Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, OR THE MVSES WELCOME TO THE KINGS MAIESTIE, AT HIS HAPPIE RETVRNE TO HIS OLD AND NATIVE KINGDOME OF SCOTLAND, AFTER XIV YEERES ABSENCE.

His M. came from Berwik to Dun∣glasse the xiij of May, where this speach following was deliuered by Alex^r. Hume.

SALVE, REX regum illustrissime, ho∣mo hominum suavissime, & rerum optabilium tuis optatissime. Tuis (in∣quam) non quòd alii non sint etiam tui; sed quòd nos debemus, & volu∣mus esse (ut ita dicam) tuissimi. Et ta∣men, ne verum dolorem taceamus; dolemus sanè ullos praeter nos esse tu∣os, aut te esse ullorum. Sed hunc do∣lorem malumus aequis animis ferre; quàm ut non sint etiam tui, quicun{que} te verè & ex animo amare velint; non sit tuum quicquid nomen ornet, diti∣onem augeat, opes amplificet. Priami fertur quinquaginta fuisse filios: Ad hos ille communi, ad illum hi suo quis{que} jure pertinebant. Unde

studuisle unumquem{que}, ut ipse esset patris, pater esset ipsius; ne{que} con∣tra naturam, ne{que} ab aequo & bono alienum fuit. Quis unquam Hectori vitio vertit, quòd pro patre, & patria plus sudavit, aut pugnavit fortiùs? Tu nobis Priamus: nos tibi Priamidae: Hectorem, quàm Paridem imitari quantò magis pium, tantò Priamidis laudabilius, Priamo gratius, & sa∣lutarius. Si quibus ergo placet certare, utri amemus sincerius, obsequamur paratiùs, hostes oderimus infestiùs; facilè patimur; sed non ut facilè vin camur. Unum est nostrum proprium, quòd licet omnes omnia agant, nunquam efficient, ut non sit nostrum. Nos hactenus per duo ferè millia annorum soli fuimus majorum tuorum; illi{que} nos respiciebant solos. Si labores & sudores; si frigus & famem; si incommoda, & pericula, quae illi pro nobis, nos pro illis hausimus, enumerare velim; dies me, quid di∣em dico? imò annus, imò & aetas deficiet priùs quàm oratio. Hoc sum∣matim dicam, ac verè dicam, nullam esse gentem in qua illustriora exempla videas, in REGIBUS virtutis & confilij, in populo pietatis & officij. Ita in principio convenerat; ita à duobus ferè millibus annorum pactis & conventis statum est; Quod haud scio, an ulla gens, ex Europaeis, scio, nulla gloriaripotest. Cùm SCOTI in vacuum hujus insulae ex Hibernia & AE∣budis primas colonias deduxerunt; Picti qui adeos maternum genus re∣ferebant, imprimis laeti excipiebant. Deinde crescente sobole, sive metu, sive invidia, indignari, queri, fremere. Brittones utris{que} aequè infensi, quòd in sua invasisse existimârunt (quamvis multitudo nondum eò cre∣verat, ut angulum aliquem insulae plenis colonis occupare possent) flam mam incendio addunt, & auxilia pollicentur. Hîc SCOTI, quitum si∣ne Rege, sine Lege vivebant, oportuni injuriis ad rem desperatam ex Hi∣bernia gentilem suum Ferchardi Regis filium accersunt. Ille convocato voluntario milite, ut suis succurreret, continuò advolat. Ut venit, quà fuit solertia, totum hoc quod fuit periculi à fraude Brittonum ortum esse comperit, & Pictis aperit. Non SCOTO stantùm peti: pulsis SCOTIS eos esse solos: alteros in alteros incendere: ut hos victos, illos fractos, ambos possent perdere. Brittones hacspe dejecti ex Pictorum agris per fur∣tum praedas agunt: repetentibus respondent, aequiùs esse a SCOTIS qui latrociniis vivebant (ita convitiari placuit) quod furtum factum erat, re∣poscere. Hinc illi, alteri damno, alteri convitioirritati, conjunctis copiis fines Brittonum invadunt, & quicquid ferri, aut agi posset, distrahunt. Isti ut vicem redderent, collecta manu in fines SCOTORUM incurrunt. SCOTI convocatis etiam sociis de consilio FERGUSII (id Regi nomé fuit) servato tempore, castra hostium de nocte invadunt; & Regem (Coilo fuit nomen) cum magna parte militum occidunt. Ergo ab auspi∣cato principio Regem creant, jurant{que} Se nullum unquam REGEM, ni••i

