Arcana arcanissima hoc est Hieroglyphica Ægyptio-Græca vulgo necdum cognita, ad demonstrandam falsorum apud antiquos deorum, dearum, heroum, animantium & institutorum pro sacris receptorum, originem, ex vno Ægyptiorum artificio, quod aureu[m] animi & corporis medicamentum peregit, deductam, vnde tot poëtarum allegoriæ, scriptorum narrationes fabulosæ & pertotam encyclopædiam errores sparsi clarissima veritatis luce manifestantur, suæq[ue] tribui singula restituuntur, sex libris exposita authore Michaele Maiero Comite Palatii Cæsarei, equite exemto, Phil: & Med: Doct: &c: Cæsar: Mai: quondam aulico.

LIBER SEXTVS. DE TROIANA Expeditione. (Book 6)

TRojanae vrbis excidium cum nonnul∣lis velle retexere, aut in dibium re∣vocare, cum tot civitates, quae se à Tro∣janis post bellum profugis authoribus extructas asserunt, extent,* 1.1 esset Aethi∣opem dealbare aut oleum & operam omninò perdere; Proptereà tantum nobis non sumimus: Attamen suc∣cinctè & validè tanquam digito demonstrare nos posse o∣pinamur, quàm propinquum hoc sit fabulae aut hystoriae nunquam factae, hac protestatione, nos cuilibet suum iu∣dicium liberè relicturos, praesertim cum id abs{que} cuius{que} conscientiae laesione credi possit, aut non: Nec verò Cri∣ticorum plus quám naturali acumini ea, quae dicturi su∣mus, lubentes subijcimus, qui haec & similia, veritate ta∣men rei immotâ, facilè verborum ventis dissiparent; at candidatis Physicae secretioris amatoribus dijudicanda proponimus & relinquimus. Dictys quidam Cretensis cretizat se Trojano bello, dum gereretur, interfuisse: At quia tantam antiquitatem, quae vltra Hesiodi & Homeri aetatem sese extenderet, non sapiat, sed ab illis omnia sua mutuatus videatur, vt fictitium ac fabulosum scriptorē, qui ficto nomine alia{que} intentione id scriptum edidit, o∣mittimus.

Prima ratio, quâ Troianum excidium fabulae adfine cernitur,* 1.2 est; Quia omnes fundatores Troiae sunt fabulosi & é Deorum ficticiorum genealogia originem ducunt, vt Tros seu Laomedon, cui Neptunus & Apollo, (ex iussu Iovis, quod vnà cum caeteris dijs Iovem ligare voluerint, aut hic Cyclopes sagittis interemisset) in aedifi∣candis maenibus operam suam certâ mercede dicârunt: Sic Ovid: in epist: Paridis scribit, maenia Troiana Apolli∣ne lyram pulsante aedificata esse, his versibus:

Ilion aspicies, firmata{que} turribus aliis Maenia Phaebeae structa canore lyrae.

Virgilius tradit ea maenia quondam Vulcani fabricata manu: Quod si ita est, vt esse subolfecimus, Vulcanijs ar∣tibus id factum erit, quae abs{que} igne non existunt; Vulcano Neptunus, qui deus aquae habetur, opem tulit; Quia aqua & igne communiter egemus in rebus humanis, vt sine il∣lis ferè nihil praestare possimus: Inde, quibus interdiceba∣tur aqua & igne, quasi civilis vita & conuersandi ratio inter homines adimebatur; Sic in eo artificio, quod Homerus abs{que} dubio in Aegypto resciuit & ad posteros transmisit, saltem ignis & aqua requiruntur, vt pote Vulcanus & Nep∣tunus, seu eorum munera; Quia Aros & Calib; In toto nostro opere, inquiunt, mercurius (qui aquam refert) & ignis tibi sufficiunt, in medio & in fine: Sed non in prin∣cipio; Quia & alia adsunt, quae per Vulcani vim remoueri debent: Nec verò incredibile est saxa accurrisse ad ipsa maenia, cum fundarentur, se{que} ipsa in ordinem disposuisse, postquam Apollo ad numerum Cytharâ caneret, quem∣admodum Orpheo cantante saxa & f••rae, ipsae{que} arbores loco suo motae & stupefactae accurrerunt, ac navis Argo cursum suum directè tenuit, silente autem fluctibus aber∣ravit, vt superius traditum est: Haec Ethnicis articuli suae fidei erant, nobis veró non item: Sit ita, quod scriptores illi primi allegoricè ita scripserint, veluti & Athenarum meminerunt, illam vrbem partim à Neptuno, partim à

Pallade fundatam esse, quibus for••è intelligere voluerunt, quod floreret artibus Palladijs, & Neptuni donis, quia ma∣ritima esset, multas{que} naues per mare mitteret; Verum longè alia est ratio Troiae, alia Atheniensis Civitatis; Haec enim aliquamdiu domina Graeciae fuit & multa praeclara ingenia fovit, satisq{que} nota fuit armis & literis, dum floreret, vt patetex hystorijs; At Troia tum esse disijt, cum nondum inceperat; De excidio eius percrebuerunt multorum scrip∣ta, at de regno, rebus{que} gestis regum nihil omninó, nisi quod ad perniciem eius spectet; Ille ipse enim fingitur extruxisse Troiam tam celebrem & populosam civitatem, cuius filius eius excidium vidit; Quasi possibile sit, poly∣ticè loquendo, permagnam civitatem ab vno fundari pos∣se, quae tantarum sit virium, vt tam valido exercitui Grae∣corum tamdiu resistere potuerit; Nam ad incrementum magnarum vrbium sedes regia longo tempore frequen∣tata plurimum valet, praeter alia commoda regionis; Vn∣de vix quicquam ab initio magnum incepit, sed quod du∣rare debet à paruâ origine saepissimè prouenit; Cum vul∣go dici soleat, quod citó fit, citó perit: Sic Troia fingitur à Laomedonte fundata in{que} tantam ciuitatem accrevisse tam citò, vt non solum populosissima & potentissima fu∣isse praesumatur, sed etiam in ea omnes artes subtiliores, fabriles et pictoriae inventae dicantur; Quod tantillo tem∣poris spacio, nempe vnius regis, contingere non potuit: Verúm vt in sublime dignitatis fastigium evecta fuit, sic mox in cineres redacta, vno eodem{que} authore, vt verè de eâ poëta dixerit; Est campus, vbi Troia fuit; Qui enim extruxit Laomedon, eius cineribus praesentibus deleta est, vt posteá demonstrabitur; Praeterea ipse Laomedon, si bene de eius origine inquiratur, cum proavis omnibus suis fabulosus invenietur; Hoc est, quod ab illis ortum duxe∣rit, qui nunquam in rerum natura fuerint, nempe maxima ex parte Dij crediti, ex Caelo et Terra descendentes, vt su∣pra lib: 3. patuit: Secunda ratio est;* 1.3 Fabulosos quo{que} esse et ficticios omnes, qui Troiam rexerunt et defenderunt

tempore oppugnationis;* 1.4 Quorum genealogias et res ge∣stas stupendas quilibet ipse consyderare poterit, cum in omnium sint manibus: Quis enim post Homerum non meminit Troianae cladis et reliquiarum? Quis non agno∣vit Priamum tot filiorum infaelicem patrem, Podarcim anté dictum, et Hecubam eius coniugem? Ad cuius aures non peruenit somnium eius iam grauidae cum Paride? Quis non Iliadem malorum legit aut percepit? Vbi et no∣tabile tecmyrion occurrit, Phrygum linguam diuersissimā esse à Graecorum & aliorum populorum linguis, nihilo∣minus omnium illorum Troianorum nomina inveniri purè Graeca & graecae originis: Quod autem aliud idioma fuerit Phrygibus, quàm Graecis constat, quia Phrygia in ••ra vltima Asiae minoris est, quam antiquo illo tempore Graeci non incoluerunt, ante aetatem Alexandri Magni, sed potius Colchi & Aegyptiorum coloni, vt antea adduxi∣mus,* 1.5 qui diuersissima vtebantur à Graecis linguâ: Deinde ex hystoria id constat, cuius meminit Herodotus, regem quendam, (Aegyptium) cum inter finitimas gentes de an∣tiquitate linguarum esset disceptatio, ac singulae suam anti∣quissimam dictarent, Puerum recens natum pastori cui∣dam in desertis degenti enutriendum dedisse, mandasse{que} vt nemo praesente puero vocem aliquam ederet, eum{que} obseruare, quam vocem omnium primò pronunciaturus esset; Cum{que} nutriretur lacte caprino, ac post sesquiannum pastor ad puerum iam esurientem accederet, incepit cla∣mare, beccum, beccum, quasi comedere appeteret; Id cum regi renunciatum esse••, inquisitum est, quid beccum sonaret, & inventum, Beccum Phrygum lingua panem denotare, quem puer petijsset; At{que} ita laus antiquitatis linguae apud Phryges mansit: Verum Aegyptij responde∣runt obijciendo, non mirum esse eam vocem, beccum, ab isto puero primam editam, quam à nutrice capra saepè au∣divisset iterari, ideo{que} prae caeteris sonis verborum didi∣cisset: Cum ergo omnium Troianorum nomina Gr••ca sint, facilé hinc patet á Graecis parentibus esse suis liberis

indita, nempe à poëtis & scriptoribus,* 1.6 & non esse nisi grae∣cae inventionis & fictionis; Praeterea & ••andem rationem confirm••t, quod omnes Troiani, defensores Troiae, cum Graecis oppugnatoribus, non solum à dijs primam origi∣nem duxerint, & à principio, quod nunquam fuit, deriuati trad••antur, sed etiam morte indignâ perierint & in nihi∣lum quasi redacti sint; Exceptis ijs, qui p••••itis exteris oris progeniem suam permag••is & multis civitatibus extru∣endis dominaturam reliquerunt, provt á quibusdam tra∣ditur: Vt enim Iasonij & Cadmei ••rat••es ex t••rr•• geniti re∣pentino naturae prodig••o ••e ipsos confecerunt ad vnum omnes, ne vel esset, qui reliquorum cladem narraret alijs; Ita etiam Troiani & Graeci ab vtrâ{que} parte hostes cu•• suis posteris breui interciderunt, ac de••••{que} mirabili ••••to ex∣tincti su••••; Causa haec est, quod in natura rerum seu primis notionibus ••ocum non invenerint, at saltem in figura seu ••ecundis no••matis. Terria ratio est,* 1.7 quod causae concur∣ren••es ad Troiae oppugnationem & deletionem sint ficti∣ciae & fabulosae; Vt enim in ouo pullus potential••ter inest & in pomo pomus arbor, ita in pomo & ouo tota Troia∣norum & Graec rum expeditio delites••••t & secundum vir∣tutem existit: Tollatur pomum & ouum, tanquam repo∣tia seu bellaria & mensae secundae, aut fingatur••illa duo non fuisse aut se ita non habere, et subuertetur tota expeditio Troiana: Si enim Ouum non fuit, Helena non erit, tantae operae precium, muli••rum pulcherrima, quippe praeter humanum morem ex ouo inst••r cygni filiae candidi ex∣clusa, lacte gallina, eo nurrita, e•• Iove parte or••unda; Et si pomum E••idos non fuit, nulla inter deas, Iunonem, Palladem et Venerem de pulchritudinis laude erit con∣tentio; Nec Paris arbiter dearum, nec Venus pollicitatio∣nis Helenae causa, nec ille huius raptor ac ad ••lter, nec Me∣nelaus cum Graecis rapt•• repetitor, iniu••iae vindex ac Troiae depopulator erit; I•• summa sublata causa▪ tollitur & effectus: Quid? Si deos ipsos & deas ollamus, Neptunum, Apollinem, Vulcanum, qui Troiam fundârunt, Iovem, qui

