Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.

REGEM ALVMNVM DE∣CEDENTEM ALLOQUITUR Sterlinum.

ME miseram, quò vana feror? quò me impetus egit Inconsultam animi? quid me fugitiva voluptas Gaudia mente fovens evanida pascit inanem? Haec verò, haec illa est spes ostentata? sed eheu En praerepta priùs, quàm delibasse daretur: Quid mihi primaevam prodest fovisse juventam REGIS, & obsequiis provectum, (ignosce dolori) Demeruisse piis (hic tu pars magna fuisti Gentis Areskinae domus inclyta, te mihi testem, Te testem apello) si demum vrgente senectâ, Omnibus exhausta aerumnis, rerum omnium egena Desror? beu expes, animi malè perdita quò me, Quò vertam? miserae quis solamenque senectae Subsidiumque feret? saltem super vlla fuisset Regalis soboles, desiderio anxia corda Demulcens, curas quae solaretur aniles, Non equidem omnino vidua aut deserta viderer. Siccine Majestas oris veneranda sereni Cessit, honosque eheu augustâ fronte verendus? Sic mea lux, mea vita abiit, sic optima nostrae Pars animae, atque animâ si quid pote carius ipsâ? Sic demum in tenues mihispes evanuit auras, Proesiidium, decus, & rerum tutela mearnm: Ergo eheu tetrâ illuvie, squalore, situque Immundo, miserè video mihi tabescendum. Enlachrymae rediere novae, jam tristis egestas Obsessurafores, maciem Iejunia sordeis Indicit, crudumque jubet reno vare dolorem. Quod si nulla animum datur expugnare facultas,

Et precibus tentare nefas, si fixa voluntas, Consiliumque abitus, si te mihi nescia flecti Fata negant, patriâque vetant considere terrâ, Enthea si revocant vatum praesagia, sacrum Sancitur a olim vener andi marmoris omen, Cedendumque Deo, vel, si (quod credere dignum est) Te major a manent rerum molimina, dextris I sanè, I, sequere auspiciis tibi debitafata, Quò tecunqne vocat tantarum gloriarerum Perge alacer fidensque animi, quò praevius anteit Ipse Deus, tua quò virtus, sors, sydera tantâ Tollere mole parant, coelique occulta potestas: O tantùm libeat patrios invisere sines, Et Nympham alternis rudibus tibi cognitam ab annis, Hac spe sollicitam solabor credula mentem, Et vidue sortis mulcebo vtrunque dolorem: Aut, hoc si nimium est, saltem transmitte supremam Ehalantem animam, quilanguida lumina dextrâ Claudat, & extremûm, si quis superhalitus errat Ore legat, tumuloque piis qui justa parentet Inferiis, hoc extremum da munus amanti, Si bene quid de te merui, fuit aut tibi quicquam Dulcemeum: O mihi tum quàm molliter ossa quiescent!

Interea, ne vanâ side lactârit inani Spes animum, faciemque semel frontemque serenam Profuerit vidisse parùm, quae sueta labante••s Erigere, atque inopem nunquam dimittis inanem, Respice me, & quantùm fugitivae lucis iniqua Parcadabit, refove: viden vt mihi torpida membra Deficiunt? ut cruratremunt? ut genua labascunt? Illaque purpureis quondam aemulalabra smaragdis; Et puero laudata tibi, marcore decorem Amisere? genas rugae obsedere strigosas? Quam dudum hinc abiens florentem & prole beatam Liquisti, nunc orbam, inopem, viduamque videbis.

Tu modò, tu Niobes effoetae viscera dextrâ Tange lupercali, senio vernante, resumet Prolificas Niobe vires, ut nulla supersint Vulner is accepti monumenta: en adspice iniquo Res privatagemens sub pondere fessa laborat.

Iam nunc praecipiti meditatur moleruinam Publicares, onerique impar implorat alumni Regis opem: tibi nutantem, & jam jamque labantem Sisterefas, lapsarum in te inclinata recumbit Spes rerum, fine te ipsa Salus conferre salutem Si velit haud valeat: vietae, effoetaeque senectae Ne pigeat (Rex magne) piis velle 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Officiis, tacito haec omnes eadem ore precantes Supplicibus proni votis, populusque Patresque Exposcunt; per, si qua mei te cura remordet, Si quando longis singultibus ilia ducens Te suspiravi, te propter Numina supplex Thuricremis si quando focis venerata, salutis Acceptae monumenta, Deo si munera digna Suspendive tholo, aut sacra ad fastigia fixi: Si quando meritos templis te propter honores Solliciti indixere patres, damnataque voti Tympana si manibus, terram pede praepete pernix Pulsans, votivâ plebs solvit dona tabellâ; Ah humiles ne sperne animas, & vilia quamvis Nomina, da monumentum abiens, & pignus amici Ferre animi, lapsisque velis succurrere rebus. Sic olim alitibus tibi det proavita secundis Regna reposcenti Rhodano dare jura subacto Armorum bellique potens: sic Itala pubes Ad septem-geminis surgentem collibus vrbem Per saltus monstrare viam, & salebrosa locorum Gestiat, Eridanus refluo tibi tor queat vndas Gurgite retrogradas, praerupta cacumina pronae Submittant Alpes: sic rupto claustra recludat Objice Penninus: sic cum fatalibus armis Sacriligae in superos luiturum opprobria linguae Tarpeiâ de rupe Iovem detruseris, ipsa Roma catenatas tibi porrigat obvia palmas, Caesareosque vltro fasceis, trabeamque Quirini: Sic simulac te huc fata vocant, tua signa sequuti Quique Mosam Rhenum{que} bibunt, quos{que} Albula & Ister Mittit Hyperboreis mavortia pectora ab oris, Ft conjurati veniant ad classica Dani: Sic tibi, deliciaeque patris, spesque altera regni

CAROLUS, assistat lateri comes, ipse futurus Magnis major avis, (sic fas est credere, aviti Ignoscant manes) & te quoque, CAROLE magne, Major, qui latios fasceis, clavamque trabalem Primus ad Arctoum traduxti à Tybride Rhenum: Sic satur annorum Pylios cum excesseris annos Gloria terrarum quondam, decus addite turmis Coelicolûm, praegrande decus, natalibus vndis Stellamices, qualis Cynosura cacumine mundi, Quâ duce nocturno credit se navita Ponto.

Gulielmus Wallas.