Vindiciæ Ecclesiæ Anglicanæ; siue De legitimo eiusdem ministerio id est, de episcoporum successione, consecratione, electione & confirmatione; item, de presbyterorum, & diaconorum ordinatione, libri V. In quibus Ecclesia Anglicana à Bellarmini, Sanderi, Bristoi, Hardingi, Alani, Stapletoni, Parsonij, Kellisoni, Eudæmonis, Becani, aliorúmque romanistarum calumnijs, & contumelijs vindicatur. Editio secunda, priori Anglicanâ longè auctior, & emendatior. Cui inter alia accesserunt ad Fitzherberti presbyteri, Fitz-Simonis Iesuitæ, D. Kellisoni, Champnæi Sorbonistæ, Fluddi, & nescio cujus anonymi exceptiones suis quæque locis intertextæ responsiones. Opus ex idiomate Anglicano traductum, & locupletatum ab ipso authore Franc. Masono, in S. Theologia Bacchal. Archidiacono Norfolc. et socio Colleg. Mertonensis apud Oxonienses.

CAP. IX. Iterum de Matthaeo Archiep. Cantuariensi, eiúsque consecratione.

• De
  • Personis
    • Sacrantibus: hîc ob∣ijciunt defectum
      • Metropolitani, qui tamen in hoc casu per leges non requiritur. 1
      • Episcoporum; o∣stendo igitur
        • quot in literis pa∣tentibus Regis nominentur. 2
        • Quinam sacras Parkero manus imposuerint. 3
    • Sacrata, Parkero scilicet, qui fuit
      • Presbyter, iuxtaritum Ecclesiae Romanae. 4
      • literatus, ac bonarum literarum amans. 5
  • Ipsius sacra∣tionis
    • Ritibus, & caeremonijs. 6
    • Essentia,
      • materia, nempe impositione manuum: hîc obiter de precibus, concione, & sacra caena, adhibitis. 7
      • Forma, nempe, Accipe Spiritum sanctum. 8
    • Approbatione per sex insignes iuris peritos. 9

PHIL.

QVicquid de loco statuendum sit, ego tamen Parkerum Episcopum non fuisse ex legibus Anglicanis euincam.

ORTH.

Ex Anglicanis? Quibus nam illis? Dic tandem.

PHIL.

a 1.1 Decreuit Henricus octauus ••••••∣lectus in Episcopum bullas Pontificias, seu man∣datum Apostolicum de consecratione requirere, sed Regium tantùm diploma adferret, secundùm quod à tribus Episcopis, cum consensu Metropolitae, ordinatus iubebatur, lege comitiorum facta ad

imitationem antiquorum canonum, esse verus Episcopus, nec alio modo or∣dinatum pro Episcopo agnosci oportere. Hanc legem nouam sustulit Maria, Elizabetha in integrum restituit, ac renouauit; idque ante praetensam Parkeri consecrationem. At ipse hoc modo consecra∣tus non fuit: ergo leges Anglicanae Parkerum pro Episcopo non agnoscunt. Nam quem tandem habuerunt Metropolitanum, cu∣ius vel manu vel consensu sacrari potuit? Illustrissimus Polus Car∣dinalis, nuper Archiepiscopus Cantuariensis, fatis concesserat, in cuius Cathedram Parkerus fuit electus. Nicolaus Heathus, Ar∣chiepiscopus Eboracensis, in viuis quidem erat, sed à sede & dig∣nitate indignè depositus: c 1.2 Instabant quidem vehementer apud quen∣dam Archiepiscopum Hibernum, quem tum Londini in vinculis habebant, vt in hac illis necessitate succurreret, & libertate ei & praemijs propositis, si vellet istorum ordinationi praeesse. Sed vir bonus nullo modo adduci potuit, vt haereticis sacras manus imponeret, vel alieno peccato communicaret. Atque ita cùm neque vestrae fidei haberetis Metropolitanum, ne∣que hoc à quoquam Catholico impetrari potuit, accidit, vt sine vllo prorsus Metropolitano consecratio fieret, contra ipsas leges Anglicanas.

ORTH.

Ne vos intelligendo facitis vt nihil intelligatis. San∣derus enim, & Sanderi similes, vel leges nostras penitùs ignorant, vel ijsdem, remordente conscientiâ, miserè abutuntur. Verba legis subijciam: d 1.3 Si quis ad officium & dignitatem Archiepiscopalem, secun∣dùm huius Statuti tenorem, electus fuerit, tum post talem electionem Regiae Maiestati modo superiùs declarato significatam, habebitur & reputabitur Dominus electus eiusdē Officij, seu dignitatis Archiepiscopalis, ad quam sic eligitur. Postquàm autem tale iuramentum & fidelitatem Regiae duntaxat Maiestati, haeredibus, & successoribus eius praestiterit, quale hac in re praescribitur, Regia Maiestas literis suis patentibus sub magno sigillo ean∣dem electionem vni Archiepiscopo, & duobus alijs Episcopis, vel quatuor Episcopis intra hoc Regnum, vel alia quaecunque Regis Dominia, à Maie∣state Regia, haeredibus & successoribus eius assignandis, significabit, postu∣lans & imperans eidem Archiepiscopo, & Episcopis, vt dictam electionem quàm possunt celeriter & expeditè confirment, personámque ita electam, of∣ficio & dignitate ad quam eligitur, inuestiant & consecrent, omni tali pal∣lio, benedictionibus, ceremonijs, aliisque rebus ad hoc requisitis, datis & ad∣hibitis, sine petitione, procuratione, aut obtentione vllarum Bullarum, Bre∣vium, aut cuiusquam aliûs rei à sede Romana, aut eiusdem authoritate, vl∣la ex parte. Quibus ex verbis liquidum est, Regi, haeredibus & suc∣cessoribus eius, per Statutum licuisse, literas suas patentes de Ar∣chiepiscopi consecratione, vel ad Archiepiscopum cum duobus alijs Episcopis, vel ad quatuor Episcopos transmittere. Ergo Ar∣chiepiscopi consecratio, necessitate efflagitante, sine Archiepisco∣po celebrari potuit, interim vt leges Anglicanae non violaren∣tur.

