Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.

NEMO

VErane tefacies, (magni suprema Tonantis Cura) mihi ante oculos clara modo luce videndum Obtulit? an veri species delusit amantem? At certè si fas superos vidisse sine ullo Crimine mortali, vidi, vidi ipse micantes Sideribus similes oculos JACOBE: decusque Oris & aeternos radiatae frontis honores.

O mihi si totas Helicon indulgeat undas! O Phoebi delubra adeam! O si Delphica plenis Serta feram calathis! jam quum nova saecula cernam Surgere, falciferique Dei redeuntia regna. Non ignota cano, gelidi caluere Triones, Ocyor ignavus sequitur sua plaustra Bootes, Et concreta diu liquuntur inhospita Ponti Frigora per gelidos multúm indurata Decembres. Scilicet & superum tangunt mortalia mentes. Nec sorte, O REX magne, fluunt haecinfima, spectat Gaudia nostra DEUS medio sublimis Olympo Te praesente uno, quo se tam SCOTIA jactat Quàm Jove Creta suo, Cadmi quàmregia Baccho, Quàm Delos gemino Latonae turgida partu.

Aspicis ut reliquos super Acro-Levinia montes Surgat? & aëreos fratrum stipante caterva Ostentet vultus coelo sublimis Ochellus? Aspicis ut gelidi exultent juga ninguida Gramp••, Et pluvium plus ferre Jovem, Boreamque recusent? Aspicis ut fusae per deviarura Napaeae Florentes calathis violas & lilia portent? Vtque super vitreas Nymphae Fortheides undas Extent nutricum tenus? & Doneides udae Effing ant varium liquido sub gurgite lusum, Mollia per medias jactantes brachia gemmas? Ipsa Cithoriaco quoties tibi pectine Tellus Diduxit canos rugosa à fronte capillos?

Et voluit si non meruit formosa videri? Se perlucenti qnoties velavit amictu Laetagenas Zephyri conjunx, & flavacapillos. Fallor Apollineos an quaemodo laurea vultus Cingebat, tibi visa quati: chordaeque movere Sponte quod attentas dulcedine molliat aures.

Quicquid est nitidae tibi sese, JACOBE, Camoenae Exornant. tibi serta ferunt, queis vertice coelum Sublimi ferias vates generosus, & omni Invidiâ major, viden ut simul exiluere? Et modò praestrinxere oculos fulgore corusco? Non temere exiluere, at habent memorabile quod sit.

Sume igitur tibi quae Maii nova dona calendis Approperant, dum vernat humus, dum gramine in omni Sudat acum variante manu Zepheréia Chloris, Dum{que} tibi in densa sylvarum Daulias umbra Nobile de tenui deducens gutture carmen Mille modos variat, certè jam pulchrior annus, Et rerum melior redeunti arridet imago; Interea doctas paulùm haectibi mulceat aures Fistula, & ingentem testetur carmine amorem Exiguo, ne sperne precor, non vilia rerum, Furta Jovis, profugumque senem, Corybantiaque aera, Aut de Caucasea pendentem rupe Prometheum, Aut quo Deucaleon de culmine spreverit vndas, Pyrrha ve adhuc vacuum lapides jactârit in orbem, Sed, quae non vatum signavit multapriorum Orbitatrita canunt. Tu tantum (ô MAGNE) parumper Perte, perquetuas, tibi cognita numina, Musas, Flecte aurem facilem: nec dedignare rogari.

