Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.

About this Item

Title
Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.
Publication
Imprinted at Edinburgh :: S.n.,
1618.
Rights/Permissions

To the extent possible under law, the Text Creation Partnership has waived all copyright and related or neighboring rights to this keyboarded and encoded edition of the work described above, according to the terms of the CC0 1.0 Public Domain Dedication (http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/). This waiver does not extend to any page images or other supplementary files associated with this work, which may be protected by copyright or other license restrictions. Please go to http://www.textcreationpartnership.org/ for more information.

Subject terms
James -- I, -- King of England, 1566-1625.
Link to this Item
http://name.umdl.umich.edu/A03888.0001.001
Cite this Item
"Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A." In the digital collection Early English Books Online. https://name.umdl.umich.edu/A03888.0001.001. University of Michigan Library Digital Collections. Accessed June 18, 2024.

Pages

Page 86

Augustissimo, ter felici, IACOBO MAGNAE BRITANNIAE, FRANCIAE, ET HIBERNIAE MONARCHAE: Fidei Defens. &c.

SIPRO TUIS IN HOC AEVUM meritis, & ingenitâ illâ virtute, quae non alibi altio∣res egit radices quàm in isto pectore, Augustissime Monarcha, paria à Musis retribuerentur praemia: aut si de se hoc polliceri posset Apollo, ut egregii Principis egregi∣as laudes stylo satis digno, & encomiis non intermorituris, ab omni oblivionis vindicare injuriâ auderet: immemor ego omnino mei essem, & propè jam Libitinae hostia, si non in hanc arenam lubentissimo a∣nimo primus descenderem. Verùm quum in ipso statim conatuum meorum limine, expectationi huic nihil respondere vidissem, spem penitus omnem abjeci; & insolito virtutum tuarum fulgore confusus, Harpocraticum mihi planè silentium ad praesens indixi: qui si quid in me virium comperissem, non stimulis ad hoc urgendus, sed potius sufflaminandus fuissem. Interim, ne prorsus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, illurn ad S. Tm. Mm. mito, qui desiderium meum in hoc ex aliquâ parte impraesen∣tiarum leniat; & quod ego vix sperare ausim, effectum planissimè reddat, NEMINEM intelligo, qui solus apud omnesinvenitur tanto oneri subeundo non ineptus. Ille enim unus te digna canet; ille pec∣tus illud omnibus pervium Gratiis, & ipsâ humanitate humanius, usque ad Invidiae ringentis dolorem apertissimè delineabit, Nec est quod Reipublicae curam excuses, aut quòd

Tu tot sustineas & tanta pericula soius:

NEMO enim pro te illud onus quantumvis maximum humeris suis subibit. Quid, quòd huic semper & ubique vaces? nec unquam excluseris, aut à conspectu, & amabili tui amplexu abduxeris; Intem∣pestivum fortallis Augme. M. dixeris, absit. Ecquis enim quaeso hanc illi infamiae notam inuisit? quum mitis, placidus, magnanimus, genero∣sus, & ut 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 dicam, verus it omnium virtutum Antistes, tuique so∣lius simillimus. Accipe ergo S. P. quâ, & alia soles, fronte, NEMINEM hunc inopem (crede mihi) sui, sed cutu si favere dignabere, nec corpo∣ris, nec animae expertem futurum. Ita quidem venturum certissimè ha∣riolor▪ nec unquam aliud a tam Musis favente Apolline expectavero.

Page 87

NEMO

VErane tefacies, (magni suprema Tonantis Cura) mihi ante oculos clara modo luce videndum Obtulit? an veri species delusit amantem? At certè si fas superos vidisse sine ullo Crimine mortali, vidi, vidi ipse micantes Sideribus similes oculos JACOBE: decusque Oris & aeternos radiatae frontis honores.
O mihi si totas Helicon indulgeat undas! O Phoebi delubra adeam! O si Delphica plenis Serta feram calathis! jam quum nova saecula cernam Surgere, falciferique Dei redeuntia regna. Non ignota cano, gelidi caluere Triones, Ocyor ignavus sequitur sua plaustra Bootes, Et concreta diu liquuntur inhospita Ponti Frigora per gelidos multúm indurata Decembres. Scilicet & superum tangunt mortalia mentes. Nec sorte, O REX magne, fluunt haecinfima, spectat Gaudia nostra DEUS medio sublimis Olympo Te praesente uno, quo se tam SCOTIA jactat Quàm Jove Creta suo, Cadmi quàmregia Baccho, Quàm Delos gemino Latonae turgida partu.
Aspicis ut reliquos super Acro-Levinia montes Surgat? & aëreos fratrum stipante caterva Ostentet vultus coelo sublimis Ochellus? Aspicis ut gelidi exultent juga ninguida Gramp, Et pluvium plus ferre Jovem, Boreamque recusent? Aspicis ut fusae per deviarura Napaeae Florentes calathis violas & lilia portent? Vtque super vitreas Nymphae Fortheides undas Extent nutricum tenus? & Doneides udae Effing ant varium liquido sub gurgite lusum, Mollia per medias jactantes brachia gemmas? Ipsa Cithoriaco quoties tibi pectine Tellus Diduxit canos rugosa à fronte capillos?

