e 1.19 Tertiò, agnus immolabatur vt manducaretur, & esset quasi victima peregrinorum; & Eucharistia, quid est aliud, nisi refectio & viaticum peregrinantium ad veram ac coelestem patriam? At f 1.20 Christus non crucifigebatur, vt manducaretur, neque fuit vllus tunc, qui eum sic im∣molatum manduc••uerit.

ORTH.

Si agnus propriè sit immolatus, tum passionis potiùs erat typus, quàm Eucharistiae. Nam Christum in cruce immolatum esse testatur Scriptura, in Eucharistia non item. Illud tantùm oc∣currit, Hoc facite in recordationem mei. Vnde ediscimus, Eucha∣ristiam sacrificium non esse, sed Christi sacrificati memoriale. Por∣rò, vbi asseris Christum non ideò oblatum vt manducaretur, vere∣or vt hoc tibi possim concedere. Nam ipse Christus ait: g 1.21 Amen, Amen, dico vobis, nisi manducaueritis carnem, vel biberitis eius sangui∣nem, non habebitis vitam in vobis: qui manducat meam carnem, & bibit meum sanguinem, habet vitam aeternam, & ego resuscitabo eum in nouissi∣mo die. Caro enim mea verè est cibus, & sanguis meus verè est potus; qui manducat meam carnem, & ••ibit meum sanguinem, in me manet, & ego in illo. Et paulò antè; Pa••••s quem ego dabo, caro m••a est, quam ego dabo pro mundi vita. Caro autem, quam pro mundi vita dedit, erat eius caro crucifixa.

PHIL.

Hic locus de carne Christi in Eucharistia intelligi debet.

ORTH.

Sanctus Augustinus tibi aduersatur his verbis: h 1.22 De mensa Dominica sumitur quibusdam ad vitam, quibusdam ad exitium; res verò ipsa cuius Sacramentum est, omni homini ad vitam, nulli ad exi∣tium, quicun{que} eius particeps fuerit. Et talis est caro de qua locutus est

Christus, id est, caro Christi crucifixa, viaticum sanè non corpori, sed animae alendae destinatum, non dente, sed corde comedendum per viuam fidem, siue in Eucharistia, siue extra.

PHIL.

4^o. Agnus non poterat manducari, nisi à circumcisis, & mun∣dis,* 1.23 & in Ierusalem; ita Eucharistia non potest sumi, nisi à baptizatis, & mundis, & intra Ecclesiam Catholicam existentibus: b 1.24 sed etiam alij pos∣sunt, ac debent Christum, vt in cruce immolatum, fide manducare.

ORTH.

Quid audio? An alij praeter mundos, & corde circum∣cisos, possunt Christum fide manducare? At c 1.25 Scriptura dicit, De∣um fide purificare corda. Ergo omnes verè fideles sunt mundi corde. Praeterea, nihil immundum introibit in Regnum coelorum: at om∣nis verè d 1.26 fidelis introibit in Regnum coelorum: ergo nullus verè fidelis est immundus.

PHIL.

Fides praecedit baptismum & iustificationem: ergo potest quis esse fidelis, interim vt non sit mundus.

ORTH.

Fides praecedit iustificationem ordine naturae, non temporis▪ baptismum tamen aliquando etiam ordine temporis; vt in Eunucho videre licet, qui credidit antequam baptismo tingere∣tur. Vbicunque autem reperitur fides vera & viua, certè purificat cor, & reddit hominem mundum. Quocirca, non obstantibus his Bellarmini argutijs, agnum Paschalem passionis Christi typum fu∣isse expressissimum, firmum, fixúmque manet. Nec tamen nega∣mus, vt antea monui, quin & Eucharistiae figura dici possit. Sed non inde sequitur, Eucharistiam esse sacrificium; quod in Manna, & aqua ex Petra profluente demonstraui. Quibus hoc tantùm adij∣ciam; nempe mandâsse Dominum, vt agnus Paschalis non modò mactaretur & immolaretur, sed etiam manducaretur. Dici autem potest satis appositè mactationem, seu immolationem in cruce im∣pletam esse, in qua Pascha nostrum immolatus est Christus, & non in Eucharistia: comestionem autem, seu manducationem, in co∣mestione nostra spirituali, praesertim in Eucharistia.

Notes

• a 1.1

  Exod. 12. 21.
• b 1.2

  V. 27.
• c 1.3

  Num. 9. 6.
• d 1.4

  V. 13
• e 1.5

  Marc. 14. 12.
• f 1.6

  1. Cor. 5. 7.
• g 1.7

  Bel. de miss. l. 1. c. 7.
• a 1.8

  Ibid. dicent.
• b 1.9

  Bel ibid.
• c 1.10

  1. Cor. 5. 7.
• d 1.11

  Ioh. 8. 56.
• e 1.12

  Bel. ib. deinde.
• * 1.13

  2
• f 1.14

  Ibid. illud.
• * 1.15

  ^a Ioh. 1. 29.
• b 1.16

  Eph. 1. 7.
• c 1.17

  Ioh. 19. 36.
• d 1.18

  Bel. ib. deinde.
• e 1.19

  Bel. ib. deinde.
• f 1.20

  Bel. ibid. illud autem.
• g 1.21

  Ioh. ••. ••3.
• h 1.22

  In Ioh. tract. 2••
• * 1.23

  ^a Bel. l. 1. de miss. c. 7. Deinde.
• b 1.24

  Ibid. illud.
• c 1.25

  Act. 15. 9.
• d 1.26

  Ioh. 3. 1••.