exillius stirpe toleraturos. Hoc foedus DEUS divino nutu ita proba∣vit; ut nullis armis, ne{que} Brittonum, ne{que} Saxonum, ne{que} Pictorum, ne{que} Danorum, ne{que} Normanorum, ne{que} Romanorum, qui reliquam Europam domuerunt, rescindi posset. Primus Romanorum impetus in CORBRE∣DUM GALDUM circa centum post CHRISTUM annos fuit, duce Agri∣cola, viro non minùs manu, quàm consilio prompto. Ille genere armo∣rum & militiae aliquot praeliis inferior, locorum difficultate se suosque tuebatur. Sed revocato Agricola, dici non potest, quanta celeritate amissa recuperârit, & damna rependerit. Ab hoc principio per trecentos ampli∣ùs annos contra tantum hostem sua defenderunt, & mala illata retulerūt; ut, quod nusquam alibi leguntur fecisse, imprimis Adrianus, deinde Se∣verus, muro, cujus vestigia adhuc visuntur, se suos{que} ab indomiti hostis pertinacia separârint. Simile fuit Danorum odium; sed eventus dissimilis. Nam post octo infelices excensiones ducum fortissimorum, militis (ut ipsi putabant) invicti: jurârunt se nunquam iterum infestis animis, & armis SCOTIAM ingressuros. Pictorum amicitia, nunquam satis firma, saepe in bellum, bis in exitium nostrum exarsit. Quod semel Romanorum, iterum Saxonum copiis freti, tantùm non perfecerunt. Cum Romanis no∣men SCOTICUM tota insula viginti septem annos exegerunt. Cum Saxonibus ALPINUM Regem, ad quem jure haere dis illorum sceptrum pertinebat, occidunt; & Abernethi, quod caput gentis fuit, caput illius conto ad ludibrium exponunt. Hac clade perculsos Proceres KENNE∣THUS secundus, qui patri successit, cum nec precibus, nec argumentis in ultionem posset accendere; personato tanquam ex coelis nuncio, tantam spem victoriae injecit, uttotam gentem praeter paucos, qui ad Osbrethum & Ellam potentissimos eo tempore Anglorum Reges fugerunt, radicitus extirpârit. Sed haec ut mittam (ne{que} enim animus est, ne{que} tempus patitur omnia persequi) Normanorum odium, an spem dicam, non possum prae te••ire. Nam Guilielmus, qui à devicta Anglia nomen sortitus est, rebus succedentibus feliciùs, quàm sperare, aut penè optare posset; MILCO∣LUMBO (istum rerum in SCOTIA potiebatur, vir sanctissimus, & for tissimus) bellum denunciat, ratus armis suis nil posse resistere. Causa prae tendebatur, ni Edgarum redderet. Is erat Edwardi ex Agatha Hungari fi∣lius; Edmundi Anglorum Regis nepos; ad quem regnum illud jure per∣tinebat; quemque Normanorum vim fugientem, & tempestate in SCO∣TIAM actum MILCOLUMBUS hospitio acceperat, & conjugio Mar∣garitae sororis in affinitatem etiam adsumpserat. Verùm tribus exerciti∣bus fusis, & rebus Anglicis nondum satis confirmatis, veritus ne illi arma, & animos resumerent; pacem fecit. Edgaro ex pacto in Anglia amplissi∣mos agros; & Voldo••io Sibardi Northumbri filio sororem suam uxorem

dedit: unde nata Mathildis DAVIDIS Regis conjunx, cujus jure Nor∣thumbria SCOTORUM facta fuit, quae res multorum, & inagnorum bellorum causa exstitit. Ita tum ressopita. Sed spes ad suam diti∣onem addendi SCOTIAM non tum deleta. Haec non semel refulsit: Sed Edwardo primo penè emicuit. Omnes enim iste SCOTOS, praeter Vallam, & paucos privatos homines, qui à Regis fide nulla vi possent co∣gi, armis, & minis, & malis domuit. Nam Ioannem Balliolum regni quā honoris cupidiorem spe regni in verba sua adegit: & deinde contumeliâ à se alienatum armis vicit, Londinum traxit, & regno exuit. Quis jam pu∣taret unquam fore, ut sceptrum SCOTIAE ad legitimas manus rediret?