Page 88

Et voluit si non meruit formosa videri? Se perlucenti qnoties velavit amictu Laetagenas Zephyri conjunx, & flavacapillos. Fallor Apollineos an quaemodo laurea vultus Cingebat, tibi visa quati: chordaeque movere Sponte quod attentas dulcedine molliat aures.
Quicquid est nitidae tibi sese, JACOBE, Camoenae Exornant. tibi serta ferunt, queis vertice coelum Sublimi ferias vates generosus, & omni Invidiâ major, viden ut simul exiluere? Et modò praestrinxere oculos fulgore corusco? Non temere exiluere, at habent memorabile quod sit.
Sume igitur tibi quae Maii nova dona calendis Approperant, dum vernat humus, dum gramine in omni Sudat acum variante manu Zepheréia Chloris, Dum{que} tibi in densa sylvarum Daulias umbra Nobile de tenui deducens gutture carmen Mille modos variat, certè jam pulchrior annus, Et rerum melior redeunti arridet imago; Interea doctas paulùm haectibi mulceat aures Fistula, & ingentem testetur carmine amorem Exiguo, ne sperne precor, non vilia rerum, Furta Jovis, profugumque senem, Corybantiaque aera, Aut de Caucasea pendentem rupe Prometheum, Aut quo Deucaleon de culmine spreverit vndas, Pyrrha ve adhuc vacuum lapides jactârit in orbem, Sed, quae non vatum signavit multapriorum Orbitatrita canunt. Tu tantum (ô MAGNE) parumper Perte, perquetuas, tibi cognita numina, Musas, Flecte aurem facilem: nec dedignare rogari.
NEMO tibi canitur, Nihil hunc generaverat olim De Nihilo, quum nondum unum glomeratus in orbem Mundus ubique foret: nec dum Titania lucem Astradarent: medio aut pendêret in aëre Tellus Pondere fulta suo, circum{que}, infra{que}, supra{que}, Suspiceret nitidi laqueata palntia coeli: Quum nondum Maris aequor aratum classibus, aut sub Marmore Carpathius sua pasceret agmina Proteus: Quum nondum vacui tractus, celeresque meatus Aëris, aut rapidos ascendens Cynthia currus

Page 89

Cingeret innocuas liquidum super aëra flammas: Sed DEVS aeternâsese quum mente moveret, Totum animus, totum certo sine fine beatum, Immortale bonum, totum omnia in omnibus unum, Atque in quo res omnis erat, cunabula Nemo Tempore in illo habuit; Sic digessere priores. Nemo ortum fuit ante suum (mirabile dictu!) Quoque die dulces vitai luminis auras Hausit, primùm oculis tantum se praebuit orbi Spectandum, quantum esse ferunt: en aspice corpus Neminis, & validos ingentia membra lacertos, Centimanum credasrobusto esanguine fratrum, Cyclopumve aliquem, tantum se attollit, & altis Emicat assurgens humeris speciosus, & omni Parte trahens oculos in se, spectantiaque ora. Sunt quoque principio qui illum dixere sine ullo, Et neque venturi claudendum legibus aevi; Quicquid id est, Nemo usque Iovi par esse videtur. Quicquid id est (superi nec fortè negabitis vnquam, Haud scelus est verbis) Nemo est Iove celsior ipso, Vlterius neque enimire datum. Nemo omniaubique Esse simul potis est, vir, foemina, neutrum, & vtrumque Proteaque ambiguis varium praevertere formis. Nemine quid mirabilius? sine corpore corpus; Absque pedum officio graditur; sine lumine cernit; Absque manu quod vis prendit; sine dentibus vllis, Gutture, vel stomacho frangitque alimenta, coquitque. Dum dormit, vigilat; ridet dum flere putares; Esuriens satur est; medio mnltùm alget in aestu. Threïcias animas gressu Testudinis anteit. Nusquam & ubique manet; volitat sine remige penna; Auris ei non ulla, audit tamen omnia Nemo. Non lingua, at loquitur; non naris, at haurit odores; Non mens est, secum at rectè sine mente revolvit, Qua deceat, qua non sapientem viuere lege. Adde quòd immensi Nemo extra moenia mundi Quum libuit stabili figat vestigia plantâ: Nemo Erebi regem, conjuratosque tumultus In commune scelus, superis de sedibus ire in Tartara praecipiti vidit per inane rotatu.