PHIL.

Demus rem ita se habere: hoc tamen ne tantillum cau∣sam* 1.4

vestram i••••abit. Licèt enim lex (te fatente) quaternarium poscat numerum, Matthaeus tamen nec à tribus, nec à duobus, ne∣dum à quatuor est consecratus. Catholici enim Antistites rogati, vt Reginam Elizabetham inungerent, negârunt operam suam prae∣ter vnum omnes.

ORTH.

Vnus iste & vnicus erat Owenus Oglethorpius, ex Collegl•• Magdalenēsis apud Oxonienses praeside factus Episcopus Carliolensis; qui tamen Matthaeo Cantuariensi manus non impo∣suit, quoniam ante aliquot menses, dùm primatus Regij iuramen∣tum suscipere recusaret, Episcopatu orbatus est.

PHIL.

Par erat omnium conditio, si vnicum tantùm exceperis. Vnus enim vt ab vnitate resiliret adductus est; de quo bonus valdè & Catholicus Episcopus virū nobilem sic est affatus: e 1.5 Vnicum dun∣taxat apud nos stultulum habuimus, qui iam nescio quibus illecebris factus est vester; Domini & Episcopi titulo minimè dignus, cuius eruditio sarà perexigua, honor autem & existimatio hoc facinore valdè haesit ad metas. Quamobrem quum ille solus à Catholicorum castris ad vos trans∣fugerit, quâ ratione Matthaeus à tribus consecrari potuerit, equi∣dem non video.

ORTH.

Quamdiu apud vos commoramur, prudentià, & eru∣ditione, ipso sole sumus splendidiores. Quamprimùm verò, diuinà aspirante gratiâ, à Pontifice ad Principem, à superstitione ad ve∣ram Religionem reuertimur, illicò stultescimus, prudentia, erudi∣tio, honor derepentè euanescunt, ac vnà nebula obducuntur om∣nia. Caeterùm Antonius Kitchin, aliàs Dunston, Episcopus Lan∣dauensis (hunc enim intelligis) qualiscunque fuerit ad id de quo a∣gitur, non multùm profectò interest. Quamuis enim Regina ad hunc inter alios diploma suum dirigendum curauerit, ipse tamen Matthaei Cantuariensis consecrationi non interfuit.

PHIL.

Nulli igitur ex nostris, qui Regnante Mariâ floruis∣sent, hoc manere perfuncti sunt.

ORTH.

Nulli prorsùs.

PHIL.

Hanc enim in se suscipere prouinciam renuerunt, id∣que quinque de causis, quas enucleatè recensuit f 1.6 Kellisonus. Pri∣mò, quia Reginam, vt saepè iam dictum est, oleo perfundere recu∣sàssent. Secundò, quia Religionis innouationi in primis Con••tijs se opposuissent. Tertio, quia omnes, ob denegatum primatus Re∣gij iuramentum, exauthorati fuissent. Quartò, quia vestri iam con∣secrandi eorum sedes inuasissent, & haeresim denique in Ecclesias erant introducturi. Caeterùm quum nostri hanc detrectarent pro∣uinciam, vndè tandem qui manus imponerent? g 1.7 Nec enim ad vici∣nas Luth••ranorum aut Caluinistarum Ecclesias conferre vos commo••è po∣tuistis, vt inde mutuas Episcoporum (qui sortè nec ibi erant) opera•• peter••••••s.

ORTH.

Illorum subsidium hac in causa fate or non compara∣nimus.

PHIL.

Oporter igitur accersure vobis solitum, nescio cuius ordinatoris è Graecia, auxilium, vt nuper vobis obiecit h 1.8 Eudemon. Eheti vt me vestri pudet pig étque? Tam misera effugia & latibula quaerere coacti estis.

ORTH.

Haec fabula non ab Eudemone, sed à Cacodaemone, mend••ciorum patre, profecta est. Nobis enim non opus fuit Grae∣cissare, sed Eudoemoni visum est Cretizare.

PHIL.

Si nec domi habuistis Episcopos, nec aliundè, siue à Catholicis, siue à reformatis, siue à Graecanicis accersendos cura∣stis, illud pro verissimo amplecti oportet, quod ex Sandero narrat i 1.9 Kellisonus, nempe vestros homines se inuicem mutuis operis constituisse Episcopos.

ORTH.

Quanquam in famoso isto Sanderi de schismate libel∣lo, mendaciorum numerus cum linearum multitudine certare vi∣deatur, hoc tamen prodigiosum mendacium non habet; ipsius Kellisoni, vel Sacrobosci, vel alterius, nescio cuius, tenebrionis vi∣detur commentum. Vos, dum ad certamen & puluerem Academi∣cum pronocatis, argumenta apodictica soletis polliceri; nunc au∣tem quùm ad disputationis neruos & medullas ventum est, nihil praeter tenues coniecturas, volitantes fabulas, & putidissima men∣dacia depromitis. Haeccine Romae sunt argumenta apodictica? Ego verò, missis istiusmodi quisquilijs, non ex rumoribus in fu∣mum abeuntibus, sed ex publicis monumentis & Archiuis rem to∣tam enucleabo. Anno Domini 1558. Nouembris die decimo sep∣timo, Reginâ Mariâ fato suo functa est, & Cardinalis Polus, Archi∣episcopus Cantuariensis, eodem die ex hac vita migrauit: & il∣lo ipso insuper die Domina Elizabetha à Regni Proceribus Regi∣na publicè & solenniter est▪ declarata. Cuius sacrum caput Regali Angliae diademate, subsequentis Ianuarij die decimo quinto est redimitum. Porrò Ecclesia Cantuariensis, à morte Poli, per an∣num integrum & tres circiter septimanas, pastorali solatio est vi∣duata. Interim Decanus & capitulum, elegendi k 1.10 facultate accep∣tâ, iuxtae morem antiquum & laudabilem consuetudinem Ecclesiae praedi∣ctae▪ ab antiquo vsitatam & inconcussè obseruatam procedentes, Matthaeum Parkerum, sacrae Theologie Doctorem, in l 1.11 Archiepiscopum elegerunt. Hâc autem electione rite peracta, & secundùm legem significatâ, visum est Maiestati Regiae literas suas m 1.12 patentes de eiusdem confir∣matione & consecratione commissionales, ad septem Episcopos mittere, quorum nomina & titulos ex ipsis literis patentibus Re∣gijs (vt tibi abundè satisfiat) placet subiungere.

n 1.13 Elizabetha Dei Gra∣tia, &c. Reuerendis in Christo patribus,

• Antonio Landauensi Episcopo.
• Will. Barlow quondam Bath. & Well. Ep. nunc Cicestrensi electo.
• Ioh. Scory quondam Cicestrensi Episco∣po, nunc electo Herefor.
• Miloni Couerdalio quondam Exoniensi Episcopo.
• Iohanni Suffraganeo Bedford.
• Iohanni Suffraganeo Thetford.
• Iohanni Bale Osserensi Episcopo.

Quatenùs vos aut ad minus quatuor vestrum, eundem Matthaeum Parkerum in Archiepiscopum & Pastorem Ecclesiae Cathedralis, & Me∣tropoliticae Christi Cantuariensis praedictae, sicut praefertur, electum, electi∣onemque praedictaem confirmare, & eundem Magistrum Matthaeum Par∣kerum in Archiepiscopum & Pastorem Ecclesiae praedictae consecrare, ca••∣ráque omnia & singula peragere quae vestro in hac parte incumbunt Pasto∣rali officio, iuxta formam Sta••utorum in ea parte editorum & pro••iso∣rum, velitis cum effectu, &c. Dat. sexto Decembris, Anno secundo Eliza∣bethae.

PHIL.

Hoc diploma (modò sit authenticum) quid Regina in mandatis dederit, dilucidè ostendit; sed illud porrò quaerendum num consecratio secundùm illa mandata peracta fuerit, nécne.

ORTH.

Nullus est dubitandi locus. Primò, Episcoporum, ad* 1.14 quos literae Regiae peruenerant, maximè intererat in hoc opus (quod ad veram Religionem, quam ipsi profitebantur, & cuius gratiâ praeter vnum omnes exulassent, promouendam tantoperè spectabat) alacriter incumbere. Deindè mandatum Regium vio∣lantibus ingens, ex lege Henrici octaui anno vicesimo quinto pro∣mulgatâ, imminebat periculum; de quo suprà.

PHIL.

Haec aliquam probabilitatis speciem prae se ferunt, quae simplicioribus fucum possunt facere: verùm quum o 1.15 Sande∣rus dicat, Vos inter vos tres duós••e non habuisse Episcopos, & p 1.16 Kelliso∣nus, Vos nullos reperisse; ego sanè tibi in contrarium disputanti non sum crediturus, nisi ipsius consecrationem à tenebris in lucem pro∣duxeris.

ORTH.

Ergo vt omnis eximatur scrupulus, ex authenticis Ec∣clesiae nostrae monumentis, & diem in quo, & personas, à quibus consecratus est, summâ tibi fide exponam.

Matthaeus q 1.17 Parkerus cons. Arch. Cant. 17. Decemb. 1559. à

• Willi. Barlow.
• Iohanne Scorie.
• Milone Couerdalio.
• Iohanne Hodgskins.

PHIL.

r 1.18 Hîc primum auerti debet diuersitas styli. Nam in ista Par∣keri consecratione referuntur praedicti quatuor, per nomina sua & cogno∣mina absolutè, atque vllâ tituli Episcopatus additione, cùm tamen caeteras consecrationes refert, ponendo scilicet nomen cum Episcopatus titulo, vt in alijs actis publicis fieri solet. Cur igitur iste ordinarius & assuetus acta publica componendi modus ac stylus, in Parkeri consecratione immutatus sit, conijcere non possum, nisi quia ij qui eum consecrare praetendebant, Epis∣copi non erant, ac proinde loco tituli Episcopatus, corum cognomina, praeter consuetudinem, adiecta fuerant.

ORTH.

Vt de personis quae Parkerum sacràrunt, sine omni am∣biguitate liquidissimè posset constare, ego easdem ex Registris de∣lineandas suscepi. Ecquid autem est quod certam & singularem personam ita designat, & quasi digito demonstrat ac eiusdem no∣men & cognomen? Consecrantium igitur nomina & cognomina adducenda duxi, vt id quod agitur, sole meridiano esset splendidi∣us. De titulis autem Episcopatibus non adeo eram solicitus, quo∣niam si de singulorum nominibus & cognominibus semel consta∣ret, eorum tituli ex diplomate Regio iam allato statim innotesce∣rent; quanquam & tituli in duobus illis Registrorum locis, à me in margine indicatis, clarissimè exprimuntur. Sed operaepretium est vt fidem meam liberem, ac vna eadémque opera leuissimae tuae coniecturae vanitatem patefaciam. Locum igitur priorem (nam hîc ad institutum abundè sufficit) totum & integrum ex Registris placet trascribere.

REgistrum Reuerendissimi in Christo Patris & Domini, Dominis 2.1 Matthaei Parkeri, in Archiepiscopum Cantuariensem per Decanum & capitum Ecclesiae Cathed. & Metropoliticae Christi Cantuar. praedict. vigore & authoritate licentiae Regiae, eis in hac parte factae, primo ••ie men∣sis Augusti, anno Domini millesimo quingentesimo quinquagesimo nono electi, ac per reuerendos Patres, Dominos, William Barlowe, nuper Bathon. & Wellen. Episcopum, nunc electum Cicestren. Iohannem Scory dudum Ci∣cestren. nunc electum Hereforden. Milonem Couerdale, quondam Exon. Episcopum, & Iohannem Hodgskin, Episcopum Suffraganeum Bedforden. vigore literarum commissionalium Regiarum paten. eis directarum, nono die mensis Decembris tunc prox. sequent. confirmati, necnon per ipsos re∣uerendos Patres authoritate praedict. decimo septimo die eiusdem mensis De∣cembris consecrati, Anthonio Huse Armigero; tunc Registrario primario dicti Reuerendissimi Patris.

Vides igitur eorum non solùm nomina & cognomina, sed titulos etiam Episcopales in Registro graphicè depingi.

Sed à sacratoribus ad ipsum sacratum festinat oratio. Erat igi∣tur* 2.2 Parkerus vir omni exceptione maior, quem vos ipsi ordinis Episcopalis capacem fuisse non negatis. Fatetur enim Bristous fuisse t 2.3 Presbyterum secundùm Catholicum ritum, vestrum Romanum intelligens. Quod ab eo verissimè dictum est. Parkerus enim An∣nae Bolenae primùm, deinde, Henrico octauo à sacellis fuit.

Quàm insigniter autem fuerit eruditus, vel me tacente, quae post* 2.4 se reliquit, loquuntur literarum monumenta. Porrò, antiquitatum diligentissimus (si quis alius) u 2.5 indagator, eundem antiquitatum maximè studiosum appellat, quippe cuius studio & industria mul∣ta scripta egregia, tam in Latina quàm in Saxonica lingua lucem conspiciunt, quae alioqui puluere & tenebris obruta i••cuissent. De∣nique quàm bonarum literarum fuerit amans, haec quae sequuntur satis demonstrant. x 2.6 Rochdalliae in Comiratu Lancastriae scho∣lam Grammaticalem fundauit. Collegium Corporis Christi apud Cantabrigienses, in quo educatus erat, ad tredecim scholares & duos socios alendos locupletauit. In eodem insuper Collegio duo cubicula & Bibliothecam extruxit, cui complures libros egregios, & ipsâ antiquitate venerandos, nec passim obuios, partim excusos, partim manuscriptos dono dedit. Academiae quoque quinqua∣ginta don ••it volumina typis excusa, & calamo exarata totid••m. Praeterea, sex conciones in quinque diuersis No••folciae Ecclesijs, quotannis in perpetuum habendas curauit. Aulam Tr〈…〉〈…〉∣ditibus ad vnum scholarem alendum, & multis libris do••••••••. Quinetiam in alia charitatis opera multas impendit pecu••••••••. Sed de personis hactenùs. Nunc ipsius ordinationis essentiam, id est, materiam, & formam introspiciamus.

PHIL.

Ego à viris ••ide dignis accepi (inquit y 2.7 Kellisonus) nou••••* 2.8 vestros superintendentes factos esse Episcopos, nullà alià adhibitâ 〈…〉〈…〉∣nià, praeter quam quòd Biblia Anglicana eorum cap••••bus supe〈…〉〈…〉∣rentur.

ORTH.

Primò rituum & ceremoniarum ordo hic adhibitus in Registris ad viuum depingitur: z 2.9 Principio sacellum tapetibus ad Oruntem adorna••atur, solum verò panno ••ubro inster nebatur, ••er 〈…〉〈…〉∣que sacris per agendis necessaria, tapeto puluinarique ornata, ad O〈…〉〈…〉m sita ••rat: quatuor praeter ••a Cathed••ae quatuor Episcopis, qui••u, ••unus con∣secrandi Archiepiscopi d••legabatur, ad austrum Or••entalis sac••lli p〈…〉〈…〉nt ••osit••. Scamnum praeterea tapeto puluinaribùsque i••str••tum, st••••tum, Epis∣copi genibus fl••xis inniterentur, ante Cathedras ponehatur: pari 〈…〉〈…〉 modo Catheara scamnúm{que} tapeto puluinari{que} ornatū Ar••h••••pis••opo•• ••o∣realem Orientalis eiusdem sacelli partis plagam posita erant. i•••• quo ad ind••menta. Ingreditur sacellum Archiepiscopus togâ ••og〈…〉〈…〉, ca, u••tóque indutus: ••inita concione egrediuntur simul Archiepiscopus, re∣liquique quatuor Episcopi sacello, se ad sacram communionem par••turi:

neque mora, confestim per borealem partem, ad hunc modum vestiti, rede∣unt. Archiepiscopus nimirum linteo superpelliceo, quod vocant, indueba∣tur: Cicestrensis electus capa serica, ad sacra peragenda paratus, vtebatur: Herefordensis, & Bedfordensis Suffraganeus linteis superpellicijs vteban∣tur. Nónne hîc erat ceremoniarum supellex satis ampla & lau∣ta?

PHIL.

Vbi autem Milo Couerdalius? De illo enim quid sis dicturus aueo scire.

ORTH.

a 2.10 Milo Couerdalius non nisi toga lanea talari vtebatur.

PHIL.

Quid ita? Dic sodes.

ORTH.

Vitam sibi in posterum priuatam elegerat, ac proinde de indumentis non erat solicitus.

PHIL.

b 2.11 Cur priuatum se semper gessit? Certè non ob aliud quàm quia vel eum poenituit, vel eum puduit commentitiae consecrationis tam sui, quàm Scorij, quae reuera coniugatorum nulla fuit.

ORTH.

Respondeo: primò, matrimonium adeo sanctum esse, vt cum illo ad solium Episcopale quis possit ascendere, vt anteà ex Chrysostomo, vel potiùs ex Paulo docui. Secundò, nihil erat, vt eum consecrationis suae vel puderet vel poeniteret, de qua paulò pòst vberiùs sum dicturus. Tertiò, erat senex annosus, cuius canum caput rogis destinatum, à flammis furentibus liberauit Regis Da∣norum apud Reginam Mariam gratia. Quâ fato suo functâ, & Eli∣zabethâ sceptro potitâ, quamuis in patriam suam remearet, senio tamen confectus, & tot rerum vicissitudines, ac reciprocantis fortu∣nae ludibria expertus, honorem & laborem Episcopalem declina∣uit, atque rebus gerendis iam prae aetate impar, in vmbra latere, & otio literario indulgere maluit.

PHIL.

Hîc priuatus à Masono vnus ex ijs qui Parkerum consecra∣rent, per summam oscitantiam fuisse perhibetur, vt ait Fitz-Simon.

ORTH.

Masonus rem totam, prout gesta est, ex Archiuis fide∣liter narrat.

PHIL.

Couerdalius erat duntaxat priuatus.

ORTH.

Vitam priuatam post hunc diem agere cogitauit, sed hoc non impedit, quin Parkero sacras manus imponere potuerit. Erat enim Episcopus quoad characterem; immò quoad sedem quoque. Episcopatus Exoniensis, eius quondam fuit, quoad legi∣timam possessionem; & adhuc erat, quoad ius & titulum. Sed vt, misso Fitz-simone, ad Kellisonum reuertar; quod de Biblijs narrat, nobis non est in vsu. Non enim solemus sacra Biblia capiti super∣imponere, sed consecrandis in manus tradere.

Denique, in ipsa consecratione impositio manuum est adhibita, cuius solius caeremoniae in ordinatione vsurpatae meminisse digna∣tur Spiritus sanctus, quámque Bellarminus vt materiam essentia∣lem amplectitur. Ad ritus autem ab hominibus excogitatos quod attinet, eorum redundantiam Ecclesiae nostrae visum est praecidere, neque nobis inuitis à Papa denuò obtrudi possunt.

PHIL.

c 2.12 Falsum est (inquit Champnaeus) Scripturam solius im∣positionis manuum in ordinatione meminisse: nam iciunij quoque & ora∣tionis meminit.

ORTH.

Verborum interpretatio facienda est secundū rem sub∣iectam. Nos autem de ordinationis materia agimus. Quamobrem cùm dixeram huius solius caeremoniae meminisse Scripturas, non erat animus orationem aut ieiunium excludere, sed eas duntaxat caeremonias quae à vobis tanquam ordinationis materia vrgentur, quales sunt, annulus, baculus, oleum, & id genus alia, quae in vit•• Parkeri numerantur his verbis quae statim subieci: d 2.13 In qua conse∣cratione haec ei obuenit commemor abilis foelicitas, quòd quum post Angu∣stinum septuagesimus Archiepiscopus fuerit, solus tamen atque primus fuit, qui, tota i••••a tam prolixá & putidâ superstitione detractá, sine bullata ap∣probationae Papae, otiosisque A••ronicis ornamentis, Chirothecis, annulis, sandalijs, crepi lis, mitrâ, pallio, ac eiusmodi nugis sacrationem accepit, multóque rectiùs, simpliciùs & puritati Euangelicae congruentiùs auspica∣tus est à precibus & inuocatione Spiritus sancti, & manuum impositione, pijs ab eo interpositis stipulationibus, in indumentis verò Archiepiscopali authoritati grauitatique consentaneis, habitáque per pium & doctum Theologum pro concione, de Pastoris in gregem officio, cura, & fide, gregis∣que vicissim in pastorem amore, obsequi••, & reuerentiâ, discretâ admoni∣tione, eáque finita Eucharistiae à frequenti grauissimorum hominum cae•••• perceptione, & ad extremum omnium communi & ardenti oratione, vt munus iam illis impositum maximè cedat ad Dei gloriam, gregisala∣tem, suae{que} conscientiae laetum testimonium.

PHIL.

Aduerte (inquit e 2.14 Champnaeus) institutionem cleri Pro∣testantici incepisse tantùm à Parkero. Ergo nondum sexaginta habet an∣nos.

ORTH.

Vnde hoc obseruat Champnaeus? An quia Parkerus omnium Archiepiscoporum Cantuariensium primus sine bullis Pontificijs, & tantâ caeremoniarum supellectile est sacratus? Quasi vero inutiles caeremonias extirpare nouum esset ministerium fa∣bricare. Vel fortè quia Parkerus foelix initium fecisse perhibe∣tur? Verùm hoc non de initio noui ministerij, sed de Parkeri in ordinem Episcopalem ingressu est intelligendum, quem nonina∣nis caeremoniarum pompa, sed pietas & religio nobilit••uit. Hic sanctae preces ad Scripturae normam compositae. Hic sacra coena iuxta Christi institutum celebrata. Hic pia concio coelestem ve∣ritatem docuit, & reserauit▪ f 2.15 Preces enim matutinae per Andraeam Peerson, Archiepiscopi capellanum, clarâ voce recitabantur, quibus per••ctis Iohannes Scory suggestum conscendit, ac inde sump••o sibi in Thema, g 2.16 Seni∣ores ergo qui 〈◊〉〈◊〉 vobis sunt, obsecro consenior, &c. non meleganter concionae∣batur. Ita Parkerus munus suum Episcopale foeliciter est auspi∣catus.

PHIL.

h 2.17 Quid obsecro ad euertendam ac penitùs refutandam cuius∣uis ordinationem seu institutionem magis directè, ma••isque appositè di••i

posset? Parkerus inter septuaginta, qui per spacium mille ferè annorum in sede Cantuariensi sibi inuicem successerunt, primus qui sedem illam abs∣que literis Apostolicis occupauit. Quis itaque iure negare potest illum pri∣mum fuisse, qui absque legitima & canonica ordinatione, electione, & in∣stitutione sedem illam inuasit?

ORTH.

Consecratio illa dicenda est canonica, quae antiquis canonibus congruit. Qui de bullis, credo, Pontificijs non loquun∣tur. Consulantur Niceni, Constantinopolitani, Ephesini, Chalce∣donenses; de bullis Papalibus nihil occurret. Pontifices tum Ro∣mani istiusmodi bullas ebullire non solebant: vel si fecissent, pro∣fectò eorum bullae in bullam abijssent.

PHIL.

i 2.18 Dicitur quoque primus, qui nouum consecrandiritum & or∣diuem incepit. Quis ergo dubitare potest consecrationem eius non fuisse à Christo institutam, & per successionem ab Apostolis ad illum deriua∣tam, sed nouiter ab hominibus inuentam, neque ant••••••in mundo auditam fuisse?

ORTH.

Nostra Episcopos consecrandi ratio in omnibus verè essentialibus eadem est cum vestra, vt ex praecedentibus apparet. Si igitur vestra, quoad essentialia, sit ex institutione Christi, & nostra quoque erit. Caeterùm praeter essentialia ad Episcopa∣lem consecrationem rectè & decorè celebrandam multa concur∣rant oportet; veluti lectiones, precationes, admonitiones, & prae∣terea in constituta Ecclesia, florente pace, aliquis insuper caeremo∣niarum apparatus, quarum dispositio & concatenatio ab humano est ingenio. Deus enim cuique Ecclesiae, quae ab alia non depen∣det, hanc indulsit potestatem, modò omnia fiant honestè, & deco∣tè. Vestra autem formula nimis redundantibus luxuriat caeremo∣niarum folijs, quae aedificationis fructum impediant. Haec à nobis rescissa sunt, & vestra forma reformata; iuxta quam ita limatam licèt multi regnante Edouardo facti sint Episcopi, nullum tamen Archiepiscopum sub eius Regno euectum esse contigit. Parkerus igitur omnium Archiepiscoporum primus, secundùm nouum or∣dinale (de quo suprà copiosè diximus) est initiatus.

PHIL.

k 2.19 Si Parkerus eodem modo & ritu, quo sanctus Augustinus non fuit consecratus, quis sensu communi non priuatus, istius consecratio∣nem veram, validám que fuisse affirmare au debit?

ORTH.

Sacratus fuit perinde ac Augustinus quoad omnia es∣sentialia, licèt non quoad omnes caeremonias; consecratio tamen nihil os••ciùs sana erat & canonica.

PHIL.

Quemadmodum si aliâ formâ & ritu baptismi, quàm san∣ctus Augustinus docuit, baptizatus fuisset, verum absque dubio non recepisset baptismum, ita neque veram ordinationem recepisse censen∣dus est.

ORTH.

In baptismo semel quis tingatur an ter, ad baptismi es∣sentiam nihil interest. Ritus igitur varius esse potest, interim vt

vtrobique sit legitimus baptismus. Porrò, vos ipsi baptismum nostrum approbatis, qui tamen non adeo multis orneratur caere∣monijs ac tempore Augustini; neque verò reijcienda est ordina∣tio ob resectas accidentales caeremonias. Sed de materia hacte∣nus.

PHIL.

Vt pergamus igitur; quâ tandem vsi sunt verborum* 2.20 formulâ? An illâ quam memorat Henricus Fitz-Simon, his ver∣bis? l 2.21 Scoraeus iubet omnes procumbere in genua: Deinde, Parkeri pre••••▪ manu, ait, Eta Domine Episcope Cantuariensis, surge. ••••erum pari modo Grindallo, E••a Domine Episcope Londinensis, surge, &c. O nobilem con∣secrandi formulam, & cauponâ dignam!

ORTH.

O nobile mendacium, & Iesuitâ dignum! Nam eâ∣dem prorsus vsi sunt verborum formulâ, quae sub Eduardo sexto in vsu fuit, quaeque adhuc in Ecclesia Anglicana, addo etiam & in Romana (sic visum est numini) retinetur. Qualis autem fuerit, ex ipsa consecratione in tabulas publicas relata sic habe.

m 2.22 Finito tandem Euangelio, Hereforden. electus, Bedforden. Suf∣fraganeus, & Milo Couerdale, Archiepiscopum coram Cicestren▪ ele∣cto, apud mensam in Cathedra sedente, hijs verbis addu••erunt: Reue∣rende in Deo pater, hunc virum, pium pariter atque doctum, tibi offeri∣mus, atque praesentamus, vt Archiepiscopus consecretur. Postquam ha•• dixissent, proferabatur illico regium diploma siue mandatum, pro conse∣cratione Archiepiscopi, quo per Dominum Doctorem Yale, legum Docto∣rem, perlecto, Sacramentum de Regio primatu, siue supremâ eius autho∣ritate tuendâ, iuxta Statuta primo anno Regni serenissimae Reginae nostrae Elizabethae edita & promulgata, ab eodem Archiepiscopo exigebatur. Quod cùm ille solenniter, tactis corporaliter sacris Euangelijs, conceptis verbis praestitisset, Cicestren. electus, populum ad orationem hortatus, ad Letanias decantandas, choro respondente, se accinxit. Quibus finitis, post quaestiones aliquot Archiepiscopo per Cicestren. electum propositas, & post orationes & suffragia quaedam, iuxta formam libri authoritate Parlia∣menti editi, apud Deum habita, Cicestren. Hereforden. Suffragantus Bed∣forden. & Milo Couerdallus, manibus Archiepiscopo impositis, dixerun: Anglicè, viz. Take the holy Ghost, and remember that thou stirreap the grace of God which is in thee by imposition of hands: For God hath not giuen vs the spirit of feare, but of power, and loue and sobernesse. Id est, si Latinè reddamus, Accipe Spiritum sanctum, & excitare memine∣ris gratiam Dei, quae in te est per manuum impositionem. Dedit enim nobis Deus Spiritum, non timoris, sed potestatis, charitatis, & sobrietatis.

Ita locum, personas, materiam, & formam huius consecrationis ad examen reuocauimus, nec quicquam tamen occurrit, quod non & legibus Anglicanis, & Canonibus ecclesiasticis, ac venerandae antiquitatis praxi per omnia respondeat.

PHIL.

n 2.23 Si Parkerus primus omnium Episcoporum extiterit, qui isto

ritu consecratus suit, quis, nisi gnauiter imp̄udens, diceret consecrationem eius conformem esse Regni legibus, Ecclesiae Canonibus, & venerandae an∣tiquitatis praxi?

ORTH.

Dum legibus conuenire assero, non leges antiquatas, sed vigentes, & florentes intelligo. Quod miror Champnaeum aquilinis suis oculis non vidisse. De Canonibus centies respon∣sum est. De bullis autem quae blaterat, nihil sunt aliud praeter bul∣latas nugas, vt paulò antè ostendi.

Denique hac tota in causa, quàm prudenter & cautè se gesserit prudentissima Regina, inde liquidò apparet, quòd praedictas lite∣ras patentes ad varios vtriusque iuris professores transmiserit, vt de ijsdem liberè iudicare possint. Qui omnes vnanimi consensu diploma Regium vt legitimum approbârunt, & Episcopos hoc confirmandi & consecrandi munus legitimè obire, seu exercere posse pronunciârunt. Quorum nomina proprijs manibus subscrip∣ta, in o 2.24 Registris seruantur; & sic se habent.

• Gulielmus Maius.
• Robertus Weston.
• Eduardus Leedes.
• Henricus Haruey.
• Thomas Yale.
• Nicolaus Bullingham.