Nam ROBERTUS BRUSIUS, quicum Baliolo regnum petebat, Ed∣wardi sententia, cui communi competitorum voluntate judicium per∣missum est, victus, omnem spem regni abjecerat, & Edwardi partes con∣tra Baliolum summo studio sequebatur. Sed hîc divinae voluntatis consi∣lium, sicubi unquam, luculenter apparuit. Nam primùm à Valla moni∣tus, & post à Cuminio in fraudem illectus, coactus est Edwardum relinque re. Sed contra tantum hostem adeò infirmus, ut primis aliquot annis ad eas redactus esset miserias, unde nemo crederet emersurum; in sylvis sa∣lutem quaereret, & tandem apud nescio quem amicum sepultus lateret, us{que} dum amici simul sperare, & inimici metuere desinerent; penitus pe∣riisse putaretur. Hinc tanquam ex nebula ••rumpens, aliquot arces secu∣riores, quàm tutiores occupavit: & ad famam rei confluente populo, Cuminio, quem Anglus rebus Scoticis praefecerat, tantum terroris injecit, ut non auderet fortunam experiri. Ad hos motus reprimendos dum Ed∣wardus se parat, moritur. Reliquit Edwardum filium, & regni & belli haeredem. Hîc per Angliam, Galliam, Flandriam, quàcunque ejus nomen patebat, edicit se SCOTORUM nomen deleturum, & sequentibus se eo∣rum agros, & opes daturum. Unde ingens ad eum tanquam ad prae∣dam, non ad praelium, multitudo undique confluit. ROBERTUS provi∣ribus se contrà comparat. Infirmitatis conscientia cautum facit. Locum ne circumveniatur deligit; adeoque foeliciter pugnat ut ingentem illam multitudinem funderet, Regem fugaret, cogeretque, qui tantas copias duxerat, in cymba piscatoria salutem petere; SCOTIS pristinam liber∣tatem restituere, & omnijure, quod pater in eos arrogaverat, cedere.

Haec ego non ideò tantùm commemoro, ut homines videant, quàm ratum DEO fuerit foedus nostrum cum majoribustuis: sed etiam, ut, si qui volunt nobiscum de pietate inte contendere, intelligant, nos, qui tanta fortitudine majoribus tuis operam navavimus, non minorem tibi, cui majorem debemus, navaturos. Illi bella fortissimè gesserunt, & ma∣la minantia optimo consilio, pertinacilabore, & foelici eventu propule∣runt.

Tu bona pro quibus illi bella gesserunt, sine bello impertiris. Quan∣tò paxbello, otium negotio, quies labore gratior; tantò plus tibi, quàm majores majoribus debemus. Duae sunt Regum summorum summae lau∣des; altera à belli, altera à pacis artibus; utraque necessaria. Pax sine bel∣lo injuriis opportuna; bellum sine pace nullo malo non importunum. Qui nisi pacem colit, ut bellum caveat; bellum gerit, ut pacem gignat; non∣dum didicit quid sit REGEM esse. Nam pax perse est bona, bellum prop∣ter pacem. Pax cujus causa bellum bonum, tua (REX illustrissime) est pro∣pria. Tecum nata, & educata unà cum aetate accrevit simul. Quo primo tempore ex ephebis excessisti, belli incendium (nam bello intestino tum flagrabat SCOTIA) extinxisti; odiorum semina extirpasti; gratiam con∣ciliasti; & (ut verbo dicam) pacem publicè & privatim, domi & foris, etiam invitis obtrusisti. Vicinos, quibuscum nobis antè continenter bella, conjunxisti. Quibus coelum, solum, vita, lingua, fides communis; quo∣rum mores conveniunt, quorum commercia penitus toto divisit orbe O∣ceanus, tu (ea nascendi sors fuit) etiam sceptro conjunxisti. Quod Xeno∣phon de Cyro praedicat, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, si verum est, post Cyrum ante te nondum verum fuit. At te ipsi vidimus ita vitam in∣stituisse, ita sceptri auctoritatem temperasse; ut Angli, gens non minus opibus florens, quàm numeroso & invicto milite potens, Regem sibi etsi tuo jure, tamen summa sua voluntate libentes & laetantes adoptâ∣rint. Antè nihil quidquam cuiquam erat proprium. De nocte latrones, de die hostes agebant, & ferebant omnia. Nunc licet per quietem somnū capere: nunc licet suo cuique frui: ut qui haec tibi non accepta ferat, indig∣nus sit te, indignus sit bono tuo. Nos, si qui volunt his officiis nobiscum contendere, non committemus, ut qui olim fuimus tui soli, nunc inter a∣lios non simus tuissimi. Gratus ergo tuis omnibus reditus tuus, Humiis gra∣tissimus. Quorum gens, quàm laetis animis oculos tuos intueatur; coro∣na, quam vides, monstrat. Quorum Princeps, quàm arctis ulnis Majesta∣tem tuam accipiat, non opus dicto, facto ipse clariùs quàm dici potest, ostendit. In quo si quid aut votis suis, aut Majestati tuae non responderit, veniam rogat.