Page 90

Obstupuitque alios medias haesisse per auras, Hos pelagi, hos terraecaecas subiisse cavernas. Nemo horum insidias, Nemo horum retiarara Tensa sibi, & scelerum offerri fomentano vorum Perspicit; huic etenim nunquam Tegeatica dulci Fistula sopierit vigilantia lumina cantu. Nemo aderat viridi cùm cespite fusus Adamus Procubuit, dulces spirans de pectore somnos; Quumque opifex rerum lateris formasse sinistri Diciture costa formosos virginis artus; Quae vitae comes una foret, comes una laborum, Cumque viro curas, magnarum pondera rerum Divideret, solers animi, dominumque maritum Nosceret, atque vt amans eidem pareret amanti: Molle animal, blandumque simul durumque futurum; Illice quòd forma incautos fraudaret amantes Sensibus, & validum succenderet ossibus ignem; Cui fluerent flavi per eburnea colla capilli; Altaque sidereae superos fastigia frontis Suspicerent, mixtusque rubor candore nivali Luderet in geminis parili moderamine malis. Cuilaetos natura oculis afflavit honores, Egregiumque decus roseis dedit esse labellis, Felicique satis per pectora depluit imbre Sithonias formosa nives, voluitque tumere Basia debentes sibi mille sororia mammas. Vinculacui cupido gratissima fecit amanti Brachia, cuiteretes digitos, cuilaevia crura, Et modica exiguae finxit vestigia plantae. Nemo bonam in venit; toto quae quaeritur orbe Faemina, nondum in venta omni; sed Nemine ab uno Moribus & vultu tandem perspect a modesto. Non haec artifici fictos de pixide vultus Mutuat, ut moechis placeat; non prodiga cultu Incedit, cultu quo nunquam ornata, sed addi Parvum aliquid cupiat, plenam quo exhauriat aram. Non vaga & errabunda, Deo velut ebria Maenas, Sed testudo domum solers operosaque servans: Parcasatis, nec a varatamen; non rustica planè, Ingenuâ sed quae sit simplicitate probanda:

Page 91

Non tristis, nimium ve severa, aut ebria cura Sollicitum pungente animum; sed laeta, faceta: Nec lasei vanimis, sed lingua & mente pudica; Sed thalamo contenta uno, castisque lacertis: Non verbis onerosa viro, non litibus ullis; Ora sed Hyblaeis solvens mellita loquelis. Quid deceat, quid non; quae clam pudibunda reprêndat. Repperit hanc Nemo, celeri dum forte carina Vela daret, cursumque legens de parte sinistra Flore novas, Anglâ dictasque a virgine terras, Cubam, Hispaniolam que ipso medio aequore sparsas; Terrarumque alios quos claudit America tractus Praeterit, & Zephyro blandùm aspirante secundo Prona legit maria, & pelago decurrit aperto. Quaeque secat curvos sitientia prata Maragnon Deserit, hinc pluvium cursus deflectit ad Austrum; Illic in mediis tenebris dum singula lustrat, Ignotasque homini terras errare videtur, Rara vbi nautarum vestigia not a priorum, Vidit in obscuris solam hanc latitare cavernis; Accepitque viae comitem sociamque laborum: Inde tamen somnis actus, monitisque Deorum Clam solvit, gravidamque sibi (sic fama) reliquit. Ignotasque iterum terras Aquilonia regna Perpetua clausas glacie, ventisque furentes, Appulit; illatamen sylvas, saltusque peragrat Sola, & crudeles memorat cum Nemine divos. Nemo redi, quidnam, O, meritam nil tale relinquis? Quaeve fugae tibi causatuae est? odiive latentis? Nemo redi, quidenim faceres si pessima rerum Conjugis in titulos vllis tibi legibus isset? Amplecti hanc vinctis posses per colla lacertis? Huic dare blanditias? huic os cula dulcia ferre? Credo equidem, & miseri quae non credemus amantes? Nemo malâ gaudet, sed Nemo bonam immemor odit. Durior O chalybum venis, velocior Euris; Horridior tribulis; rapido violentior igne; Surdior, & pelagi multò fallacior vndis; Hellebori succo, Sardoa & amarior herba; Saevior indomitis Lybica de rupe Leaenis;