PHIL.

p 2.25 Nonne in isto supra modum ineptus, & ridiculus est Ma∣sonus? Nam tametsi isti pro peritia sua in Theologia, Augustino; in iuris∣prudentia, Bartholo, in integritate & constantia, Curio Dentato compa∣randi essent: atque insuper illi, cuius nomine ista eis proponebantur, non fuis∣sent subditi, vt sententias suas liberiùs proferre potuissent, quanti obsecro ponderis ac momenti fuisset eorum sententia, totius Christiani orbis, ab ipsis Apostolis, vsque ad Regnum Eduardi sexit Regis Angliae, iudicio compara∣ta? Nam si toto hoc tam locorum quàm temporum spacio, Apo∣stolos etiam ipsos non excludendo, vnicum tantùm exemplum Episcopi consecrati, ad modum quo Parkerus consecratus fuit, Masonus, vel quiuis alius producere possit, causam obtinebit.

ORTH.

Nae tu, Champnaee vltra modum es ridiculus, qui his nugis tam ridiculè insistis. Etenim quotquot vnquam in Ecclesia Dei floruerunt Episcopi, si essentiam spectemus, perinde ac Parke∣rus sunt consecrati. Si in adiaphoris etiam consensum exigas vni∣uersalem, nimis es importunus, & teipsum iugulas. Quare quod de toto Christiano Orbe crepas, est planè puerile crepitacu∣lum.

PHIL.

Iudicium sex tantùm virorum, qui in iurisprudentia non summi, in sacra verò Theologia nulli, ordinariae tantùm integritatis, & vix ordinariae constantiae & fortitudinis erant, Principis illius, quae senten∣tias corum postulabat, Dominio subiecti, quae apud se iam statuerat, propo∣situm suum non mutare, quicquid illi in contrarium resoluerent, & isto∣rum opiniones (quos voluntati suae conformes fore praesciebat) solùm vt

tenui aliquâ vmbrâ, leu••que iuris fuco factum suum obtegeret, requisierat; sex dico huiusmodi virorum sententiam contra totius Orbis Christiani Iu∣dicium in re sacra, summique momenti in medium proferre, nónne hoc est perfectè insanire?

ORTH.

Quàm hoc iniquum est, Champnaeum de hominum, ante sexaginta annos in Republica magna cum laude florentium, scientia, foma, virtute, nullâ redditâ ratione, tantopere delibare? Sed hoc est perpetuum Papistarum ingenium, plenum calumnia∣rum, charitatis inane. Caeterùm quis hoc feret, misellum scilicet homunculum, terrae filium, Principem suam gloriosissimam to•• conuitijs proscindere? Si legum peritis non consultis quicquam tentâsset, in eam Champnaeus vt praecipitem irruere potuisset: iam verò viros eruditos consulit, interrogat, percontatur, monet vt li∣berè loquantur; ecquid Sol vidit prudentius, ecquid moderatius? Et tamen Champnaeus (tanta est maledicendi libido) in eam vel mortuam petulantissimè debacchatur. Sic ranunculi coaxant •• ca∣uernulis.

Notes

• a 1.1

  Sand. de schis. l. 3. p. 297 Pol∣••••n••••, ••. 4. 6. 6. p. 434.
• c 1.2

  Sander. ibid.
• d 1.3

  Ann. 〈◊〉〈◊〉. 〈◊〉〈◊〉. ••▪ c. 20.
• * 1.4

  2
• e 1.5

  Vid The••▪ Hardingum in con••ul apol. part. 6 ••••2.
• f 1.6

  Kellis. exam. part. 1. c. 3.
• g 1.7

  Sander. quo supra.
• h 1.8

  Iob. Eudemon Cyd. paral. c. 5. p. 243.
• i 1.9

  Kellis. in repl. contr. D. Sutl. p. 31.
• k 1.10

  Dat. 18. lulij, 1559.
• l 1.11

  1. Aug. 1559.
• m 1.12

  Dat. 9. De∣cemb. 1559.
• n 1.13

  ••itera paten∣tes Regia Re∣gistr. Parker. t. 1. fol. 3.
• * 1.14

  3
• o 1.15

  Pag. ••97.
• p 1.16

  Repl. ad Doct. Sutl. p. 31.
• q 1.17

  Reg. Parker. tom 1. fol. 2. & 10.
• r 1.18

  Champ. p. 485.
• s 2.1

  Reg. Parker, t. 1. fol. 2.
• * 2.2

  4
• t 2.3

  Antih••ret. ••o∣tiu pag. 266.
• * 2.4

  5
• u 2.5

  Cambden. in Brit.
• x 2.6

  Uid. Francisc. L••ndanens. de praesulib. Angliae.
• y 2.7

  In replic. ad D. Surl. p. 31.
• * 2.8

  6
• z 2.9

  Regist Parker. ••. 1 fol. 9.
• a 2.10

  Ibid.
• b 2.11

  Fitzs••••••n. Britamon. p. 32••
• c 2.12

  Champ. p. 190.
• d 2.13

  Aut••or vil•• Matth••i Par∣keri.
• e 2.14

  Champ. ••. 479. in margine.
• f 2.15

  Registr. Parker. fol. 10.
• g 2.16

  1. Pet. 51.
• h 2.17

  Champ. p. 479.
• i 2.18

  Champ. ibid.
• k 2.19

  Champ. p. 480.
• * 2.20

  8
• l 2.21

  Fitzsiimon Britannom. pag 321.
• m 2.22

  Reg. Parker. ••••m. 1 f. 10.
• n 2.23

  Champ. p. 5••2.
• o 2.24

  Register. Par∣ker. ••. 1. fol. 3.
• p 2.25

  Champ. p 513.