Nam neque chorda sonum reddit, quem vult manus & mens, •• Nec semper feriet, quodcun{que} minabitur arcus:

Illam tibi summam habet gratiam, quòd ultimò abiens, primò redi∣ens, aedes suas praesentiâ tuâ dignaris illustrare. Qua fide & constantia sceptri tui Majestatem coluerit: quibus officiis, quibus periculis fuis & suorum ab occulta fraude, & aperta viperfidorum defenderit; non est opus teste ut probem; tu ipse testis probus. Dixi.

The Kings Majestie hauing heard the preceding speach, these Poësies were deliuered.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

EXpectate diu, tandem nos numina voti Damnavere reos, reducemque dedere tueri Quem toties exposcit amor: nec vanatuorum Spes, quanquam longis inter suspiria curis Anxia, continuis fovit sua gaudia votis. Iam bis septenas sibi Grampius induit acri Concretas algore nives; totiesque tepentes Frigora laxârunt Zephyri; & genitalibus auris Vere novant sylvisque comas pratisque colores; Orbatuo, ceu luce sua, dum SCOTIA vultu Languet, & offusas jam tot suspirat ab annis Luminis erepti tenebras noctem{que} morantem. Tefuerit quàm dulce frui, gens omnis & aetas Sensit: te Proceres, te Plebs Patresque togati Saeperedonari patriae voluêre: necunquam Consensumajore animi caluere tuorum In vota, aut studium visendi Principis ardor Acrior accendit. Non sic mens aegrapaventem Sollicitat matrem, longo cui distinet auster AEquore cunctantem natum, dum gratareposcit Debita depositi, & tardi spem sustinet anni; Vt nos curatuitot jam tenet anxia lustris. Dum meminisse juvat quantis praesente beârit Tetua nos fortuna bonis; quanto{que} soleres Eloquio mulcere animos, pacemquetueri Confilio; precibus facilè placabilis iras Ponere; inoffenso moderari jura tenore.

Ipsum etiam natale solum patriaeque penates Deliciis caruisse suis, tantaeque queruntur Taedia lenta morae: campi collesque ferarum Depasti turmis, & quos indagine cinctos Exercere tuis saltus sudoribus, aevi Plenus adhuc, fremituque canum, studiis{que} sequentum

Assuêras, gratis desueta laboribus horrent Lustra suis populataferis, exesaque sylvis Arbuta, & arcanos nemorum squalere recessus.

Atnunc incolumem, & sceptris majoribus auctum Fortunae coelique bonis, pacisque triumpho Infignem, sibi dum reddi & natalibus oris Aspiciunt, posito renovant sua gaudia luctu Omnia! Pubentes solito selaetiùs ornant Fronde novâ sylvae; campi collesque comoso Luxuriant cultu: non sic Junonius ales Stellatis varios pennis discriminat orbes, Aut picturatum variat Thaumantias arcum; Multiplices mutat pratis ut Flora colores: Vnde sibi intexant crines, sertisque coronent Nympharum choreae; dumte Paeane canoro Montibus & sylvis resonant; talemque tueri Venantem exposcunt, qualem stupuêre calentem, Lassantemque feras; sudato & pulvere semper Majorem: qualem non Ossa aut Pelion ingens Pelidem, Idaeus non vidit Oriona faltus. Blanda nec humanis coeli indulgentia votis Concedit. Zephyri aspirant, ducuntque benign•• Astra situ: vernis ridet tibi solibus aether. En ut Fortha trahens populares auctior amnes Accurrit, positisque minis, tibi murmure leni Crispat aquas, stratis cui plenior ob viat vndis Oceanus; Phorci Tritonumque agmine ducto, Laetumque aeqnoreo perfusus nectare vultum; Quo ventos hyemesque premit, coelumque serenat. Nec Glotta his cessisse velit, vel Tueda, Taüsve, Vt possent reducem amplecti dominumque mereri.