Page 92

His immobilior, quaetundunt aequora saxis; Idem at si redeas; nec me ad mea fata relinquas, Candidior nive, lacte novo, foliove ligustri; Floridior pratis, cultis formosior hortis; Mitior Idaliis dum jungunt rostra columbis; Mollior aut plumâ, aut maturâ in vitibus uvâ; Levior o glacie; cristallo purior omni; Dulcior Hyblaeo stipatis nectare cellis; Nobilior vulso Hesperio de stipite pomo; Charior o gemmis, Eoo a limite missis; Passere, & in pratis tenero lascivior agno; Gratior & Zephyri blandâ clementior aurâ. Nemo redi, formo se redi, mea sola voluptas. Haec bona (nunc phoenix, & corvo rarior albo) Foemina multaqueri; quum Sol se promeret vndis, Mane novo, occiduisque iterum se conderet vndis. Nunc misera hei! curis & luctisonis lamentis Fracta, animam liquidas tandem exhalavit in auras. Ah Nemo, te non gemitus, non murmura amantis, Non lachrymae movere in verba extrema profusae. O nimium felicem, omnique a parte beatum, Si partem hanc demas; O qui sine crimine vivis, Si non crimen erit placidam lusisse puellam: Fors tamen ille puer pharetrâ praesignis, & alis, Ferrea vindicibus torquebit pectoratelis: Auguror: at faculas puerique Cupidinis arcum Spernit, & invictum contra isthaec spicula Nemo Se gerit. Ille etenim luxum transcribit habendum Et Veneris pullis, & caenis Sardanapali: Otiaque, ignavo queis torpent membra veterno, Ad vacuos jubet ire animos & inertia corda. Nemo etenim studiis unus vacat vsque Minervae Indefesso animo, neque dulci lumina somno Declinat, placidâ perfusus membra quiete. Sed perinane Chaos, Ditisque silentia regna, Vsque vigil totâ, quàm longa est, nocte vagatur. Inde ubide pelago nitidum caput auricomus Sol Extulit, & tenebris patuerunt cuncta fugatis, Nemo animum exercet studiis & rebus honestis: Virtuti vitium, & vitiorum alimenta malorum

Page 93

Terga dare, insolitisque adigit parêre lupatis. Hinc Nemo in doctis Epicuri pallidus hortis Vistur, & de Socraticis oracula chartis Miratur secum tacitus, scrutatur & altis Naturae clausus scopulis, quis temperet orbem Spiritus, immensum quae vis rotet enthea coelum: Credibile anne vnquam, perfecto temporis aevo, Mutandum tam pulchri operis fine labe decorem In melius, terrasque no vas no va & astra futura; An verò, fine principio quia dicitur orbis, Temporis haud poterit spatiis constringier vllis, Nec cariem sentire aevi; cur Luna laboret; Quid tegat illustres Phoebi radiantis ocellos; Menstrua Luna novos toties cur proferat ortus; Ft toties lateat; ruptisve enubibus ignis Exiliat mediis, qui horrendùm immarmuret auris; Vnde nives grandove cadat crepitante procella; Vnde imber, medio suspensae aut aëre nubes; Euripus refluo toties cur volvitur aestu; Vnde tremat tellus, rupta aut compage dehiscens Pallentes referet fauces Acherontis, & Umbras Terreat expulsis tenebris. Haec singula Nemo Naturae assequitur monstrantis lumine solo, Hujus & expediet validis satis argumentis. Otia sic studiis Nemo postponit, & altâ Mente diis propior, superâ rationis in aulâ Singula sollicitis animi percurrit ocellis: Ludicraque & vacuae deliramenta juventae Foeet orbis, miserae plebi, vappisquerelinquit. Saepe tamen gemitus Nemo est solatus amantis; Deque genis lachimas tersit salso imbre fluentes. Testis arenoso deserta in littore Diae, Indomitos in corde gerens Ariadna furores. Hunc etenim in thalamo trepidantibus excita somno Prensavit manibus, Zephyro qnum vela dedisse Vidit Erichthaeas animo externata carinas. Nemo etenim miseros semper comitatur euntes; Quique audent multis caput objectare periclis. Hoc comite edomuit juvenis Minoïa monstra Cecropius, longique premens vestigia fili

