Page 113
ALIUD.
LAtius Imperium nulli, neque longior aetas,
Supra lustra decem stat diadematuum.
Tempora perpetuo prodûxti grata tenore
Obliquâ semper liber ab invidiâ.
Inque nefas nullum male-suada potentia adegit,
Sed ratio in rectum sobria suafit iter.
Consiliis & sorte bonus, quae copula rara est,
(Raro est fortunae mens bona juncta bonae.)
Praefidium sublime reis, fislisque precanti,
Suppliciis doctus jung ere temperiem.
Quid memorem integram contra mala saecula mentem,
Altiùs & vitiis exeruisse caput?
Aut vixisse velut populis exemplar honesti,
Et morum, fimiles quos cupis esse tuis?
Regia munificae referam quid munera dextrae?
Quid referam casti foedera sanctathori?
Divinae studio Sophiae dum strenuus ardes,
Et sublimè volans, ar dua mente petis.
Contemptisque apinis, tricis popularibus, vno
Virtutis ver ae pectus amore calet;
Fert tibi mentis opes sapientum è divite censu,
Pallas adornavit dotibus ingenium.
Ostenerum doctae fic excoluere Camoenae,
Sic Pîtho dulci melle labella rigat.
Vt quoties sermo tibi profluit ore rotundo,
Eloquii currant flumina larga tui.
Victus amore tui praeconia detero, tandem
Extremo condat carmine Musa chelyn.
Nulla tulit similem, ventura nec afferet aetas,
Omnis cui virtus contigit, vnus eris.
Omnia non vni cuiquam tribuit prior aetas,
Omnia non vni serior ulla dabit.
Te Deus ornavit cunctis virtutibus vnum;
Quaeque insunt aliis fingula, cuncta tibi.
Donec erit virtus laudi, laudabere Magne,
Inter honor atos gloria prima viros.