Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.

About this Item

Title
Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.
Publication
Imprinted at Edinburgh :: S.n.,
1618.
Rights/Permissions

To the extent possible under law, the Text Creation Partnership has waived all copyright and related or neighboring rights to this keyboarded and encoded edition of the work described above, according to the terms of the CC0 1.0 Public Domain Dedication (http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/). This waiver does not extend to any page images or other supplementary files associated with this work, which may be protected by copyright or other license restrictions. Please go to http://www.textcreationpartnership.org/ for more information.

Subject terms
James -- I, -- King of England, 1566-1625.
Link to this Item
http://name.umdl.umich.edu/A03888.0001.001
Cite this Item
"Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A." In the digital collection Early English Books Online. https://name.umdl.umich.edu/A03888.0001.001. University of Michigan Library Digital Collections. Accessed June 17, 2024.

Pages

Page 137

THE ANCIENT NA∣tion of the SCOTS, descended of the victorious Greeks and learned AEgypti∣ans (RIGHT HIGH and MIGHTIE PRINCE) was in the chyldhood of her rysing Empyre greatlie oblished to the goodnesse of GOD. For (what no na∣tion may say) the kingdome of SCOT∣LAND (notwithstanding the whole na∣tions about, like the lines of a mariners compasse direct from the circumference to the Center, had conspyred her ouerthrow) yet to her infinite glorie hath shee continued these two thousand and thrittie yeeres bypast vnder the governement of a hundreth and seaven Kings, all lineallie sprung from FERGUS the first, free and vntributarie to any forraine Prince vnto this day. The Romanes by Scapula and Caius threatned the SCOTS with thraldom; and Hadrian reared à mightie Wall for saiftie of his Province in south-Britane, but the one found before him King GALDUS, for∣cing the remaines of his vnslaine armie, vpon their knees with their hands to heaven, to beg their lyfes; and the other he might heare tell of FERGUS the second, not onlie to haue payed home to the outmost farthing Maximianus bloodshed here, with the sac∣king of Rome there; but lyke-wayes to haue leveld his rampeir with the low earth. The Danes from the north renewed eight di∣verse battels vpon the SCOTS: but the heaps of their witherd bones left in diverse corners of this Countrye, lyke the tale Cedars cut doune in mont Libanus, may shew what mightie Iosuaes, destroy∣ing such sonnes of Anak, haue sweyed this Kingdomes Scepter heirtofore. The Irish on the west dreamed of ane easie conquest here: and even so the Picts on the east praesumed to enlarge their bounds after king ALPINS death; but the one found the worth of king GREGORIES valor, and the other felt the weght of king KENNETHS wreath, sweeping them for their crueltie with

Page 138

the besome of destruction. Nor was the river of the Lords boun∣tie to this people (MOST CHRISTIAN MONARCH) dryed vp in this one benefite: for GOD having determined fiftie yeeres ago to deliver his Kirk in this Kingdome, from the palpable dark∣nes of Papisticall errors (wherein shee had lyen miserablie plun∣ged seaven hundreth and fiftie yeeres) to the trew knowledge of GOD; wherein of before from the midst of CHRISTS first centurie (at which tyme the candlestick of the gospell was convey∣ed to this cuntrie) shee had continewed with puritie full eight hundreth yeeres: Even when God had determined to vindicat his Kirk here from Antichrist to her ancient puritie and bewtie, Then, even then, of his gracious goodnes Hee ordained your M. our gracious Soveraine to be borne. And the heavens, appoin∣ting for your most happie birth that remarkable poynt of tyme, seme to haue poynted out vnto the world to what end yee was borne, even to be that which in no small measure your M. hes prooved alreadie; to wit à sheild of the trew word preached; â de∣fender of the trew faith professed; à second Constantine to support Sions second daughter; the Lyon comming out of the forrest, to deplume the Eagle; to darken the Starr in the Croscents bosome, and to strype the strumpet of Rome stark naked, that of à two hor∣ned Lambe shee may appeare to the world, as shee is indeed, à ten horned Devill. And why, except for this, hes the Almightie endowed you with such rare and incomparable gifts, als weal of bodye as of mynd? for not onlie is your M. for princelie vertue repute more liberall than Alexander, because more discreit; more just than Trajan, because more wyse; and more gracious than Caesar, because more myld: but also in spirituall disposition à faith∣full David, for your burning zeal to Gods glorie, yea and more than David, because more continent than hee; ane other Salomon, for your heavenlie wisedome in governing Gods Kirk, and more than Salomon also, because more constant than hee; and ane vpright Iosia, for your great affection to the puritie of GODS worship, and more than Iosia lykwayes, because more con∣siderat than hee. And is it not for these great things that the Al∣mightie hes made your M. to parallel the thrie Gentile Nobles in heroicall vertue, to aequall the thrie Jewish worthies in constant standing to the cause of God, and to excell the thrie Christiane Peires in christian meiknes? The earth may sie that the heavens hes fitted your M. for great things, when it beholds your fiftie and

Page 139

fourtein yeeres reigne more peceable than that of Augustus, your governement more happie than that of Croesus your yok more ea∣sie than that of Salomon, and your retinew more royall than that of Ashuerus, maugré all his hundreth and seaven and tuentie Provinces. The comfortable frutes of these your rare and royall vertues all the Kingdomes about hes tasted Sr, but your owne hes enjoyed the sweitnes therof to the full; and amongst your owne, none more than this your kyndlie Kingdome of SCOTLAND. Whose fourtein yeeres dririe winter, caused be absence, is now tur ned in à joyfull Summer, by this livelie and lightsome presence of your M. (the bright Sunne of oure firmament) in this your Nor therne ascention. Whilst your M. was absent, her feares wer many, her desyres vehement, her hopes either few, or none at all. And how could shee not but be ever fearing, since the least endange∣ring of your sacred person was her her totall ruyne? And if the providence of GOD had not otherwayes disponed, then the ma∣lice of man proponed, her losse had bein beyond the losse of any cuntrie in the world; because none had so rare à Jewell to be taken from them. What is there beneath the cope of heaven shee could haue desyred to this so glorious and triumphing à returne? not lyk to that of King Philips, from that selfe-same cuntrie to Spaine, or lyk to that of Henrie the thrid from Pole; but aequaling yea aboue the returnes of the most valiant and fortunate Emperours in the world. for what they all affected (yet never obtained) here is fullie effected. Could ever this poore cuntrie hope, nay dreame of what shee now enjoyeth? especiallie at such à tyme when the weigetie affaires of the neighbour Kingdomes require both the eye and the aide of so great and wyse à Prince. France yet smar∣ting for the blow of her last king: the Alpes (though frozen) in flam'd with the choler of Spaine: The Low-cuntries making Re ligion serving their disordered factions: what was there in ws of such importance as to draw you here? when wee advyse well, of our selfes wee shall find nothing, but when wee think on you Sr. wee shall find that, even that, which is the greatest and most po∣werfull thing in the world, by which deformitie often appeareth pleasant, LOVE, was in you S r. which as it is excellentlie rare and great, in so rare and great à Prince, to the whole Kingdome of SCOTLAND, and all the cities thereof, so it hath bein most sin∣gulare to Perth. J will not speak of your M. Noble Ancestors WILLIAM the Lyon, and ROBERT the BRUCE, of which the first

Page 140

(to the example of the Conquering Greek who builded Alexandria in AEgypt on the brink of Nilus) did found the Towne of Perth, after the overthrow of old Berth by inundation, in the midst of this plaine; The other for the great delight hee had in her situation, standing lyk Seleucus palace betuix the two famous rivers of Asia, and for the pleasure hee tuik in her valleyes and river lyk PO smy∣ling alongs the gardings of Lombardie, dowried her with als manie privileges as did Numa Rome, or Cecrops Athens: But to passe with silence the loue your M. hes kythed to Perth from tyme to tyme, it wer a token of sensles ingratitude: for may not your beneficé∣ce toward her compair with Ptolemé his vindicating of Memphis liberties vsurped by Thebe Ogygia? To Alexander his ratifeing of Babylons privileges granted to her by the two preceding Monar∣chies? and to Cyrus his liberall remembrance of Ierusalem in his absence from her? But chieflie hath your M. vnfenzeit affection to Perth manifested it selfe in this point; that being now returnd home againe to your ancient Kingdome and cradle STOTLAND, and not being vnmyndfull of that miraculous delyverie which the Lord, the GOD of your H. saiftiie did giue you out of the bloo∣die hands of these two vnnaturall traitours within this Towne, your M. hes resolved with that great Patriarch from whom yee haue your name, to rear ane altar in that place where yee did find GODS presence in mercie with yow, and to paye these vowes your M. promised to performe; namlie to continew a gracious King and a faithfull protector to Perth for euer.

FOR all which most memorable benefits, RIGHT HIGH, and MIGHTIE PRINCE, but most of all for your Maiesties presence and most benigne aspect this day, by which Wee, who these many yeeres bypast in absence of your M. (the sun-shyne of our bewtye) did sitt lyke so manie Gyrasoles languishing in the shads of darknes, May now againe lyke als manie Lizards delyte our selfes in the sight of your gracious countenance, Wee your Maiesties euer-loyall subjects, the citizens of Perth, as heretofore wee haue bein alwayes readie to serve your Highnes to the last gasp, being earnest with GOD for your owne long, and your seeds ever∣lasting reigne over ws in peace; so now praying Almightie GOD, that your Majestie may shyne in the firmament of these King∣domes lyke Iosuas Sunne in Gibeon, there to dowble the naturall dyet of mans abode vpon Earth, with the citizens of Ierusalem, who gaue a shoute to the heaven for joy of King David his re∣turne

Page 141

home unto the Citie after his long absence, Wee bid your Majestie most hartlie welcome home againe to your ancient king dome and cradle SCOTLAND, and to this the hart thereof, your Maiesties Peniel PERTH.

God saue the King.
This preceiding speach being delyvered to his Ma∣jestie, these subsequent Poems wer praesented.

Page 142

AMARYLLIS EXPOSTULANS, Ecloga Prima.

CASTALIDES pia turba Deae, quae pectora vatum Aoniis lustratis aquis, fastigia montis Linquite Pierii, nostrosque invisite campos: Et mecum placidos mea per violaria flores Carpite: sin autem teneras discrimina longae Taedet inire viae, terrasque videre repostas; At aïdas saltem vestro perfundite Nymphas Numine, & ingenti dignum date Daphnide carmen: Dum validos gemibunda mei cano pectoris aestus.
QVinta mihi luctu fluxit trieteris acerbo, Quàm miseris absumptamodis, quàm plena laborum! Cùm gemitu, lachrymij que madens, ingrata salutis, In tenebris mecum priscos meditarer amores; Fx quo, Daphni, tuos non aequo sidere vultus Phoebus, & Australis tenuit plaga fervida terrae, Quam Sabrina ferox, & quam Thamiseïdes vndae, Quam Deva occiduum, quam{que} alluit Humber eoum Missus in Oceanum; mihi quot lamenta per auras, Quot rivi fluxere genis; cùm tristior omni Nocte dies, atros cùm nox inimica dolores Ingeminans, animum prope funere mersit iniquo!
At reditus nova fama tui spem laeta secundam Exanimi diffusa dedit, longùmque querenti Pone metus, Amarylli, tuos, tuus ignis, & ardor Daphnis, ait, gelidas Austro rediturus in Arctos, Teque suam visurus adest. Vox ista laborum Prima tulisse mihi finem miseroque dolori Visa: novae rerum facies, renovata parumper Lux animum radiis erexit amoena coruscis.
Iam mea dum numero mihi tempora (qualis amantū Cura solet, longi quae taedia temporis odit)

Page 143

En ignara iterum rumore accendor amaro, Daphnin ad Oceanum per fluminis ostia tanti Incerto transisse vado; quàm frigida sedi, Quanta movens animo curâ meditabar inani! An meus antiquos nequicquam oblitus amores Me fugit? an tenues evndus exit in auras, Qui modò firmus amor fundamine certior omni Creverat? an verò tanti qui pignora amoris Intercepta manu mihi praeripuere nefandâ, Hos struxere dolos? Atqui nec amoenior vsquam Terra situ patet, aut Naturae laetior almas On niparentis opes placido profundit amictu.
Me Taïdes venerantur aquae, mea prata Napaeae Laeta colunt, varioque legunt è flore corollas: Grampiadesque meis gaudent amplexibus vndae. Me pater Oceanus, quoties nox atra profundis Tellurem involvit tenebris, invisit; & idem Impatiens tolerare moras, quum Phoebus in alto Aethere pallentes sub terram discuti vmbras, Incursu mea castra novo, mea moenia lambit; Nec mihi quod longo tellus habet vlla recessu Abnuit, atque aperit terras vbicunque repostas.
Hîc tibi Pons; pons, Dàphni, tuus, non vltima curâ Pars dignata tuâ, toties redivivus in auras, Te duce, conscendit: nec dum te prima juventae Tempora maturum rebus videre gerendis, Alter ab vndecimo solem cùm volveret annus, Iam pontis te (magne) tui pia cura momordit. Nunc quoque marmoreis quòd surgit in alta columnis, Quòd placidâ convestit aquas testudine, & altum Carpit iter tutus noctesque diesque viator, Muneris est hoc, Daphni, tui: tua gloria tantis Fulget imaginibus: dignas vicinia grates, Quasque potest, Amaryllis habet: tua nomina summis Laudibus, & merito grata amplectetur amore.
At gravis hinc nostram rapit admiratio mentem, Quòd tu ponte procul, procul hinc Amaryllide, Daphni, Caerulei per curva Taï vada tendis in Arcton: Quâ tibi nec tutum tremulam conscendere puppim, Nec placido datur in terram descendere saltu.

Page 144

Heu potes his charum caput objectare periclis, Nec pontis memor, & veterum securus amorum! An quod adhuc pendent opera interrupta, manusque Iam fabricae sublata novas accendit in iras? Anne quod (O certo Deus omina numine firmet!) In nostras redeunte plagas, subtracta parumper Tempora, multiplici reddet cumulata voluptas Foenore, cùm radiosa tui clementia vultus Et lachrymas, noctemque mihi, tristesque tenebras Discutiet, dabiturque pedes contingere sacros, Et, prisco de more, piae dare basia dextrae.
Haud secus, ac rosa nocte latens, tenebrisque voluta, Folliculisque obducta suis, vbi solis eôi Iam jubar, auroramque videt properare serenam, Explicat audaces splendentis ad aurea vultus Lumina, puniceoque rubet spectanda colore Iam rutilans, placidumque nitens exhalat odorem. Sic reditus lux alma tui Saturnia secum Tempora, & antiquos aevi melioris honores Ducet, & ingrati posito squalore doloris, Ambrosio laetos perfundet lumine vultus.
O precor illa dies pernicibus aurea pennis Advolet, illa dies niveo signanda lapillo, Quae mihime, Magnumque mihi celeberrimareddet Daphnin, & audaces amplexum mittet in vlnas! Hîc egote (pius vrget amor, miserere fatentis) Tam longas traxisse moras, tam concita amanti Indulsisse tuae contracto tempora gyro, Heu doleam, sileamne, meos miserata labores? Dum tu lentus abes, dum me dolor altus in horas Vrit, & erosis mandit praecordia fibris. Quid querar? ah sortis non est opus indice nostrae: Publica privatis miserâ permista ruinâ Intereunt, tenuesque premunt sub pondere cives.
O tecum liceat taciti mihi vulnus amoris, Quaeque imos penetrant cur arum nubila sensus In gremium diffusatuum (dolor angit amantes) Sublatis aperire dolis! quia solus Apollo, Solus Apollineâ celeberrimus arte Machaon, Solus es admotis Podalyrius inclytus herbis.

Undecimo Cal. Junias 1617.

Page 145

A MARYLLIS EXULTANS, Ecloga Secunda.

EIa A marylli graves imo de pectore curas Mitte libens, laetum{que} hilari caput exere vultu: Entibi, quae teneris lachrymas abstergat ocellis, Expectata dies redit; expectatus in horas Daphnis adest, vultuque tuos placatus amico Laetius aspectat tria post quinquennia vultus. Iam tibi fistra sonent, placido cava Cymbala pulsu Insolitum paeana leves concussa per auras Ingeminent, iterentque novos cava tympana cantus! Iam tempus pepulisse situm, jam strata viarum Innumeris dentata locis, jam moenia justo Aggere conclusis surgent reparata ruinis. Sed neque fornicibus, pariisve onerosa columnis, Iam septem post lustra levi properata labore Incumbent tabulata: suo bonus omnia Daphnis Aspectu recreata, suoque micantia cultis Restaurare dabit, prisco cumulanda nitore.
Ergo, Caledoniae celeberrima gloria terrae, Et gentis spes magnatuae, cui numen amicum Sceptrigeros jam quina quater per secula patres Vel soli numerare dedit; cui ferrea Jani Limina belltgeri validis occlusa catenis, Laetaque compositis mitescere secula bellis Annuit aeternae divina potentia dextrae; Expectate redis; alacri concussa tumultu Prospicit, & merito venienti assurgit honore Gens vultus mirata tuos, conjunctaque sceptris Sceptra piis, hominum nullo madefacta cruore.
Externo toties ferro periisse, suoque Credita, salva tamen per tot divinitus annos, Vnica nunc, olim bis quinque Britannia regnis Subdita, quàm placidè sceptrum coalescit in vnum! Quae Scoti, indigenaeque prius tenuere Britanni,

Page 146

Pictorumque manus SCOTO subjecta triumpho: Saxonidum septem distincta potentia regnis, Post Cymbro submissa truci, Neustroque ruenti, Nunc fato conjuncta, tuae dant nomina dextrae.
Neve quis haeredem neget his succedere sceptris, Aut putet haec tot regna tuis indebita fatis; Nullus erat, cuicunque soli pars vlla Britanni Sceptra tenenda dedit, vero qui sanguine cretum Te neget esse suo, justisque in regna vocari Auspiciis, rerumque tibi non cedat habenis, Si modò vitales etiamnum carperet auras, Nec tantas in luce moras data fata negassent.
Adspice Brittonum qui sceptra novissima rexit Saxonico mox pressa jugo, cum regna tueri Difficiles Fortuna vias inimica dedisset, Hoste premente gravi, cùmjam diffideret armis; Coelitus aflatifertur praesagia vatis Auribus haec hausisse, quies vbi solveret artus. Venit snmma dies rerum, miser and aque regni Fata Britanne tui, ferus omnia conteret hostis: Vlterius tentare trucis discrimina belli Desine, at ista memor duri solatia casus Mente reconde. tuo surget de semine Germen, Quod latè imperio terrae potietur, & armis Quâ sese ingenti sinuosa Britannia tractu Porrigit, Oceanique vagis perfunditur vndis.
Hinc Abavus post saecla tuus bis quattuor, idem Pugnaces qui pace Rosas, & amore re vinxit Brittonum tibi, Saxonidûm tibi tradit habenas: Brittonum, Cadovalliaci quod sanguinis haeres, Qui postrema manu Brittonum vincula torsit: Saxonidûm, taedae sociatus amore jugalis, Saxonidûm, septena suo qui regna triumpho Clauserunt, Cymbris, Neustrisque petita procellis. Hic, junctis post mille rosis discrimina, belli Civica depositis incendia sustulit armis. Hinc Maternus Avus proaviti clara propago Connubij, junctaeque tori genialis honore MARGARITAE Angligenûm commisto sanguine cre∣vit. Vnde abavi fato stirpem rapiente virilem,

Page 147

Regia SCOTORUM soboles suffecta refecit, MARGARITAE prognata aviae de semine magnae.
An memorem proavum Cymbra genitrice creatū Neustro-Anglum taedas SCOTO qui sanguine miscet, Ne sacra non omni series ex parte beatam Progeniem, tanto decorandam stemmate signet?
Quis te (HENRICE PATER) tacitum memorande relinquat Reginae thalamo MARIAE dignate superbo? Vt genus amborum titulis illustre parentum Profluat, vt{que} altè se sanguine scindat ab vno, Vtque vnam fato in sobolem coalescat, idemque Innumeris diadema bonis cum pace decorum: Quod capiti jam (Daphni) tuo meliora sacrarunt Tempora, sopitis innoxia tempora bellis.
Quis tibi Scotigenûm, germanaque regna parentū, Pictica qui justis fregerunt castra trophaeis, Eripiat, vel sceptra neget proavita tueri? Quid, quod & Hectoridûm titulis accedere tantis Gloria, praeque aliis nemoralis Hibernia gestit? Vnde Caledonii fluxere ab origine Patres, Et FERGUSIADÛM generosa potentia regum, Qui fastis bis dena suis jam secula claudunt.
Quod nisi priscorum fallunt oracula vatum, En etiam majora manent: felicibus oro Auspiciis, quodcunque dabit DEUS, vtere fato. O magni tener orbis amor, quem maxima rerum Innumeris momenta tenent obnoxia curis; Seu Romana tuis, seu Bizantina triumphis Castra dabit subigenda DEUS; tu sorte minores Res etiam dignare tuâ meminisse, nec vnquam Pectore perde pio teneros Amaryllidis ignes, Seu propiora tenens, seu cum diversa petentem Longa salebroso plaga dividet invia tractu: Quae te cunque vocant rerum momenta tuarum.
Quàm facili mecum recolo gratissima amantis Pignora mente, meos qui post cunabula vultus Non dedignatus reliquis praeponere Nymphis, Meque, meumque alias supra caput extulit vrbes! Sic pia progenies, sic & veneranda priorum Pectora prae reliquis decertavere parentum

Page 148

Me donis decorare suis: tot secula testor Ex quo me ferus amne Taüs, me fluctibus Almon Indomitis, priscos, egere relinquere tractus, Et genio meliore novas exquirere sedes: Ex illo vallemque colo virtutis amoenam Pulchriùs, egregiamque situ cum moenibus vrbem.
Quid Pontem, fluviosque canam? quid prata decorū Hinc atque hinc diffusa meos cingentia muros? Quid rapidum Almonem? qui per tot millia passuum Oblitus genii, sine me dum tristior amnis Ipse suo dedignatur languescere in alveo, Dum mea per latos lustrat vestigia campos, In mea vibratis sese dum porrigit vlnis Moenia, tranquillo dum me contingere plausu Apparat, innocuis pomoeria perluit vndis: Non errore viae, blando sed amore locorum Captus, inexhaustis vt serviat vndique lymphis: Quà ferus irrumpit Boreas, qua nubibus Auster Nubiolas effundit aquas, quâ vesper olympo Succedens noctis surgentia dirigit astra. Grampiadûm Taûs ingenti regnator aquarum Agmine, per pariique fluit, refluitque recessus Pontis, & vndenos subter dilabitur arcus: Lympidaque, & quali faciem Narcissus in vnda Vidisset fato forsan meliore; recurva Naiades antra tenent pulchras testudine sedes.
Quid diversa sequar? tua me praesentia donis Plùs facies augusta juvat, plùs candor honesti Pectoris: ipse mihi tu munere gratior omni. Nec data me, sed dantis amor mea viscera tangit. Dum queror absentem, sine te dum moesta relinquor, Lux oculis ingrata meis vix languida pellit Nubila curarum: noctes vigilantur amarae: Nec mulcere meum sine te potis ulla voluptas Pectus, & indomitos animi sedare dolores, Nec potis est tantam curarum extinguere molem.
O tecum liceat Pylios quàm longa per annos Tempora, volvendis mihi jungere secula seclis: Dummodo te nostris teneat securus in oris Noster amor, placidaeque neant tibi firma senectae

Page 149

Stamina lanificae fato felice Sorores. Heu frustra mea vota cadunt, finemque modumque Fac lachrymis Amarylli tuis: dum fata dabuntur, Laeta fruare tuo (breve cum sit tempus) amante.
Quid tibi pro tantis digna mercede rependam Muneribus? tua sors non est opis indiga nostrae: Cum merces sit amoris amor, mihi prima voluptas Daphnin amare meum est, & amantis ab igne peruri.
Tertio Nonas Quintiles.

AD REGEM PONS PERTHANUS.

MAXIME REX, nostri solatia maxima luctus, O toties casus commiserate meos. Maximus ille ego sum Pons, & modò maximus am nis Se pronum in gremio volvit, agitque meo. Ipe per vndenos jacui minùs vtilis annos▪ Nunc lacer in mediis semirefectus aquis. Solus eras, animo qui me miseratus amico, Contuleras census Regia dona tui. Sive ego Pontifices, qui nominis omnia nostri Praefigunt titulis officiosa suis: Sive ego Quaestores animo miserabilis aegro Orarem, surdis me cecinisse queror. Eloquar, an sileam! nostri penuria census Me pro marmoreis ad tabulata vocat. Urbs Mea, prae reliquis me commiserata ruinis, Exhausit loculos (heu mea fata!) suos. Siqua superrestant nostri medicamina morbi, Solus Apollineâ fer medicamen ope. Me tibi, me patriae, simul & mihi redde, meisque; Vt merear titulis justa trophaea meis.

Subsidii expectantissimus PONS PERTHANUS. HENRICUS ANDERSONUS Mercator Perthensis.

Page 150

DE REGIS IN SCOTIAM ADVENTU ET IN URBEM PERTHI Introitu Dialogismus Scotiae & Genij.

GENIUS.
HOI! venit Imperator ille maximus: SCOTIS relucet sidus almum Phosphorus, Coeli voluptas, vna terrae suavitas, Tutela ponti, terror ingens inferûm.
Sco:
Quis ille nostras clangor aures perculit? Quae vox? quis ille clamor, ille Maximus Venit? quis Imperator ille maximus?
Gen:
Coeli tremendus architectus ignei Longae misertus hyemis ac asperrimae, (Quâ tu parentis orba, solis indiga, Sponso viduata, Principe illustrissimo; Moerore corpus macerata tabido, Confecta curis torpuisti languidis) Huc imperavit remigio celerrimo Tuus vnus ardor, Sol & illustrissimus Remeans ab Austro currus ut retorqueat, Bigisque tractus ALBIONIS pervolet, Radiisque frontis entheae Chrysargyris Languore gentem maceratam noxio Recreet, & aurâ mitiore provocet Virtutis alumnos desides, in flosculos; Foveatque sanctam pace sancta Ecclesiam.
Sco:
Genie quid inquis? quid noviest quod audio? Nostrosne amores, nostra desideria Redire jussit rector orbis optimus, Algore fractam me revisum Scotiam?
Gen:

Iussit.

Sco:
Supremi num Tonantis nu∣tui Obedientem se Monarcha praebuit?

Page 151

Gen:
Non sic subactâ belliger Cleoppatrâ Caesar triumpho splenduit piratico: Nec credo currus clariore eburneos Pompa, pyropis involutus igneis Immergit vndis Hesperus cantabricis, Quàm gloriosis optimatum copiis Stipatus, altis hinc & inde satrapis, Monarcha Magnae maximus BRITANNIAE Intravit alma Regni aviti limina.
Sco:
Meusne alumnus ergo, spes, festivitas, Regum meorum, credo, centu-septimus Venit?
Gen:

Triumpho venit ille spendido.

Sco:

Nonus{que} magno sceptriger à BRUSIO?

Gen:

Idem{que} natus matre Scoto-Gallicâ.

Sco:

Anglis{que} junxit qui rosas est abnepos?

Gen:

Nempe ipseregna qui revinxit aspera.

Sco:
Cujusque seros augurantur posteros Datos Britannis omne in aevum Principes?
Gen:
Imo ille udae qui Leonis impetu Leo scelesta Romae aduret moenia.
Sco:
Referta quantis dicta profers gaudiis Condita quali praedicas dulcedine! Genie ut benignis me beas sermonibus! Amabò sed anne vera quaeso edisseris?
Gen.
Mirum volutis mille bis quem solibus Experta fidum semper es satellitem, Rebusque promtum semper in durissimis, An regiis jam nugivendus auribus Impertinentes obstruam fallacias?
Sco:
Ignosce nostrae quaeso diffidentiae: Etenim muliebri pertinax est sexui Haec indoles, hoc inditum illis ingenî, Efflictim amantes si quid vsquam flagitent, Altâque decrevere mente persequi; Infanda quaeque moliuntur, illico Fallaciarum exercitus conscribitur: Parant cohortes: deliguntur copiae: Aptant maniplos; milites & instruunt: Praedam bicorni persequuntur impetu. Hâc versipelles blandiuntur lumine:

Page 152

Illac minaci fronte tundunt moenia: Efflagitant; indesinenter expetunt: Verbis quid opus est? nullus ipsis est modus: Per fas, nefasque quidlibet nanciscier Certum: mora omnis est amanti nausea: Si cui resistas, vrget, instat acriùs: Insanientem insaniorem feceris: Auritus illis testis instar putridi Fungi tenetur; nulla credunt auribus: Vix suspicaces visui credunt suo.
Gen.
Fidem Iehova vestram! ut in orbeinfimo Contortuplicatis foeminae sunt moribus! Sibi requirunt, quam negant cunctis, fidem. Tamdemne binis hisce credes orbibus, Quos tu intueris, & ego verso lucidos, Queis te, polumque conspicor circumfluum; Tuumque queis Apollinem, Regem tuum Squalentem eois contuor fmaragdulis?
Sco.
Meae salutis anne tu hîc Asclepium Vides?
Ge.
tuâ{que} antiquâ in Vrbe, & aedibus Perthi.
Sco.
decoro cui benignus oppido Rex se benignum stare vovit praesidem?
Ge.

Certè.

Sco.

Suo{que} pacta sanxit syngrapho

Ge.

nimirum.

Sco.
Apertâ quando in Vrbis ago râ Distenta vinum depluebant nubila?
Ge.
Memini. Sed altis in poli palatiis Dictaeus altis dîs amictus Juppiter Splendore quali, quâ coruscat gloriâ Nostin?
Sco.
reminiscor audiisse.
Ge.
gnaviter Te dextroversum, Mater alma, vertito. Majestate pari tuum Solamen, Patriae praesidium suae Cernes, semideum tuos Fulgentem proceres inter, iaspide Indutâ similes diis.
Sco.
Eheu disperii Genie! AEgrae genua labant: prospicio parùm.
Gen.
Istd dii superi vetent; Vertat pestiferis Juppiter hostibus.
Sco.
Eheu fulgure Regio

Page 153

Percussa, exanimis concideram propè: Vt Solis rutilum jubar Arctoi faciem perculit obviam! O pulchrae radiis genae Perstrinxere aciem luminis ut mihi!
Gen.
Regina chara quaeso ne despondeas Animum, resumito; & timorem discute: Mens firma rebus multùm in arctis adjuvat.
Sco:
Mihi inquietam multamentem differūt: Germanus ille vultus estne Principis, Quo me benignis intuens aspectibus Beabat, arva cùm pererrans pinguia Falcone pavidas hîc volucres praepete, Ferasve odoro quaeritabat Laelape?
Gen:
Est illa facies ipsa multùm amabilis, Regina, quam tu deperibas vnicè, Ex quo nitentem luce primùm adspexerat Polum: sed hoc est vnde meus mihi fluctuat, Tu quae solebas perspicacis ingenî Visu, & vigore Lyncea antevertere, Oculis caligans non vides nunc maxima, Et quae propinqua non minus vitâ sient? Non sensus expers illa judicabitur Quae vitam adesse vix queat scire suam?
Sco:
Vis haec amoris (Genie) non inscitiae est: Ingentis onere gaudii sensus stupent. Quae valde amamus ea vix habere credimus, Tam pertinaci studio habere volumus. An quispiam animam adesse sentiat suam, Adesse ni animam sentiat corde in suo? An quispiam suos amores sentiat, Suos ni amores sentiat corde in suo? Vitam atque amores nunc scio praestò mihi, Vita at{que} Amores cùm ad Cor vs{que} venerint.

IOANNES STUARTUS Mercator Perthensis.

Page 154

REGI PERTHUM INTROEUNTI 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 CARMEN.

ITe procul curae insomnes, proculite dolores Curarum{que} pater dure facesse labor. Iam decus, et seclireno vatrix glorianostri Ad Perthi rediit flumina laeta sui. Psallite qui colitis propter vaga flumina Perthi, Plaudite quâ liquidis Taûs inundat aquis. Exurgant diae Charites, pulchraeque Napaeae, Floribus insternat candida Flora viam. Eia agite, O Iuvenes, laetas celebrate choraeas, Icta pede alterno terra sonora tremat. Eia agite & celebrate diem paeana canentes, Vt vox laetitiae testis ad astra volet. Castalides recinant laetae nova carmina Musae, Et praeeat dulces Calliopeia modos. Testentur laeto proceres sua gaudia plausu, Nec cesset plebes concelebrare diem. Accelerate senes, pueri, innuptaeque puellae, Laetitiâ festum concelebrate diem. Exultate omnes: haec lux ad gaudia nata est: Inter felices haec numeranda dies, Quâ patriae pacisque pater, fulcrumque piorum, Et tutela sacrae Relligionis adest. Ad coelum attollas modulantem carmina vocem, Quisquis Scotigenae nobile pectus habes. Namque ad te (mirum!) jam nunc accedit ab Austro Fronde triumphali Pax redimita comas. I Bellona furens, teque hinc Discordia praeceps Proripe, & infestis Ira superba minis. Turcica vos petite, ac Abaddonis arva cruenti, Nulla ubi relligio est, nulla ubi sancta fides.

Page 155

Felici oblectet se tota Britannia pace; Vera ubi relligio est, una ubi sancta fides. Qualis Geryones inter concordia fratres, Talis in aeternum regna Britanna liget. Chara Caledoniae soror Anglia jnncta maneto, Nec vos discordes sentiat ulla dies. REX pater vtrisque est, & pulchra Britannia mater, Vna fides nectit, nectat & vnus amor. Nectat & aeternis coeli concordia flammis Aequaeva, & nulla pax violanda die.

ALEXANDER ADAMIDES. Mercator Perthensis

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

PRoles magna Tonantis, alme Phoebe, Musarum decus, eminensque splendor: Expectate diu, venis decorus Clarum multiplici caput corona: Exoptate diu, venis potitus Palma, curriculo vehens decoro.
Te vnum poscimus, alme Phoebe, munus; Phoebe delitiae, decusque, amorque, Phoebe pars animae, vigorque nostrae, Te vnum poscimus, alme Phoebe, si sors Mortalis superis fit vt senescant, Seram, vt magnanimum tenens Leonem, Sera in secula transigas senectam. Ver longum vt tribuas & expetitum, Ver brumae, ah nimis, ah nimis, nimisque Longae & intolerabili, coaequum.
Verum quò celerem jam ages curulem? Mutatam o faciem poli solique! Moxne curriculum rotis citatis Velox in rigidam feres Capellam? Ah brevi nimis, ah nimis; nimisque

Page 156

Nobis sic hyemem dabis ferocem: Ah longum nimis, ah nimis, nimisque Nobis sic hyemem dabis rigentem: Sicne cuncta ruent (quod ô vetent Dii) Antiquum in Chaos? ante destinatum Tempus laetitiae fluentne nostrae? Certè cuncta ruent, fluentque; cùm Rex Motum in Zodiaco sequutus, Austrum Calentem Boreâ petes relicto.
Ergo curriculum tene ad Leonem, Siste curriculum diu ad Leonem, Donec sidereï calore vultus Messis ingeniorum amoena latè Flavescat, tibi fonte dedicato Et mentes satientur Hippocrene. Nostra tum ignibus (ô Apollo) sacris Corda accensa tuis, tuas canendi Laudes egregias, tuas colendi Virtutes celebres amore rapta, Tollent perpetuis tuas camoenis Laudes, perpetuò tuaeque nostris Laudes materies erunt camoenis.

HENRICUS ADAMIDES Perthensis.

ELEGIA VRBIS PERTHANAE.

SAlvenoster amor, Regum optatissime, salve: Quanta redux nobis gaudia, quanta creas? Phoebus ab eoo radiorum ardente corona Illustrat terras, exhilaratque viros, Sic reditus lux alma tui, Rex optime, vultus, Dat jubare aethereo nocte dieque frui. O mea spes, mea laus, mea gloria, sola voluptas! O decus Aonii, materiesque chori!

Page 157

Rex JACOBE, veni, multis defuncte periclis: Nectaris ambrosio flumine tincte, veni. Non ferrum, non flamma ferox, non dira venena, Non Satanae potuit fraus nocuisse tibi. AEnea turris orat tibi, Rex, fabricator Olympi: Hostica terga dedit dilanianda lupis. Cyrus ut auspicio supremi Numinis audax Reddidit Isacidum libera colla jugo; Alta Semir ameo fabricata bitumine stravit Moenia, regificas depopulatus opes: Sic tu divinâ redimitus tempora lauro, Servitio emittes pignora chara Dei: Servitio Turcae, & Babylonis carcere solves: Vt Domini laudes nocte dieque canant. Tarpeioque Iovi lethalia vulnera figes, Qui bonus arma Iovae, qui Gedeonis babes. Ex quo Palladium, Trojanae gloria gentis, Raptum erat, á summo culmine Troia ruit: Sic ubi te cortina Dei, non ludicra Phoebi, Princeps, Saxonidûm jussit adire plagas. Heu tria lustra dolor lachrymis consumsit obortis, Visa{que} funereas parca tulisse faces. Interea gemibunda, manus ad sidera tendens, Cogebar querulos semper inire modos. Me mea deseruit spes, anchora tuta falutis, Et premit adversâ sors malefida rotâ. Heu invisa mihi radiantia lumina Phoebi! Nec ne Rege placent inclyta regna Iovis. Olim ego florebam Regum clarissma sedes; At nunc in cineres gloria strata jacet. Dives agri! quam dives opum! quam splendida gemis! Inque dies Tyrio murice picta fui. Vndique finitimi nostrum coluere tribunal, Fascibus assueti subdere colla meis. Diva fui, cinxitque meos parnassia crines Gloria, & indulsit Delius ipse Lyram. Enthea commisit mihi casta sacraria Pallas, Crediderat numeros Calliopeia suos. Ast ubi terga dedit pars pectoris optima nostri, Laus fugit, & numeri, Calliopeia, tui.

Page 158

Nocte graves gemitus spargit Titania nostros, Liventesque genas Phoebus ab axe videt. Tot premor adversis, tollit quot in aequora fluctus Scylla, procellosis dum ruit Eurus equis. Donec eram felix, Regum & radiosa viderem Lumina, & amplexum fata dedere mihi; O quàm bellipotens, ostroque insignis & auro, Et Iove supremo conjuge digna fui. Stravimus horrendis Cimbrorum corpor a telis, Stravimus altorum colla superba Ducum. O quàm saepe Täum spumantem sanguine vidi! Sanguine Danorum, gloria tanta mea est! Quanta fuit virtus & quanta potentia, norunt Cimber, Saxo potens, Hectoridumque genus. Vt medio nitet axe dies, placidissima lymphis, Pulchra situ, Regum gaudia, amorque fui. At malesana meos mutat Rhâmnusia vultus, Nescio quo fato, sed furibunda premit. Post tria lustra meis accedit purpura fastis, Iam posito luctu carmina laeta cano. Iam fronti vittatus honos. jam vertice laurus: Pandite Pierides nunc Helicona Deae. Aurea quàm fulget roseis Aurora quadrigis, Clarius australi venit ab orbe jubar▪ Maxime Rex, Phoebus Phoebaeaque turba, sorores, Te reticente silent, plectra movente canunt. Nix mihi, Tindaridis facies despecta, Deque Cypridis: at formae tu decus omne meae: Non ego divitias Craesi, non Persica regna Opto, sed amplexus, Cypride digne, tuos. Malo Cleonaeo meme objecisse Leoni, Quàm mihi te mea spes invida fata negent. At divûm Interpres tibi missus ab aethere summo Praecipit australes mox remeare plagas. I decus, I nostrum: felicibus utere semper Auspiciis, mundi gloria, cura Deûm. Et vos O superi, Regem stipante coronâ Cingite, terrigenûm sternite colla ducum. Sternite purpureâ splendentes veste Tyrannos: Sternite Tartarei numina dira lacus.

Page 159

Dii tua coelesti perfundent tempora olivo, Gorgoneisque malis impia corda prement. Nullus erit, qui te furiali percitus oestro Deturbet solio, Rex generose, tuo. Palladiis sine Marte reges virtutibus orbem: Nam tibi pax summo culmine missa poli est. Tu quibus Hyrcanae moverunt ubera Tigres, Mansuetos facies numine, Magne, tuo. Foedere coujunges sub utroque jacentia Phoebo, Quod ne{que} Mars, ne{que} Mors solvere dira potest. Tu religare soles variantem Protea vultus, Tuque Lupos Ovibus conciliare soles. Fac, Rex alme precor, vultu Fortuna sereno Spectet, uti praesens luminis aura tui. Tuque Lyrae genialis eris per secula carmen, Spes, columen, laudis fons & origo meae. Donec anhelantes è cardine promet eoo Phoebus equos Regum gloria semper eris. Quâ terram Oceanus refluis complectitur vndis Carmine Meonio te super astra feram. Dum Täus ipse fluet, vel dum Thameseides vndae Semper amoris eris fervida flamma mei.

Adamus Andersonus, Perthensis.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

VNde mihi tantus circum praecordia motus? Cur agit insolitâ Phoeb{us} mea viscera flāmā Fasne mihi doct â redimiri tempora lauro? Abdita{que} Aonidum mysteria pandere vatū? Nuper ab his, memini, magnâ me voce sacerdos Arcebat sacris, vetuitque accedere montes. Ergo Heliconia dûm mysteria celsa Sororum Mirari, & tacit â venerari mente solebam Stans procul. At sacros videor nunc scandere colles Parnassi, cujus superant fastigia nubes. Iam neque Pegaseos Phoebi Cortina liquores Nec Phoebaea tegit vatum penetralia Laurus: Atria Musarum valvis panduntur apertis:

Page 160

Nec sua jam Phoebus foliis oracula mandat: Antra subire licet: sua nunc oracula Phoebus Voce refert clarâ: vocat ad sua castra maniplos Qui sua Parnassi sunt per juga signa sequuti.
Fallor ni Aoniae tibi se, generose, Camoenae REX JACOBE parant, citharam tibi magnus Apollo Exornat: sed non sat habet si carmina cycni Docta ferant, nomenque tuum super aethera tollant; Verùm & inexpertam jam suadet ad arma juventam; Arma, quibus sacri rumpant penetralia Pindi. Celsa tibi Phoebus Parnassi culmina, & arcum Amissosque tibi debere fatetur honores. Pulsus enim coelo multos inglorius annos, Ambrosiâque carens, Citharâ spoliatus & arcu Delituit, multosque insomneis sub Jove noctes Egit, dum Admeti sequeretur per juga tauros. Tum primùm Phaëtonta suum laudare coegit Aspera sors, rapidos solis qui maluit ignes, Quàm ferre in Clymenen, & se, convitia matrem. Ast illi fuerat multò sors durior, illi Obfuit esse deo, quia sic finire dolores Posse negaverunt occluso fata sepulchro. Tu tamen amissos, fruitur queis laetus, honores Restituis, soliumque illi, Citharamque, Iovemque Concilias; tu reddis equos, noctisque tenebras Tu removere facis: nunc Python delphica sentit Tela ferus, totum turpi caligine coelum Qui tenuit, cujus faedabat anhelitus auras.
Ergo tuum sublime ferant super aethera nomen Pierides: utroque tuas in cardine laudes A Cancro ad gelidos cantabit Apollo decembres. At tu magnanimûm, tellus faecunda virorum SCOTIA, quám felix tanto cunabula Regi Quae dederas, quamvis mavortia pectora jactes, Et genus & multos antiquo à stemmate Reges, Nulla tamen major tibi gloria contigit vnquam Quâm magni cunis JACOBI, gloria celsum Quem supra extollit cunctos simul ardua Reges; Debita virtuti verae si gloria merces; Virtti, totum radiis quae illuminat orbem.

Page 161

Illa Taüm Tamesi jungens, praedulcia pacis Otia distractis per tot vaga secula regnis Aeternis firmat vinclis, & limina Jani Ferrea compescens pacali obsignat Olivâ.
Sic eat; aeternam, spondent quam sidera, pacem Numina non ullo rumpendam tempore servent. Et tua, quam tali felicem numina regno Fecerunt, Astraea comes cui jungitur, & quam Et Themis, & roseis comitatur Suada labellis, Majestas augusta diu precor aurea cernat, Quae gladios mutent in duros secula rastros. Numina sed (vatum quae juxta oracla priorum Decrevere tuis subigendam funditus Urbem Romuleam auspiciis) solidae fundamina pacis Ne spondere putes, Rex illustrissime, donec Annuat optato tua dextra invicta triumpho▪ Ergo age, dum te fata vocant, quod numina spondent Aggredere O felix: periturae moenia Romae Te duce labantur, ferat & tua dextra Tiaram Prostibulo infami, stolidum quâ territat orbem.
Sic tibi Dî faciles dederint reditusque viasque, Arctoas donec lustras cunabula sedes: Sic votis longam, nostrisque, tuisque, petitam Caetera quae dederant, donent tibi Numina vitam.

Georgius Stirkaeus Perthensis.

Do you have questions about this content? Need to report a problem? Please contact us.