Page 94

Daedala Gortinii superavit tecta tyranni. Hoc comite aggrediens soboles Jessaea Goliam, Torsit in adversam Balearia verbera frontem; Et prostravit humi, & rorantia sanguine multo Ora Philistaeâ praefixit cuspide; inermis Ipse, sed aeternae defensus robore dextrae. Nemo tibi Alcide diram comes ibat in Hydram. Nemo Cleoneum docuit prostrasse Leonem. Neminis auxilio Stimphalia turba volucres, Busirisque tibi domitus jacet Elis ab illo, Partheniumque nemus, taurusque & pastor Iberus, Et Canis aetherias cùm primùm missus in auras, Et metuendus aper, Thracis praesepia, & auro Baltheus insignis, saevusque Antaeus ab illo Augiae stabulum, coelum, fusique bimembres, Aureaque Hesperios radiantia mala per hortos Extollunt ine fine tuum super aethera nomen. Terruit Enceladum Nemo, Rhaecium{que}, Mimamque Centimanosque alios, coelo quum tota relicto Ad septemgemini fugeret divergia Nili Turba Deûm, metuens pariterque ingentiaturpi Terga dedisse fugae, stans obtutu ipse coegit Terribili, & nullâ mentitus membra figurâ. Nemo ducem Phrygium, & comitem conspexit Achatē, Obscurâ septos nebulâ, dum singularerum Explorant taciti, & captas Carthaginis arces Mrantur. Nemo galcae fulgentis honore Conspicuum indutumque Cyclopea munera vidit Illum, cuinigri famulatur regia Averni. Nemo olim excusso fertur Phaëtonte quadrigis Lora manu volucrum ignotus moderator equorum Corripuisse, diemque vnum rexissejugales. Nemo olim aequoreis fertur vixisse sub vndis, Quum genus humanum penitus submergere ponto Fixum animo superûm Regi immotumque sederet, Nemo olim Paradisiacis permansit in hortis, Quum fugeret sancti violatâ Lege parentis, Aligero claudente aditum, cum conjuge Adamus. Et t•••••• Nemo oculos Siculi sub fornice saxi Eruit, Argolico madidus dum forte Lyeo

Page 95

Visceribusque hominum, satur, ô Polypheme, jaceres. Non huic Tydides, quamvis laesisse Dionem Dicitur, & belli fulmen Salaminius Ajax, Non Pelei soboles, non huic Priameïus Hector, Aut quos magnanimos Calpe spectavit & Indus Certarint; non ipse humeris qui pondera Coeli Sustulit, & totum domuit fera monstra per orbem. Fas etiam Nemo, Nemo justumque plumque Curat, Nemo fidem servat, non fictus amico Nemo dolis & fraude malaque haud vtitur arte. Nemini enim conclusum argenti pondus & auri, Infossumque soli gremio monstrabit avarus. Nemo non loquitur falsâ mendacia linguâ. Nemo placet cunctis; non illum carpere posset Zoilus; ant vitiis genuinum infigere dentem. Sunt tamen (heu facinus) qui jam infamare laborant Crimine adulterii caput hoc. quo haud sanctius vllum, Neminem & ignavum cupiunt furemque videri, At vos, ô superi, qui crimina plectitis aequâ Lance, per obscuras Erebi hos detrudite ad vmbras. An leve crimen erit sanctis obtrudere tantum Velle seclus? dextras famuli cohibete rapaces: Non bene furatur totus cui militat orbis, Cui Praenestinas sese Dea culta per aras Format ad obsequium, nutumque agnoscit herilem. Tu quoque quid dubitas? credesne vxorius Aulae, Pontice, blanditiis? tibi se haec gravidam asserit vni: Aut si tu renuas in turpia crimina ducit Neminem, & hoc nomen culpae praetexit honestum, Quum tamen interea jam tertia labitur aestas, Fx quo te patriâ terrâ, laribusque relictis Decolor accepit Ganges & merce beatâ Instruxit reducem remeanti in tecta carinam. Credis adhuc, dubitasve? Aut si sapis vtere nostris, Pontice, consiliis, aliumque inquire parentem Huic, tibi quem nixu puerum dabit hthyïa Nunc adme vt redeam, & bona Neminis omnia prodam, Nemine nil mundus vidit formosius vsquam, Hulus enim a facte insolitum traxere furorem Delia, & Actaeas quae cuspide protegit arces.