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

Ganymedem Laomedonti ad incaestum rapuit, Iunonem, Palladem & Venerem, quae suâ lite facem bello praetule∣runt, Peleum, Thetin, & deam Erin, & reliquos, nihil super∣erit causae, cur Graeci concurrant cum Troia•• is ad arma, cur Aeneas & Vlysses, hic Veneris, ille Iunonis ob iram tam longo tempore tantis fluctibus obijciantur? At iam antèsuperiu••, quid per deos & deas gentium primitús in∣tellectum sit, & cur in superstitionem hominum venerint, demonstrauimus, eos{que} è medio sustulimus: Quid? Si somnium Hecubae nil nisi somnium fuerit, hoc est duplici iure, an non omnia, quae inde dependent, somnijs sunt si∣milima, vt est expositio Paridis, enutritio, iudicatio litis, promissio mulieris, expeditio in Graeciam, meretricis seu adulterae abductio, vnde incensio Troiae secuta est? Iam an∣tè diuersis locis ostendimus, fabulam esse, quicquid de He∣lena belli Troiani praecipuâ causâ, eius{que} fratribus Argo∣nautis, dicitur, nempe ex supputatione temporis longis∣simi, quo vixisse traduntur: Verúm huic scrupulo Ethnici vt subveniant, Helenam omnino immortalem fuisse sibi persuasum habent, n••bis{que} per scripta sua inculcant, si mo∣do illis fidem haberen••us: Sic Servius ad 2. Aeneid: Virg: Helenam, inquit, immortalem fuisse indicat tempus. Nam constat fratres eius cum Argonautis fuisse: Argonautarum filij cum Thebanis dimicaverunt: Irem illorum filij con∣tra Troiam bella gesserunt: Ergo si immortalis Helena non fuisset, tot sine dubio seculis per••urare non potuisset. Haec ille: Nos immortalem illam negamus, nisi alio pro∣bent argumento: Ergo non perduravit: Et fabula agnos∣citur quicquid de Helena et Troiano bello propter eam gesto dicitur:* 1.8 Quibus astipulatur, quod idem cum alijs tradat, Helenam prius à Theseo & in Aegypto commenda∣tam Protheo: quem aliqui fingunt Aegypti regem fuisse, de quo superius. Quarta ratio est à tempore, cui nullus certus scriptor veritatem assignare poterit: Virgilius se∣cutus Varronem, scribit Troiae oppugnationem trecen∣tis annis ante vrbem Romam conditam contigisse; quod

tamen ex nullo scriptore veteris aeui probatum est:* 1.9 Ex Ho∣mero id non constat, quia hic certum temporis interval∣lum ab immobili aliquo puncto, seu aerâ temporis non annotauit, sed omnes personas, quas descripsit, siue deos, deas, nymphas, heroas, heroinas, indefinitè posuit ita vt manifeste pateat, illas omnes esse fictas, & quasi in immen∣so Oceano fluctuare, nec agnosci posse à circumstantijs immotis: Qui post Homerum igitur certi temporis, quo excidium Troianum acciderit, mentionem faciunt,* 1.10 vt au∣thores veros producant necessarium habent, aut ipsi ficti∣onis eius rei fient; Sic Varro, qui Ethnicorum theologiam ad rationem reducere conatus est, siue ad ciuilem, siue poëticam, (vt habet August: •• 6 c▪ 2.3.4.5. de civ: dei,) aut fabulosam, siue physicam aut naturalem, ab Homero tem∣pus Troianae expeditionis mutuatus cer••um annorum nu∣merum primus abs{que} dubio expressit, à quo contigerat, quem ex suo cerebro ipse finxit, vt & plaera{que} omnia, in quibus citatis locis á D. Augustino solidissimè refutatur: Hunc Livius, alij{que} 〈◊〉〈◊〉 Romanis confirmárunt hoc pro certo, quod nunquam in rerum natura acciderat: Quin de Homero ipso, quando vixerit, cuias fuèrit, vbi sepultus sit, controversiae apud scriptores habentur, nec quicquam certi vt Thomas Valois in l. 3. c. 2. Aug: de civ: dei annotat, his verbis: Quo autem tempore fuerit Homerus, satis est incertum propter discordiam scriptorum, qui de tempore eius faciunt mentionem; Tamen omnes concordant in hoc, quod ipse erat ante Romulum, vt de eo loquitur Au∣gust: l. 22. c. 6. de civ: & Eusebius & Hieronymus in chro∣nicis, & A. Gellius lib. 9. Ab Eutropio statuitur Homerus vixisse tempore Agrippae Syluij regis Albanorum, cui suc∣cessit Arenius sylvius regnans annis 9. cui successit Aven∣tinus Sylvius annis 3 ••. regnans, cui Procas Sylvius reg∣nans annis 22. Huic Amulius, cuius anno septimo natus est Romulus, & sic praecessit Homerus Romulum per an∣nos 82. Et Cicero pro Archia ostendit septem civitates Homerum sibi suum conciuem asscribere, inter quos

enumerat Smyrnaeos,* 1.11 Chios, Salaminios, Colophonios & alios. Sunt, inquit A. Gellius, qui Aegyptium dicant fuisse: Aristot. les traditex Insula Io natum: Vt ita omnia de Ho∣mero incerta relinquantur, licet coniecturis de tempore nonnulli verisimilibus vsi sint: Si ita{que} non ex Homero, aliove scriptore eo adhuc antiquiore, verissimé constet, quando Troianum excidium illud adeo celebre contigerit, fabulam esse non vetat, imò reverà convincit: Tempora enim temporibus, vt res rebus & personae personis cor∣respondere debent, si veritas elucescat; Exemplis res erit clarior: Ex hystori••s notum est, quibus regibus in Aegyp∣to regnantibus, & quo anno Moses natus sit; Sic novimus, cum nasceretur Christus, quis dominatus sit mundo, & quid contigerit seu antecedentibus seu consequentibus Imperatoribus; Quibus consulibus Corinthus deleta, Car∣thago eversa & reliqua innumera omnia: Inde impossibile est, si Troia fuisset destructa, non extare certam temporis & personarum memoriam, quae etiam ad sequentes se ex∣tenderint: Quod autem Homerus scripserit Aeneam ex Troia profugum Italiam petijsse, id Romanis scriptoribus ad amplificationem authoritatis suae vrbis maximè inser∣uivit,* 1.12 cū ex posteris eiusdem Aeneae, si dijs placet, Romu∣lum, q••ó••d matrem saltem, deducant, patrem longè no∣biliorem homine, nempe ipsum deum, Martem ipsi as∣signantes; Cum{que} Aeneas matre Venere natus dicatur, sic in Romulo maternum genus Venereum, ac paternum Martium lubentes agnoverunt; Tanquam praeclarum ali∣quid sit praeter humanū morem natum vrbis fundatorem habere, quam idcirco póst inter deos quo{que} numerârunt; Vt Augustin: l. 22. c. 6. de civ: dei meminit ex Cicerone, & Ethnicos vexat his verbis: De Romulo autem, quod condidit Romam, in ea{que} regnauit, auditur, legitur, non quia factum est, quod ante fuisset prophetatum, seu quod sit receptus in deos cre∣ditum tenent literae, non factum docent: Nullis quippe re••um mirabilium signis, id ei verè provenisse monstratur: Lupa quippe ••lla fratrum auoru•• nutrix, quoa videtur quasi magnum exti∣tisse

porten••um, quale aut quantum est ad demonstrandum de∣um? Certè ••nim etsi non meretrix fuit lupa illa, sed bestia, cum fratribus portentum commune fuerit ambobus, frater tamen eius non habetur deus: Haec ille: Nec solum ex Venere & Marte (antiqui concubitûs, cum à Vulcano vincti fue∣runt, renouationem quaerentibus) Romulus natus prae∣sumitur, & à lupa nutritus, vnde diuinitatem meruerit, sed etiam ex virgine Vestae, Vulcani cognatae, dicatâ incaestu nefando, (si quidem vestales corruptae pudicitiae apud Ro∣manos viuae d••fodiebantur, vt patet ex hystorijs) qui à fratricidio regnum suum incepit, quod à quibusdam abs{que} ioco scribitur & demonstratur ab Aquila, seu eius augurio,* 1.13 fundatum & denominatum, (nempe Romuli & Remi ini∣tijs) ab ansere prop••gnatum & defensum, (scilicet irruen∣tibus Gallis in Capitolium) & à gallina cius{que} pullis guber∣natum & rectum; (vt pote qu•• Liviae in gremium ex aqui lae vnguibus deciderat, felix & sapiens adeò genus relin∣quens, vt Romani in bellum non exirent inconsultis illis gallinae pullis) Necsolum id, sed Romulus idem suū regnū inchoatum, Asylo ibi constituto, à concursu audacissimo∣rū hominū nobilitauit, & raptu mulierum Sabinarum am∣plificauit & stabiliuit; Cui tanquam tutelares dii ac penates Troiani, Mars{que} Venus{que} semper propitij fuisse ab Ethni∣cis perhibentur; Contra quos Augustinus totis illis libris de civitate dei disputat, eos{que} firmissimè cum paganismo et falsis effictis dijs refutat. Qui l. 3. c. 3. Irridere fabulas, in∣quit, fortassis existimor, nec grauiter agere tanti ponderis cau∣sam: Non ergo credamus, si placet, Aeneam esse Veneris filium: Ecce concedo: Si nec Romulus Martis: Si autem illud, ••ur non et illud? An deos fas est hominibus faeminis, mares autem homines deabus misceri nefas? Dura vel potius non credenda conditio; Quod ex iure Veneris in concubitu Marti licuit, hoc in i••re suo ipsi Veneri non licere: At vtrum{que} firmatum est authoritate Ro∣mana. Et mox c. 4. Dixerit aliquis: Itane tu ista credis? Ego verò ist•• nom credo: Nam et virdoctissimus eorū Varro falsa haec esse, quamvis non audenter, ne{que} fidenter, penè tamen fate••••••:

Et ibidem: Sed virum potuerit Venus ex concubitu Anchisae Aencam parere, vel Mars ex Iliae concubitu filiae Numeritoris Ro∣mulum gignere, in medio relinquamus: Haec ille: Mirum i∣taque èst in Christianae fidei tantâ luce adhuc credi & pro vero assumi, Troiam eo modo, vt dictum, conditam, de∣structam{que} & ex ejus reliquisj tantum regnum Romanum scilicet, tanquá ex cineribus Phaenicem novum prodijsse; cum omnia illa de Troja fabulosa sint cum dijs majorum gentium: Si veró quis credat Trojam fuisse aut extitisse, abs{que} tali conditione aut destructione, quae cum dijs con∣juncta est, ille sanè Ethnicis non satisfaciet, sed velut domū in aëre constructam abs{que} columnis à ventorum jnjuria tueri conabitur: Nam fundamentum omnis illius ex••ru∣ctionis & destructionis Troianae dij gentium dicti statu∣untur, abs{que} quibus nulla Troja erit, nulli authores ad ex∣truendum aut destruendum: Hinc caeci omni•• ò sunt ac lumine rationis privati, qui Christianam fidem verissin è amplectuntur, & Trojam à tot dijs extructam vel destru∣ctam fuisse interim praesupponunt seu credunt; Dum enim fideles Christiani reverá sumus, vel tacentes Trojam ex∣pugnamus & reuellimus, ac econtrà, si hanc cum Ethni∣cis asseveramus, tacitè quo{que} eorum dijs assentientes Chri∣stianismo renunciamus: Quinta ratio desumiturá loco, qui nunquam fuit;* 1.14 vbi sciendum, alios accipere Trojam pro provincia, in qua fuerit Ilium civitas, alios pro civita∣te, quorum opinio praevaluit, & Ilium de arce dici, Phry∣giam de regione, ac Trojam de vrbe; De regione nullum est dubium illam fuisse olim, vt saepé ejus meminimus, et adhuc esse, licet alio nomine appellatam, At de Troia controvertitur: Non negamus interim locum designari fortè posse, vbi praesumatur stetisse Trojam, sed hoc ex Homeri descriptione innotuit; qui idem, vt & alij Poëtae, mira scripserunt de certis locis, montibus, maribus, fon∣tibus, fluvijs, sylvis, & insulis, quomodo dij in illis nati, quas res memorabiles ipsi peregerint, in quo saxo sederint, & ciusmodi quamplurima, quae omnia Ethnici prae men∣tis

caecitate pro veris acceperunt et amplexi sunt, praesertim illi, quibus aliquis deus à Poëtis Sympatriota fingebatur, vt de Thebanis, Rhodijs, Delijs, alijsque antè memoravimus; At etsi loca supersunt, & quasi monumenta & vestigia e∣arum rerum, quarum meminerunt Poëtae, non propte∣rea sequitur res esse verissimas dijs attributas, quia ipsi Po∣ëtae cum fingerent omnia, nempè personas sive deos si∣ve homines, tempora et res gestas, tanquam essent facta & verisimilia, loca fingere non potuerunt aut debuerunt, tanquam de alio mundo loquerentur; cum enim haec sint immobilia & quasi immutabilia & semper durantia, de his humana mens inquisivisset, vbi essent ea loca, quibus id contigisse diceretur; quae si in mundo non invenisset pro fabulâ statim agnovisset: Econtra cum Ethnici locum certum nominari audiverunt, non de personis & rebus ge∣stis earum, nec de tempore erant solliciti, quia illa terna videbantur mutabilia & quasi invisibilia: Deos tales qua∣les Poëtae finxerunt, non negârunt, sed assumpserunt libi∣dinosos, adulteros, incaestuosos, & omni crimine notatos, insana quadam persuasione inducti, ita vt licuerit Poëtis fingere in deos, in{que} s••enicis spectaculis agere, quicquid libuerit, in homines autem nullo modo, quod D. Augu∣stinus lib. 2. c. 13. ita improbat; Graeci, inquit, putant rectè se honorare homines scenicos, cum colant ludorum scenicorum flagitatores dominos; Romani verò hominibus scenicis nec ple∣beiam •• ibum▪ quantò minus Senatoriam curiam dehonestari sinunt. In hac disceptatione huiuscemodi ra••iocinatio summa quae∣stionis absolvit: Proponunt Grae••i, 〈◊〉〈◊〉 dij tales colendi sunt, pro∣fectò etiam tales homines honorandi, unt: Assumunt Romani: sed nullo modo tales homines honorandi sunt; Concludunt Chri∣stiani: Nullo igitur modo dij tales colendisunt: Et sequenti cap. 14. Deinde quaeremus, inquit, ipsi Poetae talium fabularū compositores, quare duodecim ••abularum lege prohibentur fa∣mam laedere civium, tam probrosa in deos convitia iaculantes, cur non vt scenici habeantur inhonesti? Qua ratione••rectum est 〈◊〉〈◊〉 Poëticorum figmentorum & ignomimosorum deorum infa∣mentur