Quid populos vrbesque loquar, Proceresque Patres{que} Obsequiis certare piis: dum debita reddunt Munia, quaemagnum est nostro concedere amori, Sed majus meruissetuum, & voluisse mereri. Cujus amor pietasque fovet, prudentia magnum Imperium curasolerti in pace ministrat.

Quid memorem haec inter communia gaudia, quote Privatim studio voto{que} expectet EDINUM? Dilectumque sui Pignus suspiret amoris.

Nascentis cui primatuae spiracula vitae Excepisse datum, & toties sensisse favorem: Hinc amor, hinc justi semper reverentia sceptri; Et quae supplicibus tibi pulvinaria votis Vsque calent; dum tutanta quos pace tueris Respicis, & vultu praesens dignaris amico. Quid referat nescit, nisi quam cum ciuibus vrbem Iam pridem tibi devovit, Regique Patrique Perpetuis facret obsequiis, & numina votis Sollicitet; quaetot sceptris, tantoque bonorum Te cumulo ornârunt, multos feliciùs annos Indulgere velint, & quapietatetueris Interris pacem, dent tandem posse mereri AEternam coelo placida cum pace quietem. Nec causa Aonidum levior velcurasororum Laetitiaein partem assumi: quae protinus ortus Excepere tuos, tibi formavere juventam, Et plenos fudere sacro de fonte liquores: Et quem Parnassi natum fouere sub antris Iam patrem agnoscunt, praeses cui cedat Apollo; Sive modos numerare velis, sive ore soluto Ducere quo libeat populos: nec parcior ipsas Dextra fovet Musas: non debita praemia desunt Virtuti, aut meritis: sic te foecunda patrono Ingenia assurgunt; quae tot miracula mundo Fortunae praeclaratuae non visa priori, Virtutes{que} aequas fortunae in saecula didant.

JVdicium incertum possit (REX magne) videri, Vitae evolventi filaremensatuae, Plus tibi contulerit fortuna, an mascula Pallas, An, quite nobis, nos tibi, junxit amor. Casibus ereptum magnis fortuna sub ortu Teprimo sceptris servat, & istatibi. AEvimaturo cumulat diademata, & uni Imperium donat, nemo quod antetulit. Ingenium vivax Pallas, mentemque sagaccm, Vim culti eloquii, consiliumque dedit. Discordes animis populos & moribus olim Vnanimi perte foedere nectit amor.

Idem sic tota sedit tibi pectore vita; Vt praeter pacem nil coluisse velis. Nunc etiam reditum in patriam persuasit: & altos Laetantis Patriae pandit vbique sinus. Sic te per seros traducta stirpe neptoes Haec tria perpetuo foedere nexabeent.

ADAMUS REGIUS.

CAEsaribus quondam posuit quos Roma triumphos, Augusto hos reduci SCOTIA laeta suo. Sed magno majora auso quae digna Monarchae, Qui tulit invictatanta trophaea manu? Ante triumphales currus Ecclesia praeses, Iustitia & Pietas cingit vtrumque latus. Inter regales fulget Clementiaturmas, Virtutum glomerans agmine tota cohors. Relligionis apex purae, Babylonica pellex Vindice quo Herculeo robore victa jacet. Ingredere O felix multum, felicior exi, Si Phoebi radiis non licet vsque frui: Et quam optatus ades, Regum lux maxima, tanto Major & eclipsus, noxquerecessus erit.

R. C.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉

REGI SVO SCOTIAE GRATULATIO.

