Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.

After this speach was heard by his M. these subse∣quent Poëms wer praesented. Regiae M. Sterlinum ingredienti, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

ITe procul, procul ite elegi miserabile carmen, Laeta cano; tu pande biceps Parnasse recessus Parthenios, vosque ô superûm justissima cura, Forthiades Musae, laeta aspirate canenti.

Nuper (adhuc memini) quà nubifer Apenninus Ille, per immensos, salebrosa cacumina, tractus, Anfractusque vagos, tua Grampie, perpete dorso, Tramiteque obliquo diffindens rura, coer••et Hinc Glottae, inde Deae ripas; quâque agmine leni Fortha recurvato ludens maeandrius alvêo Tortum sulcat iter, quâ multùm clade Gradivi Tuaeda fatigatus Scotos disterminat Anglis,

Naïades Dryadesque, & veri quicquid ubique Numinis esse Deûm putat inconsulta vetustas, Audiit attonitus prope ternas orbe recurrens Phoebus Olympiadas, planctus è vallibus imis Edere luctisonos, infandi signa doloris.

Verùm vna ante alias moestas iterare querelas, (Vna Caledonias inter pulcherrima Nymphas) Ingeminans curas, quâsese Tetha reflexis Miscet aquis, veterumque patrum decora alta superbè Despectant magni sinuosa volumina Forthae. Hinc planctus, gemitusque cavis lachrymabilis antris Horrendùn insonuere; dies non ulla dolorem Est lenire potis; lachrymantem sole cadente Continuata videt luci nox, luxque tenebris.

Qualis ubi longè fortunatissima quondam, Bissenos olim thalamos visura superbos, Nunc eheu spe surgentum viduata nepotum Tantalis obriguit, magnae quondam aemula divae, Et rigidae duro lachrymae de marmore sudant; Dum desolatos numerosa prole penateis

Orba gemit, planctuque animi miseranda fatigat Astra, superba malae luitura opprobria linguae.

Ergo evicta dolore gravi, suspiriaque alto Cordetrahens, surdas onerare his quaestibus aures. Sic cine dedecores illustribus ornamentis Scotiadae exciderint, genus alto à sanguine magni FERGUSII, illius, quo vindice Scoto-britanni Imperij surrexit apex, cui dedita debent Sceptra securigeri per tot vaga saecula Reges, Et bene apud memores veteris stat gratiafacti? Sic Regem, & regis sobolem, atque insignia regni Per varioscasus, per mille voluminarerum, Per tot avos longa serie transmissanepotum Transtuierit Saxo, tanquam de Marte triumphos?

Nempe eheu toties ideo repulisse superbi Vincula ser vitii, indocileis Mavortia Scotos Pectora, degeneri submittere colla capistro? An veròtoties hostilia Caesaris arma, Et formidati victricia signa Severi, An juga Gallorum libertati insidiantûm, Intentata ideo virtus sprevisset avita? Danorumque minas ausis immanibus vltro Insultantùm? Eheu generosos siccine tandem, Sic cecidisse animos, & nescia pectora vinci?

Scilicet ô quibus auspiciis primordia dura Regni jacta, quibus, quibus O fundata periclis, Testis Coila, tui quà fuso Brittone campi Incaluere, & certafides, vestigia tantae Cladis adhuc superant, quae nulla abole verit aetas.

Sed quidego haec autem nec quicquam ingrata revolvo Quid ve juvat vanas frustra effutisse querelas? Iam tandem agnosco praesentia numina, nempe Hoc Deus & coeli non eluctabilis ordo Exigit, hoc rata fatajubent, ignara moveri.

Huc fatale vocat, trahit huc venerabile marmor, (Illa GATHELIAC•• quondam primordia regni) Nobile ab auriferis traductum marmor arenis Vsque Tagi, Tartessiacis quà Phoebus in vndis Fessos condit equos: Nec te praesaga futuri Seria, (seralicet) spes, auguriumque fefellit,

FERGUSIO generate, tuis illa omina fatis (Omina multum irrisa diu, sed an irrita tandem?) Debentur: Tibiter gemini diademata regni (Iralicet, livorque crepet) transmisit habenda Nulli vnquam temerata impunè suprema voluntas Fatarecognoscens divae morientis Elisae.

Quintu (si quid frontis habes) demum improbe livor Cede Deo, non fas obniti aut tendere contra: O famae ambitiosa fames, malesuadaque, tandem Pone supercilium, numenque, atque omen adora, Sternuus: Illa, Täià ripis insignia quondam Transdita, parta manu non sunt de Marte trophaea; Non ita degeneres animos, obtusaque Scoti Pectora gestamus, nostro vt procul orbe quadrigas Phoebus agat: quod si nescis; fatalia quondam Fatorum monumenta Tāus praesagus ab Arcto Praemisit Tamesin, redivivae ad moenia Trojae, Haud equidem sine mente reor, sine numine divûm Sic, quae fatidici cecinere oracula patres (Illa quidem indignis oracula mersatenebris) Non elusa, vides, eventu sanciit ille Fatorum praeses, mundo mirante, ratamque Iussit habere fidem: Nec te Leoparde, Leoni Naturâ mandante, piget famularier: istis Macte quidem obsequiis, ista pietate, sideque. O pietas, pietas etiam gratissima functae, Si quis sensus apud maneis, atque infera regna▪ Mentior, his olim nisi promeruisse juvabit Officiis Anglos. Perge & quae foedere junxit Consensu stabilita hominum Natura, Deusque; Crede nefas violare: & nunquam invita, sequacis Concentu lenita Lyrae trahe Lilia tecum, Vt tandem vnitis conjuncta Britannia regnis, Ft quaecunque Caledonio jacet insula ponto, Francia, Iërna, diu nimium quassata procellis Gradivi, vnanimes coeant sub signa Leonis, Auspiciis Scotangle tuis: haec gloria soli Fergusidûm tibi debetur, sortem hanc tibi soli Fatare servarunt: quod nec proavita priorum ••aecula in aud••erint, postquam data fata secutus Ille Anchisiades profugâ cum classe suorum

Laome dontaeae fugiens incendia Troiae, Prima Britanniacae dedit incunabulaterrae.

Sic visum, superumque animo haec sententia sedit. Nosque tui meriti pars quantula (maxime Regum Rex JACOBE) tuo laeti gratamur honori: (Si quid id est) Satis in magnis voluisse, quod vnum Posse datur: Nec me vlladies, (vos sydera testor) Ingratam arguerit, ne in publica gaudia peccem, Gaudia, sed dulci (fas verum dicere) amaro Illita, (da veniam, quis enim modus adsit amori?) Scilicet absentem te Scotobritannides omnes, Vnum omnes moestis suspiravere querelis. Nulla etenim (quam vis misera haec solatia) nulla Non sat acerba superque tulit dispendia, quanta Fallor longa dies olim an cum foenore penset.

Sed si privato fas indulgere dolori, Quis mihi te, tecumque eheu simul omnia ademptum Flere vetet; te, quem dias in luminis oras Emersum, hisce vlnis excepi, & sedula fovi? His olim officiis vietaeque inopique senectae Praemia spondebam, (certè vel judice temet, Ft volui simul & merui officosa videri) Sic equidem ducebam animo, rebarque futurum: Nec verò delusam animi frustrata fuisset Blandula spes, si posse fruite fata dedissent. Ergo ego Tyndar••di dudum aequiparanda lacaenae, Aut quam in Gargaphiis olim malè viderat vndis Inscius Actaeon; aut, si hîc certare licebit, Alma Paphi regina, tibi; Mars si audiat, ipsi, Nunc obducta situ, & gemitu miserabilis aegro Congressus pertaesa hominum, & consortia tecta, Dehinc in squallenteis concedam sola latebras, Et praesaga mali, nec jam reparabilis vlla Arte, gemam viduos desolatosque penateis Solarelicta, tui nec enim spes vlla videndi Amplius, & notas audire & reddere voces.

Dum queror, e{que} cavis responsans vallibus Echo Adgemit, & planctu superos queribunda fatigo, Per tria lustra, animam pariter lucemque perosa: Ecce ab Erythraeis emergens Phosphorus vndis

Restituit jubar auricomum, tenebrisque fugatis Illa mihi multùm votis ambita, diuque Suspirata, dies, vix expectata, refulsit. Surrigere, & lucem in visam, coelumque tueri, Vt nunquam post prima ortus cunabula nostri Sic mihi det lachrymis languentia lumina Phoebus, Candidiore dies lustrarit lampade terras.

O salve, ô salve Pario signanda lapillo Festa dies: en festa dies, tibi fausta precamur Omnia, te meritò multùm salvere jubemus. Ne vivam (lux alma) nisi dum spiritus artus Hosce regit, mihi tu vel primas inter habenda Delicias, patrio reducem quae limine Regem Sistis, & arridens blandè, das cernere vultus Sidereos; vultus Phoebi, cum in culmine Olympi Flammi vomum conscendit iter, mage luce serenos.

Venistitandem, tandem measola voluptas Venistine? O luce mihi dilectior ipsa? Vt te, Rex JACOBE, lubens exosculor, ut te Hisce vlnis, hisce inquam animus mî amplectier vlnis Gestit ovans; quibus insomneis noctesque diesque Gestavi invigilans, queis tu suffultus, eburnêo Circum aptans arctè puerilia brachia collo Oscula blanda dabas? vt te (dulcissime rerum) Intueor, post tot soles, quibus anxia vitam Exegi, quibus informi squalore, situque Obsita consenui? viden vt liventiatristis Oranotet pallor? jejunaque corpore toto Insedit macies? siccis vix ossibus haeret Laxa cutis, Iam jamque (viden) moribunda fatiscit, Exangueisque trahit dubio in discrimine vita AEgramoras? vt te, rerum meta vltima, rerum Vna attritarum spes, & sacra anchora, cives Defessi aspiciunt? Postquam hinc tibi debita fatis Illa secundarum accersunt fastigia rerum, Dulce nihil sine te, sine te, (mea maxima cura) Dulce nihil; tecum vna omnes Veneresque, salesque Continuò cessere; simul sanguisque colorque Et decor in roseo formae spectabilis ore Protinus in tenueis abiere evanida ventos.

At simulac Phoebus luct us miseratus acerbos Et volvendadies, Adam antaeisque tabellis Incidenda, meos tandem mihi reddidit ignes, Et mihi me, cessere procul luctusque dolorque Anxiferaeque fuga trepida facto agmine curae Excessere procul; rediit sanguisque colorque Extemplò, aureolis rediit decor ille labellis. ••n blandis affusa genis quae gratia? quantus Tristitiae excussis nebulis, in fronte serenâ Surgit honos, quantum egregio decus enitet ore. Qualis ab exequiis Phoenix redivivus avitis Exuviis positis turpi & squalore senectae Induitur juvenile decus vernante juventa. Nonne vides quantùm insolito trepidantia motu Exultent? immane (viden) praecordia quantum Laetitis testeis gravido de pectore voces Fructare juvat! Tu quae mihi conscia luctus Infandi, indigenis Echo cognata cavernis Esto testis ad haec; vosque O pulsata querelis Antra meis toties, & non ingrata gementi; Vosque cavae valles; vos O collesque supini En versa gaudete vice haec communia mecum Gaudia: nonne vides vmbrosa cacumina nutu Certatim insueto nemorum motare recessus? Ille tuus (nam par valoquor) natalis ab vndis Diffusus, lateque vagus sua brachia claustris Porrigit effractis, & non obscura daturus Laetitiae documenta suae, stitit eccerecurvo Flumine suspenso referens vestigia gressu Fortha Pater, refluisque vadis submissus adorat REGIS honoratum caput, & tanto hospite gaudens Magnificas ostentat opes: en adspice, quanto Surgat honore suo, quanta reverentia alumno! Ipse etiam vitreas Nymphae Oceanitides vndas Deseruere, suis videas excîta cavernis Numina, ceruleo quot habet sub gurgite Pontus. Hinc Concha Triton pendente è mole canora Raucisonûm de more canens, agit agmina praese. Ecce alia Aegaeon regione immania Cete Terga premens, altè invehitur, Forthaeque fluenta

Squamigerûm magna pecudum stipante caterva Lata subit, curvos illinc Delphines opacis Prosiluisse antris, illinc adnare videbis Certatim ex imo Neptunia monstra profundo. Tum verò in numerum plausu fremituque sonoro Ludere, tum festas videas agitare choreas. Dum{que} equitum innumerus impunè immixta catervis Multùm exoptatum Regem, patriaeque parentem, Civibus advenisse suo gratantia more, Nunc multam ingeminant vener abundo ore salutem, Nunc genua inclinant, & prono poplite adorant: Ecce oblita sui refluentem gurgitis aestum Non sensere prius, limo obluctata, residens Quàm nudâ Oceanus jam destituisset in actâ.

Tantus amor brutis etiam accessisse labori, Et non ambiguis testari gaudia signis. Te quoque, te, (quamvis Regum clarissime) quamvis Auctus avos supra atque atavos ingentia & ipsos Nomina, ne patrios tamen invisisse penateis, Ne pigeat tecta illa quidem tanto hospite longè Inferiora, at magnorum incunabula avorum, Vagitusque tui quondam pulsata querelis, Et puero bene nota tibi: Subiere minores Numina magna casas: Quin, majestate remissa, (Ni vatum temer anda fides) Rexipse deorum Atque hominum, aethiopas dignatus visere fuscos.

Ingredere, O patriis que subi suffulta columnis Atria, regifico substructa Palatialuxu Ingens hospes ini, cernas de rupe superbâ, Quantâ mole parant submittere culmina turres Pinnigerae, exceptura suum Dominum, in{que} verendi Hospitis adventu saxa ipsa vlulata resultant. Qualis, vana Iovis magni incunabula, Crete Exultat, simul-atque suum praesensit alumnum Adventare deum, aut, si quando invisit Apollo Maternam Delon, reboant clamore secundo Antra, cavis horrendùm immugiit icta cavernis Terra, repercussis respons at vallibus Echo.

Nos quoque (si quid id est) musis operata juventus Hos tyrocinii foetus, haec qualiacunque

O REX prima elementa tuo sacramus honori: Illa quidem, procul illa sacris Permessidos vndis Nata, nec è liquidis (te judice) fontibus hausta Aonidum, sed ubi tua quondam infirmior aetas Prima rudimenta hausit; eò mage grata futura. At majora dabunt alii, tibi delphica sacris Immane ô quantum Cortyna remugiit antris. En sacra grandiloqui diuturna silentia Phoebi Ora abruperunt. & nos majora daturi Argumenta animi grati▪ duce & auspice Phoebo. Scilicet adveniet tempus, (nam credere fas est) Cum gravida imperiis, gens inclyta STUARTORUM Exseret alta caput, totumque Helicona triumphis Concutiens, bifido deducet vertice Musas.

Tuae Sacratissimae Maiestati devotissima Schola Sterlinensis.