NEMO tibi canitur, Nihil hunc generaverat olim De Nihilo, quum nondum unum glomeratus in orbem Mundus ubique foret: nec dum Titania lucem Astradarent: medio aut pendêret in aëre Tellus Pondere fulta suo, circum{que}, infra{que}, supra{que}, Suspiceret nitidi laqueata palntia coeli: Quum nondum Maris aequor aratum classibus, aut sub Marmore Carpathius sua pasceret agmina Proteus: Quum nondum vacui tractus, celeresque meatus Aëris, aut rapidos ascendens Cynthia currus

Cingeret innocuas liquidum super aëra flammas: Sed DEVS aeternâsese quum mente moveret, Totum animus, totum certo sine fine beatum, Immortale bonum, totum omnia in omnibus unum, Atque in quo res omnis erat, cunabula Nemo Tempore in illo habuit; Sic digessere priores. Nemo ortum fuit ante suum (mirabile dictu!) Quoque die dulces vitai luminis auras Hausit, primùm oculis tantum se praebuit orbi Spectandum, quantum esse ferunt: en aspice corpus Neminis, & validos ingentia membra lacertos, Centimanum credasrobusto esanguine fratrum, Cyclopumve aliquem, tantum se attollit, & altis Emicat assurgens humeris speciosus, & omni Parte trahens oculos in se, spectantiaque ora. Sunt quoque principio qui illum dixere sine ullo, Et neque venturi claudendum legibus aevi; Quicquid id est, Nemo usque Iovi par esse videtur. Quicquid id est (superi nec fortè negabitis vnquam, Haud scelus est verbis) Nemo est Iove celsior ipso, Vlterius neque enimire datum. Nemo omniaubique Esse simul potis est, vir, foemina, neutrum, & vtrumque Proteaque ambiguis varium praevertere formis. Nemine quid mirabilius? sine corpore corpus; Absque pedum officio graditur; sine lumine cernit; Absque manu quod vis prendit; sine dentibus vllis, Gutture, vel stomacho frangitque alimenta, coquitque. Dum dormit, vigilat; ridet dum flere putares; Esuriens satur est; medio mnltùm alget in aestu. Threïcias animas gressu Testudinis anteit. Nusquam & ubique manet; volitat sine remige penna; Auris ei non ulla, audit tamen omnia Nemo. Non lingua, at loquitur; non naris, at haurit odores; Non mens est, secum at rectè sine mente revolvit, Qua deceat, qua non sapientem viuere lege. Adde quòd immensi Nemo extra moenia mundi Quum libuit stabili figat vestigia plantâ: Nemo Erebi regem, conjuratosque tumultus In commune scelus, superis de sedibus ire in Tartara praecipiti vidit per inane rotatu.

Obstupuitque alios medias haesisse per auras, Hos pelagi, hos terraecaecas subiisse cavernas. Nemo horum insidias, Nemo horum retiarara Tensa sibi, & scelerum offerri fomentano vorum Perspicit; huic etenim nunquam Tegeatica dulci Fistula sopierit vigilantia lumina cantu. Nemo aderat viridi cùm cespite fusus Adamus Procubuit, dulces spirans de pectore somnos; Quumque opifex rerum lateris formasse sinistri Diciture costa formosos virginis artus; Quae vitae comes una foret, comes una laborum, Cumque viro curas, magnarum pondera rerum Divideret, solers animi, dominumque maritum Nosceret, atque vt amans eidem pareret amanti: Molle animal, blandumque simul durumque futurum; Illice quòd forma incautos fraudaret amantes Sensibus, & validum succenderet ossibus ignem; Cui fluerent flavi per eburnea colla capilli; Altaque sidereae superos fastigia frontis Suspicerent, mixtusque rubor candore nivali Luderet in geminis parili moderamine malis. Cuilaetos natura oculis afflavit honores, Egregiumque decus roseis dedit esse labellis, Felicique satis per pectora depluit imbre Sithonias formosa nives, voluitque tumere Basia debentes sibi mille sororia mammas. Vinculacui cupido gratissima fecit amanti Brachia, cuiteretes digitos, cuilaevia crura, Et modica exiguae finxit vestigia plantae. Nemo bonam in venit; toto quae quaeritur orbe Faemina, nondum in venta omni; sed Nemine ab uno Moribus & vultu tandem perspect a modesto. Non haec artifici fictos de pixide vultus Mutuat, ut moechis placeat; non prodiga cultu Incedit, cultu quo nunquam ornata, sed addi Parvum aliquid cupiat, plenam quo exhauriat ar••am. Non vaga & errabunda, Deo velut ebria Maenas, Sed testudo domum solers operosaque servans: Parcasatis, nec a varatamen; non rustica planè, Ingenuâ sed quae sit simplicitate probanda:

Non tristis, nimium ve severa, aut ebria cura Sollicitum pungente animum; sed laeta, faceta: Nec lasei vanimis, sed lingua & mente pudica; Sed thalamo contenta uno, castisque lacertis: Non verbis onerosa viro, non litibus ullis; Ora sed Hyblaeis solvens mellita loquelis. Quid deceat, quid non; quae clam pudibunda reprêndat. Repperit hanc Nemo, celeri dum forte carina Vela daret, cursumque legens de parte sinistra Flore novas, Anglâ dictasque a virgine terras, Cubam, Hispaniolam que ipso medio aequore sparsas; Terrarumque alios quos claudit America tractus Praeterit, & Zephyro blandùm aspirante secundo Prona legit maria, & pelago decurrit aperto. Quaeque secat curvos sitientia prata Maragnon Deserit, hinc pluvium cursus deflectit ad Austrum; Illic in mediis tenebris dum singula lustrat, Ignotasque homini terras errare videtur, Rara vbi nautarum vestigia not a priorum, Vidit in obscuris solam hanc latitare cavernis; Accepitque viae comitem sociamque laborum: Inde tamen somnis actus, monitisque Deorum Clam solvit, gravidamque sibi (sic fama) reliquit. Ignotasque iterum terras Aquilonia regna Perpetua clausas glacie, ventisque furentes, Appulit; illatamen sylvas, saltusque peragrat Sola, & crudeles memorat cum Nemine divos. Nemo redi, quidnam, O, meritam nil tale relinquis? Quaeve fugae tibi causatuae est? odiive latentis? Nemo redi, quidenim faceres si pessima rerum Conjugis in titulos vllis tibi legibus isset? Amplecti hanc vinctis posses per colla lacertis? Huic dare blanditias? huic os cula dulcia ferre? Credo equidem, & miseri quae non credemus amantes? Nemo malâ gaudet, sed Nemo bonam immemor odit. Durior O chalybum venis, velocior Euris; Horridior tribulis; rapido violentior igne; Surdior, & pelagi multò fallacior vndis; Hellebori succo, Sardoa & amarior herba; Saevior indomitis Lybica de rupe Leaenis;

His immobilior, quaetundunt aequora saxis; Idem at si redeas; nec me ad mea fata relinquas, Candidior nive, lacte novo, foliove ligustri; Floridior pratis, cultis formosior hortis; Mitior Idaliis dum jungunt rostra columbis; Mollior aut plumâ, aut maturâ in vitibus uvâ; Levior o glacie; cristallo purior omni; Dulcior Hyblaeo stipatis nectare cellis; Nobilior vulso Hesperio de stipite pomo; Charior o gemmis, Eoo a limite missis; Passere, & in pratis tenero lascivior agno; Gratior & Zephyri blandâ clementior aurâ. Nemo redi, formo se redi, mea sola voluptas. Haec bona (nunc phoenix, & corvo rarior albo) Foemina multaqueri; quum Sol se promeret vndis, Mane novo, occiduisque iterum se conderet vndis. Nunc misera hei! curis & luctisonis lamentis Fracta, animam liquidas tandem exhalavit in auras. Ah Nemo, te non gemitus, non murmura amantis, Non lachrymae movere in verba extrema profusae. O nimium felicem, omnique a parte beatum, Si partem hanc demas; O qui sine crimine vivis, Si non crimen erit placidam lusisse puellam: Fors tamen ille puer pharetrâ praesignis, & alis, Ferrea vindicibus torquebit pectoratelis: Auguror: at faculas puerique Cupidinis arcum Spernit, & invictum contra isthaec spicula Nemo Se gerit. Ille etenim luxum transcribit habendum Et Veneris pullis, & caenis Sardanapali: Otiaque, ignavo queis torpent membra veterno, Ad vacuos jubet ire animos & inertia corda. Nemo etenim studiis unus vacat vsque Minervae Indefesso animo, neque dulci lumina somno Declinat, placidâ perfusus membra quiete. Sed perinane Chaos, Ditisque silentia regna, Vsque vigil totâ, quàm longa est, nocte vagatur. Inde ubide pelago nitidum caput auricomus Sol Extulit, & tenebris patuerunt cuncta fugatis, Nemo animum exercet studiis & rebus honestis: Virtuti vitium, & vitiorum alimenta malorum