ERgo ades, ô!, tandem, remoras & dispulit omnes Expectatus amor patriae; nec vota precesque Incassum cecidere meae; nec, quae irrita prote Multa gemens, ternis duxi suspiria lustris: Ex quo trans Tamesin, Caledonis lentus ab oris Natus abes, matri dilectus, pignora supra Quot dederam, dum mater eram: TE flumina nostra, TE liquidi fontes, & tristimurmure sylvae, Et riguae lacrymis valles, nemorosa{que} montes Culmina, TE moestis suspirauere cavernis Tot lustra. At jam Tueda pater, jam flumine Fortha Excipit, & montes Lomundi, & regia celsis Regibus, & regnis felix Falklandia: mox jam Ocelli{que} juga & Sterlini ingentia fidi Moenia, reptatum{que} solum & vagitibus aether Pulsatus cunis{que} tuis. Stat turribus altas Ostentans pinnas, & collibus omnibus unum Eminet EDINUM; & celsi fastigia sceptri Vendicat, imperio locus aemulus. Vtreducemte Iam gaudent, vultum{que} & amatum, & amore verendum Festinant vidissetuum! Jam flumina nostra, Iam liquidi fontes, & laeto carmine sylvae, Etresonae cantu valles, nemorosa{que} montes Culmina jam laetos tollunt ad sydera plausus. Et REGEM salvere jubent, & grata benignum Ac memorem agnoscunt lati tantaaequora campi; Tam longum qui emensus iter se cernere tantus Venisti, & veras aluisti in pectore flammas.

O si magnorum prisco quos tempore vatum Te dignos enixafui, nunc afforetullus; Aptis aequaret numeris qui grandiarerum, Grandia qui dulci molliret carmina melle; Quas grates, quae vota tibi, quo carmine laudes Cantarent meritas! Nunc tecum in proxima regna

Quum tuleris Musas; facilis cape, non quod Apollo, Sed quod dictat amor, Patriae{que} Dei{que} Tuique Verus amor, primis cunarum coeptus in annis, Nunc quo{que} sub serae per dur ans tempora vitae, Non dente aeviullo, non terrae tractibus ullis, Invidiave ulla, vel detractoris iniqui Carpendus sermone, ullo aut rumore sinistro.

Ingens FERGUSII, primusqui SCOTICA sceptra Fundavit, soboles sexta & centesimaregnis Felix illucesce tuis, parilique vigore Fortuna{que} pari regnum fundato BRITANNUM, Atque parifato regnum firmato BRITANNUM: Et firmum in seros totidem transmitte nepotes, Quotmagnos numeras atavos, ni Machina mundi Praeveniens vasto vertat regna omnia lapsu.

Nate ingens BRUSII ingentis (qui SCOTICA sceptra Restituit{que} suis natalibus, in{que} nepotes Parva habita haud parvis olim fundamina rebus, Transtulit) huc ades, & patrios agnosce penates, FATALIS soboles, FATALI ab origine, NONA, Debita tot regnis SCOTO, ANGLO, FRANCO & HIBERNO, Qua{que} rigat TIBERIS, & qua JORDANIS inundat: Quanquam animos imples tanto molimine, quanquam Fata implens hominum spes & vota omnia vincas.

Ingens BANCHONIS soboles, nati{que} FLEANCHI, Unde STVARTA domus tot regni sceptra per annos Molitur; Prisco BRITONI genus & genus ANGLO, NORMANNO, & FRANCO, & DANO, HISPANO, at{que} ALE∣MANNO, Regibus, imperio & ducibus permista, nec ulli Extera, quot jactat proceres, ingentibus usquam Foeta viris EUROPA, & rerum admo vit habenis. Vna sed haec PATRIA est, NATUM haec susceperat, et nunc Suspicit; atque colit te unum PROLEMQUE PATREMQUE, Atque polum votis pro PROLE & PATRE fatigat.

Atqui haec inter tot diademata celsa, corollam Annumer are tuis titulis fas ducis & unam Privatam (verum magnis de regibus ortam, Regibus affinem magnis, regum{que} gerentem Saepe vicem, belli{que}, domi{que}, &, quod satis unumest, Gignentem celsum generoso semine regem,

REGEM, quo tellus majorem non videt, unus Qui TERNA imperii tractas sceptra alma Britanni) DUGLASIAM, ANGUSIAM{que} domum; virtute secundam Haud ulli, quos Prisca aut Roma, aut Graecia jactat; Seu numero Heroum, seu robore mentis & armis, Sive fide in patriam. Sceptrorum ut millia sceptris Accumules{que} tuis, numeres{que} in stemmate Reges, Latus quotcunque orbis habet. Non ultima laus est, Praeclaris etiam duxisse Heroibus ortum.

