Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.

JN REGIS ADVENTVM 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

ALme Pater patriae, decus orbis, maxime Regum Rex Fergusiadûm, proavorum gloria, serae Posteritatis honos, rediviva repullulat vnde Aurea vernantis mundi juvenilior aetas, Vnde Caledoniae revirescit gloria sylvae, Antiquumque redit decus, O pulcherrima radix, Exere pampineas (nullo prohibente) corollas Purpureis tumidas uvis, gravibusque racemis, Per quascunque alto Sol cernit ab aethere terras: Surculus ut vester, tenerè qui germinat, olim, Expandat ramos toto super orbe patentes, Pertaesisque jugum grave gentibus, ille tyrannûm Deliciis umbras, alimento praebeat uvas.

At tibi, magne Pater patriae, quae tanta tenellis Pectora succendit tua flamma coaeva medullis, Deliciis loca parta tuis, vbi aquatica baccis Purpureis lotus cauto imposuisset Vlyssei? Linquere Thessalicis potiora Britannica Tempe, Saxonidum placidi peramoena rosaria campi, Gramineos saltus, chrystallina flumma, vivis Fructiferas valles interlabentia lymphis, Iridis & varios imitantia prata colores Albionisque latus Solis splendore coruscum Commutare vmbrâ patriae languentis opacâ? Non huc te, Rex magne, egit levis aura cerebri Concita palponis pellaci folle bilinguis, Nausea Saxonidûm nulla, inconstantia nulla

Impulit ad patrios tandem remeare penates, Consilii sed amica gravis decreta, sereni Saepius accenso cerebri fornace recocta, Purior unde auro fluxit sententia puro, Mennoniis avidè quod portat Iberus ab Indis.

Allexit natale solum dulcedine pectus, Dulce tuum mirâ; sed quis miretur amorem, Cui Scytha crudelis, Lybicus cui Maurus, & omnis Mortalis liquidas haurit qui luminis auras Devovet audaces vitae discrimine dextras. Innatus tantum mortalia pectora charae Cogit amor patriae ratione potentior omni!

Squameus ut nitidis secat ardua flumina pinni•• Salmo, petens primae nativa cubilia vi••ae; Fila sibi praetenta nihil nodosa moratus Dum secum tremulis ludens lasciviat vndis.

Sic Salomo natale solum tot longa viarum Taedia, tot densos imbres sudoris, & oestus, Crebraque principibus praetenta pericula sanctis Exuperans visit prima incunabula vitae.

Huc innatus amor natale revisere regnum Pellexit, quantum potuit: sed causa laborum Major adhuc superest, & principe dignior ansa; Nam patriae tibi cura tuae te charior ipso, Debita canenti negat otia grata senectae, Albionis poscant seu civica vulnera laesae, Seu sacris multùm sudaveris in repetundis, Hisce malis tua sola potest Panacea mederi.

Denique si qua tuam capiant evanida mentem Gaudia, habet cunctis quibus aut se conferat oris, Praeferat aut multis tua Scotia: gens ea sola est, Quae bis dena suos numerans per secula fastos, Externi non vlla trucis juga passa tyranni, Eminet invicto diademate: Danicus ardor Saxone devicto, spoliis & Marte superbus, Ossa suae linquens post se hîc monumenta ruinae (Ossa Ossam paritura novam modò lecta coirent) Substitit, in tenues & tandem evanuit auras.

Danica quid memorem? nonne hîc tua bellica virtus Praecipites, O Roma, gradus cohibere coacta est?

Et contenta tui firmis confinia regni Moenibus (insuetum tibi) circumcincta tueri? Haec tibi de pleno deerat gens sola triumpho: Sola jugum non passa tuum te sub juga trudet, Roma, securigerûm proles Mavortia SCOTÛM.

Marmoreos montes, nitidis splendentia gemmis Flumina, frugiferas placidè lambentia valles, Et juga tot flavis auri radiantia venis, Quaeque metalliferis sunt tinnula saxa salebris, Et vitreas variis fluitantes piscibus vndas, Vmbriferosque silens saltus, stabula alta ferarum, Praetereo, & quaecunque beant communia gentes Commoda; conjunxit propriis haec SCOTIA donis.

Non est nubigeras cur jactet turgida Memphis Pyramidas, stolido miracula facta popello: Hî▪ natura dedit viva, & majora potentis Virtutis specula, & miracula vera, supremi Summum opus Artificis; tremulas stillantia guttas Seu saxa aspicias, guttas modo saxa futuras, Quae miranda parit celebris spelunca Ratrami; Sive lacum mirere, cui sine verbere pinnae Squamea lascivis colludens mira choraeis Turba, reluctatur canentibus & sine vento Fluctibus, & vitreas remeantia tecta per vndas Insequitur: vaga nam mediis natat insula stagnis.

Quid diversa sequar? pleno de gurgite guttam Exhausisse sat est: magis vnde superbiat alma Patria habet: Musis reliquo toto orbe fugatis, Hospitium quod sola sacram miserata ruinam Praebuit, & lucem tenebroso reddidit orbi; Vnde parem doctis jactet se Scotia Athenis:

Praeterea terra haec Mavortia pectora nutrit Palladiis instructa animis, tua Marte vel arte Vt jussa efficiant, vitae nil fila morantes Pendula, magnanimos bellorum robora Scotos. Sed nil jam nostro nisi lux tua fulget olympo, Duratura brevi vereor, crassisque tenebris Involvenda iterum, pluvios cum noster in austros Phoebus eas: vtinam, quo nunc comitante recedis, Accedas patrios reduci cum Sole penates:

Sed quis jura feret superis? I quo placet ergo Dulce decus patriae, lachrymis gemituque sequentes Crebra Panomphaeo fundemus vota Tonanti.

Joannes Cornvallus.