actores, honorentur auctores? Anfortè Platoni Graeco po∣tius palma danda est, qui cum ratione firmaret, qualis esse ci∣vitas debeat tanquam adversarios civitatum Poetas censui•• vr∣be pellendos; Iste veró & deorum inturias indignè tulit, & fus∣ca•••• corrumpi{que} figmentis animos civium noluit. Tantum Au∣gustinus; Quae cum verissima sint, quis nisi planè Ethni∣cus Deos illos admitteret, aut eorum effectus qui certis lo∣cis etiam verè existentibus â Poëtis asscribuntur? Non au∣tem nos fugit & veteres Geographos & recentiores locum certum Troiae, vbi stetisse praesumitur, assignare; & esse, qui testentur, Turcas corum locorum accolas referre, ex ru∣deribus Trojae subterraneis adhuc marmora erui ad aedes exornandas abhiber•• solita: Verum haec indicia esse valdè dubia, & si ita sint, de aedificijs, quae ibi steterint, atte∣stari posse, non de individuo Troiae â dijs extructae & à Graecis deletae, non est dubium: Quid enim magnifici o∣peris sub terra remansisse potuit, si stetit Troja, cum i••sa aetas potiùs humiles casas, et mapalia quàm palatia et aedes marmoreas agnoverit, cum maenia ab Apollinis ly∣ra structa dicantur, et tantillo tēpore, quo Troja stetisse scribitur, non tanta aedificia extrui potuerint, vt fama est Poëtica? Troadem autem vrbem (vnde et Trojani incolae dicuntur) cujus in sacris à Diuo Paulo fit mentio, eo lo∣co, circa tempus Christi stetisse, notissimum est; sed hanc alterius veteris Troiae reliquias aut coloniam, et marmora ibi effossa non potiù•• ex hac recentiori, quàm illa veter∣rima fuisse, quis pro certo affirmabit? Quis non potius conijciet hanc ad praescriptum Homeri longè pòst ejus tempora extructam, velut innumeris alijs factum animad∣vertimus, vt ita merito nomen vatis apud Ethnicos Ho∣merus obtinuerit: Nā quae finxit ille, vel vt facta hiam∣plexi sunt, vel vt facienda imitati. Phrygiam a Phryxo di∣ctamvolunt, qui, ut fabulati sunt, cum ariete, quem Mer∣curius aureum fecit, in Colchidem perv••••t sive per aëra, sive per aquas, ibi{que} cum habitasset, regioni nomen de∣dit: Huius arieti•• meminit quoque Apollonius lib. 2.

Argonaut: his versibus:

Vt puto iampridem vestras pervenit ad aures, Phryxus ut Ae••tae regnum{que} & moenia adivit: Hunc aries vexit, quem mox Cyllenius aureum Fecit, nunc etiam suspensa est aurea quercu Pellicula, interdum crepitat quae leniter auris.

Patet ita{que} Colchidem & Phrygiam valde vicinas esse re∣giones, & huius nomen alteri tribui, ac vice versa, quod nihil aliud indicat nisi fabulam vtram{que} & de auteo vel∣lere Phryxi, à quo Phrygia dicitur, & de Trojana expedi∣tione, quae in Phrygia facta traditur, esse de vna eadem∣que re fictam & introductam: Vtrius{que} Allegoriae vt v∣nus ferè sensus est, ita & eaedem personae finguntur, ita ta∣men, vt Argonauticorum filij aut nepotes partim, partim ipsi Trojano bello interfuerint, quod centum annis recen∣tius statuitur Argonautica navigatione: quam vis, vt antè quoque retulimus, Castor & Pollux, et Helena et Clytaem∣nestra, ex binis ovis vno partu editi vtrisque interfue∣rint: Vnicus, inquam, aries totum illud bellum exponit, quale fuerit, non, quod dici solet, de lana caprina, sed ari∣etis aurei pelle, quam Mercurius inaurârat; Hic aries et Phrygiam et Colchos nobilitavit, de cu••us explicatione anteàsatis egimus: Mirum est, quomodo se torqueant M••thologi in enarrando, quid per arietem Phryxi intelligi debeat, vbi vel viginti diuersas significationes ejus profe∣runt, quarum ne vna cum rei natura convenit, sed vt om∣nes erron••ae & á veritate discrepāt, ita se ipsas mutuo è me∣dio tollunt: Dictus est, inquiunt, aureus aries, quia consi∣lia sapientum putanda sunt aurea; At nihil ad rhombum; cumista declaratione plumbea quidem sit, nec rubrica, nec atramento notanda vt in sapientum oculos ac mentem veniret: Eundem locum seu terram Phrygiam Midas suo voto aureo nobilitavit, cujus nos lib. ••. vná cum vellere aureo meminimus, et Ovid: in Met: De Pactolo Midae

lotione aurifero reddito, hoc modo tradit:

Rex iussae succedit aquae, vis aurea ••inxit Flumen, & humano de corpore cessit in amnem. Nunc quo{que} cum veteris percepto semine venae Arvarigent auro madidis palleniia glebis.

Quae tingendi ratio etsi naturae non conveniat, tamen satis declarat, quid eâ antiqui innuere voluerint, nempè idem quod per vellus aureum, Trojae occupationem, Ganyme∣dis raptum, & his similia, vnde et Midas rex suae tempesta∣tis ditissimus traditur, qui Tmolum montem Phrygiae au∣riferum Phoebo victoriam cantûs adversus Pana adjudi∣cantem redarguens, auritusà Phoebo redditur: Testes i∣ta{que} sint Tmolus & Pactolus, Aries Phryxi & Midas Phry∣giam auri venis abundasse, ideo{que} multarum fabularum narrationibus locum dedisse: His adjungemus Ganyme∣dem itidem Phrygium, qui Laomedontis regis Trojano∣rū filius dicitur à Iove sub aquilae forma in coelum evectus, vt illi pocula pro Hebe ministaret, sub qua fabula Cicero l. 1. Tusc. quaest. arcanū quippiam contineri subodoratus est, dum inquit: Nec Homerum audio, qui Ganymedem a dijs rap∣tum ait propter formam, vt Iovi pocula ministraret: Non iusta causa, cur Laomedonti tanta fieret iniuria: Fingebat haec Ho∣merus & humana ad deos transferebat. Quibus verbis fate∣tur Cicero Homerum fi••••xisse, quae de Ganymede rapto scripserit;* 1.15 Ita & nos scimus Homerum in toto suo opere fecisse, non solum in hoc vno, sed singula & vniversa ad aliū scopum direxisse, quàm verba sonant: Alij hoc Iovis factum ad hystoriam referre conantur dicentes, Iovem fu∣isse regem Cretae hominem immundissimum, qui et pue∣ris abusus sit, & virgines exterorum rapuerit, Et Tantalū regem Phrygiorum Ganymedem filium Trois regis Dar∣danorum rapuisse in ejus gratiā, vt eo Iupiter abuteretur secundū Orosium lib. 1. Verum haec esse ab alijs excogita∣ta, et nulli veritati inniti ex omnibus circumstantijs appa∣ret: Lactantius quoque lib. 1. de Iove sic sentit. Quid Iu∣piter,

qui in solenni precatione Optimus Maximus nominatur, nonne à prima sua causa, ac pueritia penè parricida depraehen∣ditur cum patrem regno expulit, nec expectavit finem decrepiti senis cupiditate regnandi, & cum paternum solium per vim & arma cepisset, bello est à Titanibus lacessitus, quibus victis reliquam vitam suam in stupris adulterijs{que} consumpsit: Omit∣to virgines, quas imminui••; Illud enim tolerabile iudicari solet; Amphytrionem ac Tindarum praeterire non possum, quorum do∣mos dedecore ac infamia plenissimas reddidit: Illud verò summae impietatis ac sceleris, quod regium puerum rapuit ad stuprum: Parum enim ••i videbatur, qnod sic in expugnanda foeminarum pudicitia maculosus esset & turpis, nisi etiam sexui suo iniuri∣am faceret: Haec Lactantius. Verū lovem non fuisse hominë vti nec Deum, nec regē Cret••, ex antè dictis satis constat, quod nempèab. Aegyptijs longè antequám Graeci quic∣quā de illa religione ab Orpheo primitùs allata cognovis∣sent, multis et monstrosis figmentis et allegorijs celebratus erat; Nos nec inter Deos nec homines, illum ejus{que} parē∣tes seu proavos, nec fratres aut sorores, nec filios, nepotes aut posteros recenseri debere aut posse, satis probavimus: Quae de Ganymede referuntur, ad hieroglyphica Chymica spectant; In his enim Ganymedes non pro hyeme pluvias mittente tanqū pocillatore Iovis, seu aëris, nec pro aqua∣rio signo coelesti exponitur, sed de eo, quod per aquilam e∣vehitur, hoc est, de fixo, quod per volatile ad summam dig∣nitatem effertur; Sexta ratio omnium f••rmissima est, & desumiturà Conditionibus seu Requisitis,* 1.16 sine quibus Tro∣ja oppugnari non potuit: Sex enim quasi fatalia celebrā∣tur omninó, quae concurrere necessum erat, & à Graecis conquiri oportebat, antequam de Trojanis victores eva∣dere possent; Illorum primum erat, quod Calchas vates pronunciasset, Tro••am sine Achille capi non posse, nec abs{que} Neoptolemo eius filio; Alterum, Palladium ex Ilio d••ripiendum fore; Tertium, vnum ex ossibus Pelopis ad Troiam, antequam expugnetur, haberi debere: Quar∣tum, Cineres Laomedontis ex porta rapiendos esse:

Quintum, sagittis Herculis opus esse; Sextum, Equos Rhe∣si Thraciae regis, antequā è Xantho fluvio biberent, abigē∣dos fore, Haec primo aspectu fabulosa apparerent, nisi ab Homero & illis authoribus, qui post cum Trojanae cladis meminerunt, passim inculcata essent: At quid res tam di∣versae & à proposito alienae ad civitatis expugnationē cō∣ferte potuerunt, aut gentis excidium? Quid hae Graecis pro∣desse & Trojanis obesse traduntur, nisi fortè magicâvi, aut supernaturali virtute? Legimus in sacrarum literarum mo∣numentis, quomodo Hierichuntis maenia circuitu & sono tubarū repetito, á populo Israëlitico, Dei iussu dejecta sint, aditus{que} victoribus Israëlitis patefactus,* 1.17 at tale quid apud Ethnicos cótigisse non meminimus: Hoc à Deo Exercitu∣um verissimè factum habetur, illa, quasi facta essēt, fingun∣tur; Hoc sacratissimae literae, illa poëtarum fabulae tradi∣derunt; Verum vt magis conspicuum fiat, has res non so∣lum ficticias esse, sed propter quid tandem effictae sint, de singul is earum{que} circumstantijs latius disquiremus: Pri∣mum erat Achillis praesentia, & virtus in victa contra Tro∣ianos: Fingitur autem Achilles Pelei & Thetidis filius: (〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 caenum,* 1.18 vt Thetis aquam significat) Nam Peleus, vt Isacjus scriptum reliquit, Chironis patris consilio Thetin sub formâ sepiae piscis latentem in Magnesia, loco Thessa∣liae, compressit; Ad quorum nuptias in Pelio monte (vbi nostra magnesia latet, inde primitùs dicta) celebrandas omnes dij venerunt, exceptâ Discordiâ, quae hinc irata in medium omnium pomum i••iecit aureum cum hac in∣scriptione, detur Pulcherrimae: Hoc malum omnis mali Trojanorū initium fuit: Nam in his nuptijs duo semina jaciuntur seu causae principales praebentur Troiae delendae; Primó enim Achilles ex his generatus; deinde & Paris pro judice arbitrario eligitur, qui Venerem, á qua munere promisso, Helenâ formosissimâ, corruptus erat, Pomo dig∣nissimam iudicavit; Hinc irae reliquatū dearum in Troia∣nos exarserunt, tum proprex Paridem iudicem, tū propter Aeneam Veneris filium, & Helenae raptus consecutus est:

Helenam aliquot ex Paride liberos suscepisse scribunt, vn∣de patet eam adhuc quinquagenario minorē fuisse; At quo∣modo Pollux, qui cum ea ex vno ouo prodijt, interfuit Ar∣gonautis, circiter 100. annis ante vellus aureum petenti∣bus? Aut quomodo Achilles natus in his nuptijs, qui fili∣um suum Pyrrhum secum duxit ad Troiam? Vnde sequi∣tur ad minimum 40. annis post pomum Eridos proiec∣tum ad Troiam contendisse Achillem, quibus si duratio obsidionis, nec non vitae Helenae accedat tempore Argo∣nauticae expeditionis, conficiunt non minus quam 180. annos aetatis Helenae, Troia iam devicta, et maecha recupe∣rata á Graecis: Nec Helenam valde iuuenem tum fuisse consequitur, quia et á Theseo rapta adhuc virgo diceba∣tur, sed restituta parentibus: At haec scrupulosius rimari supernacaneum existimamus, cum res per se ficticia satis constet; Helinandus narrat Iovem amasse Thetydem, cum verò moneretur, ne quem ex ea generaret, á quo ipse á reg∣no expelleretur, dedisse eam vxorē Peleoregi Pelopōnesi, fratri Aesonis, patruo Iasonis quorum nuptijs cum omnes deae adessent, excepta Discordia, hanc iratam pomum au∣reum in medium dearum proiecisse, cum inscriptione, vt antè dictum: Fulgentius vult per has tres deas poëtas in∣tellexisse tres vitas, scilicet per Venerem, vitam voluptuo∣sam, per Iunonem vitam actiuam, per Palladem vitam contemplatiuam: Sed haec moralia primariò de illis dici, non est verisimile ex omnibus circumstantijs, secunda∣riò autem optimè convenire non negamus: Ex praedictis ita{que} constat, Achillem esse Pelei, hoc est, caeni, vel mon∣tis Pelij, et Thetidis deae marinae seu aquae, filium, Chiro∣nis nepotem, Saturni pronepotem, C••li et Terrae abnepo∣tem; Sic enim oportet esse illum, quia a philosopho eligi debeat ad opus suum explendum; Abs{que} illis proavis vix generosae erit indolis; Verúm audiamus eius institutio∣nem et eruditionem, nec non electionem; Achilles post∣quam è Thetyde dea natus esset, quia illa cognoverat, ip∣sum invictum Heroa in bello futurum, ideo eum á tene∣ris

assuefecit ad gravia quae{que} sustinenda: Nam per noct∣em sub igne ab ea occultatus dicitur, vt omne mortale ab∣sumeretur, per diem ambrosiâ perunctus; Cum{que} eodem modo & fratres eius tractaret, caeteri obierunt, hoc vno su∣perstite & viuido permanente, vnde Pyrisous, quasi in ig∣ne viuens, ac cum labro adusto esset, Achilles postea vo∣citatus est, vt tradit Apollon: lib: 4. Argonaut: Cum veró Peleus pater huic filij educationi interueniret, irata Thetis aufugit, se{que} in numerum Nereidum recepit: Achilles de∣inde Chironi erudiendus traditur tam armis quám artibus; Cum{que} à matre responsum acceperat, sese in bello aduer∣sus Troianos periturum, abdidit sese inter filias Lycome∣dis habitu virgineo, sub quo & Deidamism compressit & Pyrrhum ex ea suscepit: Verúm cum à Calchante vate pro∣nunciatum esset, ad Troiam evertendam Achille opus esse, à caeteris Graecis Vlyssi hoc negocij datum est, vt Achillem alicubi latentem inquireret & ad Troiam adduceret; Quod ille summâ diligentia ac consilio perfecit: Est{que} hoc pri∣mum & praecipuum ex factis memorabilibus Vlyssis,* 1.19 quae hic tractamus: Per Vlyssem veró artificem pruden∣tem consilio & arte praestantem intelligimus; Per Achil∣lem, subiectum illud artis, sine quo nihil fieri potest: Haec duo agentia, vnum exterius, alterum interius, nisi adsint ad Troiam, obsidio & expugnatio feliciter perfici nequit: De Agente exteriori seu Artifice prius perpauca philoso∣phorum testimonia addemus: Geber artificem duplici dote praestantem describit, nempe corpore & robore Her∣culeo, & animo seu ingenio Vlysseo: De corp••re iam anté libro 5. egimus; De animo hic eiusdem Gebri verba ap∣ponemus: qui in sum: perf: par: 1. c. 5. agens de impedi∣mentis ex parte animae artificis; Dicimus igitur, inquit, quod qui non habuerit ingenium naturale & animam perscru∣tantem subtiliter principia naturalia & naturae fundamenta & artificia, quae consequi naturam possint in suae actionis proprie∣tatibus, non inueniet huius preciosissimae scientiae veram radicem: Vbi deinde reijcit eos, qui duram habent cervicem, in om∣ni

perscrutatione vacuam ingenio, qui et vix communem intelligere queunt sermonem, et opera similiter cum diffi∣cultate discunt vulgó communia, qui facilè omnem phan∣tasiam concipiunt, qui quod credunt se verum inveniss••, phantasticum est totum & á ratione devium & errore ple∣num, & semotum á principijs naturalibus; Quorum cere∣brum multis repletum fumositatibus, non potest recipere veram rerum naturalium intentionem; Qui mobilem ha∣bent animam, de opinione in opiniones & de voluntate in voluntates, sicut, qui modó credunt hoc, & idem volunt sine rationis vllius fundamento, paululum veró póst illud, & aliud credunt similiter & aliud volunt, qui tam mobiles, vt vix minimum eius, ad quod intendunt, possint consum∣mare, sed diminutum potius illud relinquunt; Qui non possunt videre veritatem aliquam ex rebus naturalibus, non magis, quam bestiae, velut mente capti, insani & pueri, qui contemnunt scientiam, & ipsam non putant esse, quos similiter haec scientia contemnit, ipsos{que} ab huius precio∣sissimi operis fine repellit, qui serui sunt pecuniae deserui∣entes, hanc scientiam mirabilem et ipsi affirmantes, sed ip∣sa dispendia interponere timent, ideo{que} licet ipsam affir∣ment et secundum rationem ipsam investigent, tamen ad operis experientiam non perueniunt propter pecuniae auaritiam: Ad hos igitur, inquit, non peruenit haec scientia nostra: Qualiter enim, qui ignorans fuerit, vel scientiam in∣uestigare neglexerit, faciliter ad ipsam perueniret? Et cap: 6. vltimâ paupertate oppressos, licet hactenus dicta ha∣beant, ex dispensationis indigentia hoc tam excellens magisterium postponere cogi affirmat; Alios{que} curio∣sos varijs huius mundi curis & sollicitudinibus deten∣tos, etiamsi caetera possideant, ad finem artis nunquam pervenire: Sic idem Geber c. 7. sub formâ Epilogi ve∣rum artificem seu Vlyssem describit, cuius verba dicto lo∣co videantur: Vnde Isaac lib. 1. c. 99. de operibus ad finem necessarijs sic inquit: At quicun{que} Chymista omnia ista non intelligit, antequam operari incipiat, is nec iam, nec vllo vnquam

tempore quicquam in vniuersa arte Chymiae producet, quamvis semper operaretur: Fortèfortunà ad aliquam artem peruentre posset, quemadmodum caecus passerem sagittâ ferit, sed aliter ad eam peruenire non posset. Vlysses ita{que} satis descriptus est, quibus animi dotibus pollere debeat, vt Troia eius consi∣lio potissimū occupari possit, quemadmodum patet in o∣ratione Vlyssis contra Aiacem, apud Ovid: in Meta: Eius operâ factum esse solius, quicquid ad Troiam à Graecis fae∣liciter perpetratum sit; Ac prima eius laus est, quod Achil∣lem adduxit; Ad quod negotium in se susceptum merca totio habitu claustra virginum explorans progressus est, sic{que} Achillem tandem inventum, nolentem ad Troiam adduxit, vna cum filio èius Pyrrho, iuvene rufi capillitij: At quorsum haec? Nos fatemur, haec esse in Chymicis ar∣canissima, & ab Homero miro artificio tradita; Subiectum enim aliquod est in rerum naturâ, sine quo Artifex philo∣sophicus nihil efficere potest; ld{que} subiectum est inqui∣rendum Vlysseo ingenio; Neoptolemus propriè vocatur, & est ardentis capillitij ex Achille natus; Quomodo au∣tem nascatur, procedere quem oportet, vt Thetis cum Achille processit; Hoc est arcanum arcanissimum, á phi∣losophis vix vnquam claris verbis expressum;* 1.20 Quod si verò huius tractatus loca consentientia perlustraveris, in Rhodo apud Adonim & alibi saepistimè id animadvertes: Vnus est ex omnibus neotericis, qui hoc arcanum aper∣tissimè tradit; Cum{que} hoc sit Clavis totius artis, ego eius∣dem verba hic proferam: Mineralis est, inquit, aequalis est, continuus est, non vaporat, nisi nimium excitetur, de sulfure par∣ticipat, aliunde sumitur, quam à materia, omnia deruit, solvit & congregat, similiter & congelat & calcinat, & est artificialis ad inveniendum, est compendium sine sumptu aliquo, saeltem parvo. Caetera apud suum authorem, qui notus est, videan∣tur: Si Vlysses igitur noster Achillem habeat, & Pyrrhum acquiret; Nam propter filium adducitur pater? At vnde, quaeres, hic Achilles accersetur? Respiciendum est ad pa∣rentes & natalem locum Achillis; Pater est Peleus, mater

Thetis, ex nominibus & ominibus agnosces, Sic in forma sepiae latentem Thetin inivit Peleus: Sepiae genus aquati∣cum notum est, quod dum capitur, atramento aquam infi∣cit; Locus est Magnesia; Vnde & noster Achilles ab ali∣quibus Magnesia dicitur; Hinc Flam: ex Democ: Mag∣nesia enim dealbata non sinit corpora frangi, nec vmbram Veneris induci: Et mox: Quae magnesia nisi totum compositum? Et; Magnesiae pulchra vide, mirare{que} quomodo per vnum multitu∣dinem infert: Et Dardaris in turba; Praeterea scitote, quod aeris corpus magnesià regitur: Mosius; Argentum vinum Cam∣bar, est magnesia; Pythagoras; Non igitur oportet vos illam dimittere magnesiam abs{que} argento vino: Cum enim compo∣nuntur, for••issima est compositio, quae vna est de decem; Pandul∣phus: Belus, Astratus Rarson, aliij{que} quam plurimi in tur∣ba eiusdem meminerunt, quorum dicta omittimus; Quin idem Pythagoras sic totam artem definit; Et sciendum, quod nihil aliud est huius artis scientia, quam vapor & aquae sublimatio, argenti viui Magnesiae{que} corpori coniunctio; Nec refert quod aliqui potent hoc nomen illi ex invidia da∣tum esse; Vnde Rarson; Hoc quidem maximum est nostrum arcanum, quod invidi Magnesiam appellârunt, propter arcanum ipsum: Diligenter igitur ipsam magnesiam in vase suo coquite, quous{que} totum coaguletur & seipsum contineat: Habita ita{que} magnesia, seu Achille (seu Pyrrho inde exorto) qui ma∣tris industria sub igne foueatur, & à Chirone auo, qui tot Heroas, & inter eos Iasonem patruelem eius instituit, edu∣cetu••, vt verè Pyrisous & salamandra nostra fiat, ad Troiae occupationem accedere licet:* 1.21 Per Troiae autem obsessio∣nem et in cineres redactionem, nihil aliud ab Homero mysticè & occultè intellectum est, quam vasis philoso∣phici, in quo Helena & Paris, Materia principalis contine∣tur arctè conclusa, ab igne suo circumeunte, vaporoso et digerente periodus et ambitio; Helena ipsa est, propter quam concertatio fit, in cuius gremio Paris ignauus adulter delitescit; In vno enim subiecto est duplex vis agens et patiens, mascula et faeminea, cum qua concurrit

