Vindiciæ Ecclesiæ Anglicanæ; siue De legitimo eiusdem ministerio id est, de episcoporum successione, consecratione, electione & confirmatione; item, de presbyterorum, & diaconorum ordinatione, libri V. In quibus Ecclesia Anglicana à Bellarmini, Sanderi, Bristoi, Hardingi, Alani, Stapletoni, Parsonij, Kellisoni, Eudæmonis, Becani, aliorúmque romanistarum calumnijs, & contumelijs vindicatur. Editio secunda, priori Anglicanâ longè auctior, & emendatior. Cui inter alia accesserunt ad Fitzherberti presbyteri, Fitz-Simonis Iesuitæ, D. Kellisoni, Champnæi Sorbonistæ, Fluddi, & nescio cujus anonymi exceptiones suis quæque locis intertextæ responsiones. Opus ex idiomate Anglicano traductum, & locupletatum ab ipso authore Franc. Masono, in S. Theologia Bacchal. Archidiacono Norfolc. et socio Colleg. Mertonensis apud Oxonienses.

CAP. XI. Probatur sententia nostra ex ijs, quos Papistae pro suis vendicant.

• Nempe ex
  • Patribus
    • Hieronymo. 1
    • Gregorio. 2
  • Scholasticis
    • Lumbardo. 3
    • Petro Parisio. 4
    • Alex. Halensi. 5
    • Occhamo. 6
    • Alijs. 7
  • Iohanne Fero. 8

ORTH.

CAeterum, vt tibi cumulatiùs satisfiat, viros celeberrimos tibi ob oculos ponam, qui de hac absolutione perinde ac nos sentiunt. In prima acie stabunt Patres, Hieronymus & Gregorius. Hieronymus in haec verba, a 1.1 Tibi dabo claues Regni coelorum, & quodcun∣que, &c. Istum (inquit) locum Episcopi & Presbyteri non intelligentes, aliquid sibi de Pha∣risaeorum assumunt supercilio, vt vel damnent innocentes, vel soluere se noxios arbitrentur, cùm apud Deum non sententia Sacerdotum, sed reo∣rum vita quaeratur. Legimus in Leuitico de Leprosis, vbi iubentur vt o∣stendant se Sacerdotibus, & si lepram habuerint, tunc à Sacerdote im∣mundi siunt. Non quòd Sacerdotes Leprosos faciant, & immundos, sed quò habeant notitiam Leprosi & non Leprosi, & possint discernere qui mundus, quiue immundus sit. Quomodò ergo ibi Leprosum Sacerdos mundum vel immundum facit, sic & hîc alligat vel soluit Episcopus & Presbyter, &c. Sed manifestum est Sacerdotem non facere quem∣piam (si propriè loqui velimus) mundum vel immundum, sed tan∣tùm ostendere vel declarare: dicitur tamen b 1.2 mundos facere, & Leprosos c 1.3 impurare, vel impuros facere, quia tales esse pronunci∣at. Pari modo Sacerdos, si propriè loquamur, non remittit pec∣cata;

dicitur tamen remittere, quia hominem peccatorum vincu∣lis ligatum, vel ab ijsdem solutum esse ostendit.

Sequitur Gregorius, cuius verba sunt clarissima: Quos omni∣potens* 1.4 Deus per compunctionis gratiam visitat, illos pastoris sententia ab∣soluat. Tunc enim vera est absolutio praesidentis, cum aeterni arbitrium sequitur Iudicis. Si sententia nostra, vt docet Gregorius, sequatur ar∣bitrium aeterni Iudicis, hinc sequitur nos peccata propriè non re∣mittere, sed ab aeterno ••udice remissa esse declarare.

Iam vt ad Scholasticos veniam. Magister sententiarum, cùm* 1.5 rem totam diu apud se ventilâsset, tandem sic statuit: a 1.6 In hac tan∣ta varietate quid tenendum? Hoc sanè dicere & sentire possumus, quòd solus Deus dimittit peccata & retinet, & tamen Ecclesiae contulit pote∣statem ligandi & soluendi; sed aliter ipse soluit vel ligat, aliter Ecclesia. Ipse enim per se tantùm dimittit peccatum qui & animam mundat ab interiori macula, & à debito aeternae mortis soluit. Non autem hoc Sacer∣dotibus concessit, quibus tamen tribuit potestatem soluendi & ligandi, id est, ostenaendi homines ligatos vel solutos. Vndè Dominus leprosum sa∣nitati priùs per se restituit, deindè ad Sacerdotes misit, quorum iudicio ostenderetur mundatus. Ita etiam Lazarum iam viuificatum obtulit dis∣cipulis soluendum, quia etsi aliquis apud Deum sit solutus, nondum ta∣men in facie Ecclesiae solutus habetur, nisi per iudicium Sacerdotis. In soluendis ergo culpis vel retinendis ita operatur Sacerdos Euangelicus, & iudicat sicut olim legalis in illis qui contaminati erant leprà, quae pecca∣tum signat. Quod Hieronymi authoritate iam allata corroborat, & mox subiungit: In remittendis vel retinendis culpis, id iuris & officij habent Euangelici Sacerdotes, quod olim habebant sub Lege legales in cu∣randis Leprosis. Ergo peccata dimittunt vel retinent, dum dimissa à Deo vel retenta indicant & ostendunt.

Haec Magister; quem sequitur verbatim Petrus Parisius, vt a∣pud* 1.7 b 1.8 Sixtum Senensem videre licet.

c 1.9 Alexander Halensis, Nunquam Sacerdos absolueret quen∣quam, de quo non praesum••ret quod esset absolutus à Deo. Et rursus:* 1.10 Augustinus, & Hugo de Sancto Victore dicunt, quòd in suscitatione La∣zari significata est resuscitatio peccatoris. Sed Lazarus est priùs à Do∣mino suscitatus, quàm traderetur Discipulis exoluendus; abs••lutto Sacer∣dotis nihil valet, antequàm homo sit iustificatus per gratiam, & suscitatus à morte culpae. Quod ipsum validis probat argumentis. 1. Paris po∣testatis est interiùs baptizare, & à culpa mortis absoluere. Sed Deus non debuit potestatem baptizandi interiùs communicare, nec spes peneretur in homine. Ergo pari ratione, nec potestatem absoluendi ab actualibus. 2. Nulla fit remissio culpae nisi per gratiam, sed gratiam dare, est potestatis infinitae.* 1.11

Occamus quo{que} respondet cum Magistro, d 1.12 Sacerdotes ligare & soluere, quia ostendunt homines ligatos vel solutos.

Si haec tibi fidem non faciant, audi e 1.13 Suarem, illustrem* 1.14 vestrum Iesuitam: Fuit grauium Doctorum opinio, per hanc po∣testatem

non remitti peccatorum culpas, sed solùm declarari remissas, & remitti poenas. Et in hoc vltimo est quadam diuersitas. Nam quidam dixerunt, hanc potestatem solùm essè ad remittendum poenam temporalem, alij verò ad aeternam: & priorem sententiam Altisiodorensi, Alex∣andro Halensi, Bonauenturae, Gabrieli, Maiori, Thomae de Ar∣gent, Occamo, Abulensi & Adriano tribuit.

Iohannis Feri locus insignis & inprimis memorabilis claudet* 1.15 aciem. Qui, cùm incidisset in haec verba, Quorum peccata remise∣ritis, sic scripsit, a 1.16 Non quòd homo propriè remittat peccatum, sed quòd ostendat & certificet à Deo remissum. Neque enim aliud est absolutio quam ab homine accipis, quàm si dicat, En fili, certifico te tibi remissa esse peccata, annuncio tibi te habere propitium Deum, & quacunque Christus in baptismo & Euangelio nobis promisit, tibi nunc per me annunciat & promittit.

Notes

• a 1.1

  Mat. 16.
• b 1.2

  Leu. 14. 11.
• c 1.3

  Leu. 13. 3.
• * 1.4

  2
• * 1.5

  3
• a 1.6

  Lib. 4. d. 18.
• * 1.7

  4
• b 1.8

  Biblioth. sanct. l. 6. annot. 71. Petrus Parisius.
• c 1.9

  Sum. theol. par. 4. q. 230. mem. 1
• * 1.10

  5
• * 1.11

  6
• d 1.12

  ••••. 4. s. q 8. & 9 ad 1. arg. Scot••.
• e 1.13

  Suar. l. 4. disp. 16.
• * 1.14

  7
• * 1.15

  8
• a 1.16

  Ferus in Mat. c. 9. edit. Mo••. 1559.