Page 96

Arsit & hunc Timon, homines licet oderit omnes, Thermodoontiaca & prognatus Amazone, & olim Inter Hamadryadas pulcherrima Nonacrinas: Nemo Cupidineo tamen inviolabilis igne, Vsque pudicitiae est custos, rigidusque satelles. Inde vnum hunc thalami socium lectique jugalis Vult Italus, facie namque vt superare Dianam Ledaeamque Helenam valeat, Venerem{que} superbam, Nemini erit credenda uxor sine fraude dolisve. Rivalem potis est hunc ferre Propertius unum. Credite mî, Iuvenes, casta est, quam Nemo rogavit. Nemo expers fidei, aut meritis ascendere coelum Audebit propriis: potis est Nemo omnia scire Quae sunt, quae fuerant, quae pòst ventura trahantur. Nemo non vanus, tumida non mente superbus. Nemo non sibi Suffenus: fata ante beatus Nemo suaest: epulas vitat Nemo & bona vina. Nemo magnorum felicia muneraregum Spernit: Nemo sibi solùm vni nascitur: omnia Vincere Nemo potest vllo sine milite & armis. Nemo bonus dives: Nemo pauper sapere audet: Nemo aulae fugisse velit fumum strepitumque. Vctior hinc possit si fors decedere, Nemo Non amat illecebras ventosi & gaudia mundi. Nemo pharetratae potuit bene in vrbe Dianae Viuere, cui melior finxit dum corda Prometheus, Infuditque animam mage Dîam, & pectorisignes. Nemo Bonae sacris potuit vir adesse Cotyttus, Nemine Bapta viro solita est cernente precari. Virtutem Nemo propter se diligit, aut quod Luminibus mentis foeda sine labe videtur. Et Nemo est vnâ qui haud peccat saepius horà. Omnia scrutari potis est Nemo: ipseque postquam Omnia perspexit trutina se expendere: Nemo Novit quod sacro cortyna remugit ab antro: Nam se haud ignorat: Nemo inservire duobus Ritè valet Dominis pariter, Mundoque, Deoque▪ Conjugis infraenes linguas, animosque superbos Nemo domare potest, omnes ubi saeva quadrigas Flammarum, stimulante irarum effuderit aestu.

Page 97

Nemo alii propior sibi quàm studet esse: benignus Pauperibus Nemo: Nemo fati atque diei Conscius extremi: totum quum legifer orbem Assistet solio Omnipotens, flammisque verendus Exposcet meritas injusto asanguine poenas. Nemo Taum, Tamesinque vni parere Monarchae Te prior aspexit, qui jam moderaris habenas Ter felix JACOBE, hominum spes, cura Deorum. Nemo Pierios cantus Musasque latentes Suscitat, & doctis proponit praemia curis. Ahne pudet tandem quos Principis aura benigni Sustulit ex humili, summoque cacumine rerum Constituit, jussitque sibi paulò ire secundos, Spernere dulcisonae modulamina blanda Thaliae? Ignoti sed nullus amor; jacet obrutacaeno Pieris, & moestos non audet tollere vultus. Noxia Nobilibus nimiūm (prohfata) chiragraest. Saxea corda ollis, minimum est quòd abesse putares A scopulis, certè vultum aspexere Medusae. Tu tanto medicina malo, doctissime REGUM, Dexter ades, facilisque precor succurre cadenti: Pondere tam magno pressus gemit: ipse ego dudum Aspexi fessos tantis sub molibus artus. Nox fuerat, stratumque thoro me somnus habebat, Visus erat Nemo: viso sed Nemine, totus Dirigui, subitusque tremor manavitin artus. Ter volui astrictae rupisse silentia linguae, Terque thoro exiliisse; At ter mihi brachia Morpheus, Intentans vocem & verba imperfectareliquit. Dum dubito, nostras vox turbida fertur ad aures: Pelle metus, ego sum quemtu non tempore primus Vidisti; nostros quoniam prior hausit ocellos Tiresias; sed jam vates, jam lumine cassus. Me quoque Mors & Amor pariter videre volantes▪ Et quem ego praecipuè fovi nutricibus vlnis Maeonides, patriae spretus dum viueret orae. Nemo vocor; qui Castaliâ de valle sorores Saepius audivi duris in rebus egentes Auxilii; succurri equidem; si prima recordor Tentamenta mali; nec me servasse pigebit

