Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.

The Kings Majestie hauing heard the preceding speach, these Poësies were deliuered.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

EXpectate diu, tandem nos numina voti Damnavere reos, reducemque dedere tueri Quem toties exposcit amor: nec vanatuorum Spes, quanquam longis inter suspiria curis Anxia, continuis fovit sua gaudia votis. Iam bis septenas sibi Grampius induit acri Concretas algore nives; totiesque tepentes Frigora laxârunt Zephyri; & genitalibus auris Vere novant sylvisque comas pratisque colores; Orbatuo, ceu luce sua, dum SCOTIA vultu Languet, & offusas jam tot suspirat ab annis Luminis erepti tenebras noctem{que} morantem. Tefuerit quàm dulce frui, gens omnis & aetas Sensit: te Proceres, te Plebs Patresque togati Saeperedonari patriae voluêre: necunquam Consensumajore animi caluere tuorum In vota, aut studium visendi Principis ardor Acrior accendit. Non sic mens aegrapaventem Sollicitat matrem, longo cui distinet auster AEquore cunctantem natum, dum gratareposcit Debita depositi, & tardi spem sustinet anni; Vt nos curatuitot jam tenet anxia lustris. Dum meminisse juvat quantis praesente beârit Tetua nos fortuna bonis; quanto{que} soleres Eloquio mulcere animos, pacemquetueri Confilio; precibus facilè placabilis iras Ponere; inoffenso moderari jura tenore.

Ipsum etiam natale solum patriaeque penates Deliciis caruisse suis, tantaeque queruntur Taedia lenta morae: campi collesque ferarum Depasti turmis, & quos indagine cinctos Exercere tuis saltus sudoribus, aevi Plenus adhuc, fremituque canum, studiis{que} sequentum

Assuêras, gratis desueta laboribus horrent Lustra suis populataferis, exesaque sylvis Arbuta, & arcanos nemorum squalere recessus.

Atnunc incolumem, & sceptris majoribus auctum Fortunae coelique bonis, pacisque triumpho Infignem, sibi dum reddi & natalibus oris Aspiciunt, posito renovant sua gaudia luctu Omnia! Pubentes solito selaetiùs ornant Fronde novâ sylvae; campi collesque comoso Luxuriant cultu: non sic Junonius ales Stellatis varios pennis discriminat orbes, Aut picturatum variat Thaumantias arcum; Multiplices mutat pratis ut Flora colores: Vnde sibi intexant crines, sertisque coronent Nympharum choreae; dumte Paeane canoro Montibus & sylvis resonant; talemque tueri Venantem exposcunt, qualem stupuêre calentem, Lassantemque feras; sudato & pulvere semper Majorem: qualem non Ossa aut Pelion ingens Pelidem, Idaeus non vidit Oriona faltus. Blanda nec humanis coeli indulgentia votis Concedit. Zephyri aspirant, ducuntque benign•• Astra situ: vernis ridet tibi solibus aether. En ut Fortha trahens populares auctior amnes Accurrit, positisque minis, tibi murmure leni Crispat aquas, stratis cui plenior ob viat vndis Oceanus; Phorci Tritonumque agmine ducto, Laetumque aeqnoreo perfusus nectare vultum; Quo ventos hyemesque premit, coelumque serenat. Nec Glotta his cessisse velit, vel Tueda, Taüsve, Vt possent reducem amplecti dominumque mereri.

Quid populos vrbesque loquar, Proceresque Patres{que} Obsequiis certare piis: dum debita reddunt Munia, quaemagnum est nostro concedere amori, Sed majus meruissetuum, & voluisse mereri. Cujus amor pietasque fovet, prudentia magnum Imperium curasolerti in pace ministrat.

Quid memorem haec inter communia gaudia, quote Privatim studio voto{que} expectet EDINUM? Dilectumque sui Pignus suspiret amoris.

Nascentis cui primatuae spiracula vitae Excepisse datum, & toties sensisse favorem: Hinc amor, hinc justi semper reverentia sceptri; Et quae supplicibus tibi pulvinaria votis Vsque calent; dum tutanta quos pace tueris Respicis, & vultu praesens dignaris amico. Quid referat nescit, nisi quam cum ciuibus vrbem Iam pridem tibi devovit, Regique Patrique Perpetuis facret obsequiis, & numina votis Sollicitet; quaetot sceptris, tantoque bonorum Te cumulo ornârunt, multos feliciùs annos Indulgere velint, & quapietatetueris Interris pacem, dent tandem posse mereri AEternam coelo placida cum pace quietem. Nec causa Aonidum levior velcurasororum Laetitiaein partem assumi: quae protinus ortus Excepere tuos, tibi formavere juventam, Et plenos fudere sacro de fonte liquores: Et quem Parnassi natum fouere sub antris Iam patrem agnoscunt, praeses cui cedat Apollo; Sive modos numerare velis, sive ore soluto Ducere quo libeat populos: nec parcior ipsas Dextra fovet Musas: non debita praemia desunt Virtuti, aut meritis: sic te foecunda patrono Ingenia assurgunt; quae tot miracula mundo Fortunae praeclaratuae non visa priori, Virtutes{que} aequas fortunae in saecula didant.

JVdicium incertum possit (REX magne) videri, Vitae evolventi filaremensatuae, Plus tibi contulerit fortuna, an mascula Pallas, An, quite nobis, nos tibi, junxit amor. Casibus ereptum magnis fortuna sub ortu Teprimo sceptris servat, & istatibi. AEvimaturo cumulat diademata, & uni Imperium donat, nemo quod antetulit. Ingenium vivax Pallas, mentemque sagaccm, Vim culti eloquii, consiliumque dedit. Discordes animis populos & moribus olim Vnanimi perte foedere nectit amor.

Idem sic tota sedit tibi pectore vita; Vt praeter pacem nil coluisse velis. Nunc etiam reditum in patriam persuasit: & altos Laetantis Patriae pandit vbique sinus. Sic te per seros traducta stirpe neptoes Haec tria perpetuo foedere nexabeent.

ADAMUS REGIUS.