Atque haec majorum sunt nomina celsa tuorum: Sed quis privatuae libet praeconia laudis? Orbis opes & deliciae, REX maxime, Regum Miraclum; Regnis privata, & regia miscens Privatis decora, & Musas diademate adornans, Et Musis diadema, altum almis, aureum amoenis, Vtile jucundis; humanum divite vena Divini ingenii supra humana omnia longe Surgentis; quam nulla industria, non labor ullus Discentisve, aut monstrantis prudentia solers Contulerit. Datur haec artes divinitus inter Vna omnes: At nec divis datur omnibus, uni Regum sed donatatibi: quid lividaturba Invideas frustra quocun{que} aut nomine carpas?

Nec minus hoc privum est, rarum per secula cunctis Miraclum terris. Tu qui bello quatere orbem, Armis{que} animis{que} potens, terra{que} mari{que} Posses, vicinas{que} ciere in proeliagentes, Pacis amans, colis almam, & pacis dicier author Eligis, ac populos in bellacruent aruentes, Germanos, Gallos{que}, Italos, Batavos{que} & Iberos Compositis froenas odiis, gestisque beatus Sic dici, sic esse haud salsonomine gestis ARBITER Europae, per{que} Europam ARBITER orbis.

Nec minus hoc mirum est (mirari vt desinat auris Assueta at{que} oculi) quod tot Caledonis in oras Anglorum ducens turmas, pacemtamen vnà Ducis, & innocuas das foedere jnngere dextras.

Salvete, O vere FRATRES, quos Rhenus, & ipsi Agnoscunt Batavi; vos Tueda, & Fortha, Taüsque SCOTIA vos omnis cognata hac voce salutat.

Este boni, vultusque & amicas sumite mentes, Communem{que} Patrem communi adducite cura, Communem{que} DEVM, & communia foedera, & ipsam Communem matrem terram memorate BRITANNAM. Nullae hic insidiae, veracibus omnia aperta Sunt SCOTIS: fastus, absitque injuria verbis, Non mage securi Tamesis degatis ad vndas.

Crescit opus minuendo: solo defunctus in astra Perferor: O coeli soboles, gratissima coelo, Et coelo defensa, & adaucta, altoque locata Regnorum in solio; & coelestirore rigata Doctrinae, eloquiique; unde aurea vena liquente Melle fluit dulci, demulcens pectora; & vnde Fulmina TARPEIAS olim quassantiaturres; Telaque coelesti vibrata à robore torques; AEquatura folo quicquid coelo obstitit alto. Coeli cura; solo donec coelestia tractas Hospes adhuc: idem hospitio cum liber ab isto, (Carcere seumavis) patrium conscendis Olympum. Incolatum caeli caelo regna altera (tanto Te major, quanto terris caeli ardua) sume. Interea magno Coeli tua militet omnis Cura DEO, atque illi mentem{que} manum{que} dicato. Hoc decus omne tuum ducas, hoc gloriam ab vno Surgere fonte putes. Sic magnus, caetera calca Sub pedibus; Sceptra illa tua, ac diademata, & ipsos FERGUSIUM, BRUSIUM{que} et cum BANCHONE FLEANCHUM, At{que} STVARTORUM genus, & tot stemmata Regum, Et laudes quascunque tuas, seu sorte datas, seu Ingenio, geniove, animove, aut corpore dotes.

Hoc mihi caelesti nutritus nectare, quondam Haustatibi haec pietas cum lacte infixa medullis Insedit, sedeatque omnes mansura per annos. Hactuate GENITIX iterata voce saluto: Hacte NATA colo. Roseo mox nectar ab ore Stillans laeta legam; labris{que} (ò!) oscula labris Surripiam; & tenero circum-dabo brachia collo. Aut hoc si nimium est, imis dabo basia plantis Et longe retro venerans vestigia lambam.

Viue diu PROLESQUE PATERQUE mihi{que} DEO{que},

Atque orbi, prudensque piusque, & magnus, & ipso Temajor: coeli cum explêris munera, coelo Inserere; & vere REX cuncta in Saecula REGNA.

HUmia gens Anglis occurrere sueta sub armis, Et facere atque patifortia doctamanus. Cur nunc pacatas, dextras cur jungit iner∣mes Quos{que} hastis solita est excipit hospitio? Haec tua, PAX MUNDI, bonitas est, CHRISTE, Britānis, Post hunc, Pax Mundi, sors, JACOBE, tua est.