Achilles, at per insidias à Paride in fano Apollinia Thym∣braei interfectus est; Sic iacet ille fortissimus Graecorum ab ignavissimo & mulieroso Troiano occisus; At ita fieri oportuit; Ignis enim noster ab aqua sua tandem extingui debet, & aqua habet primam vim agendi, in solutione sci∣licet; At{que} tum vt moriatur Achilles necesse est, postea autem cum iam color ad optimum conuertitur, tota Troia occupatur Palladis arte & scientia, diripitur & in cineres redigitur, carissimos tamen & non aspernandos: Ex illis enim Phaenix immortalis nascitur & reviviscit; Ex illis, inquam, reliquijs coloniae in exteras mittuntur oras, Aeneas,* 1.22 Diomedes, Antenor & alij, qui noua regna con∣dunt & obtinent: Haec est summa totius operis Home∣rici de Troiano excidio; Cuius circumstantias particu∣latim in sequentibus dilucidiores reddemus: Helena & Pollux ex uno ouo redduntur, masculus & faemina; Sic Helena & Paris in vno thalamo resident, & Marchasitam nostram philosophicam vno nomine compraehendunt; Achilles & Pyrrhus noster laton est, nostra magnesia, noster ignis; Sic bellum inter marchasitam & magne∣siam exortum est, in quo illa primó dominatur, póst au∣tem haec; Vis exempla authorum? Vide Morienum; qui inquit: Et item Maria dici••: Nihil est, quod à latone suam obscuritatem vel suum possit auferre colorem; Sed Azoc est quasi eius tegumentum, primum videlicet quando decoquitur; nam & eum colorat & album reddit, ac iterum dominatur laton Azec, & eum rubeum reddit; Alius quo{que} Philosophus ait: Quod Azoc nequit substantialiter latoni suum auferre colorem, veleum mutare, nisi quantum ad visum, sed latonem ab Azoc suam auferre substantialem albedinem, quoniā in••st ei mirabilis fortitudo, quae super omnes colores apparet: Haec Mo∣rienus: Laton ita{que} Achilles est aut filius eius Pyrrhus pa∣tris defuncti locum tenens, & Azoc Paris cum Helena; Primus occumbit Achilles, vt dictum, quia Azoc lato∣nem tegit & deuorat; At póst Pyrrhus dominatur rubro capillitio, qui totam Troiam evertit, & omnia ad suum

colorem, nempe latonis, reducit: Haec sunt scientibus adeò clara, vt sol non clarior in meridie appareat; Talpis autem lumen eiusmodi nil prodest, ne{que} noctuis, quia his caecutire volupe est magis quàm videre: Achilles clypeum habuit à Vulcano fabricatum invulnerabilem & hastam Peliam, de qua Cvidius;

Vulnus Achillêo quod quondam fecerat hosti, Vulneris auxilium Pelias hasta fuit.

Idque non iniuria dicitur; Quia Pyrisous, seu py∣rausta, seu salamandra, Achilles noster in igne viuere de∣bet, & non consumi; Ideo{que} necesse est, vt ipsi validissi∣mus clypeus à Vulcano fabricetur, quo ille ictus flam∣mae recipiat, se{que} defendant; Nec enim satis ••rat à matre & auo Chirone instructum esse Achillem, vt pugnare posset contra ignem, sed ipsi quoque Clypeus Vulcani necessarius fuit; ipse prius Hectorem Troianorum for∣tissimum interfecerat, cuius cadauer à Troianis auri aequato pondere redemptum est; Sic cum ille à Paride in Apollinis fano interemptus esset, eius cadauer similiter auro exaequatum est; Nam cum hi heroes sint omnino aurei & ab aureis dijs ferè omnes oriundi, auro aequi∣parantur non immeritó; Ossa quoque eiusdem in aureo vase, quod largitus fuit Thetidi Bacchus, recondita fuisse memorant, eique Medeam nupsisse post mortem in Campis Elysijs: Bacchus seu Dionysus, quod aureus deus sit, qui Midae aureum votum concessit, ex antè di∣ctis patuit; Ideo eo vase beavit Thetin. Quod in campis Elysijs Medeae nupserit, causa est, quia noster Achilles mortuus reiuuenescit, & fit medicator aegrorum, hoc est, hominum corpora à languoribus & affectibus varijs re∣levans, ijs quasi novam vitam inducit, vt ipsa Medea fe∣cisse perhibetur suis pharmacis, velut anté dictum; Non solum enim á Chirone visceribus leonum, aprorum & visorum medullis, (nec lacte humano) nutritus est,

sed etiam praeter cytharae pulsaudae artem & vsum her∣barum, peritiam venandi & jaculandi, leges aequitatis & prudent••ae, in arte medica institutus dicitur, vt Staphylus scribit lib. 3. rerum Thessal: Ob ejus mortem aiunt Mu∣sas & Nymphas omnes flevisse: Ne{que} id sine causa; Aquilae enim novem cum decima parte terrae nigrae, aut Musae cum Apolline, hoc est, Nymphae & Lymphae suis lachrymis e∣jus corpus humectârunt; sic enim convenit: Vnde & dicitur, cum ad Trojam advectus navi descenderet in ter∣ram, fontem aquarum excitasse: H••sta ejus magnarum virium fuit, quia intoxicata calidis venenis existimatur, propterea quod vulnus eâ factum consolidari non potu∣it, nisi ejus admonitione ad vulnus; In{que} eo magneticam vim vnguenti armarij nostro tempore dicti expressit; Lul∣lius Theor: test. c. 81. huiusmodi lanceae sub Allegoria meminit his verbis: Fili, accipe de nostro aëre & de terra medicum, & perfora latus eius acuta lancea tota calida, & vide∣bis á ventre suo exire tantum de cholera nigra & combusta, quod habebit potentiam intoxicandi & impotionandi totum mundum. Et mox Pyrrhum nostrum describit hoc modo: Et natura huius rubei capitis est vna substantia multum subtilis & levissi∣ma, & in complexione multum calida & sicca & acuta: At{que} hic est Pyrrhus rubro capite, seu Achilles Pyrisous: Idem Lullius Helenam & Paridem eodem cap: optimè depin∣git, dum dicit: Post haec adde illis duas partes de pedibus albis: Natura illorum pedum alborum est vna substantia grossa mediocriter, & in qualitate meatocriter frigida: Ft per hanc proprietatem participat oculos nigros, est adhuc in substantia me∣diocriter subtili per suam qualitatem humidam & calidam. Haec Lullius: Nigredo superveniens Paridem repraesentat, quia illa caput rubeum extinguit, at póst Helena cum Paride caeteris{que} Trojanis à rubedine illa, sive latone, sive Pyrrho omninó extirpatur ita, vt rubedo dominetur post omnes colores devictos; Hanc esse genuinam explicationem Trojanae pugnae testes mihi erunt illi, qui de vero Arcano nonnihil subolfecerint, qui cum Vlysse post multos erro∣res

Achillem nostrum agnoverint; Nec mirum videri hoc debet cuiquam per praelium aut obs••ssionem arcis vel vr∣bis opus Philosophicum descriptum esse ab Homero, cum haec allegoria & describendi ratio huic operi maximè con∣veniat, propterea quia in nostro opere sint duo, agens & patiens, inter{que} ea continuum bellum, donec vnum subiu∣getalterum, & Graeci rubeo capillitio dominentur Troja∣nis; In hunc modum Dionysius Zacharius Gallus, qui an∣no 1548. se scripsisse testatur, vel paulò post, allegoriā ve∣nustissimam desumpsit ab Imperatore principem obsidē∣te in oppido quodam, quae vera hystoria erat, cum ante 3. vel 4. annos eo ferè tempore & modo in Germania conti∣gerat, at{que} ita Trojanum bellum suo opere licet inscius, ve∣rè expressit; Vt antem reliquos omnes, eandem similitu∣dinem vsurpantes, qui permulti sunt, praetereamus, Basilij Valentini hac de re testimoniū proferemus, qui in vitrioli descriptione ita concludit; Et pro memoria hoc dico, quod si Paris nobilem Helenam abs{que} interpellatione tueri possit, ne ge∣nerosa civitas Troia à Graecis amplius deleatur & Priamus cum M••nelao hinc tristitia afficiantur, tum Hector et Achilles con∣cordes fient ad impetrandum regium sanguinem abs{que} bello et pos∣sidendum Monarchiam cum nepotibus et posteris omnibus am∣plificando earum di••iones cum magnis divitijs; Quibus accedit, etiam alios doctos viros de hoc Trojano bello philoso∣phicas cogitationes suscepisse, quód, dum haec ederemus & jam ad sextum librum Chalcographus venisset, ab ami∣co quodam & doctissimo viro admoniti fu••••••mus ex Germania tractatum nuperrin é allatum (non dissimilisà nostro argumenti) de Achille Redivivo inscriptum, quo Achilles, Chiron & aliae personae ad medicinam quandam reducantur: Quod si ita est, cum ipsum videre hacte∣nus non contigerit, de eo nobis gratulamur ac lectori scin∣tillantem veritatem de Troiana expeditione eò lubentiùs ob oculos ponimus:* 1.23 Secundum requisitum ad capien∣dam Trojam, praeter Achillem, erat Palladium ex arce Troiana diriptendum, quod quale & quid fuerit, & vnde

venerit, variae fuerunt opiniones. Nos ab Apollodoro, lib. 3. traditam fabulam amplectimur, qui inquit, quod ubi I∣lus Ilium condidit, discolorē bovem secutus, deos precatus est, vt al. quod sibi signum appareret, at{que} tunc decidit Pal∣ladium trium cubitorum, quod sponte ambulare videba∣tur, dextra hastam tenens, ac simistra manu colum ac fu∣sum: Huic Ilo posteà responsum fuit ab Oraculo, tam diu civitatem Trojae incolumem futuram, quám diu invi∣olatum illud Palladium servaretur: Pherecydes omnes imagines manibus non factas, at è coelo in terram deje∣ctas, Palladia fuisse appellata affirmat, quasi ejus generis plura fuerint: Hoc, de quo hic loquimur, aiunt è coelo in Pessinuntem Phrygiae civitatem, quae ab eo casu nomen obtinuit, vt Dio & Diodorus putârunt, delapsum▪ Alij vt hoc excusent, alias fingunt causas: Nonnulli ad Palla∣dis cum Minerva certamen referunt tanquam imaginatio∣nem timoris pectori Minervae impressam, quod Palladi∣um sequentibus temporibus fuit ad Trojanos delatum. O∣vidius lib. 6. de fastis narrat, quod tempore Iuli regis Tro∣janorum, qui fuit quartus à Dardano; á quo Trojani dicun∣tur Dardanides, Palladium praedictum cecidit de coelo in summamarcem Trojae: Consulitur super hoc Apollo, qui respondit, quód quā diu Troja haberet Palladium, tam diu slaret ejus imporium: Trojani ergo summa diligen∣tia servabant Palladium in arce vsque ad tempora Priami regis,* 1.24 qui aliquantulum negligentiús illud servabat. Vbi admirandum est, quod Christiani Mythologi saltem enar∣rent, quomodo Palladium vel è coelo deciderit, vel ex Mi∣nervae timore pectori impresso contigerit, ac nihil addant de causis existentiae, aut non existentiae, quasi satis sit Eth∣nicorū produxisse mysteria, & non ex fundamento revul∣sisse: Nos dicimus▪ quomodocun{que} accipiatur Palladium è coelo delapsum vel ex Minervae timore exortū, fabulosum esse et ex Homeri cerebro, nō aliunde, decidisse á quo tan∣quā â Deo aliquo omnes caeteri Poëtae profecta arripuerūt & miris laudibus in coelum extulerunt; vnde non incon∣cinné

quidam Homerū finxit magnam de se spumam evo∣mere, ac alios quoscun{que} ipsi accumbere graeculos Poëtas sputum eius lambentes; Per hos enim rivos ex eo fonte deducta est superstitio & de dijs monstrosa opinio in Grae∣corum ac pòst Latinorum mentes, totius{que} orbis gentes; Hoc Palladium, quia omnino fictitium fuit, multas du∣bitationes excitavit, non solum vnde venerit, vt antè dixi∣mus, sed etiam an à Graecis hoc occupatum sit, an verò ab Aenea vnà cum reliquis dijs Trojanis ablatum, et in Itali∣am gestatum sit: Ovid. lib. 6. de Fastis, id sub dubio relin∣quens, asserit suo tempore Palladium fuisse Romae in tē∣plo deae Vestae, cum quo concordat Tit: Livius de secundo bello Punico; De eo fatale narrant quód eo translato trans∣ferretur imperium; Vnde sacra fatalia appellata sunt, & tres dicuntur, in quibus fucrant, civitates perdidisse, nempe Trojam primò, póst L••viniū, deni{que} Albam; Hanc con∣didit Ascanius, vnde Albani, quae dicitur fuisse mater Ro∣mae, á Tullo Hostilio deleta: At communior sententia est Palladium fuisse á Diomede & Vlysse arce Trojana di∣reptum, et ad Graecos delatū; Hi enim, vt Virgil. 2. Aeneid: et ex eo August: l. 1. c. 2. de Ciu. Dei meminit, caesis summae custodibus arcis corripuê••e sacram effigiem, manibusque cruentis Virgineas ausi divae contingere vittas: Dictys Cre∣tensis narrat, quod Antenor Trojanus propriae patriae pro∣ditor postquam cum Graecis ordinaverat proditionē Tro∣jae, persuasit Theanae, quae fuit sacerdos templi Miuervae seu Palladis, vbi servabatur Palladium, quod sibi illud tra∣deret, quod et fecit, quo facto Antenor tradidit illud Grae∣cis; Simili modo hic Cretensis & Dares Phrygius referunt Aeneam proditionis vrbis Trojanae fuisse conscium, licet Virgilius conetur excusare Aeneam á proditione patriae, di∣cens ipsum ignarum insidiarum fuisse; Deinde post exci∣dium vrbis aiunt ortum esse magnum certamen s••per Pal∣ladio inter A••acem et Vlyssem (quemadmodum etiam de armis Achillis interfecti) vtro{que} ipsorum petente Palla∣dium et sua merita allegante: Faveruut Vlyssi Agamēnon