Terga dare, insolitisque adigit parêre lupatis. Hinc Nemo in doctis Epicuri pallidus hortis Vis••tur, & de Socraticis oracula chartis Miratur secum tacitus, scrutatur & altis Naturae clausus scopulis, quis temperet orbem Spiritus, immensum quae vis rotet enthea coelum: Credibile anne vnquam, perfecto temporis aevo, Mutandum tam pulchri operis fine labe decorem In melius, terrasque no vas no va & astra futura; An verò, fine principio quia dicitur orbis, Temporis haud poterit spatiis constringier vllis, Nec cariem sentire aevi; cur Luna laboret; Quid tegat illustres Phoebi radiantis ocellos; Menstrua Luna novos toties cur proferat ortus; Ft toties lateat; ruptisve enubibus ignis Exiliat mediis, qui horrendùm immarmuret auris; Vnde nives grandove cadat crepitante procella; Vnde imber, medio suspensae aut aëre nubes; Euripus refluo toties cur volvitur aestu; Vnde tremat tellus, rupta aut compage dehiscens Pallentes referet fauces Acherontis, & Umbras Terreat expulsis tenebris. Haec singula Nemo Naturae assequitur monstrantis lumine solo, Hujus & expediet validis satis argumentis. Otia sic studiis Nemo postponit, & altâ Mente diis propior, superâ rationis in aulâ Singula sollicitis animi percurrit ocellis: Ludicraque & vacuae deliramenta juventae Foeet orbis, miserae plebi, vappisquerelinquit. Saepe tamen gemitus Nemo est solatus amantis; Deque genis lachimas tersit salso imbre fluentes. Testis arenoso deserta in littore Diae, Indomitos in corde gerens Ariadna furores. Hunc etenim in thalamo trepidantibus excita somno Prensavit manibus, Zephyro qnum vela dedisse Vidit Erichthaeas animo externata carinas. Nemo etenim miseros semper comitatur euntes; Quique audent multis caput objectare periclis. Hoc comite edomuit juvenis Minoïa monstra Cecropius, longique premens vestigia fili

Daedala Gortinii superavit tecta tyranni. Hoc comite aggrediens soboles Jessaea Goliam, Torsit in adversam Balearia verbera frontem; Et prostravit humi, & rorantia sanguine multo Ora Philistaeâ praefixit cuspide; inermis Ipse, sed aeternae defensus robore dextrae. Nemo tibi Alcide diram comes ibat in Hydram. Nemo Cleoneum docuit prostrasse Leonem. Neminis auxilio Stimphalia turba volucres, Busirisque tibi domitus jacet Elis ab illo, Partheniumque nemus, taurusque & pastor Iberus, Et Canis aetherias cùm primùm missus in auras, Et metuendus aper, Thracis praesepia, & auro Baltheus insignis, saevusque Antaeus ab illo Augiae stabulum, coelum, fusique bimembres, Aureaque Hesperios radiantia mala per hortos Extollunt ••ine fine tuum super aethera nomen. Terruit Enceladum Nemo, Rhaecium{que}, Mimamque Centimanosque alios, coelo quum tota relicto Ad septemgemini fugeret divergia Nili Turba Deûm, metuens pariterque ingentiaturpi Terga dedisse fugae, stans obtutu ipse coegit Terribili, & nullâ mentitus membra figurâ. Nemo ducem Phrygium, & comitem conspexit Achatē, Obscurâ septos nebulâ, dum singularerum Explorant taciti, & captas Carthaginis arces M••rantur. Nemo galcae fulgentis honore Conspicuum indutumque Cyclopea munera vidit Illum, cuinigri famulatur regia Averni. Nemo olim excusso fertur Phaëtonte quadrigis Lora manu volucrum ignotus moderator equorum Corripuisse, diemque vnum rexissejugales. Nemo olim aequoreis fertur vixisse sub vndis, Quum genus humanum penitus submergere ponto Fixum animo superûm Regi immotumque sederet, Nemo olim Paradisiacis permansit in hortis, Quum fugeret sancti violatâ Lege parentis, Aligero claudente aditum, cum conjuge Adamus. Et t•••••• Nemo oculos Siculi sub fornice saxi Eruit, Argolico madidus dum forte Lyeo

