Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.

The praeceiding speach being deliuered his M. made fordward to the great Church of the Citie, and at the entrie of the Porche this speach subsequent was de∣liuered in name of the Universitie, by Doctor Bruce Rector thereof.

SI CUJUSQUAM PRINCIPIS VEL Monarchae ad ullam vel Urbem, vel Academi∣am adventus civibus suis usquam terrarum gra∣us, jucundusque exstitit; tuus certè, REX AU∣GUSTISSIME, & INVICTISSIME, ad hanc tu∣am Academiam nobis longè jucundissimus esse debet. qui fauitissimis Serenissimae Majestatis tuae auspiciis in hisce Musarum castris meremus; atque hunc diem quo nos tanta Ma∣jestas invisere dignata est, nobis instar immortalitatis esse debere, & in fastos nostros referendum lubentes agnoscimus, quem tan∣quam alterum natalem in omnem posteritatem festum ac sacrum habeamus, quemque studiis, negotiisque omnibus posthabitis in omnimodam laetitiam effusi eximias tuas virtutes, res gestas, fe∣licitatem, in hanc Academiam, omnesque literatos beneficentiam depraedicando, sacro, & solenni ritu celebremus. Ac etiamnunc, si quantum gaudium, ac voluptatem ex adventu tuo intus mente concipimus, tantum vel fando exprimere, vel magnificè Majesta∣tem tuam accipiendo offerre possemus, magis esset verendum ne orationis flumine te obrueremus, quam ne splendore, & magnifi∣co apparatu ullis mortalibus cederemus, qui Reges & optimos & optimè de se meritos in maximis opibus, maximaque rerum om∣nium copiâ, & affluentiâ, unquam exceperunt. Quod si unicum hoc beneficium, quòd nos tenues homunciones in Scholarum um∣bra, & situ jam diu marcescentes splendissimis Serenissimae Maiesta∣tis tuae radiis propius illustrare, ac recreare volueris, tanti apud nos ponderis est ut de pari gratia habenda nedum referenda, vel cogi∣tare summae non tantum ingratitudinis, sed & amentiae vecordiae∣que prope conclamatae esse non dubitemus, quomodo ad innu∣merabilia tua alia nos affectos esse putandum est; quae licet in spe∣ciem multò leviora videantur, usu tamen multò fructuosiora com

peruntur? quae tot tantaque sunt, ut si ea non copiosè ornare, sed quàm parcissimè enumerare conarer, citiùs me dies, quàm ora∣tio deficeret; mihique esset verendum, ne meae orationis taedium Majestati tuae benificentiae poenitentiam afferret; praesertim cùm me non fugiat, tantam esse tuam beneficentiam, ut longè majo∣rem capias voluptatem novis beneficiis conferendis, quàm vete∣ribus tuis audiendis, levioraque si commemorentur, plùs ruboris quàm oblectationis afferre tibi solere. Quòd si ista non satis am∣plam dicendi materiam mihi sufficirent, quàm spatiosum campum res tuae domi, forisque pro Republica, pro Ecclesiâ summâ cum prudentiâ & fortitudine gestae suppeditarent? nam, ut reliquas o∣mitterem, quas in hoc proximo ordinum tuorum conventu ges∣sisti, orationem meam, si illi habenas laxarem, in infinitum pro∣pe cogerent evagari; in qua mihi esset dicendum, quo studio, qua∣que animi, vocisque contentione causam Reipublicae, & Ecclesiae egeris adversus homines, qui quòd suae cupiditati nimium indul∣gerent, de neutra satis rectè senserunt; quibus omnibus, non Ma∣jestatis terrore, sed rationis armis, debellatis tandem effecisti, ut ne∣que Ecclesiae Pastores, neque Pastoribus honesta vivendi ratio im∣posterum sit defutura: totamque Rempublicam ita bonis legibus stabilivisti, tenuiorumque securitati adversus potentiorum impo∣tentem dominationem ita prospexisti, ut omnes regiae tuae curae à Deo Opt. Max. demandati vitam in pietate, pace, honestate, (ni∣si quis sibi deesse velit) imposterum suavissimè transigere possent. Possem infinita prope alia commemorare, quibus tu orbi Christi∣ano pacem conciliasti, Antichristo odium conflasti, ad Babylonis exitium viam aperuisti, iis omnibus magno & excelso animo con∣temptis, quae in sacrosanctum tuum nomen convitia contorquent homines nefarii, & publicae generis humanae pestes: qui sub speci∣oso nomine, & fuco pietatis principum omnium, tuum vero im∣primis, REX Serenissime, exitium moliuntur; tuum inquam, quē nefandis probris incessunt, in quem sicarios armant, veneficos sub∣ornant, incendiarios submittunt; quorum tu consilia omnia & machinationes, ex arce divini praesidii, in quam te recipisti, ceu vanos canum latratus dirisui & contemptui habes. Haec quanquā a nobis aliena nonnullis videri possunt; nos tamen, & propter eā quae est nobis & cum Majestate tua, & cum omnibus Christianis conjunctio, tam prope attingunt, ut nos non minus afficiant, quàm quae privatim in nos beneficia conferuntur. Sed ea tot, & tanta cùm sint, tamque latè pateant, nulla gens tam remota sit, ac bar∣bara,

ad cujus aures non pervenerint; nulla exoritura posteritas sit tam impia & ingrata, quae de iis conticescet, nullius dicendi aut scribendi tanta vis, tantaque copia sit, ut ea voce, aut stylo possit exaequare, meae certè tenuitatis, & infantiae oblitus videri possem, illa si mea oratione vellem complecti: quin si vel de tuis in hanc Academiam meritis dicere instituam, infamem ineptiae notam non effugerem. Sed benè habet, quòd in hoc loco, & corona de hisce non incumbat mihi dicendi necessitas, quandoquidem illa nostris oculis modò obversentur & aures circumsonent; an Bibliotheca illa tuis unius auspiciis fundata, & ad fastigium jampridem prope perducta, sed nostro partim torpore, partim necessitate interrupta, a nobis conspici potest? an tituli honorifici quibus appellamur, quos tu ab oblivione & interitu revocasti audiri queant? nisi simul audiamus eos alta voce clamantes Regem JACOBUM esse litera∣tum, & literatorum, non fautorem modò & patronum, sed Deum etiam, atque parentem? Quamobrem, REX Invictissime, ne te ex itinere fessum, & ad sacra festinantem diutius morer, ut tu hanc Academiam ab optimis tuis majoribus primò fundatam, Filiam∣que honoris ergo appellatam, a te ipso ornatam, & auctam in in∣timo sinu Regii tui favoris, & benevolentiae complexus es, & ho∣dierno die clarissimum tui in illum amoris documentum exhibes; ita vicissim illa, quanquam antea in intimo recessu sui pectoris Majestatem tuam complexa est, tamen hodie longe interiore re∣cipit, ac hospitatur: & quicquid ingenio, studio, operâ potest, id omne tibi ut REGI suo clementissimo, Patri indulgentissimo, Benefactori munificentissimo & in praesens humillimê defert, & in futurum sanctissimê pollicetur; DEUM{que} Opt. Max. com∣precatur, tuam ut Majestatem quâm diutissimè sibi & toti orbi Christiano salvam esse velit, utque tu ipse cum sene illo Pylio de longaevitate possis contendere, sacratissima verò tua Progenies & solium, eundem, quem Sol, & Luna dierum numerum sortiatur.