et Menelaus frater Agamēnonis, maritus Helenae, ••ó quod cū A••ax Helenam originē tantorū malorū vellet interfice∣re, Vlysses eam liberavit & saluavit; Aiaci verò faverunt exercitus & reliqua multitudo; At Vlysses Palladium obti∣nuit A••ace id aegrè ferente: Postmodum Aiax clā de nocte ferro invenitur interēptus: Ortâvetó seditione in exercitu contra Vlyssēpropter necem Aiacis, de qua suspectus hab••∣batur apud exercitum, fugit Vlysses per mare, & Palladium dimisit penes Diomedem, â quo Aeneas recepisse illud dici∣tur in Italia, vt Solinus lib. 3. c. 2. tradit: Verúm cum tanta sit opinionum contrarietas semper adversissima statuentiū ac quilibet scriptor ad suam mentē & propositum omnia sive facta, sive ficta accommodet, vt saltem suae gentis ho∣norē quaerat, nos nullis assentiri possumus, ac dicimus ab Homero haec omnia pendere, à quo tot Poëtae sua opera seu carmina mutuati sunt, ab eodem & Daretem Phrygi∣um, & Dictym Cretensem, quae hystorica videntur scrip∣sisse de bello Trojano, vt & suae gentis gloriam quaererent, accepisse, nec vllum interfuisse ipsi bello, quam vis glori∣etur falso: At quid tandem Homerus hoc Palladio intel∣lexerít breviter addemus:* 1.25 Superiús satis expositum est quid per Palladem significetur, cum{que} ab hac Palladium & no∣mine et forma deducatur, facile apparet, quid Homerus adumbrare voluerit, nempè sapientiam & summam inge∣nij subtilitatem apud artificem esse debere, vt ille hac fre∣tus de opere suo perficiendo sit securus; Vlysses enim in hac tota Allegoria artifex habetur acumine rationis pra di∣tus, quo omnia magis ardua negotia perficit; Primus ejus labor fuit circa inventionem Achillis ejus{que} adductionem ad Trojam; secundus, vt subtiliori mentis indagine inqui∣quirat, qua ratione Troja occupari, Palladio scilicet arrepto possit; Ideo{que} frustra de rebus plané fictis quaeritur, vnde venerit, an è coelo, an ex Minervae imaginatione, & vbi manse••it: Vlyssi autem valenti prudentiâ, non Aiaci prae stanti viribus assignatur, quia artificis subtilitas hic quaeri∣tur, non magnitudo laboris seu virium, quae circa Hercu∣lis

personam descripta est; Nam Vlysses Helenam protex∣erat sua sapientia, quod ipsum decuit, ne Helena per vim-Aiacis periret (tam bella iuvencula, quae ab initio Argo∣nauticae expeditionis, vt suprà demonstravimus, ad mini∣mum erit iam 180. annorum) Est enim praecipua nostra persona, quae totius belli causa dicitur: Quae credita sunt sacra Palladia fuisse apud Romanos, vel Albanos,* 1.26 ipsi vi∣derint, an vt ancilia illa, è coelo deciderint, an verò ex hu∣mana phantasia ortum duxerint; Nos Christiani nihil ta∣le credimus, praesertim cum nulla adsit vera hystoria, nisi quae à figmento poëtico nata sit: Tertium requisitum ad Trojae expugnationem necessarium fuit vnum ex ossibus Pelopis:* 1.27 Caetera hactenús tradita ratione aliqua excusari possent, nempe Achillem propter fortitudinem singularē, Palladium propter sanctitatis opinjonem de eo, à Graecis impetratum fuisse antequam Trojam evertere potuerint, verùm quod os hominis pride••i demortui eó quid con∣ferat, supra naturam & captum humanae mentis est: Quid enim vnum os cadaveris humani efficeret, vbi tot vivi ho∣mines milleni parum praestarent? Fuit autem Pelops Tan∣tali filius illius, quem apud inferos torqueri modó timore impendentis saxi, modó rerum victui necessariarum penu∣ria crediderunt, quia impurus & beneficiorum acceptorū immemor fuisset: Tantalus ab alijs Iovis & Plotae Nym∣phae, ab alijs Iovis & Plutûs filius dictus est: Zezes hyst: 10. Chil: Pluto quidem matre at patre Tmolo Lydiae rege genitum scribit: Hic cum Deos aliquando in hospitium accepisset, ipsisque lautum convivium parasset, Pelopem filium caesum inter epulas apposuit, idque, vt aliqui arbi∣trantur, ad epularum magnificentiam, quasi omnium re∣rum vel carissimum filium illis obferret: Caeterum cum id dij cognovissent, ab ijs epulis abstinuerunt, praeter vnam Gererem, quae ob raptae filiae Proserpinae dolorem penè desipiens inconsultò humerum edit; Tum dij reliqui eius filij miserti eum rursus iecerunt in lebetem ac recoctum vitae restituerunt: cum veròilli deesset humerus, quem

comederat Ceres, dij eburneum fecisse dicuntur: Hinc Lycophron bis pubescentem appellavit Pelopem, quia junior á dijs restitutus fuit, quàm erat prius: Ideo Tanta∣lus ad inferos detrusus, quia deorum epulas per humanam c••dem contaminasset, iusque hospitij violasset, lautissimo apparatu semper habere epulas dicitur, quas tamen fame excruciatus attingere non possit: Alij illum perpetua siti vexari dixerunt, cum aqua ad eius mentum assurgeret, quae, quoties illam attingere conetur, refugiat; Ovidius a∣liam causam ejus paenae tradidit, nempe loquacitatem, quia secreta deorum mortalibus divulgaverit, vbi inquit:

Quaerit aquas in aquis et poma fugacia captat Tantalus, hoc illi garrula lingua aedit.

Huius, inquam, Tantali filius Pelops fuisse traditur, qui Hippodamiam Oenomai Elidis ac Pisae regis filiam cu∣ruli certamine victor obtinuit, in quo innumeri proci an∣tea succubuerant victi ac caesi, ex quorum craneis Marti templum extruendum erat: Myrtilli opec vicit, quem po∣stea quoque Pelops trucidavit, á qua caede á Vulcano ex∣piatum fuisse eum memorant: Fabulantur Pelopem, vt coctus fuit, á Neptuno amatum, vt Pindarus ait: Sepultus fertur Letrinae, quae Elidis civitas fuit. De Tantalo, qui filium dijs comedendum apposuit, Poëtarum fictio est; qui vel in eius contumeliam, vt eiusmodi alia de Sysipho, Ix∣yone, Busiride & similibus, id effinxerint, ideoque aeternā quasi paenam ipsi attribuerint, vel ob impietatem vel gar∣rulitatem; & quidem ob hanc magis, quam illam prout de Ixione fabulantur: Quae verò secreta fuerint deorum, quae ille mortalibus aperuerit, facilè apparet ex convivio & epulis, quas dijs apposuit, vnde sola Ceres gustaverit; Cere∣ri autem, vt suprà diximus, Eleusinia sacra & abditissima quae{que} solennia tam apud Aegyptios quam Graecos dica∣ta fuerunt, quorum arcana nemini aperire licebat: Vnde constare posset, haec innui ab illo manifestata esse; Verúm

sive Tantalus oblinguae incontinentiam taxatus sit, sive aliam ob causam, toti huic narrationi fabulam & allego∣riam inesse, eam{que} referri ad eas ipsas Hieroglyphicas traditiones quarum ante meminimus, indubitatum est. Vt enim Osiris ab Iside, Bacchus seu Dionysius à Nymphis, Iason à Bacchi nutricibus, Aeson à Medea, cocti dicun∣tur, & iterum juvenes redditi, ita & Pelops à Cerere aut dijs post coctionem, vitam & juventam simul recuperavit; de quibus cum suprà satis dixerimus, idem de Pelope in∣telligendum erit: A Vulcano expiatus esse diciturà caede, & à Neptuno amatus, qui quales dij habeantur, jam satis innotuit: De hoc Pelope Ioh: Fran: Picus Mirand: l. 2. c. 2. de auro, meminit his verbis; Sic, inquam, nonnulli inter∣pretantur Atrei nuncupandum agnum, arietemvè, vt descrip∣tam auri faciendi potestatem lectoribus insinuent. Nam Atrei & Pelopis opes ex metallis fuisse scriptum reliquit Callisthenes Olynthius, Aristotalis & discipulus & consanguineus. Et lib. 3. cap. 1. Nec defuêre, inquit, qui Tantali quo{que} divitias tu∣lerint acceptas Chemicae compositioni descriptae in pellibus agni; Vnde sit & Pelopis filij & Pelopidarum regnum longè late{que} pro∣pagatum, vt hinc obsonum visum non sit, quaesisse Thyestem na∣tiu minorem Pelopis agnum, hoc est, in agni pelle faciendi auri cō∣positionem exaratam, quam in arcanis habuerit natu maior Atre∣us extorserit{que} Thyestes ab vxore fratris cognitae stupro, ex quo & odia & cruentissimae coanae tragaediae: Meminerunt huius rei quanquam obscuro velamento & antiquissimi poëtae, & Cicero, Seneca & Paprius: Haecille: At si rei veritas & fabulae, quae singulis hisce personis adhaerent, consyderentur, ad Iovem omnes reduci animadvertentur, qui Tantali pater, hic Pe∣lopis, qui Thyestis & Atrei, quorum ille ex filia sua Pe∣lopeia genuit Aegysthum, hic Agamemnonem & Mene∣laum; Atreus Thyesti fratri filios apposuit proprios co∣mendos; Aegysthus Atreum & Agamemnonem truci∣dat & Clytaemnestram ducit in vxorem; At Orestes ma∣trem vnâ cum Aegysto interfecit, vt suprà narratum est. Quae omnia occasionem allegorijs de Pelope fingendis

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

〈1 page duplicate〉〈1 page duplicate〉

dederunt: Os eius insignis magnitudinis suisse memo∣ratur, quod ab Vlysse quoque, vt reliqua, impetratū est: At cur hoc ad Troiam occupandam vtile aut necessarium di∣cebatur? Abs{que} dubio quod artifices indicare voluerint terreā quandā substantiam ad opus requiri, quae quasi mor∣tua sit et reliqua ex corpore metallico, vt os ex corpore hu••mano: Vt enim ossa in corpore animalis aut hominis su∣stinent ca••nes, humores, vasa & spiritus, tanquam basis & fundamentum domus, ita etiam in opere Philoso∣phico vnū fixum continet omnia volatilia seu non fixa & ita colligat, vt vna substantia meritò dici possit: Inde in Au∣rora cons••rg: dicitur, c. 20. Quod tinctura fit à naturae vo∣lantium; Et illud quod firmat & fixat ipsum spiritum, est fixum & perpetuum & incremabile, & nominatur sulfur Philosophe∣rum, vel cinis extractus à cinere, vt Senior dicit: Quod fixum est, figitres fugitivas: Et mox, Terra fixat, aqua d••albat, aër penetrat, ignis colorat; Item: Terra ibidem relinquitur, vt alia tria elementa in ea valeantradicari; si▪ ipsa non esset, e∣lementa fundamentum non haberent superaedificandum domum nov••m thesauratiam: Et Author Consil: con: ex Gratiano; Ignis in aëre fit lux; Ex osse fit calx; intendit exiccationem illius humidi splendentis, vt vertatur in cinerem, de quo dicit A∣ziratus, Et quàm preciosus est cinis iste: Aër in ovo fit spiri∣tus: Hinc et quartum requisitum fuit cinis Laomedon∣tis è Scaea porta rapiendus:* 1.28 Cum enim ex osse fiat cinis, vt authores dicunt, & per experientiam patet, os & ci∣nis sunt duae substantiae ad opus Philosophicum necessa∣riae; De cinere innumeris memin••runt locis; Bonellus in turba; Ista natura, inquit, cui humiditas adempta est, cum per noctes dimittitur▪ mortuo similis videtur, & tum illa natura igne indiget, quous{que} corpus & illius spiritus in terram vertantur, & tunc fit pulvis mortuo similis in suo tumulo: His peractis red∣dit ei Deus spiritum & animam, & omni infirmitate ablatâ, confortata est natura nostra & emendata. Oportet igitur il∣lam rem comburere abs{que} timore, donec cinis fiat, qui cinis aptus sit recipere spiritum, animam & tincturam infusam:

Inspicite filij doctrinae, qualiter pictores nequeunt suis colori∣bus pingere, qucus{que} eos in cineres vertant & pulvsrisent: si∣militer & Philosophi suis aegrotis saepe nequeunt medicinas com∣ponere nisi fractas et pulve••isatas•• Quod si ipsum cinerem rex∣eritis subtiliter, multa ab eo procedent, eo quod aes, vt homo, corpus habet et spiritum: Idem Custos, alij{que} plurimi indi∣cant, vt legentibus ipsis patet, abs{que} cinere in a••tificio chy∣mico nihil fieri; Duo enim ossa et cinis, plurimū hic pos∣sunt; At alicuius certi individui cineres (vt & ossa) requi∣runtur, nempe Laomedontis: Hic vt Rex Troiae maenia exaedificasse traditur Apolline & Neptuno, vel etiam Vul∣cano operarijs, cuius anté meminimus: Ab Hercule tru∣cidatus fertur, vt sub ••4. ejus labore exposuimus; Laome∣don ita{que} Trojae fundator, ob eam ipsam vrbem vitâ priva∣tur; Cum enim operarijs dictis mercedem pactam non da∣ret, á Ceto vexabatur, à quo Hesione filia eius ab Hercule li∣berata est, at cū nec Herculi equos promissos daret, occisus est, eius{que} Cineres in porta quadā Scaea asservati; Hi ad de∣letionē Trojae quo{que} videbantur necessarij, ideo{que} ab Vlys∣se clám inde ablati: Ita saepe authores referunt finem ope∣ris Philosophici testari de suo principio, & econtra, cū vno incipi, et cum vno terminari;* 1.29 Quintū ad Troiam requisi∣tum erant sagittae Herculis, qui i•• Oeta monte inter Thes∣saliam & Macedoniam moriēs sagittas suas Philoctetae do∣no dedit, mandavit{que} ne cui corporis sui reliquias indica∣ret, juramento recepto: sed cum postmodò Delphicum oraculum Graecos monuisset, Troiam sine sagittis Hercu∣lis capi non posse, aut sine reliquijs corporis, inventus est Philoctetes & de Hercule interrogatus, negavit se quid sci∣re, cū{que} cogeretur, tacuit, sed pede locū monstravit: Has sa∣gittas à Philoctete Vlisses acceptas ad Graecos detulit: Eas veneno infectas fuisse aiunt, quas cū Chiron aliquādo earū longitudinem admiratus contrectasset, vna in pedem eius decidit, ex quo vulnus lethale accepit, sed cen∣taurea herba sanatus dicitur. Haec ficticia ese nemo non agnoscit; Philoctetae sagittae Herculis donatae sunt,

vt clava Mercurio; hac cominús illis eminus pugnavit Hercules contra tot monstra; Hac fixa & resistentia ob∣truncavit & emollivit, illis fugacia & volatilia fixit & re∣tardavit à fuga: His duobus instrumentis aut operandi rationibus omnis Philosophus indiget, vt superiús saepe demonstratum est; quemadmodum & du••bus aquis, qua∣rum vna fixat alteram & solvit mutuis vicibus; Ad T••o••am ita{que} abs{que} sagittis Herculeis parum effici poterit: Maior enim labor absumitur in fugaci & volatili sistendo & sa∣gittis quasi figendo (vnde fixio apud Chymicos) vt ap∣paret in Apolline figente Pythonem, Diana Orionem, Atalanta aprum & his similibus; de quibus suo loco egi∣mus:* 1.30 Sexrum requisitum & vltimum habetur, quod Thraciae regis equi, eo caeso abducendi erant, antequam è Xantho fluvio biberent, sine quo ritè peracto Troja occu∣pari non potuit: Haec ridicula esse, & fabulis similima, quae pueris à nutricibus narrari solent, nisi à tot & tantis scriptoribus, Homero ejusque sequacibus traderentur, non immeritó iudicaremus; Quid os, cineres, sagittae ad vrbem occupandam? Quid ••qui adducti, antequam ex fluvio certo biberint? Attamen non sine causa ita efficta esse ex antedictis prospeximus; Erat autem Xanthus Hu∣uius Troadis regionis, cuius haec vis celebratur, quasi animalia ex eo potantia flavo inficiat colore; Xanthus e∣nim flavum denotat; Hic color forté in equis ingratus videbatur; ideo equi praecavendi fuerunt, ne biberent e∣jus fluvij aquam; Ita memorant Neptunum ad nuptias Pelei & Thetidis contulisse equum Xanthum & Balium, qui ad Achillem haereditario jure pervenisse creduntur; At miserabile quid videri posset, nisi fabula esset, propter e∣quos abducendos Regem trucidaridum esse, & quidem Thracium,* 1.31 ferocem et bellicosum tam leviter superari potuisse ab Vlysse solo vel p••ucis cum socijs abs{que} resi∣stentiâ vllâ: An levius fuit Regem Thraciae occidere, & per vim eius bona abripere, quàm Troianos Phryges, vt habebantur, imbelles, in quibus tamen occupandis

tot anni consumpti dicantur; Naturae et rationi adver∣sa videntur, si hystoriam consulamus: Non enim cum columbis aucupari licet accipitres, sed cum his illas, non leporibus canes venamur, sed econtrà: Quod si verò haec ad verum suum sensum Hieroglyphicum reducantur, non erunt absurda, sed possibilia & necessaria, antequam Troia occupari possit; Et si bene ad Philosophorum dicta re∣spiciatur, animadvertimus, illos monere artifices, vt vi∣deant, ne rubedinem pro albedine, aut albedinem pro ni∣gredine in principio operis acquirant; Rufus enim color seu sub flavus in initio non convenit, sed pro damnabili habetur apud Philosophos; Hinc Bernhardus comes monet ne colorem papaveris sylvestris acquiramus nimio igne pro nigredine; & Zacharius venenum vitare docet in primo opere, quod in secundo adesse solet; sic Isaac la∣teris contriti colorem inutilem dicit in principio; Post operis perfectionem omnes inculcant colorem flavum, purpureum, rubrum & tyrium, vt Cerus in turba; Regite ipsum coquendo, donec Crocus fiat excellentissimus. Ardarius: Et ecce apparebit vobis lapis Tyrius; Borates; Terite aqua sua donec Crocus fiat in colore auro similis: Et sic alij aurei et Xanthi coloris meminerunt cum adesse debere in fine o∣peris, non in principio, ibi esse vtilem, hic noxium: Et ita de Equis Rhesi existimandum est, ipsos abducendos esse ad Trojam antequam flavescant; At{que} haec sunt sex illa memorabilia requisita, sine quibus Troia occupari aut deleri non potuit: Quibus non immerito septimum adijci deberet,* 1.32 nempe Equus ille Troianus armatis v••ris repletus & in vrbem deiectis maenibus deductus; Inven∣tum Palladis dicebatur, quia stratagema subtili ingenio excogitatum videri posset, nisi cum tanto periculo con∣iunctum esset, & Troianos nimiae simplicitaris, n•• dicā stoliditatis, argueret, quòd hoste in terra sua morante mu∣ros demolirentur, & ita ipsi eos, á quibus subigi possēt, in vrbem inducerent: Verūm et hoc fictionem manjfessè arguit in pluribus, licet aliàs excusari possit; cum simi∣lia

exempla in navigijs▪ nostro tempore feliciter perductis experti simus:* 1.33 Ita de Iphigenia Agamemnonis filia Dianae oblatâ pro sacrificio, propter mala exercitui•• infesta, res omnino ficta est & fabulae proxima, quemadmodum & omnia, quae in tota Iliade & Odyssea habentur allegorica sunt, partim physica et arcana naturae opera explicantia, partim polytica, et reges in multis, seu personas publicas, et privatas instituentia; Ideo Homerus tanti ab Alexan∣dro Magno fiebat, qui eum suo cervicali noctu supposuit, et regium viaticum appellavit, vt et ab aliis omnis aetatis magnis et doctis viris, adeó vt summum ingenij humani artificium in Homeri opere expressum videatur, nisi tot et tanta mala, vná cum bonis inculcaret, nempe deorum adulteria, furta, caedes, rapinas et alia; quae tantum virum non revera dijs attribuisse verisimile est, sed poëtical licen∣tia et allegorico scribendi modo protulisse, vt sapientes nucleum á cortice, bonum a malo separarent, in{que} suum vsum verterent: Quadruplicem ita{que} vsum Homero, vt etiam Orpheo,* 1.34 assignamus; Primum hieroglyphicum, arcanum, profundum et latentem, primarium, arcanissima naturae opera, de quibus egimus, spectantem; At{que} hunc soli philosophi et Chymiae verae conscij introspiciunt et admirantur, caeteri negligunt et sub vmbroso tegmine non animadvertunt; Alterum polyticum, ethicum, moralem, hystoricum, oeconomicum, secundarium, Reges, duces; Magistratus, et fingulos quos{que} in moribus et communi vita instruentem;* 1.35 Quem plures animadverterunt, et so∣lum in eo quasi diuinitatis quid habentem suspexerunt; Tertium relinquimus poëtis, qui eius fabulas, figmenta, & traditiones de dijs, heroibus, alijs{que} rebus vnicé am∣plectuntur; Quartum Grammaticis deputamus, qui or∣natum,* 1.36 phaleras et seriem dicendi obseruant et alijs inter∣pretantur; Vnde Homerus (mendicus falsissimè habitus, cum fuerit vir maximè polyticus et in rebus magnis agen∣dis expertissimus,* 1.37 quod non in mendicum, sed maximum ingenio, fortunae{que} dotibus praestantem cadit) tot Gram∣maticos

per Graeciam alere dicebatur, vt etiam Alcibiades cuidam Homerum mordenti colaphum eam ob causam infregerit, hocscommate addito; Tuné ipsum mendicum, aut vanum nominabis, qui tot ali•• sui interpretes & dites facit? Ex tot ita{que} rationibus & argumentis in med••um productis & hactenus explicatis satis apparet Tro••anam Expeditionem parum aut nihil habere in se veritatis hy∣storicae, at plurimum allegoricae, & potius propter in∣tellectum arcanum, quam sensum vulgarem introductam esse; Nihilominus non diffi••en••ur & secundum, t••rtium & quartum vsum, vt modo diximus, eidem attribu•• posse: Nam nihil vetat allegorijs & fictionibus al••quid v••ritatis admiscere, quamvis econtrá non deceret rebus veris ficti∣cias ingerere; Vt enim fermentum vel in minima portio∣ne putae mall•• similagineae immixtum totam reddit aci∣dam & fermentosam, i••a & res fallae aut fictae etiam non multae hystoriam v••ram suspectam reddunt, & fide om∣nino priuant; Sic si poetae, vt Orpheus & Homerus, for••é suis fabulis & allegorijs nonnihil veritatis immiscuerint, quo ad loca, res aut personas, non tamen sequetur eas esse veras, aut ita, vt sonant, assumendas & intelligendas velut plaeri{que} ex Ethnicis fecerunt; Quocirca si quis eiusmodi in dictis poëtis offendat, hoc fictiones illorum non, nisi inconsyderatissimo, veras efficiet: Vnde si fuisset Troia antiquissimo tempore civitas, et destructa, non tamen hoc modo, vt describitur, id factum esset; Namquae à poëtis, aut hystoricis hos sequentibus aetate et scriptionis modo, traduntur, talia sunt, vt meritó in dubium revocari, et ad suam originem, nempe allegoricam, prout fecimus, reduci debeant: Restat nunc Vlyssis reditum et errores breviter percurrere, cum ille, vt dictum, sit Artificis persona, inge∣nio valens tantum, quantum Hercules viribus: Ideo{que} si benè omnia consyderentur quicquid ad Troiam praeclarè actum est, eius consilio et opera praestitum videbitur: Nec solum ingenio Vlysses valuit, sed et manuum labore, vt annotante Aeliano l. 7. c. 5. ipse de se testatur Odyss: O. his

verbis: Non alius potior fuerit, mihi crede, minister, Siue ignem succendi opus est, seu ligna secanda. In his enim maior pars Vlyssei laboris consumitur in arte philoso∣phica: Sic ratem ipse Vlysses confecisse traditur celerrimè suo labore abs{que} fabrorum operâ. Ille sex ante posita fata∣lia, sine quibus occupari non poterat, impetravit; Suo elo∣quio & prudentia totum exercitum rexit; Post hunc A∣chilles, & eius vice Neoptolemus; Deinde Helena cum Pa∣ride; Caeterae personae adduntur ad celandum artificium, Agamemnon vt imperator, Menelaus, vt actor, Aiax vt manibus multum tribuens, Diomedes vt socius Vlyssis, Sinon proditor, Thersites conviciator, & sic de alijs: Tro∣iâ nunc deni{que} arte & Marte debellatâ,* 1.38 victa & eversâ, V∣lysses in patriam, prout & alij Graeci, redire desyderauit: Sic enim Ovidius de eo:

Non dubia est Ithaci sapientia, sed tamen optat Fumum de patrijs posse videre focis.