PRima, tui quondam, fida & custodiaregni Humia gens; belli principiumqne tui. Nunc tibi principium pacis, qui{que} agmina sue∣ti Ducere; laetantes ducimus ecce choros. Quique horrentem hastis Scotorum in proelia turmam Horrida, cumque Anglo jungere bellafero. Mentiar; aut nullis horrendam ducimus Anglam, Iudicete; vultum respice, sive animum. Nec fera miscemus truculento proelia Marte: Sed colimus castifoedera sancta thori. Hinc surgunt mihi structa palatia, diruit Angla Quae quondam, melior jam struit Angla manus: Hinc quam fausta tibi procederet UNIO, si sic Exemplo saperes Insula totameo.

DEXTRAE OSCVLA.

QVod se effusatuae dextrae implicat, oscula libat SCOTIA, in amplexus foemina vir{que} ruit Haeret, & avelli nequit: et rursum oscula jun∣git Et rursum in{que} manus proruit in{que} pedes: Hoc omnis sexus{que} aetasque, hominum hoc genus omne (Oppida sive colat, seu colat arva) facit: Quid nisi amor pietas{que} in te REGEMQU'E Patremque? Quid nisi devoti pignora certa animi?

Et tua quod facilem populo se praebet amanti Dextera, qua populus basia libet amans: Quid nisi amor tuus est? dulce hoc certamen amoris, Tune illum melius, tene amet ille magis. Non apicem imperii minuis sic; nesciit usquam Qui credat, verum quâ cluat imperium. Caetera ducuntur vinctis animantia collis, Et praebent stimulis tergora, & ora lupis. Ast homini vinclum Cor: corde is ducitur vno: Praecipue priscam qui Caledona colunt. Hos collo quisquis conetur ducere, collum Seu sibi, sive illis ruperit ille prius. Nec tamen hoc facile est; quisquis tentavit, inanem Vim sensit, casu velluit ipse suo. At tu corda tenes, REX felix usque tenebis: Sic regis, ingenio sic fruerisque tuo. Prudens perge JACOBE, & amari, & mitis amorem Testari: haec regni vincula firma tui.

SCOTIAE CVM ANGLIA 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 CERTAMEN.

HOstibus hostis ego quondā pugnātib▪ Anglis Pugnavi, in{que} truces trux fera telatuli: Opposui{que} odiis odia infesta: ignibus ignes: Arma armis▪ factis & fera factaferis. Atque tuli, & retuli belli damna omnia; praedae Actae, versae arces, oppida, stratae acies. Iam vastos pofuere animos: sequor; ipsaque vastos Pono animos: ponunt praelia; pono & ego. Armaque depono dextra, atque atrocia lingua, Cumque armis, armis deteriora odia: Quin prior officiis certo, amplexorque sororem; Et prior in verum foedus amore voco. Communisque patris, patriae communis honorem: Haec mihi sint, haec sint maxima votatibi. Ergo agito; & vel me dulci hoc certamine vince: Vel vincam longe teque tuosque, Soror. Hoc mihi certamen superest; certare sorores Sic fas, sic vinci & vincere, dulce mihi.

DAVID HUMIUS, Theagrius.

SCOTORUM LAETITIA ET VOTUM.

REXJACOBUS (Io! laeti nunc laeta canamus Saecula Io paean!) Rex IACOBUS adest: Post octo septem{que} pigrifastidia Jani Exoptatus, Io!, Rex IACOBUS adest. Rex lux lucis adest, spes vitae; spargite flores, Spargite SCOTIADES. Vester alumnus adest. Quin pater almus adest tarpeio fulminer aptus Et salvus vobis redditus. Euge redit! Hunc DEVS insidiis rapuit; rapuit{que} periclis: Hinc foris, hinc{que} domi surpuit. Euge Deus! Da praesente bono laetari: daque futuro: Da vita longa: da meliore frui. Da lucere novo; da sero fydere. sero Da splendere polo: da micuisse solo.

AD MUSAS DUNGLASIDES APOS∣TROPHE 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

NVnc hilares, si quando pios cecinistis amores, Pangite Dunglasides nablia, plectra, lyras Vester amorsacros dignatur reddere vultus Quos abiens olim tristibus eripuit. Non Phoebe pura facie formofior illo Cum liquida fratris lampade nocte micat. Non Phoebus liquido fulgens cum splendet Olympo Diffundens radiis lumina laeta suis. Ergo alacres latè pia carmina fundite. Lustrat Lumine vestrasuo limina vester amor. Vos abiens tristes liquit: laetasque revisit. Pangite Dunglasides nablia, plectra, lyras.

ALEXANDER HUMIUS.