Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.

ELEGIA VRBIS PERTHANAE.

SAlvenoster amor, Regum optatissime, salve: Quanta redux nobis gaudia, quanta creas? Phoebus ab eoo radiorum ardente corona Illustrat terras, exhilaratque viros, Sic reditus lux alma tui, Rex optime, vultus, Dat jubare aethereo nocte dieque frui. O mea spes, mea laus, mea gloria, sola voluptas! O decus Aonii, materiesque chori!

Rex JACOBE, veni, multis defuncte periclis: Nectaris ambrosio flumine tincte, veni. Non ferrum, non flamma ferox, non dira venena, Non Satanae potuit fraus nocuisse tibi. AEnea turris orat tibi, Rex, fabricator Olympi: Hostica terga dedit dilanianda lupis. Cyrus ut auspicio supremi Numinis audax Reddidit Isacidum libera colla jugo; Alta Semir ameo fabricata bitumine stravit Moenia, regificas depopulatus opes: Sic tu divinâ redimitus tempora lauro, Servitio emittes pignora chara Dei: Servitio Turcae, & Babylonis carcere solves: Vt Domini laudes nocte dieque canant. Tarpeioque Iovi lethalia vulnera figes, Qui bonus arma Iovae, qui Gedeonis babes. Ex quo Palladium, Trojanae gloria gentis, Raptum erat, á summo culmine Troia ruit: Sic ubi te cortina Dei, non ludicra Phoebi, Princeps, Saxonidûm jussit adire plagas. Heu tria lustra dolor lachrymis consumsit obortis, Visa{que} funereas parca tulisse faces. Interea gemibunda, manus ad sidera tendens, Cogebar querulos semper inire modos. Me mea deseruit spes, anchora tuta falutis, Et premit adversâ sors malefida rotâ. Heu invisa mihi radiantia lumina Phoebi! Nec ••ne Rege placent inclyta regna Iovis. Olim ego florebam Regum clarissma sedes; At nunc in cineres gloria strata jacet. Dives agri! quam dives opum! quam splendida gemis! Inque dies Tyrio murice picta fui. Vndique finitimi nostrum coluere tribunal, Fascibus assueti subdere colla meis. Diva fui, cinxitque meos parnassia crines Gloria, & indulsit Delius ipse Lyram. Enthea commisit mihi casta sacraria Pallas, Crediderat numeros Calliopeia suos. Ast ubi terga dedit pars pectoris optima nostri, Laus fugit, & numeri, Calliopeia, tui.

Nocte graves gemitus spargit Titania nostros, Liventesque genas Phoebus ab axe videt. Tot premor adversis, tollit quot in aequora fluctus Scylla, procellosis dum ruit Eurus equis. Donec eram felix, Regum & radiosa viderem Lumina, & amplexum fata dedere mihi; O quàm bellipotens, ostroque insignis & auro, Et Iove supremo conjuge digna fui. Stravimus horrendis Cimbrorum corpor a telis, Stravimus altorum colla superba Ducum. O quàm saepe Täum spumantem sanguine vidi! Sanguine Danorum, gloria tanta mea est! Quanta fuit virtus & quanta potentia, norunt Cimber, Saxo potens, Hectoridumque genus. Vt medio nitet axe dies, placidissima lymphis, Pulchra situ, Regum gaudia, amorque fui. At malesana meos mutat Rhâmnusia vultus, Nescio quo fato, sed furibunda premit. Post tria lustra meis accedit purpura fastis, Iam posito luctu carmina laeta cano. Iam fronti vittatus honos. jam vertice laurus: Pandite Pierides nunc Helicona Deae. Aurea quàm fulget roseis Aurora quadrigis, Clarius australi venit ab orbe jubar▪ Maxime Rex, Phoebus Phoebaeaque turba, sorores, Te reticente silent, plectra movente canunt. Nix mihi, Tindaridis facies despecta, De••que Cypridis: at formae tu decus omne meae: Non ego divitias Craesi, non Persica regna Opto, sed amplexus, Cypride digne, tuos. Malo Cleonaeo meme objecisse Leoni, Quàm mihi te mea spes invida fata negent. At divûm Interpres tibi missus ab aethere summo Praecipit australes mox remeare plagas. I decus, I nostrum: felicibus utere semper Auspiciis, mundi gloria, cura Deûm. Et vos O superi, Regem stipante coronâ Cingite, terrigenûm sternite colla ducum. Sternite purpureâ splendentes veste Tyrannos: Sternite Tartarei numina dira lacus.

Dii tua coelesti perfundent tempora olivo, Gorgoneisque malis impia corda prement. Nullus erit, qui te furiali percitus oestro Deturbet solio, Rex generose, tuo. Palladiis sine Marte reges virtutibus orbem: Nam tibi pax summo culmine missa poli est. Tu quibus Hyrcanae moverunt ubera Tigres, Mansuetos facies numine, Magne, tuo. Foedere coujunges sub utroque jacentia Phoebo, Quod ne{que} Mars, ne{que} Mors solvere dira potest. Tu religare soles variantem Protea vultus, Tuque Lupos Ovibus conciliare soles. Fac, Rex alme precor, vultu Fortuna sereno Spectet, uti praesens luminis aura tui. Tuque Lyrae genialis eris per secula carmen, Spes, columen, laudis fons & origo meae. Donec anhelantes è cardine promet eoo Phoebus equos Regum gloria semper eris. Quâ terram Oceanus refluis complectitur vndis Carmine Meonio te super astra feram. Dum Täus ipse fluet, vel dum Thameseides vndae Semper amoris eris fervida flamma mei.

Adamus Andersonus, Perthensis.