De causa, cur aufugerit, cuius superius meminimus, hic nihil addimus: Omnium primò ita{que} ad littus Ciconum populorum Thraciae delatus est tempestate: Póst ad Lo∣tophagos in Africam, vbi cum socij eius lotorum fructus gustassent, patriae obliti ad naues minimé reuerterunt: In∣de in Siciliam ad Polyphemi antrū, quem obcaecauit, cum 12. socijs: Pòst in Aeoliam insulam & Laestrigonas imma∣nissimos Campaniae populos, mox ad Aeaeam insulam cur∣sum tenuit, vbi Circe venefica, Solis filia, socios eius in beluas conuertit; Ex qua Telegonum & Ardeam genuit: Pòst ad inferos descendit, Plutoni ac Proserpinae colum∣nam consecrans, vt èvate Teresia ibidem, quae sibi agenda ••orent, perdisceret: Deinde ad Insulam Sirenum delatus aures sociorum cera illitas obturavit, se{que} ad malum na∣vis alligari iussit: Hinc Scyllam & Charybdin pertransi∣ens non sine aliqua sociorum iactura in Siciliam rursus pervenit, vbi Solis filiae paternos greges custodiebant,

quos cum socij caederent, f••rè omnes naufragio perierunt ipso arrepto navis malo, in qua haerens 9. diebus maris flu∣ctibus iactatus ad Ogygiam insulam defertur, vbi à Calyp∣sone Nympha in hospitium acceptus 7. annos moratus ex ea filios quo{que} suscepit: Deinde dijs jubentibus hinc solvens, iterum propè Phaeaciam navim fregit ex Neptu∣ni instinctu propter casum Polyphemi, & in portū Phaea∣cum adnatavit, nudusque inter frondes arborum ibi se oc∣cultavit: Cum ueró vestes postmodò à Nausicaa filia Al∣cinoi accepisset, Palladis operâ ad Areten Alcinoi coniu∣gem perductus, à qua vestibus & socijs dono acceptis, in Ithacam cum muneribus dormiens exponitur, vbi men∣dici habitu assumpto ad Penelopen redijt, quae illi adhuc filium Polyporthum devictâ Troiâ ad memoriam pater∣nae virtutis peperisse dicitur, cum id nomen populato∣rem vrbis significet. Atgue hi sunt errores Vlyssis circa reditum in patriam▪ qui vltra decennium se extendisse ap∣parent, cum{que} tam diu Troiana obsidio durârit, viginti in∣tegros annos Vlysses extra patriam vixit multis eroribus & infortunijs implicitus, quibus tandem superatis nomē populatoris vrbis ex filio ipsi genito obtinuit: Atque haec per se satis innotescunt, cum sint omnino fabulosa & fi∣ctitia â Poëta producta ad demonstrandum polyticè, qui∣bus erroribus & malis humana vita exposita sit, nec non quibus artifices antequam ad vltimam metam perveni∣ant, obnoxi fiant: Nam qui non erravit, nondum ince∣pisse dicitur: Et Bacasser in turba; Rectum, inquit, non nisi errore discernitur, & nihil magis dolorē cordi generat, quam error in hac arte & opere: De quibus artis diverticulis et difficultatibus cum aliorum extent commentarij, nec non quotidiana exempla ijs satis superque attestentur, ad de∣monstrationem eorum hic nihil adijcimus.

Sive ita{que} Troja steterit & deleta sit revera, sive saltem fictione (idem intelligendū de Herculis laboribus, certa∣minibus sacris, ad{que} deos spectantibus rebus,) perinde erit, cum nobis i••de nil seratur, nec metatur; verùm si alter∣v••ri

parti assētiri debeamus, mille iodicia, nihil ex his re∣vera fuisse convincent, quamvis rotidem feré libris, tan∣quam fuissent, ab Ethnicis statuatur; itamen omnes scrip∣tores de his consulamus, vnde haec tanta & talia hauscrint, ad sex antè dictos omnis religionis aut pet••us idololatriae Ethnicae authores (Orpheum, Linum, Musaeum, Me∣lampodem, Homerum & Hesiodum) recursus fiet; Quod si & hos quaeramus, vnde illi habeant, ab Aegyptijs par∣tim, partim ex proprio cerebro ad Aegyptiorum imita∣tionem & doctrinam, omnia haec originem trahere ani∣madvertemus: Aegypt•••• verò ab Iside, & haec á Mercu∣rio ac Vulcano, vt iam ant•• retulimus, omnes suas do∣ctrinas acceperunt: Si vero quis nihilominus sua per∣suasione ductus illa omnia de personis veris & certis dici & intelligi de bere affirmet, ac hystoriam ipsis fabulis in∣esse opinetur, ne{que} illi valdè repugnamus, dummodo no∣bis vicissim concedat, & sub hystoriâ ver•• nosse Allego∣r••am abscondi, hoc est res arcanissimas & figuratè tra∣dendas non rarò sub velata quasi verae doctrinae forma te∣gi; Cuius rei si exemplum quis quaerat, magni illius Am∣bianensis Medici libros de abditis rerum causis inspiciat ac dijudicet, an non sub illo cor••••ce, permultis durissimo viso, nucleum alium celet, an non Medicinae communis ex authoribus coaceruatis Theorematis & praeceptis arca∣nissima naturae & at••is opera intermisceat ita, vt non nisi à perspicacissimis ••jus intentio dignoscatur? Sic & vetus∣sissimi illi (quorum tempore ne nomine qujdem Chymia p••rvulgata suit) sivera quaedam suis scriptis tradiderint, tamen constat plaera{que} fictitia esse ab illis prolata, & quae longè pondere suo v••ris praevaleant, sub quibus fictis et allegoricjs quis demōstrabit non latere Chymica illa, quae hactenus satis ex suis tenebris eruimus▪ & in lucem omni∣um intelligentium posuimus? In quo scripti genere, caete∣ris omnibus non consideratis, si quis & fabulosa illa ad veritatem reducere conetur, & authores omnes vnà se••ū Chymiae ignaros existimet, nec quicquam Chymici sen∣sus

suis scriptis olim occultasse, ille suo abutatur arbi∣trio, quantum & vbi volit, nihilominus, vt & nobis tan∣tum liceat, quantum ipsi & alijs, concedere tenebitur ex iure Talionis: At{que} nunc, prout Natalis sub mythologia S••••lis Deo gratias agit his verbis; Fabularum declaratio apertior & vb••rior, quod in nostra tempora mihi fuerit reser∣vata, est cur Deo OMNIPOTENTI Redemptori gra∣tias immortales agam, cuius beneficio mihi concessum est, has pri••corum insulsas ambages nihil{que} verè religio••um continentes ape••ire▪ sed tantum figmenta esse demo••st••are ad res Philosophi∣••as explicandas; Sic & nos eà dem animi devotione & pe∣ctore et ••re eidem TRIN-VNI DEO, quantas pos∣sumus mente concipere, gratias agimus, quod illud nobis clementissim•• largitus sit, quo has Aegyptiorum, Gra••co∣rum et omnis antiquitatis allegorias, fabulas et mysteria, arcana ••rcanissima olim, vt adhuc, habita, (nec de rebus vulgaribus et in mundo notis, sed de ijs, quae iure suo oc∣cultari deberent, excogitata) ex quibus tot gentium idolo∣latriae, tenebrae et errores tanquam ex abundantissimis fontibus redundârin••, a ••suam veram originem reducere, in{que} vn•• veritatis lintá & puncto immobili harmoniâ quadam irrepr•• hensibil•• (quae veritatis propria est) conci∣liare potuerimus; qu•• omnia cum in nulla aliare, quam MEDICINA ANIMI ET CORPORIS dicta ve••è ••urea conventant, hanc Summus OPT. MAX: et vni••è TRISMEGISTVS ille animae et corporis Medicus IHESVS CHRISTVS nobis ad sui nomi∣nis gloriam, nostram & proximi vtilitatem vsurpandam d••utissimè, et post hanc, Vitam aeternam concedat, qui vt LAPIS exalto MONTE sine manibus revulsus, et lapis angularis à potiori mundi parte seu gentibus rejectus nobis appropri▪ tus, si•• benedictus in secula; AMEN.

Finis huius Tractatus.

Notes

• * 1.1

  Christiano∣rum Civita∣tes quae hec asserunt, ab Ethnicismo, eius{que} falsis hystorijs hau∣serunt & in∣consideratè prof••runt.
• * 1.2

  I. Ratio: Afundatori∣bus fabulosis.
• * 1.3

  2. Ratio:
• * 1.4

  A regibus ficticijs, qui rexerunt, de∣fenderunt & oppugnârunt Troiam.
• * 1.5

  Hystoria mi∣ra de anti∣quitate lin∣guae.
• * 1.6

  Troiani om∣nes Graecae denominatio∣nis.
• * 1.7

  3. Ratio: A Causis fi∣ne quibus non, ficticijs & fabulosis.
• * 1.8

  4. Ratio. A Tempore, quod indefi∣nitum est se¦cundum E∣p••c••am vel personas in∣dubitatas.
• * 1.9

  Iul: Higinus in virgilio multa reprae∣hendit, vt est apud Gelli∣um l. 10. c. 16.
• * 1.10

  A. Gellius. l. 7 c. 21. ex Cassio ait, Homerum vixisse an∣nis post bell. Troian. 40. ante Romam cond: 160. id{que} exsuppo∣sito, quod Troia deleta sit ••00. annis ante Romans cond: Homerus quis, & cuia•• fuerit, & quando vixe∣rit ignotum mansit. Videatur A. Gellius l. 17. c. 21. & l 3. c. 11. Patria Ho∣meri ignota fuit.
• * 1.11

  A. Gellius. l. ••. c. 1••. Septem vr∣bes certant de stripe in∣signis Home∣ri, Smyrna, Rhodos, Co∣lophon, Sala∣min, Chios, Argos, A∣thenae.
• * 1.12

  Romae genti∣li••iae ad ficti sunt à dijs oriundi au∣thores, vt no∣bilior esset.
• * 1.13

  Aquila fun∣davit. Anser pro∣texit. Gallina gu∣ber navit Ro∣mam gentili∣tiam.
• * 1.14

  5. Ratio: A Loco.
• * 1.15

  Homerus humana ad Deos transtulit.
• * 1.16

  6. Ratio. A sex condi∣tionibus seu requisitis fa∣talibus, sine quibus Troia expugrari non 〈◊〉〈◊〉.
• * 1.17

  Iosuae c. 6.
• * 1.18

  I. Requisi∣tum: Achil∣les & Neop∣tolemus. Arcana.
• * 1.19

  Vlysses ar∣tifex consilio valens.
• * 1.20

  Arcanum Arcanissi∣mum.
• * 1.21

  Quid per Troiae dele∣tionem in∣telligatur.
• * 1.22

  Summae ope∣ris Home∣rici.
• * 1.23

  2. Requisi∣tum, Palla∣dium.
• * 1.24

  Poëtae omnes Ethnici ab Homero fig∣menta mu∣tuati sunt. Aelian. l. 13. c. 22. Gala∣t•••• pictor Homerum pinxit vo∣mentem, &c.
• * 1.25

  Palladium quid denotet.
• * 1.26

  Regnante Numa Pom∣pilio.
• * 1.27

  3. Requisi∣tum, Os Pe∣l. pis.
• * 1.28

  4. Requisi∣tum Cineres Laomedontis.
• * 1.29

  5. Requisi∣tum, Sagitt•• Herculis.
• * 1.30

  6. Requisi∣tum; Equi Rhesi abdu∣cendi.
• * 1.31

  Rex trucida∣tus ob equos.
• * 1.32

  Equus Tro∣ianus.
• * 1.33

  Iphigenia mactata.
• * 1.34

  Qvadru∣plex vsus Homerici Operis: 1. Hierogly∣phicus.
• * 1.35

  2. Polyticus.
• * 1.36

  3. Poēticus.
• * 1.37

  4. Gramma∣ticus.
• * 1.38

  Errores V∣lyssis circa reditum in patriam: