Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.

Robertus Baronius qui Theses propugnavit, ante ini∣tum certamen hanc orationem habuit.

MUlti adsunt hodierno die, quibus audaculus & inso∣lens homuncio videbor; quòd in celebri nobilium vi∣rorum coronâ, in publico Philosophantium consessu, &, quod omnium caput est, in conspectu Ter maxi∣mi, Ter doctissimi Imperatoris, ego rudis & obscurus Philosophus haec spinosa problemata vltro citroque agitanda susceperim. Quis enim est, qui non verebitur audiente illo PRINCIPE, disserere, qui statim à teneris vnguiculis caepit antiquorum Doctorum sententias agitare & perpendere, & quasi alter Hercules quaecunque occurre∣bant errorum monstra nodosâ suae rationis clavâ ferire? Quis est cui non difficile videbitur illius Solis fulgorem perferre, qui non in vno mundi angulo, non in vno hemisphaerio, sed simul apud nos & Antipodas nostros, supremum coeli verticem occupans su∣pera inferaque omnia quasi aureï jubaris splendore circumfundit? Profectò illi norunt, qui me norunt, & in quorum gremium hunc animum frequenter effundo, me nunquam voluisse ad spei tam ancipitis auram antennas solvere, nisi omni exceptione major almae matris Academiae auctoritas, me multoties et frustra reclamantem, in hanc arenam, nullâ meae aetatulae ratione habitâ, protrusisset. Po∣tuerunt quidem illi quibus hujus Reip. literariae onus incumbit, ex tam frequenti studiosorum coetu multos deligere, me & annis & eruditione grandiores, quibus hanc periculosam provinciā deman∣darent. Verùm quoniam respondentis partes magis quadrare vide∣bantur in adolescentem aliquem, quàm in Veteranos & palma∣rios philosophos: Ideo in amplissimo hoc theatro sociorum meo∣rum plagis, omniumque admirationi exposuere. Quoniam igitur alea jacta est, & in hac palaestra pedem posui, vnde revocare non possum absque indelebili infamiae nota, ad te confugio (REX semper Auguste) tehujus causae judicem appello, te meae tenuitatis vindicem imploro atque obtestor. Verùm dum in sinum tuum convolant meae Musae, obstupescunt, haerent, non immeritò dubi∣tantes quos titulos tibi tribuerent, quo nomine, quo elogio com∣pellarent. Si tibi igneum Aristotelis ingenium, si Tullianae fa cun∣diae torrentem, si pulchras & venerabiles Maronis Musas tribuero;

si te dixero feliciorem Augusto, meliorem Trajano, nemo mihi adversabitur, contradicet nemo, suffragante praesertim illa publicâ famâ, quae haec & alia multò majora de te in vltimis terrae angulis, in montibus, in desertis praedicavit. Sed tibi si felicitatem bellicam, si victorias, triumphos, opima spolia ascripsero; tibi, inquam, quē nemo vnquam hostis ausus est aggredi, mirum hoc videbitur ge∣nus elogii, sed iis duntaxat mirum qui tuarum virtutum genium nondum cognoverunt: Tu enim revera ille vnus es miles (de sa∣crâ militiâ loquor) cui patria nostra debet, quòd possit Romanorum ducum trophaea vul••uosè despicere, cum contemptu nominare illa stupenda Italiae miracula Fabricios, Scipiones, Curios, Camillos

Et stantes in curribus AEmilianos.

Quid enim in Romanâ historiâ magis stupendum legitur, quā illud, quod a Caesare dictum est, VENI, VIDI, VICI? at no∣ster Caesar multò feliciùs, multò animosiùs, quum nondum (inquit) vel VENI, vel VIDI, VICI & TRIUMPHAVI. Vicisti profectò (REX invictissime) vicisti illam Belluam Apocalypticam, illam purpuream Thaidem, illos Romanos Pontifices, omni pon∣to & tempestate feriores: vicisti sed è throno tuo non descendēs, in alienam terram non cōmigrans, in ipsa Britannia contra Capi∣tolinum Jovem, & tremenda ejus tonitrua bellum gerens oppo∣suisti moembus sceleratae illius Urbis tuas machinas in Musarum castris fabricatas, ad quarum ejaculationes ipse Tiberis in suos fon∣tes rediit, nutarunt Alpes, trepidavit Eridanus, ingemuit Apen∣ninus. O praeclaras, sed formidandas machinas, quae possunt ex hoc altero orbe in ipsam Italiam, in vrbem Romam, in Cardi∣nalium conclave impetuosissimos globos torquere! O beatum illum Imperatorem, qui antiquorum Cae••arum cladem est vltus, qui Romam Imperii ruinam miseratus repressit infandam & plusquam barbaram illam pontificum cradelitatem! illum nihil revocavit, nihil deterruit.

Non anni domuere decem, non mille Carinae.

Meritò igitur de te, Sacratissime Princeps, gloriabitur tua Sco∣tia, quae olim metuebat vicinas nationes, metuebat remotas, & in seipsa latronum omnia depraedantium barbariem exhorrescebat; at nunc ita munita est tuâ prudentiâ, ut eam alii metuant; ita com∣pta ut invideant; &, quod nuper illi contigit, teneras suas soror∣culas Hebridas & Orcadas insulas jam potest in medio mari secu∣rè exultantes conspicere. Meritò etiam te jactabat illa non minus speciosa, quàm spaciosa Anglia, quae impatiens illius amotis, quo

tuam Celsitudinem deperit, quotidie clamitat,

Q•• is novus hic nostris successit sedibus hospes? Qvem sese ore ferens? quam forti pectore & armis? Ille meos equidem post fata ingentis ELIZAE, Mirificè inflexit sensus, animumque labantem Impulit: agnosco solitae vestigia flammae.