Vindiciæ Ecclesiæ Anglicanæ; siue De legitimo eiusdem ministerio id est, de episcoporum successione, consecratione, electione & confirmatione; item, de presbyterorum, & diaconorum ordinatione, libri V. In quibus Ecclesia Anglicana à Bellarmini, Sanderi, Bristoi, Hardingi, Alani, Stapletoni, Parsonij, Kellisoni, Eudæmonis, Becani, aliorúmque romanistarum calumnijs, & contumelijs vindicatur. Editio secunda, priori Anglicanâ longè auctior, & emendatior. Cui inter alia accesserunt ad Fitzherberti presbyteri, Fitz-Simonis Iesuitæ, D. Kellisoni, Champnæi Sorbonistæ, Fluddi, & nescio cujus anonymi exceptiones suis quæque locis intertextæ responsiones. Opus ex idiomate Anglicano traductum, & locupletatum ab ipso authore Franc. Masono, in S. Theologia Bacchal. Archidiacono Norfolc. et socio Colleg. Mertonensis apud Oxonienses.

De ordinatione per haereticos.

CAP. XI. Vtrùm schisma, vel haeresis consecrationem irritam reddat.

• Partes 2.
  • Leuis velitatio
    • proponitur. 1
    • retorquetur. 2
  • Grauior consideratio
    • ostendens, quiod
      • Presbyter confert
        • baptismum, etiamsi
          • vita impurus. 3
          • haereticus. schismaticus 4
          • censuris ir∣retitus. 5
        • eucharistiam. 6
      • Episcopus ordinat eti∣amsi
        • haereticus: quod proba∣tur
          • testimonijs Patrum. 7
          • exemplo Felicis. 8
        • Degradatus: quod pro∣batur ex scholasticis. 9
    • Redarguens
      • Stephanum septimum. 10
      • Sergium secundum. 11
      • Stephanum quartum. 12
      • Ioh. 12. quem Champnaeus defendere voluit qui∣dem, sed non potuit. 13

ORTH.

NOstráne, an vestra ecclesia horum criminum sit rea, Deus iustus Iudex suo tempore reuelabit. Interim (quanquam hoc ipsum nullo idoneo argumento euincere potestis) disputandi gratià fingamus, Cranmerum, quamprimùm Papae va∣ledixit,

schismaticum & haereticum ipso facto euasisse. Sed dic sodes, Philodoxe, num Episcopus in schisma aut haeresin lapsus, desinit esse Episcopus? Num ordines conferendi ius & potesta∣tem amittit?

PHIL.

Complures (mihi crede) viri doctissimi in hanc pro∣pendent sententiam: hanc tamen quaestionem (quae Petro a 1.1 Lom∣bardo perplexa ac penè insolubilis visa est) in vtrámque agitari pos∣se partem non diffiteor. Innocentius primus: b 1.2 non videtur (inquit) clericos eorum (Arianorum & huiusmodi pestium) cum sacerdotij aut ministerij cuiuspiam suscipi debere dignitate, quoniam quibus solum bap∣tismum ratum esse permittimus. Et rursus dicit, c 1.3 Ab haereticis ordina∣tos vulneratum per illam manuum impositionem habere caput. Et iterum: d 1.4 Asseritur, eum qui honorem amisit, honorem dare non posse, nec eum ali∣quid accepisse, quia nihil in dante erat, quod ille posset accipere. Quod hac conclusione obsignat: acquiescimus, & verum est. Porro Iohannes 12. à Leone 8. antipapa schismatico, ordinatos dicere compulit: e 1.5 Pater meus nihil habuit sibi, nihil mihi dedit: f 1.6 Nicolaus primus: Gregorius, qui canonicè ac Synoditè depositus & anathematizatus erat, quemadmodum possit prouehere vel benedicere, nulla ratio docet. Igitur ni∣hil Photius à Gregorio percepit, nisi quantum Gregorius habuit; nihil au∣tem habuit, nihil dedit. Et rursus. Qui obturat aures ne audiat legē, oratio eius erit execrabilis; si exccrabilis vti{que} & non audibilis; si non audibilis, ergo inefficax; si inefficax, profectò Photio nihil praestans. Quamobrem li∣cèt Cranmerus legitimè erat consecratus, tamen in schisma & hae∣resin lapsus, & suam ipsius ordinationē, & alios ordinandi ius vide∣tur amisisse. Quotquot igitur regnante Edouardo à Cranmero sa∣crati sunt, nihil acceperunt, quia Cranmerus quod daret nihil habe∣bat. Similiter, quotquot sub Elizabetha ab illis sacrati sunt, nihil itidem acceperunt, quia illi quod darent, nihil habebant; & quot∣quot sub Iacobo his orti sunt parentibus, nihil quo{que} acceperunt, quia eorum parentes quod darent, nihil habebant.

ORTH.

Caue (Philodoxe) ne dum nobis oculos erüere cona∣ris,* 1.7 tui tibi-jpsi erüantur. Etenim si haec vllius momenti sint testi∣monia, quid fiet Bonnero, Episcopo Londinensi? Quid Nicolao Heatho, quem Reginae Mariae gratia ad Archiepiscopatum Ebora∣censem, &, post Gardineri obitum, ad summum Angliae Cancella∣riatum prouexit? Quid Thomae Thurlebeio, quem eadem Regi∣na à sede Noruicensi ad Eliensem transtulit? Isti enim eo ipso tempore facti sunt Episcopi, quo tum ordinantes, tum ordinati à Papa haeretici & schismatici iudicabantur. Nunquid vniuersi ni∣hil acceperunt, quia eorum parentes quod darent, nihil habebant? Si isti non erant episcopi, quid fiet Cardinali Polo (etiam ad Papa∣tum electo,) & reliquis sub Maria inauguratis, qui his maioribus sant prognati? Qui si ipsi nihil acceperunt, nec sacros ordines alijs conferre poterant. Ergo ab his ordinati presbyteri, presbyteri non erant; ergo licèt verba consecrationis enunciarent, verè ta∣men

consecrare, & hostiam conficere non valebant, &, ex conse∣quente, qui hostiam ab illis confectam adorabant, idololatriae cri∣mine tenebantur.

PHIL.

Bonnerus & reliqui quos narras (qualescunque tibi videntur) certè venerabiles erant Episcopi.

ORTH.

Quisquámne esse potest Episcopus, interim vt conse∣cratione efficaci, & valida sit destitutus?

PHIL.

Nemo prorsus.

ORTH.

Aliam autem consecrationem Episcopalem, praeter illam quam diximus, consequnti sunt nullam: reordinati enim non erant, vt opinor.

PHIL.

Reordinati? Minimè gentium. Nam vt rebaptiza∣tiones, ita reordinationes in Concilio g 1.8 Capuano sunt prohibitae. Et Sanctus h 1.9 Gregorius: Sicut (inquit) baptizatus semel, iterum bap∣tizari non debet: ita qui consecratus est semel, in eodem iterum ordine non debet consecrari. Ergo sine dubio reordinati non sunt. Quid igitur factum? Cardinalis Polus, pontificis Legatus, quum Regnum à priore schismate ac haeresi absoluisset, & Ecclesiae Catholicae re∣conciliasset, i 1.10 Episcopos omnes, qui sententia religionis erant catholici, in p••••ore schismate factos, confirmauit. Ita pro legitimis habiti sunt epis∣copis.

ORTH.

Episcopus, te fatente, legitimus esse non potest, cuius inualida & inefficax est Consecratio. Bonnerus autem & reliqui sub Henrico octauo, post eiectum Pontificem inaugurati, vobis le∣gitimi sunt episcopi. Quocirca eorum consecratio vobis inualida & inefficax esse non potest. Haec tamen consecratio haeresi & schismate, si tibi credimus, foedata fuit, & contaminata; vndè se∣quitur has labes non impedire quin consecratio, his non obstanti∣bus, esse possit firma & valida. Verùm ne haec non tam à ratione, quàm ab amore & affectu in vestros fluxisse videantur, praesertim cùm testimonia à te paulò antè allata nondum sint sublata, agedum rem totam sub limam reuocemus, sensimque ac pedetentim pro∣gredientes, singula rectae rationis & iudicij lance libremus, vt quò vergat & propendeat veritas videamus. Tu verò non ex priuatis (quibus homines nimiùm indulgere solent) affectibus, sed ex pub∣licis & authenticis ecclesiae vestrae monumentis mihi respondeas.

Primò, igitur si infantem à nefario ac scelerato presbytero, vt∣pote* 1.11 ebrioso, blasphemo, adultero baptizari contigerit, nun quid hoc satis firmum & validum est baptisma?

PHIL.

Si in elemento aquae verbis euangelicis, id est, in nomi∣ne Patris & Filij & Spiritus sancti, celebretur, firmum est & validum, nec vnquam repetendum; vt ex clarissimis pontificum, concilio∣rum, & Patrum testimonijs, a k 1.12 Bellarmino citatis, est manifestum. Ministri impietas mysteriorum Dei puritatem polluere non po∣test. Non carebunt suo effectu apud silios Dei, etiamsi à Iudà dis∣pensarentur.

ORTH.

Rectè tu quidem. Etenim verba Apostoli de praedi∣catione Euangelica, ad reliqua quoque officia ministerialia accom∣modari possunt. l 1.13 Si volens hoc faciam, mercedem habeo; sin inuitus, dis∣pensatio mihi credita est. Quasi diceret; Si hoc sponte & alacriter praestitero, id est, animo hilari ac sereno, cum bonae conscientiae te∣stimonio, nihil spectans praeter Dei gloriam & proximi salutem, praemium mihi est repositum; sin inuitus, id est, ob auaritiam, ina∣nis gloriae aucupium, aut aliud huiusmodi quod carnem sapit, quamuis mihi ipsi non prosit talis Administratio, quia mercedem non habeo, alijs tamen prodesse poterit, quia mihi à Domino cre∣dita erat Dispensatio. Manus impurae macula mysteriorum Dei pulchritudinem decolorare non potest. Lucent illa in tenebris, splendént que per se semper, neque alienis vnquam sordibus obso∣lescunt. Qua de re eleganter Gregorius Nazianzenus: m 1.14 Sint duo annuli, alter aureus, alter ••erreus, atque ambo eandem Imperatoris imagi∣nem insculptam habeant, ac deindè ceram imprimant; quid tandem hoc sig∣num ab illo signo differet? Nihil: materiam in cera internosce quamlibet singulari solertia sis. Dic vtrum è duobus signis aureo annulo, vtrum fer∣reo expressum sit, quoque modo vnum idémque signum existat. Discrimen enim in materia est, non in signo. Sic tibi quoque omnes qui baptizand•• munere funguntur, idonei habeantur. Quamuis enim alius alium vita probitate antecellit, eadem tamen baptismi vis est. Sic ille. Pari modo & hortum, vel teneris plantis vel floribus consitum, fistula tam lutea quàm argentea irrigari posse docet experientia.

Verùm si ponamus presbyterum, de quo agitur, schismatis &* 1.15 haereseos esse postulatum; quid tum demum dicendum erit?

PHIL.

Idem prorsus.

ORTH.

Qui in peccatis suis obdurescit, quomodo alijs pecca∣ta remittet? quomodo Spiritum Sanctum dabit, qui Spiritum Sanctum non habet?

PHIL.

Pulchrè respondit doctissimus noster Cardinalis: n 1.16 Hae∣reticos non habere remissionem peccatorum formaliter, tamen habere mini∣st••••••••li••er; quomodo famulus, qui saepè non habet vnum obolum, tamen de∣sert multos aureos à Domino suo ad aliquem alium.

ORTH.

Hoc verè & eleganter dictum fateor. Cuius rei haec est ratio, quod licèt baptismus ab haereticis vel schismaticis mini∣stretur, non tamen est haereticorum vel schismaticorum baptismus, sed Iesu Christi. Illud enim Iohannis Baptistae semper est verissi∣mum, o 1.17 Hic est qui baptizat. p 1.18 Neque is qui plantat, aliquid est, neque qui rega••, sed Deus qui dat merementum. Quò spectat illud Augustini: q 1.19 Ad baptismum, qui verbis Euangelicis consecratur, non pertinere cuius∣quam vel dantis vel accipientis errorem, siue de Patre, siue de Filio, siue de Spiritu Sancto aliter sentiat quàm coelestis doctrina insinuat. In magno concilio r 1.20 Niceno sancitum fuit Paulianistas, ad Ecclesiam Catho∣licam redeuntes, rebaptizandos esse: quibus in verbis per rebaptiza∣tionem, illius tinctionis repetitionem intelligunt, quae per errorem

verus baptismus habebatur, cum reuera nō esset, ob defectum verae ac essentialis verborum formae, quam necessariò supplendā esse Sa∣crosanctum Concilium verissimè iudicauit. Neque tamen hac in causa ab Africano Concilio, sub Stephano Romano Pontifice ha∣bito, dissentit, in quo statutum est, s 1.21 Nouatianos, ad ecclesiā Catho∣licam redeuntes, rebaptizandos non esse. Cuius decreti haec erat causa, quòd prius Nouatianorum baptisma, licet ab haereticis ad∣ministratum, veram haberet verborum formulam, ac proinde, quo∣ad sacramenti substantiam, sanum esset & integrum, nec vnquam reiterandum. Agrippinus enim, Episcopus Carthaginensis, meri∣tò redarguendus, qui t 1.22 Omnium mortalium primus contra diuinum ca∣nonem, contra vniuersalis ecclesiae regulam, contra sensum omnium consa∣cerdotum, contra morem ac instituta matorum, rebaptizanaum esse cen∣suit. Cui errori Sanctus u 1.23 Cyprianus, & Episcopi Africani astipu∣lati sunt; quibus tamen danda est venia, quòd rem à nullo oecume∣nico concilio definitam vidissent. Quamuis autem toto coelo er∣rarent, eos tamen qui contra senserunt pro haereticis non habe∣bant, neque baptizatos à Catholicis rebaptizabant, neque vllam in ecclesia Dei scissuram faciebant, sed vnitatem Spiritus in vinculo pacis seruabant. Correxisse istam sententiam (inquit Augustinus) non inuenitur; non incongruenter tamèn de tali viro existimandum est quod correxerit, & fortasse suppressum est ab eis qui hoc errore nimium delectati sunt, & tanto velut patrocinio carere noluerunt. Quanquàm non de sunt qui hoc Cyprianum omnino non sensisse contendunt, sed sub eius nomi••e à praesumptoribus atque mendacibus fuisse confictum. Et paulò pòst: Porro autem Cyprianus aut non sensit omnino quod eum sensisse recitatis, aut hoc posteà correxit in regula veritatis, aut hunc nae••um sui candidissimi pecto∣ris cooperiiit vbere charitatis. Et, teste x 1.24 Hieronymo, Illi ipsi episcopi qui rebaptizandos haereticos cum eo statuerant, ad antiquam consuetudinem reuoluti, nouum emisere decretum. Caeterum Donatistae priorem er∣rorem mordicùs tenebant, & augebant, etiam cùm Ecclesia oppo∣situm decreuisset, ac proinde meritò habiti sunt haeretici. Immò Catholicos rebaptizare ausi sunt. Vnde in haec erupit verba y 1.25 Vin∣centius Lyrinensis: O rerum mira conuersio! Authores eiusdem opi∣nionis catholici, consectatores verè haeretici iudicantur: absoluuntur ma∣gistri, condemnantur discipuli: conscriptores librorum filij regni erant, assertores verò Gehenna suscipiet. Verum hanc haeresin iamdudum damnauit ecclesia. Cùm Praetextatus & Filicianus, qui complures in schismate baptizassent, ad vnitatem redirent, à suis damnatoribus sine vllo sui honoris detrimento pro pace suscepti, nec quisquam rebaptizan∣dos putauit, qui fuerant ab eis ••oris in schismate baptizati. Proinde ec∣clesia illos cum legitimo suo baptismo, quem in schismate habue∣runt, suscepit. z 1.26 Nam, vt colligere licet ex Augustino, alij possident baptismum & legitimum, & legitimè; alij legitimum, quamuis non legitimè. a 1.27 Nos autem baptismum eos non iustè & legitimè possidere con∣cedimus, non possidere autem non possumus dicere, cùm sacramentum Do∣mini

in euangelicis verbis cognoscimus. Baptismum ergo legitimum ha∣bent, sed non legitimè habent. Quisquis enim eum & in vnitate catholi∣câ, & eo dignè viuens habet, & legitimum, & legitimè habet. Quisquis autem vel in ipsa catholicâ, sicut palea commixta frumento, vel extra, sicut palea vento sublata, habet, hunc baptismum legitimum quidem habet, sed non legitimè. Ita enim habet quemadmodum eo vtitur; non autem legiti∣mè vtitur, qui eo contra legem vtitur, quod facit omnis qui baptizatus per∣ditè viuit, siue intùs, siue foris. Quocirca aliud est possidere rem legi∣timam non legitimè, aliud omninò non possidere. Sacramenta ec∣clesiae extra ecclesiam reperiuntur, vt fluuij Paradisi extra Paradi∣sum. Haeretici & schismatici rem columbae (id est, gratiam Spiri∣tus Sancti gratìs datam) habere possunt, interim vt ipsi sint extra columbam.

PHIL.

Haec ita se habere clarum est & manifestum.

ORTH.

Vt pergamus igitur, quid si hunc presbyterum inter∣dici,* 1.28 suspendi, excommunicari, degradari contigerit?

PHIL.

Perinde est: si à Christi instituto non discedat baptis∣mus ratus est, & aeternae virtutis. Haec fine controuersia est ecclesiae sententia; ideóque, regnante Mariâ, quanquam regnum anteà per totos annos viginti continuos sub Interdicto et anathemate posi∣tum fuisset, tamen in priore schismate baptizatos non rebaptiza∣uimus, sed ad ecclesiam reuersos cum suo baptismo recepimus.

ORTH.

De baptismo summa est vtrimque conuenientia: Ad* 1.29 Eucharistiam igitur vt transeamus; num huius virtutem, ministri vel vitae impuritas, vel dogmatum impietas euacuare potest?

PHIL.

Nullo modo, si sacrosanctum Christi institutum non fuerit violatum.

ORTH.

Rectè sanè. Nam Eli sacerdotis filij b 1.30 scelerati erant, iramque Dei in se grauissimam ob immania flagitia prouocabant: Deus tamen, pro immensa sua misericordia, ad ea sacrificia, quae fideles, istorum manibus secundùm legem Domini mactanda, recto corde obtulerunt, benignè respexit. c 1.31 Seruator noster Scri∣barum et Pharisaeorum falsa et superstitiosa redarguit dogmata, quae ita dimanarant in vulgus, & tam diù obtinuerant, vt ambigi non possit, quin ex sacerdotibus complures hoc venenum imbibe∣rint: Christus tamen leproso mandauit, vt se d 1.32 sacerdoti ostenderet. Immo ille ipse ijsdem festis, in quibus ab eiusmodi sacerdotibus immolabantur sacrificia, interfuit. Sed hîc quoque vlteriùs quae∣rendum, an hoc sacramentum a presbytero interdicto, excommu∣nicato, degradato celebrari possit?

PHIL.

e 1.33 Ordinis potestatem habent omnes presbyteri sub pontifice; & tamen quia eam habent à Deo, non potest pontifex eam ita tollere, vt ij, si velint, non possint ea vti. Nam presbyter, etiamsi pontifex illum excom∣municet, suspendat, interdicat, degradet, tamen, si volet, verè consecrabit. Quilibet enim presbyter characterem habet, qui nihil est aliud quàm f 1.34 potestas quaedam spiritualis et supernaturalis, partim actiua, partim

passiua, quam tria sola sacramenta imprimunt, baptismus, confirmatio, & ordo. Ex quibus confirmatio ad praesens institutum non spectat. f 1.35 Character baptismi est passiua potestas, quae facit hominem aptum ad susci∣pienda omnia alia sacramenta, et sine ipso nulla sacramentorum aliorū sus∣ceptio est rata. Character ordinis est actiua potestas, ad ministranda alijs sacramenta. Est autem multiplex, sed ad nostrum institutum satis erit, si presbyteralem expendamus, & Episcopalem. Presbyter, ra∣tione characteris presbyteralis, est publicus & ordinarius Baptismi minister, cui g 1.36 suo iure et ex officio competit baptizare. Dein (vt de poenitentia nihil dicam) ratione eiusdem hostiam conficere potest, quod nullus laicus, non Rex, non Imperator, ne Angeli quidem aut Archangeli praestare queunt, quia hoc charactere sunt desti∣tuti. Diacano consecratam hostiam ad alios deferre licet, verùm h 1.37 nulla dispensatione fieri potest, vt Eucharistiam consecret. Quin si hoc facere tentauerit, nihil efficièt. At cuilibet presbytero in ordina∣tione sua presbyterali imprimitur Character, id est, potestas, quae, quoad i 1.38 baptismum et Eucharistiam, est absoluta, perfecta, & independens. k 1.39 Vbicunque est talis Character, Deus ex pacto concurrit ad effectum super∣naturalem producendum; quod non facit, vbi non est talis character. Prae∣terea characterem esse indelebilem sacrosancta docent Concilia, Florentinum scilicet, et Tridentinum. In Florentino, l 1.40 Eugenius Papa sic decreuit: Tria sunt, baptismus, confirmatio, et ordo, quae cha∣racterem, id est, spirituale quoddam signum à caeteris distinctiuum impri∣munt in anima, indelebile. Vnde in eadem persona non reiterantur. m 1.41 Tri∣dentinum autem sic sanciuit: Si quis dixerit per sacram Ordinationem non imprimi characterem, vel eum qui sacerdos semel suit, Laicum rursus fieri posse, anathema sit. Hunc autem characterem nec deleri, nec auferri posse disertè docet. Morte igitur sola (si modò morte) eraditur, et expungitur.

ORTH.

Si per characterem indelebilem nihil aliud intelliga∣tur quàm donum Dei perenne, ac initerabile, vel spiritualis quae∣dam potestas nunquam repetenda, in baptismo ac ordine reperi∣ri non inficiamur: Etenim si quis ritè baptizatus, Turca, vel Iudae∣us (quod tamen auertat Deus) euaserit, tandémque aliquando ad fidem & ecclesiam Christi se receperit, certè non est rebaptizan∣dus, prioris baptismi virtus non eluitur, sed ratione diuini foederis viget vs{que} & valet. Pari modo si presbyter ritè ordinatus, in schis∣ma vel haeresin lapsus, et censuris ecclesiasticis irretitus, posteà re∣sipiscat, non est reordinandus: verùm si ecclesia eius ministe∣rio indigeat, atque vti voluerit, permittere potest vt eodem funga∣tur, ratione ordinis priùs accepti, cuius virtus adhùc manet integra et illibata. Hactenùs de presbytero.

Nunc tandem vt à presbytero ad Episcopum transferatur ora∣tio,* 1.42 nunquid eius iniquitas impedimento erit, quo minùs veros ordines conferat?

PHIL.

Nequaquàm: vtriusque enim eadem est ratio.

ORTH.

Rectè: vt Christus Dominus est omnium summus bap∣tizator, ita quo{que} est summus ordinator. Is enim n 1.43 dat pastores & docto∣res ad consummationem ecclesiae. Sit igitur episcopus iniquus; serui ta∣men iniquitas, domini gratiā ac bonitatē euacuare non potest. Quis enim in prisca Iudaeorū Ecclesia sacerdotes creauit? Certè post Aaronis & filiorū inaugurationē, quae, cùm esset extraordinaria, à o 1.44 Mose praestabatur, reliqui (licèt carnali generatione procreati) à summo sacerdote solennitèr vngebantur. Aaronem autem aureum conflâsse vitulum, et Eli peccatis filiorum nimiùm indulsisse satis constat. vterque tamen, quoad vixit, pontificatu functus est, nec quisquam quas illi, immo nec quas Annas et Caiphas fecerunt or∣dinationes, in controuersiam vocauit. Caeterùm quid si episcopi schismatis et haereseos crimine teneantur?

PHIL.

p 1.45 Quis ignorat Catholicorum, baptizatos ab haereticis, verè esse baptizatos, & similiter ordinatos, verè esse ordinatos, quando ordina∣tor haereticus verè Episcopus fuerat, & adhuc erat, saltèm quantum ad cha∣racterem.

ORTH.

q 1.46 Basilius magnus admirabundus dixit, nullum ex omnibus totius orbis Haeresiarchis (qui tum plures celebrabantur) consecratos au∣sum fuisse resecrare, praeter Eustathium Ancyrogalatam, cuius nefari∣um scelus synodus Gangrensis exponit. In concilio r 1.47 Niceno secundo venera∣biles monachi dixerunt; iuxta sex sanctas & Ocumenicas Synodos, ex hae∣resi redeuntes accipimus, nisi causa quaepiam non toleranda subsit. Tha∣rasius beatissimus patriarcha dixit; et nos quoque instructi à sanctis patri∣bus nostris sic definimus. Et s 1.48 rursus; Tharasius beatissimus patriarcha dix∣it, Quid de Anatolio dicitis? Nonne princeps fuit quarti synodi? Et tamen a Dioscoro impio illo suit creatus. Ergo et nos ab haereticis ordinatos reci∣piamus, quemadmodum Anatolius quoque receptus est. Et t 1.49 rursus: Tha∣rasius beatissimus Patriarcha dixit; Sanè et plurimi, qui in sexta syno∣do praesides fuerant, à Sergio, Pyrrho, Paulo, et Petro, doctoribus haereseos Monothelitarum, fuere creati. Sed & hi vicissim Constantinopolitanas sedes inter clerum distribuerunt, & ab extremo eorum doctore Petro, vsque ad sextam Synodum, anni non pauciores quàm quindecim intercesserunt: qui verò intermedijs temporibus fuerunt, Thomas scilicet, Iohannes, & Constan∣tinus, ab haereticis fuerunt ordinati: verùm ea de causa non sunt reprobati. Circiter quinquaginta annos haeresis illa viguit; et tamen in sexta Synod•• Patres quatuor illos praenominatos tantùm damnauerunt. Ex his satis li∣quet, haeresin ex eorum sententia Ordinandi potestatem non tolle∣re; quod & ipse fateris, nec vllo modo negare poteris.

Nonne pontifex Romanus (si modò Foelix secundus dicendus* 1.50 sit Pontifex) ab haereticis ordinatus fuit?

PHIL.

u 1.51 Accidit, vt temporibus Gregorij decimi tertij, dùm de emen∣datione R••mani Martyrologij, à viris eruditis ad hoc delectis, frequen∣tes haberentur conuentus, & de Foelice non leuis controuersia incidisset, ex∣pungendúsne esset ob vitiosum ingressum eius, vel absque Martyrij titulo re∣linquendus, deque his diu multumqúe altercatum esset, et Baronius in mea

sententiam pedibus iret vt Poelicis nomen expungeretur, eóque argumento volumen haud breue scripsisset, cui fauerent complures viri eruditi in vrbe tunc existentes, accidit planè veluti diuino miraculo, vt quidam, dum suf∣foderent vt thesaurum inuenirent, in marmoream arcam inciderint, in cuius altero latere erat corpus Foelicis, cum lapideo laterculo his literis ex∣arato, Corpus Foelicis Papae et Martyris, qui damnauit Constantium; quod accidit pridie eius diei quo Foelicis dies natalis agi consueuit. Ita Baronius Foelici, tanquā rediuiuo, suámque ipsius causam agenti cessit, accedente prae∣sertim sententia Gregorij decimi tertij. Quamobrem Foelicem verum fuisse pontificem agnoscimus, quanquam eius in Papatum ingres∣sus probari non potest, quia, ex x 1.52 communio••i patrum sententia, ab Arrianis intrusus, et ab ijsdem Episcopus ordinatus fuit: ideóque, Libe∣rio adhuc viuente, et pro fide catholica persecutionem sustinente, Foelix erat schismaticus Antipapa; verùm ab eo tempore quo Foelix Constantium, Vrsacium, Valentem, aliósque Arrianos excommunicando, vexillum fidei ipse erexit, quoue Liberius, ob manifestā cum haereticis com∣munionem, à catholicorum communione planè extorris existimatus est, quasi impossibile sit eundem cum haereticis et catholicis sim••l communica∣re posse, ille omnium catholicorum iudicio (licet antea schismaticus fuisset,) legitimus Ecclesiae Catholicae Pontifex haberi coepit.

ORTH.

Concedis igitur, idque ex omnium catholicorum iu∣dicio, Foelicem ab Arrianis ordinatum, legitimum fuisse epis∣copum. Alioqui enim quid fiet quinque illis Diaconis, vni et vi∣ginti presbyteris, nouend••cim Episcopis, quos ipse y 1.53 ordinauit? Si haere∣tici vel schismatici nullam habeant ordinandi potestatem, Foelix Episcopus non erat, et ex consequente quotquot ab illo factae sunt ordinationes, irritae sunt et planè nullae.

PHIL.

Characterem esse indelebilem ex concilio Florenti∣no & Tridentino superiùs accepisti: vnde sequitur tam firmas agere radices, vt nec schisma, nec haeresis, nec vlla censura ecclesia∣stica possit euellere. Quamobrem c••m Character episcopalis sit z 1.54 absoluta, perfecta, & independens potestas conferendi sacramenta confir∣mationis & ordinis, ideo non solum potest episcopus sine alia dispensatione confirmare & ordinare, sed etiam non potest impediri ab vlla superiori po∣testate, quin reuera sacramenta ille conferat, si velit, licèt peccet si id faciat prohibente summo Pontifice.

ORTH.

Nonne degradatio priuat gradu?

PHIL.

Non est dubitandum (inquit a 1.55 Petrus à Soto) per haeresin,* 1.56 vel excommunicationem, siue etiam degradationem non amitti potestatem quae sacramento collata est, siue characterem, vt dicunt, baptismi, confirma∣tionis & ordinis, quanquam vsus illius amittatur. Certum est (inquit b 1.57 Gregorius de Valentia) ordinationes huiusmodi ministrorum sic esse immutabiles, vt qui semel in aliquem eiusmodi ordinem ecclesiasticum cooptatus sit, nequeat omninò accepti ordinis potestate priuari, aut fieri Lai∣cus, etsi possit vsus interdici. Quamobrem degradatio non tollit po∣testatem, sed vsum duntaxat, idque eatenus tantùm, vt si quis de∣gradatus

câ vtatur peccet quidem, nihilominus tamen supernatu∣ralem producit effectum. Haec est communis scholasticorum opi∣nio. c 1.58 Altisiodorensis: Dicimus ergo, quod si haeretici seruent formam ecclesiae, siue sunt praecisi, siue non, verasacramenta dant. d 1.59 Albertus: Impossibile est per hominem haec (loquitur autem de spirituali potesta∣te consecrandi, confirmandi & ordinandi) auferri. e 1.60 Adrianus: Ex quo sequitur irrationabilem esse, & in side valde periculosam theoricam do∣minorum Canonistarum, Innocentij, & Panormitani, &c. docentium, De consuetudine, cap. Quanto; quod summus Pontifex per legem suam potest E∣piscopis auserre potestatem ordinandi vel baptizandi, & si tunc tentarent, nihil facerent, sed per nudam prohibitionem non impediret: addunt ta∣men quod, si sine causa rationabili hoc tentaret Papa, non esset sustinendus contrastatum vniuersalis Ecclesiae hoc sacere; sed, ecclesia non resistente, sactum Papae validum esset, & teneret. Vndè & quidam eorum in hanc insaniam cruperunt, quod possit circa formas sacramentorum disponere, seu aliquid inducere de necessitate sacramenti; quod manifestissimè spectat ad potestatem excellentiae, cum hoc sit Domini legis, & non Ministri. Petrus de palude: f 1.61 Si non omnis Episcopus potest ordines conferre, hoc esset vel propter demeritum vitae, qui•• esset malus, vel propter defectum sidei, quia haereticus, vel propter sententiam ecclesiae, quia esset excommunicatus, vel suspensus, vel alias praecisus, vel propter depositionem ab ordine, quod esset degradatus: sed ••••hil istorum impedit, quin omnis Episcopus possit veros ordines conferre. Ergo.

ORTH.