Page 98

Incolumes aliquando en, & mea nomina saeclis Tradere venturis (eafamaest) alite penna Conantur, Tuque ô vates huc dirige gressus Quò tefata vocant; si te non maximus ille Iustior haud alius, quo nec studiosior aequi, Me tamen excepto, vultuque & voce benignus Suscipiat venientem, adero tibi Nemo vocanti. Dixit, & in tenues fugiens evanuit auras. Diriguere comae, sed nox somnusque reliquit Multa quidem versantem animo, & majora parantem Dicere: suntne aliquid, pondusque haec somnia secum, REX invicte, ferunt? an veri ludit imago Pervigilantem animam at{que} inse per cuncta reflexam? Quicquid id est, ne me ista putes tibi fingere quaeso; Per sceptrum REX magne tuum, sacramque Tiaram, Perque tibi famulas, mea numina magna, sorores; Perjus, perque pium, perque O quodcunque bonorum Pectore sub tali posuit Deus; assere at istis Detenebris, aliquamque jube sperare salutem. Sic Nemo major te sit virtute, vel armis: Sic Nemo ingenio tibi REX factisque superstet: Sic Nemo te sceptra fer at REX longius vno: Sic Nemo videat tibi qui nocuisse pararit: Sic dicas semper Nemo me impune lacessat: Sic postquam extremos Lachesis tibi neverit annos Astra petas; nec sit quem plus ventura animantum Saecula mirentur, stupeantve ingentia corda Principis alterius, donec Sol igneus orbem Ambiat, & Solis radietur Cynthia flammis. Hactenus ingenii vecti super aethera pennis, Perque Nihil, perque hoc magnum quod inane videtur: Nunc lapsu fessis, liceat descendere anhelo. Quisquis es, at cui se haec submittet nostra legenti Pagina, si capitis tangit reverentia sacri Neminis, & si fors meruit non durus amari, Sanguine ne dextram viola; aut admitte nefandum Hoc scelus, immeritas indocto ut carmine poenas Nemo luat: quod si moveat furor impius iras, Neminis vltor erit: procul ergo absistite Momi: Neminis arbitrium patitur de Nemine Nemo.

JOANNES LEOCHAEUS.

Page 99

This subsequent welcome was also presented to his M. at Kinaird.
GREAT Man of GOD, whom GOD doeth call, and choose On Earth his great Lieutenents place to use, Wee blesse the tyme, wherin the threefold Croun And Diademe with peace, and great renoun In that so long fore-told, and fatal cheare Thou on thy braue, and royall brow didst beare: As from that tym thy absence bred our bane, Thy presence now restores our Joy's againe: Thou went away to SCOTLANDS deip displeasure But thy return brings mirth beyond all measure.
Astraea doth pronunce by thy sueit tong What shuld of right to Kings on earth belong: Thy myld aspect doeth realmes and cities nurish, And as thou frouns or faun's they fall & floorish: These suords the sherp, and bloodie tools of warr, Which peace hath sheath'd in rust, shall from a farr, Bee drawn agane, and when thou thinks it good Thy angrie brow shall bath the world in blood, Thou canst Dethrone, and giue the royall wreathe And hyd thy suord, and hold it in the sheath.
Yet now thou deign's to visit our cold North, And with thy Court hast crost the sinuose Forth, Which with Meanders winding heer and there Great Britans KING upon her back did beare, Whois bouldin billoes (as they did of yore) Shall set thee sure upon there yonder shore. And statelie Tay with stryving streams which mar∣ches And skorns his course shuld be controld with Arches, Who with his spears in spightfull raige hath dround The famose Perths faire Bridge, & broght to groūd, Shall straine the strenght of his strong streams thow'il see, And be at peace with all the world for thee.
THOW shall not loose thy labors, nor thy loue, Which in a Prince most rare, most rare dooth proue:

Page 100

This bontie singular, which thou imparts, Encounters not with mis-conceiving hearts Nor with ingratefull subjects, for each One Aknowledgeth the good which thou hast done: Man neuer was more loved by ane other, Not David by kynd Ionathan his brother As thou by vs, thou dwels in each mans heart, Our Joy, and our felicitie thou art:
O had our breists of stuff transparent bene, That all our thoughts might so to thee be sene, Thy SCOTLAND do'th (thy royall grace wold tell) For Courage, Truth, and Loue, the World excell: And wee confesse, our Joyes are perfect now, Iff they could proue perpetuall, heauens allow A longer stay then thou intends, that so Our loue-seik hopes might to the full tyd flo.
To toyll and travell man is borne wee see, As sparks of fire by nature upward flie, Thy travell yet shalbe compenst with pleasure Thou shalt haue sports, and pairt of all our treasure: Wee'll keep that custome with thy sacred grace Which Athenaeus writes was keept in Thrace, ▪The subjects gaue their King when euer hee wanted, `When they wax'd poore, their suit's by him wer granted: Thus each in loue supplied an others neid, Both peace, and wealth, this kynd cōmerce did breid. And Persians when they did praesent their King, Some rare propyne they alwayes vs'd to bring.
But put the case, this forme which Persians used Wer by some base and wretched wormes refused, Thy faithfull Quaestors, full of loue and paine, (Whois betters haue not bene, whois lyk againe Thou canst not find) shall such aboundance bring, As King nor Court shall want no kynd of thing: Not lyk those lowns, whom Athens old did trust, They wer but Theiv's vnhonest, and injust. These Tamij the treasure stole by night, And then they burnd the Citadel by slight, That by this fire their fraud shuld not be seene, Nor they accus'd, that had so knavish beene:

Page 101

Thy Quaestors here are honest, wyse, and true; Thy treasure saiff, thy Bastils bvilt of new:
Stay then (dread Leige) O stay with ws a while With pleasing sports the posting tyme begyle: Thy fynest Hawks and fleitest Hounds shall find Of fowls and beasts, a pray of euerie kynd. For morning both and euenyng flight, each day Each Hawk thou hast, shall haue her proper pray; Each fowl that flies shall meit thee in thy way, And in their sorts shall Ave Coesar say.
Throgh forests, Parks, and feilds hunt stag, & Haire It helps the health to haue the natiue air. Hee that taks pains and travell sleepeth best, With greidines hee taks refreshing rest, His meate to him seems savorie, sweet, and fyne, Hee glaidlie drinks the heart-comforting wyne: Good blood, quick spirits, travell sweet do'th cherish And maks offensiue humors for to perish. And wyse-men write that Colik, Gout, and Gravel, The woefull fruits of rest, ar cur'd by travel: Let not thy horses fatt, for standing Idle, They'll grow stiff neck'd, and disobey the brydle.
Let faithfull Turbo menage thy affaires And kill himselfe with care, to ease thy caires. Thou shalt not trauel, throgh hott barren bounds Of Arabie, nor cold, and snowie sounds Of Norwa, nor the Schythian savage montans, Nor fenni Flanders skant of healthfull fontans, Nor throgh thy France so full of fearfull Jarrs, Where King and subjects waige intestine warrs, But throgh Braue BRITAN of all realms the best, With pleasours all, with peace, and plentie blest, Which God sejoyns from all the world (wee see) That none but Neptnne shuld thy neighbour bee.
Let not Our Loue infer the least offence, Thou art our LORD our kyndlie KING, our Prence: Our int'rest so is such (Dread Leige) in thee Thogh Earths great Globwer thyne, ours thou must bee, From Iacob learne to loue Canaan best, The native soill: for when his sonnes wer blest,

Page 102

Hee charged them to take him heame againe, Him to interre in Ephrons flowrie plaine: Abram there, and Sara sleep, said hee, There Isaak, and Rebecca both doe lye, And there I buried Lea: Ioseph weiped, In Ephron Iacob with his fathers sleiped:
Ioseph waxd chief in Pharaos court, and yet Knowing the Tribs wold out of Egipt flitt, Hee took his brethren, and the people sworne His bones from thence shuld be to Ephron borne, To keip their oath his brethren, and the rest Imbalmed him and put him in a chest, And when they fled from Egypt (as they sweare) Moyses with him good Iosephs bones did beare:
Liue Nestors dayes King JAMES but liue among vs By blood and birth thou do'st alone belong vs, Stay then at home, to Thames make no returne, Sleip with thy fathers in thy fathers vrn.
But wee'r too bold to beg thy longer stay, Since GOD sets doun thy Jests, and gyds thy way, From death in famine GOD deliuereth thee, From sword in battell thou shall still be frie, Destruction thou shall skorne, and laugh at dearth, And shall not feare the cruell beasts on earth, Ston's of the feild shall be in league with thee, And beasts at peace with great King JAMES shall be, Yea thou shall know peace dwells thy tents within, In spight of Babell and that Man of sin: To thy great Joy ô KING thou shall perceaue, Thy seed as grasse on earth: Thou shall to graue In fullest aige (like to a rig of Corne Broght to the Barne in season due) be borne.
And if the Lord hes said that thou must leaue vs, If England must of this our Joy bereaue vs, If thou wilt go, and leaue vs full of sorrow, This prayer short from Paynim pen wee borrow.
Our sacred King, wyse JAMES the Lord defend, And royall seed, till all this All tak end, Heavens grant to him, his faire and verteous wyse In peace and plentie, long and happie lyfe.

Page 103

Lord blesse, preserue, and keep him frie from ill, Of happie Kings let him be happiest still: And, whilst he lives, let him not see, nor heare, The death of one, that to his Grace seems deare, Let his Dominions farr, and long perseuer, And (still adornd with Justice) last for euer: Tyme stay thy hast, relent thy former furie, And let King JAMES our childrens children burie. O touch him not proud Fortune but in kyndnes, Or if thou do'st, hee still defyes thy blindnes: Heavens grant this Ile, with toyls tormoyled long May be his meanes, be cur'd from sin and wrong: GOD grant hee saue Religion from decay, And reestablish such as runne astray: Lord let this Starr in brightnes still abound, To light the World so long in Darknes dround: And let each true, and faithfull subject sing With heart and woyce conjoynd, God saue the King.

ALEXANDER CRAIG Of Rose-craig.

Do you have questions about this content? Need to report a problem? Please contact us.