Vindiciæ Ecclesiæ Anglicanæ; siue De legitimo eiusdem ministerio id est, de episcoporum successione, consecratione, electione & confirmatione; item, de presbyterorum, & diaconorum ordinatione, libri V. In quibus Ecclesia Anglicana à Bellarmini, Sanderi, Bristoi, Hardingi, Alani, Stapletoni, Parsonij, Kellisoni, Eudæmonis, Becani, aliorúmque romanistarum calumnijs, & contumelijs vindicatur. Editio secunda, priori Anglicanâ longè auctior, & emendatior. Cui inter alia accesserunt ad Fitzherberti presbyteri, Fitz-Simonis Iesuitæ, D. Kellisoni, Champnæi Sorbonistæ, Fluddi, & nescio cujus anonymi exceptiones suis quæque locis intertextæ responsiones. Opus ex idiomate Anglicano traductum, & locupletatum ab ipso authore Franc. Masono, in S. Theologia Bacchal. Archidiacono Norfolc. et socio Colleg. Mertonensis apud Oxonienses.

CAP. XI. De Reuerendo Patre Roberto Horno, olim Episcopo Wintoniensi.

• Hîc perpenditur
  • Doctoris Stapletoni mendacium & calumina. 1
  • Bonneri causa, cuius 3. partes, nam
    • Hornus Bonnerum
      • citat, eidémque primatus iuramentum proponit.
      • Recusantem in banchum Regium defert. 2
    • Bonnerus Consiliarios sibi assignari postulat. 3
    • Consiliarij excipi••nt contra indi∣ctamentum.
      • Primò, quia Bonnerus non vo∣catur Episcopus, nec Clericus. 4
      • Secundò, quia relatum est in Ar∣chiua, sine mandato Episcopi. 5
      • Tertiò, quia Hornus non erat Episcopus. 6
  • Statutum Parliamentarium octauo Elizabethae editum. 7

PHIL.

PArkerus illustrissimi Poli iam demortui se∣dem occupauit: at plerique vestrûm, nostris viuentibus & videntibus, suffecti sunt.

ORTH.

Viuentibus quidem, sed legiti∣mè depositis, vt a 1.1 supra ostendimus. Nostros igitur in sedes vacantes ritè electos, confir∣matos & consecratos, vt b 1.2 manifestum feci, veros fuisse Episcopos necesse est.

PHIL.

Hoc ego insolubili refellam argumento. Prodeat igi∣tur, exempli gratia, Robertus Hornus, quem olim Stapletonus no∣ster sic est allocutus: c 1.3 Reuera nōes Dominus Episcopus Wintoniensis, ne∣que cuiusuis alterius loci, sed tantùm Magister Robertus Hornus. Nónne omnibus notum est, quòd neque tu, neque collegae tui ordinati fuistis; non dicam iuxta Ecclesiae praescriptum, sed neque iuxta Regni leges atque Sta∣tuta? Quo ergo iure nomen & titulum Domini Episcopi Wintoniensis tibi vendicare possis? Nullam omninò à Metropolitano consecratio∣nem

habes, ipse miser Episcopus non existens.

ORTH.

Quàm luculentum sit hoc Stapletoni mendacium, ca∣pite proximo ostendam, vbi Horni consecrationem, Metropolita∣ni sui manibus factam, ex Registris adducere non grauabor. Quod autem de Ecclesiae praescripto, & Regni legibus obgannit, ex iam dictis est perspicuum quàm sit inane, & friuolum.

PHIL.

Non potes Robertum Hornum ab ictibus laethali∣bus* 1.4 protegere. Hunc enim ipsorum Iudicum Protestantium, Reg∣nante Elizabethâ, atrociter olim percussit sententia. O quantum Episcopis tum vestris, & quàm mortiferum impactum est telum! Haeret adhuc lateri lethalis arundo. Sed age; rem totam ex d 1.5 Champ∣naeo nostro, qui hanc causam ex clarissimi viri Domini Iacobi Dy∣eri relationibus nobis explicuit, quo gesta est ordine fusiùs prose∣quamur.

ORTH.

Champnaeus in editione Anglicana visus est mihi co∣piosiùs, & longè pluribus adhibitis circumstantijs, hanc historiam explicâsse, quàm in Latina. Ex illa igitur, causam propone.

PHIL.

e 1.6 Bonnerus Episcopus, quum in carcere, vulgò, The Mat∣shalsea, detineretur, coram Magistro Horno Episcopo Wintoniensi (sic enim appellabant) in domo Wintoniensi iuxta carcerem (The Clinck) tunc commorante, se sistere iubebatur. Cui Hornus Regij primatus iura∣mentum proposuit. Quod cum Bonnerus Episcopus suscipere recusâsset, haec recusatio in Banchum Regium est delata, ac proinde indictamentum (seu libellus accusatorius, vulgò, An Inditement) iuxta Statutum in cundem est adornatum.

ORTH.

Haec non malè à Champneo recitantur. Pauca tamen, vt res tota sit lucidior, ex actis Parliamentarijs obseruari oportet. Tenendum igitur anno f 1.7 Elizabethae primo Regij primatus iura∣mentum, ex omnium totius Angliae ordinum consensu, sancitum fuisse. Secundò, intelligendum anno Elizabethae g 1.8 quinto singu∣lis huius Regni Archiepiscopis, & Episcopis, hoc ipsum iuramen∣tum quibusuis spiritualibus, vel ecclesiasticis personis intra dioece∣ses suas commorantibus, ministrandi factam esse facultatem. Ter∣tiò, ex eodem ordinum decreto, quaeuis huius iuramenti recusatio in Banchum Regium, intra tempus constitutum, erat deferenda▪ Quartò, eiusdem Parliamenti authoritate sancitum est, vt, post de∣lata delinquentium nomina, illius Comitatus, in quo Banchus Re∣gius pro tempore existente situs esset, Vicecomes, duodecim vi∣ros Iuratores ex eodem Comitatu conuenire curaret, ad inquiren∣dum de ea recusatione. Quintò, Iuratoribus priori indictamento, vel aliâ quâcunque perspicuâ ratione nixis, reum postulare licuit, perinde ac in alijs flagitijs, quae contra Regiae Maiestatis pacem perpetrantur. Ex his diligenter perpensis constare potest, haec quae retulisti vniuersa in Bonnerum ex legum praescripto fuisse fa∣cta. Quin perge.

PHIL.

h 1.9 Bonnerus, in iudicium vocatus coram Regij Banchi Iudici∣bus,* 1.10

comparuit, lectóque indictamento factum non negauit, sed Consiliarios sibi assignari postulauit. Catlinus igitur Primarius tunc Angliae Iustitia∣rius, v••lo ••ius satisfecit, eidémque Ploydonum, Wrayum, & Louestaum, qui causae patrociarium in se susciperent, nominauit.

ORTH.

Tres isti causidici, ob legum peritiam ac ingenij acu∣men, longè erant celebertimi, & apud nostrates ingentèm sibi glo∣riam comparârant. Vides igitur quanta cum aequitato & candore peracta sint omnia. Sed quid tandem illi?

PHIL.

i 1.11 Illi causam suscipientes contra libellum accusatorium excipi∣ant. Premo, quia reus. Edmundi Bonneri nomine est postulatus, non ad∣iecto Episcopi titulo; quum tamen illo ipso tempore legitimus esset Londini Episcopus, ac proinde libellum non sufficere contendunt.

ORTH.

Hîc Champnaeus dolo malo agit, & quod causae suae neruos incidit, per fraudem transilit. Nam in indictamento vel li∣bello accusatorio Bonnerus non solùm appellatur Edmundus Bonnerus, sed, cum adiectione, legum Doctor, & in sacris ordinibus constitutus. Deindè haec ipsa exceptio à Iudicibus est reiecta, vt ipse Dyerus eodem in loco testatur. Champnaeus tamen exceptionis meminit, sed reiectionem (O frontem hominis!) summâ fraude re∣ticuit. Qua in re, vt fidem meam liberem, verba Dyeri ipsissima pla∣cet adducere. Sic igitur ille. Iades euesque de London fuit certifie in bancho Regis, per Doctor Horne Leuesque de Winton, pur vn recusancie del nouel ferement appoint as persons Ecclesiasticals, per le Statute de printo Re∣ginae nunc, c. 1^o. à luy offer minister in Southwarckin hospitio Winton. ibi∣dem, & son addition fuit legum Doctor, & in sacris ordinibus constitutus, & non Clericus nec Episcopus, & ideo le certificate fuit chalenge, sed non allocatur. Hactenus Dyerus; vbi obseruanda haec vox, causidicis nostris familiaris, non allocatur: id est, non approbatur obiectio, sed vt inanis à Iudicibus repellitur. Haec exceptio à Champnaeo in editione Latina prorsus omittitur. Vidit credo eiusdem imbecil∣litatem, & supprimere voluit. Vidit insuper priorem reticentiam suam astutam & fraudulentam defendi non posse, ac proinde, sti∣mulante conscientiâ, aeternâ nocte sepeliuit.

Verùm non sic desistunt Causidici, versatili ingenio homines, sed ictus ingeminant, & secundam obtendunt exceptionem, à re∣latione in Archiua, sine mandato Episcopi; quae tamen illicò à Iu∣dicibus est repudiata, vt constat ex verbis Dyeri proximè sequen∣tibus, & anxu le certificate fuit entred de record, quae il fuit en court tali die & anno per A. B. Cancellarium, dicti Episcopi Winton. & non dicit per mandatum Episcopi, & exception à ceo prisepur cest cause, sed non allocatur quia le record de ceo per curiam nest de ne essitie, &c. Huius exceptio∣nis, quae suà vanitate diffluit, nullam prorsus mentionem vspiam facit Champnaeus, sed pergit ad vltimam, quae illi est secunda; quam à te iam expectamus.

PHIL.

k 1.12 Exciptunt secundò, quòd iuramentum eidem per Robertum Hornum Episcopum Wintoniensem oblatum diceretur, qui tamen nullâ lege

erat Episcopus, ac proinde iuramentum proponendi authoritate non erat instructus. Haec primò ad tribunal ab Episcopis, Consiliarijs, ac deinde ab omnibus Iudicibus in hospitio, vulgò Seriants Inne, in camera Domini Catlini, Iudicis, & summi Angliae Iusticiarij, sunt ventilata; vbi, causâ diu multúmque agitatâ, haec demum omnium Iudicum fuit sententia, teste Dyero scilicet, vt Bonneri Episcopi actio vel placitum (nempe quòd non es∣set indè culpabilis, quia Hornus tempore oblationis Sacramenti non erat Episcopus) reciperetur, & Iuratoribus examinanda & exploranda propo∣neretur.

ORTH.

Hîc quoque falsi infimulandus est Champnaeus: quia* 1.13 haec non dicta sunt categoricè, sed solùm hypotheticè: quemad∣modum ipsa Dyeri verba satis testantur; Et fuit mult debate inter omnes Iustice: in Camera Domini Catline, si Boner poit doner eneuidence sur teste issue, scilicet, quòd ipse non est inde culpabilis, que le dei euesque de Wint. non fuit Episcopus tempore oblationis sacramenti, & resolue per om∣nes que si le veritie & matter s••it tiel in fait, il à ceo serra bien receiue sur cel issue, & le iurie ceo triera. Porrò, quid si haec exceptio in curiam reciperetur? Quid si Iuratoribus examinanda proponeretur? An hinc sequitur, vel curiam vel Iuratores statuisse, aut sensisse Hor∣num reuera non fuisse Episcopum? Hanc tamen omnium Iudicum fuisse opinionem, l 1.14 demonstrator vester audacter affirmat.

PHIL.

Quis huius rei fuerit exitus inde apparet, quòd nec in Iudicio condemnatus, nec vnquam posteà sit vexatus, quamuis istiusmodi esset ho∣mo, quem Protestantes prae reliquis serire voluerunt.

ORTH.

Ita ferè se habent Champnaei argumenta. Magnum quiddam primâ fronte prae se ferunt, sed mox in fumum abeunt. Mulier formosa supernè, desinit in piscem. Probandum illi fuit Hor∣num, ex Protestantium Iudicum sententia, Episcopum non fuisse; huius rei gratia Dyeri relationes in medium protulit. Sed Dyerus (cuius nititur testimonio) pendente adhuc lite, ante vllam omninò latam sententiam, filum relationis abrumpit. Nullus apud Dyerum Iudicij huius exitus, sententia nulla. m 1.15 Champnaeus igitur leues & exiles, vt solet, sectatur coniecturas. In Iudicio (inquit) non erat con∣demnatus. Esto; quid tum posteà? Ergóne erat absolutus? Ergó∣ne eiusdem contra Hornū exceptio est approbata? Non sequitur.

PHIL.

Nullam Bonnero posteà hac de causâ creârunt mole∣stiam: ergo Bonnerus videtur causâ superior.

ORTH.

Neque hoc sequitur. Eousque progressi sunt, quò per Statutum licuit, teste Dyero his verbis: Item il fuit ••ndict. sur cest certificat in Comitatu Middlesex, scilicet, per le common iurie de enquire in Banc regis pro Comitatu Middlesex, accord al Statute de anno 5. Regi∣nae nunc, & plede non culpable a ceo: & fuit tenut que le trial ne serra per homines de Comitatu Middlesex, sed per homines de Comitatu Surrey, de vicanet de Southwarck, eo que no mention est fait en le Statute de le trial, mes de indictment tantum que est garanted per le Statute in illo Comitatu, in quo Banc Regius sedet.

PHIL.

Cur Iudices sententiam suam distulerunt? Huius rei quae potuit esse causa, nisi quòd Horni partes essent duriores, Bon∣neri autem faciles & expeditae? In vestrorum igitur gratiam, ne eorum dedecus & opprobrium in vulgus emanaret, dilata videtur.

ORTH.

In causis agendis mille intercedere solent morae & procrastinationes. Huius autem dilatae sententiae multae rationes probabiles reddi possunt. Primò, qui Bonneri patrocinium susce∣perunt, licèt Hornum non fuisse Episcopum obtenderent, huius tamen dicti (quantum ex Dyero colligi potest) nullam penitùs ra∣tionem reddiderunt. Videtur igitur tempus satis amplum illis à Iudicibus esse concessum, vt, si quid haberent quo hoc astruerent, in medium proferrent; sic enim obtritis calumnijs, Episcoporum dignitas magis splendesceret. Deinde Iuratores alij ex Comitatu Surrey ante latam sententiam erant euocandi, quorum conscientijs summum examen, vulgò, The triall, permitteretur.

Denique hâc lite pendente, quae anno Elizabethae septimo est* 1.16 inchoata, eiusdem Reginae anno octauo celebratum est Parliamen∣tum, in quo Regni Ordines vniuersas lites pendentes, ob detrecta∣tum primatus Regij iuramentum, à quolibet Episcopo cuilibet in∣tentatas, decreto suo dirimunt ac dissoluunt. Ita Bonnerus euasit, omnique molestiâ est liberatus.

PHIL.

Rectè mones. Nam (vt habet demonstrationum Pro∣testanticarum n 1.17 author) decreto publico, seu Statuto, Bonnerum Episco∣pum, & alios omnes, in simili causa constitutos, ab omni poena vel mulcta, illis ob recusationem iuramenti, à talibus praetensis Episcopis oblati, irro∣ganda, simpliciter absoluunt, idque non alia de causa, nisi quòd omnibus rectè sentientibus manifestum esset, illos non fuisse veros Episcopos.

ORTH.

Profectò nihil ineptiùs dici potuit. Si enim hanc tam bellam sequamur interpretationem, sibi ipsis viri prudentissimi manifestò contradicent. Eodem enim in capite Senatus ille am∣plissimus, Episcoporum, qui sub Elizabetha creati sunt (ex quo nu∣mero fuit Robertus Hornus) electiones, confirmationes, & conse∣crationes accuratè, iuxta legum normam & amussim peractas, esse pronunciat, ipsósque, ac insuper omnes in posterum similiter ordi∣nandos, veros esse Episcopos, atque pro talibus habendos esse, summâ authoritate sancit, maledicósque calumniatores, qui eorum consecrationes sugillabant, acriter reprehendit.

PHIL.

Nihilominùs tamen (vt rectè o 1.18 Champnaeus) omnes eius∣modi actiones, qualis fuit oblatio iuramēti facta per Hornum Bonnero, an∣te illum diem, nempe ante editum decretum exercit is, adeo speciatim de∣clarauit irrita•• & nullius valoris, vt ad iustitiam & aequitatem causae Bonneri respexisse nemini dubium esse possit. Et alibi haec sunt verba Champnaei; (Bonnerus) declaratur innocens à Parliamento.

ORTH.

Ain'tu? An Senatus respexit ad iustitiam, & aequita∣tem causae Bonneri? An ipse innocens declaratur à Parlamento? Vnde haec hausit Champnaeus?

PHIL.

p 1.19 Praestat verba ipsa legis describere. Nihilominùs statu∣tum sit, quòd nemo quicquam molestiae in persona sua, terris, vel bonis in po∣sterum patiatur, ex nulla delatione seu accusatione, per quemuis Archie∣piscopum vel Episcopum hactenus ••acta, de non recepto iuramento authori∣tate Parliamenti stabilito; & quòd quaeuis eiusdem iuramenti, per quem∣cunque Archiepiscopum vel Episcopum oblatio hactenus facta, ex vi••el virtute cuiusuis decreti in prima huius Parliamenti sessione stabiliti, & quaeuis etiam taliter oblati iuramēti reiectio inanis erit, & nullius valoris.

ORTH.

Hîc tamen de Bonneri innocentia, vel causae iustitia aut aequitate altum silentium.

PHIL.

q 1.20 Ista sunt verba legis, quae actionem Horni (quâ B••••••ero i••∣ramentum obtulit praestandum) irritam, seu minimè legalem declarauit, & consequenter eum non fuisse Episcopum ostendit. In c••teris enim omni∣bus legalem fuisse praefatam iuramenti oblationem ex lege ipsa liquid•• con∣stat.

ORTH.

Hornum, & reliquos vniuersos ante hoc tempus sub Elizabetha euectos, legitimos fuisse Episcopos ex actis statutisque Regni & Archiuis, in hoc ipso ordinum conuentu, est declaratum, idque r 1.21 vnanimi omnium consensu. Ergo oblatio iuramenti, vt caete∣ris in rebus, te fatente, ita hac quoque ex parte, id est, ratione offe∣rentis qui erat Episcopus, erat legitima. Hoc verba ipsius legis cla∣rissimè loquuntur.

PHIL.

Nónne lex ipsa ostendit oblationem iuramenti fuisse irritam, seu minimè legalem?

ORTH.

Declarat fore irritam, sed non fuisse minimè legalem. Haec sunt somnia vestra, non verba legis.

PHIL.

Ecquid erat vt redderetur inanis, ••si modò fuisset le∣galis?

ORTH.

Haec exinanitio non arguit Bonneri innocentiam, nec vllam Horni in iuramento proponendo culpam, defectum, aut le∣gis violationem, sed insignem duntaxat splendidissimi illius con∣uentus gratiam & indulgentiam. Nam augustus ille consessus pri∣mò labes Episcopis nostris, per calumniam aspersas, penitùs eluere dignatus est; deindè Bonnero & similibus, qui propter oblatum iuramentum in Episcopos ••am impudenter inuolâssent, clementer, & placidè veniam indulgere. Sperabat enim vsu venturum, vt qui anteà, siue inscitia, siue malitiâ nostrorum inaugurationes arrode∣re non destitissent, iam à toto Parliamento tam insigniter edocti, tandem aliquandò saperent, & circumfulgentem veritatem am∣plecterentur. Sed iam tempus est vt Horni, & aliorum qui depo∣sitis suffecti sunt, consecrationes subijciam.

PHIL.

Id ipsum praestolamur.

Notes

• a 1.1

  Huiu•• libri▪ c. 2, 4, 6.
• b 1.2

  Huiu•• libri, c. 7. n. 4.
• c 1.3

  Contra Hor∣num. fol. 7. & 9. citante, Champ. p. 473.
• * 1.4

  2
• d 1.5

  P. 434.
• e 1.6

  Champ. p. 168. edit. Anglic.
• f 1.7

  1. Eliz. c. 1.
• g 1.8

  ••. Eliz. c. 1.
• h 1.9

  Champ. ibid.
• * 1.10

  3
• i 1.11

  Ibid.
• k 1.12

  Champ. ibid.
• * 1.13

  9
• l 1.14

  Protest. de∣••••••. p. 32.
• m 1.15

  Champ. ibid.
• * 1.16

  7
• n 1.17

  Protest▪ de∣monst. pag. 33.
• o 1.18

  Champ. p 436.
• p 1.19

  Champ. p. 4; 6.
• q 1.20

  Champ. ibid.
• r 1.21

  Ca••den. Eliz. p. 108.