Ergo Stephanus Pontifex meritò redarguendus, qui à* 1.62 Formoso g 1.63 ordinatos exord. nauit, atque iterum ordinauit; Imò For∣mosum è Sepulchro extraxit, in Synodo sisti curauit, vestimentis Pontificalibus exutum, Togà h 1.64 Laicali induit, pro tribunali accusa∣uit, condemnauit, tribúsque abscissis digitis, quibus inter benedi∣cend••••m potissimum vsus est, in Tyberim proi••••it.

PHIL.

i 1.65 Formosus, Cardinalis & Episcopus Portuensis, à Papa Io∣hanne 8. depositus ac degradatus, & ad sortem Laicorum redactus, ex vr∣be disc••ssit, & iurauit nunquam se vel ad vrbem, vel ad episcopatum redi∣turum. Paulò pòst, mortuo Iohanne 8. successor eius, Martinus secundus absoluit Formosum à iuramento incautè prolato, & dignitati pristinae re∣stituit. Non diu pòst idem Formosus Papa creatur, vixit annos 5. & appo∣nitur ad patres suos: succedit Stephanus sextus, qui magno odio in Formo∣sum incensus, & vel nesciens, vel non credens eum à Martino Papa fuisse absolutum à tur••mento, publicè in concilio episcoporum decernit, Formo∣sum nunquàm fuisse legitimum Pontificem, & ideo irrita esse debere omnia cius acta, & qui ab illo sacros ordines acceperant, coegit iterum ordinari tanquam ab illo nihil accepissent. Displicuit hoc factum omnibus, & ideo Pontifices tres ordine succedent••s, Romanus primus, Theodorus secundus, & praecipuè Iohannes nonus, conuocato alio concilio Episcopali, iudicarunt For∣mosum verum pontisicem fuisse, & Stephani sexti sententiam irritaue∣runt.

ORTH.

Illis successit Sergius, qui, in omnibus Stephanum* 1.66

imitatus, eorum sententias reuocauit, Formosum condemnauit, omnésque sacros ordines, ab eodem collatos, irritos dixit.

PHIL.

Respondeo cum a 1.67 Bellarmino, errasse Stephanum & Sergium, sed in quaestione facti, non iuris; & malo exemplo, non falsâ do∣ctrinâ. Nam, vt refert b 1.68 Sigonius, Omnia Formosi Pontificatus acta rescidit Stephanus, atque inprimis eos qui initiati ab cofuerant exautho∣rauit. Et c 1.69 Luitprandus, Cunctos quos ipse ordinauerat, gradu depositos, iterum ordinauit. Haec Stephanum de facto egisse, non etiam de∣creuisse obserues velim.

ORTH.

d 1.70 Sigebertus contrà: Ordinationes eius irritas esse decer∣nit, & e 1.71 Martinus Polonus: Omnes ordinationes eius irritas esse debere decernit: & ipse f 1.72 Bellarminus, quamuis hac in re huc illuc vacillet, disertè tamen (te ipso paulò antè referente) sic habet: Publicè in concilio decernit, Formosum nunquam fuisse legitimum pontificem, & ideo irrita esse debere omnia eius acta.

PHIL.

g 1.73 Nihil sedi Apostolicae praeiudicaretur, si daremus inuaso∣rem non legitimè electum, sed intrusum Pseudopontificem, in articulis fidei asserendis aberrâsse.

ORTH.

Quasi Stephanus & Sergius non essent veri pontifi∣ces? Quamuis enim viri essent omnium sceleratissimi, sedémque per intrusionem occuparent, haec tamen non impediunt, quin vobis sint veri & legitimi Petri successores. h 1.74 Narrat Baronius, nonnul∣los qui sedem tyrannicè adepti sunt, postea accedente consensu cleri, satiùs ess•• existimantis eos qualescunque tolerandos, quàm ecclesiam schismate con∣scindendā, vt legitimos Pontifices nouis comitijs, cōsuetis ritibus electos fuis∣se. Haec vt dicamus (inquit) illud planè necessariò cogit, quòd vniuersa Ecclesia Catholica eos vt legitimos Pontifices coluit, ijsque obediuit, atque vt Christi vicarios, Petrique successores cognouit, ac cultu, germano Pon∣tifice digno, eosdem frequentauit: quod nequaquam factum fuisset, nisi de sactà posteà legitimà electione constitisset. Haec Baronius in huius Ste∣phani gratiam, quem, licèt inuasorem, in verorum tamen pontifi∣cum serie collocat; quemadmodum & Anastasius. Eodem hono∣re prosequuntur & Sergium, quem tamen hominem appellant vi∣tiorum omnium seruum, facinoros▪ ssimum omnium, i 1.75 quem quidem con∣stat post malum ingressum, deteriorémque progressum, pessimum demum es∣se consequutum egressum. Ab illo tamen Archiepiscopi, k 1.76 Colonien∣sis & Hamburgensis, pallium acceperunt, vt Crantzius memoriae prodidit. Constat itaque etiam hunc pro Pontifice habitum, se∣démque pacificè possedisse. Quamobrem si quis in Sergium per∣inde fuerit beneuolus, ac Baromus in Stephanum, existimare po∣test eundem nouis Comitijs, accedente scilicet consensu Cleri, electum esse, ne ecclesia schismete conscinderetur.

PHIL.

Quicquid de Sergij & Stephani Pontificatu statuamus, certè eos circa ordinationes errâsse agnoscimus; quamuis enim Formosus nunquam fuisset Pontifex, erat tamen Episcopus Portu∣ensis: & quamuis depositus esset & degradatus, Characterem ta∣men

Episcopalem semper retinuit, cuius vi, quas fecit ordinatio∣nes, firmae erant & validae. Quamobrem summâ affectus est iniu∣riâ, eius{que} innocentia miraculo satis innotuit, quoniam, teste a 1.77 Luit∣prando, Dum à piscatoribus postmodum esse inuentus, atque ad Beati Petri Apostoloram Principis Ecclesiam deportatus, sanctorum imagines hunc in locu••opositum venerabiliter salutarunt.

ORTH.

Ergo Stephanus & Sergius errauerunt, vel saltem vos vestrae fefellerunt Imagines.

PHIL.

Eodem semper reuolueris; errâsse fateor; quorsum & quoties inculcabimus?

ORTH.

Similiter lapsus est & Stephanus, eius nominis quar∣tus, qui Episcopos, à Constantino Antipapa ordinatos, reordina∣uit, id{que} ex Concilij Romani decreto: vt refert b 1.78 Anastasius: In eodē Concilio statutum est, vt omnia quae idem Constantinus in ecclefiasticis Sa∣cra••••ntis, ac diuino cultu egit, iterari debuissent, praeter sacrum baptisma, & sanctum chrisma. Pontificem autem ipsum suis ipsius manibus eos reordinasse, ex his eiusdem Anastasij verbis constare potest. c 1.79 Hu∣iusmodi promulgatis sententijs, illico episcopi illi, qui ab eodem Constantino or••t ••ati sunt, reuertentes, iuxta eiusdem Pontificis sententiam, in pristino hono is gradu electi denuò à Clero & plebe, factóque solito decreto ad sedem Apostolicam properantes, ab eodem sanctissimo Papa consecrati sunt.

PHIL.

Huius loci variae sunt lectiones: alij legunt conciliati, vt videre licet apad d 1.80 Baronium.

ORTH.

Baronius habet in margine, conciliati, quia haec ei lectio valdè arrisit; in ipso tamen textu reponit, consecrati, quoniam ita le∣gisse Anastasium compertum habuit. Binius autem, Baronio ad∣dictissimus, hîc eundem deserit. Nam licèt in praecedentibus vari∣as h••bet lectiones, tamen in verbis à me citatis legit, consecrati, nec meminit, conciliati.

PHIL.

e 1.81 Ne eos existimes iterum consecratos, sed accepisse duntaxat more maiorum benedictionis mysterium, quod author nominat benedictio∣nis sacramentum.

ORTH.

Intelligit sacramentum ordinis. Nam Episcopus qui verba, quibus benedictio mystica, aut potestas spiritualis exhibe∣tur, enunciat, à patribus Concilij quarti f 1.82 Carthaginensis benedicti∣enem sundere dicitur.

PHIL.

Vel potiùs g 1.83 ritus illos solennes adhiberi solitos, in reconcili∣ationem s••hismatici vel haeretici; vt existimat Baronius.

ORTH.

Ego superiorem expositionem verissimam esse euin∣cam. 〈◊〉〈◊〉 eodem enim Concilio (vt antea accepisti) statutum est, vt omnia q••ae idem Co••stantinus in Ecclesiasticis sacramentis & diuino cultu egit, i•••• 〈◊〉〈◊〉 debuissent, praeter sacrum baptismum, & sanctum Chrisma. Age vero, sacer ordo nonne erat Stephano & Concilio Romano ecclesiastieum sacramentum?

PHIL.

Erat proculdubio.

ORTH.

Ergo proculdubio sacros ordines à Constantino▪ col∣latos

iterari debere statuerat. Quamobrem, si Episcopos ab eodem inauguratos reconciliauit tantùm Stephanus, non etiam resecrauit, certè & suum & Concilij decretum violâsse dicendus est; quocir∣ca Stephanum quartum ordinatos reordinasse satis est liquidum.

PHIL.

Si ita se res habet, meritò redarguitur. Quamuis enim Constantinus Antipapa esset, & schismaticus, quamuis ex Laico, conglobatis ordinibus, sedem Episcopalem derepentè inuaderet, Episcopum tamen fuisse negari non potest. Vndè sequitur, eun∣dem, ratione Episcopalis characteris (quem toties indelebilem es∣se diximus) & ordinare potuisse, & ordinandi internâ potestate priuari non potuisse.

ORTH.

Quod candidè largiris, cupidè arripimus.

PHIL.

Dixi quaestionem hanc in vtrámque partem agitari posse; haec tamen cogitanti mihi opinio longè visa est tutior. Tan∣dem enim aliquandò ipsa ventilando elicitur veritas, & viri docti in hanc sententiam hodierno die consentiunt. Qua in quaestione euoluenda & explicanda, sancta de charactere indelebili doctrina, à Concilio Florentino, & Tridentino tradita, erat quasi Ariadnes fi∣lum, ad nos hoc labyrintho expediendos, & quasi acus nauticus ad nos in hoc disputationum pelago dirigendos.

ORTH.

Si haec firma & fixa tibi stat sententia, quomodo cum superioribus Innocentij, Iohannis, & Nicolai testimonijs cohaere∣at tibi per otium est cogitandum.

PHIL.

Innocentius, Iohannes, & Nicolaus caeteris patribus, & concilijs orthodoxis antea citatis pulchrè consentiunt, nec vlla ex parte contradicunt. Neque enim ita sunt intelligendi, quasi characterem haereticis aut schismaticis impressum expungerent, aut quasi ab illis ordinatos reordinandos censerent, verùm, vt rectè h 1.84 Champnaeus, Quando eos reijciunt, non ordinis potestatem, sed eius∣dem potestatis vsum legitimum illis denegant, quem ordinati ab illis habere non possunt, quamdiu in haeresi, aut schismate persistunt. Nam potestatis Ordinis vsus legitimus vnionem vel communionem cum ecclesia Catholica necessario praesupponit. Et hoc illud est, quod (vt Innocentius, & alij Pa∣tres affirmant) heretici à se ordinatis dare non possunt, quia ipsi non ha∣bent: & cum hoc non habeant, & per consequens ordinum vsu legitimo careant, nihil habere dicuntur, quoniam qui aliquid habet, quod certum in vsum d••stinatur, & hunc tamen vsum consequi non potest, perinde se ha∣bet, ac si illud omninò non haberet. Ita ingentem hanc difficultatem summa cum facilitate expediuit Champnaeius.

ORTH.

Dicti authores in locis citatis, vnionis, vel communio∣nis, vel vsus legitimi, ne meminerunt quidem, sed simpliciter dicunt, in dante (haeretico vel schismatico) nihil fuisse, nihil eum habuisse, ni∣hil dedisse. Quamobrem cùm constet Pontifices Romanos, Stepha∣num quartum, Stephanum septimum, Sergium secundum, in hac constitutos fuisse sententia, vt nihil, nihil omninò, à schis∣maticis (vel haereticis) conferri posse putarent, adeo vt ab ijs

ordinatos, reordinandos ducerent, certè alios etiam Pontifices, quorum verba similiter sonant, similiter sensisse non est improba∣bile. Quod in Iohanne 12. clarissimè elucet, qui in Concilio ab eodem celebrato (cuius acta, vt ab alijs, ita ab ipso i 1.85 Baronio ex Codic•• Vaticano nobis integra & sincera exhibentur) haec habet verba: Eos verò, quos Leo Neophytus, & inuasor sanctae Catholicae & A∣postolicae Romanae Ecclesiae, in quolibet ecclesiastico ordine prouexit, Apo∣stolica & Canonica authoritate, & Synodali decreto in pristinum reuoca∣mu•• gradum, quia ordinator eorum nihil sibi babuit, nihil illis dedit▪ sicut olim noster praedecessor piae memoriae Papa Stephanus sententiam tulit de ijs qui ordinati fuerant à Constantino quondam Neophyto, & inuasore sanctae sedis Apostolicae, & postmodùm quosdam eorùm, sibi placabiles, presbyteros, aut Diaconos consecrauit. Hîc Iohannes Stephanum sibi imitandum proponit, qui à Constantino ordinatos reordinauit, vt manifestum feci; idem ergo à Iohanne factum esse euincitur. Quare cùm Leo∣nem nihil sibi habuisse, nihil ordinatis dedisse asserit Iohannes, non id sibi vult, quod fingit Champnaeus, scilicet Leonem ordinis potestatem & habuisse & dedisse, sed quasi nihil dedisse, quia vsum eiusdem potestatis legitimum non dedit. Haec enim Docto∣ris Sorbonici commenta sunt, & deliria. Nam Leonem nihil, pla∣nè nihil, simpliciter & absolutè nihil aut habuisse, aut dedisse exi∣stimauit Iohannes, vt ex supradictis constat. O quanta cum facili∣tate & concinnitate haec expediuit Champnaeus!

Notes

• a 1.1

  L. 4. d. 25.
• b 1.2

  Innoc. ep. 18.
• c 1.3

  Ep. 22. c. 3
• d 1.4

  Ibid.
• e 1.5

  Concil. Rom. sub. Ioh. 12. Bin. tom. 3. p▪ 1066.
• f 1.6

  Nic. ep. 1. Bin. t. 3. p. 698, 699.
• * 1.7

  2
• g 1.8

  Baron an. 389. n. 74
• h 1.9

  Epist l. 2. p. 32. ind. 10.
• i 1.10

  Sand de schis. l. 2. p. 260.
• * 1.11

  3
• k 1.12

  Bell. de sacr. in Gen. l. 1. c. 26.
• l 1.13

  1. Cor. 9. 17.
• m 1.14

  Or••••. 40.
• * 1.15

  4
• n 1.16

  Bell. de sacr. in genere, l. 1. c. 26.
• o 1.17

  John 1. 33.
• p 1.18

  1. Cor. 3. 7.
• q 1.19

  De baptis. co••••. Do••a••. l. 4. c. 15.
• r 1.20

  Can. 19.
• s 1.21

  Vide Bin. in no•••••• ••n conc. Ni∣c••••. can. 19.
• t 1.22

  Vinc. Lyrin. in commonit. c. 19.
• u 1.23

  Cypr. ••. 2. & conc Carthag. ibid.
• x 1.24

  In dialog•• cont. Lucifer.
• y 1.25

  Cap. 11.
• z 1.26

  Augustin. ••out••. epist. Pa•••• l. 1. c. 4. & lib. 2. c. 13. & de Baptismo, li••. 3. cap 10.
• a 1.27

  Aug. de bapt. con 〈◊〉〈◊〉. D••••. l. 5. c. 7.
• * 1.28

  5
• * 1.29

  6
• b 1.30

  1. Sam. 2 12.
• c 1.31

  Mat. 5. & 15. & 23.
• d 1.32

  Mat. 8. 4.
• e 1.33

  Bell. de Rom. pont. l. 4. c. 24.
• f 1.34

  Bell. de sacram. in Gen. l. 2. c. 19.
• f 1.35

  Ibid.
• g 1.36

  Cat. Trident. De sacram. Bap∣tismi. cap. 5.
• h 1.37

  Bell. de conf. cap. 12.
• i 1.38

  Ibid.
• k 1.39

  Bell. de sacram. effectu. l. 2. c 19 §. Tertia propo∣sitio.
• l 1.40

  Decr Eu••••n 4. in concil Hor. Bin. ••. 4 p. 494.
• m 1.41

  Sess. 2••. can ••. Bin. ••. 4. p. 848.
• * 1.42

  7
• n 1.43

  Ephes. 4. 1••.
• o 1.44

  Exod. 29. & Leuit. 8.
• p 1.45

  Bell. de Rom. pon•• l. 4. c. 10. §. Respondeo falsis∣simum.
• q 1.46

  Apud Nice•••• in vit. Ignatij Bin. ••. 3. part 2. p. 869.
• r 1.47

  Act. 1. Bin. t. 3. pag. 306.
• s 1.48

  Pag. 307.
• t 1.49

  Pag. 308.
• * 1.50

  8
• u 1.51

  Ex Baroni••an. 357. n. 63.
• x 1.52

  Uide Bin. in not. in vit. Foeli∣cis 2. t. 1. p. 490.
• y 1.53

  Uit. Foelicis a∣pud Bin. quo s••∣pra.
• z 1.54

  Bell. de confir. c. 12.
• a 1.55

  L••ct. 5. de in∣stit. sac. l. ••. sol. 279. edit. Diling. an••o ••560.
• * 1.56

  9
• b 1.57

  Tom. 4 dis. 9. qu••st. 1. p. 1.
• c 1.58

  Altisiod. sum. l. 4. ••r. 8. q. 3. in sol sol. 44. col. ••.
• d 1.59

  Alb. in 4. ••. d. 25. art. 1. in solut.
• e 1.60

  Adri. in 4 de sacr. conf. art. 3. pro respons.
• f 1.61

  Petrus in quar∣tum d. 25. q. 1. art. 1.
• * 1.62

  10
• g 1.63

  Ex Sigeb. in chron. an. 902. & 903.
• h 1.64

  Anast. in vit. Steph. 7. Bin. t. 3. p. 1047.
• i 1.65

  Bell. de Rom. Pont. l. 4. c. 12.
• * 1.66

  11
• a 1.67

  De Rom. Pont. l. 4. c. 12.
• b 1.68

  De reg. Ital. l. 6. an. 896.
• c 1.69

  l. 1. c. ••.
• d 1.70

  An 90••.
• e 1.71

  In Steph.
• f 1.72

  Quo supra.
• g 1.73

  Anast in vit. Steph. 7. Bin. l. 3. p. 1047.
• h 1.74

  Can. 897. n. 1.
• i 1.75

  Baron. an. 908. n. 2.
• k 1.76

  Hist. eccl S••x. lib▪ 2. c. 1. &▪ l 2. cap 24. Bar. an. 908. n. 4
• a 1.77

  Lib. 1. c. 8.
• b 1.78

  In vit. Steph. 4.
• c 1.79

  Ibid.
• d 1.80

  An. 769. n. 6.
• e 1.81

  Baron. quo suprà.
• f 1.82

  Cap. 2. Bin. c. 1. p. 553.
• g 1.83

  Baron. ibid.
• h 1.84

  Champnaeus tract. de vocat. Epist. p. 145.
• i 1.85

  An. 964. n. 13.