Visceribusque hominum, satur, ô Polypheme, jaceres. Non huic Tydides, quamvis laesisse Dionem Dicitur, & belli fulmen Salaminius Ajax, Non Pelei soboles, non huic Priameïus Hector, Aut quos magnanimos Calpe spectavit & Indus Certarint; non ipse humeris qui pondera Coeli Sustulit, & totum domuit fera monstra per orbem. Fas etiam Nemo, Nemo justumque plumque Curat, Nemo fidem servat, non fictus amico Nemo dolis & fraude malaque haud vtitur arte. Nemini enim conclusum argenti pondus & auri, Infossumque soli gremio monstrabit avarus. Nemo non loquitur falsâ mendacia linguâ. Nemo placet cunctis; non illum carpere posset Zoilus; ant vitiis genuinum infigere dentem. Sunt tamen (heu facinus) qui jam infamare laborant Crimine adulterii caput hoc. quo haud sanctius vllum, Neminem & ignavum cupiunt furemque videri, At vos, ô superi, qui crimina plectitis aequâ Lance, per obscuras Erebi hos detrudite ad vmbras. An leve crimen erit sanctis obtrudere tantum Velle seclus? dextras famuli cohibete rapaces: Non bene furatur totus cui militat orbis, Cui Praenestinas sese Dea culta per aras Format ad obsequium, nutumque agnoscit herilem. Tu quoque quid dubitas? credesne vxorius Aulae, Pontice, blanditiis? tibi se haec gravidam asserit vni: Aut si tu renuas in turpia crimina ducit Neminem, & hoc nomen culpae praetexit honestum, Quum tamen interea jam tertia labitur aestas, Fx quo te patriâ terrâ, laribusque relictis Decolor accepit Ganges & merce beatâ Instruxit reducem remeanti in tecta carinam. Credis adhuc, dubitasve? Aut si sapis vtere nostris, Pontice, consiliis, aliumque inquire parentem Huic, tibi quem nixu puerum dabit ••hthyïa Nunc adme vt redeam, & bona Neminis omnia prodam, Nemine nil mundus vidit formosius vsquam, Hulus enim a facte insolitum traxere furorem Delia, & Actaeas quae cuspide protegit arces.

Arsit & hunc Timon, homines licet oderit omnes, Thermodoontiaca & prognatus Amazone, & olim Inter Hamadryadas pulcherrima Nonacrinas: Nemo Cupidineo tamen inviolabilis igne, Vsque pudicitiae est custos, rigidusque satelles. Inde vnum hunc thalami socium lectique jugalis Vult Italus, facie namque vt superare Dianam Ledaeamque Helenam valeat, Venerem{que} superbam, Nemini erit credenda uxor sine fraude dolisve. Rivalem potis est hunc ferre Propertius unum. Credite mî, Iuvenes, casta est, quam Nemo rogavit. Nemo expers fidei, aut meritis ascendere coelum Audebit propriis: potis est Nemo omnia scire Quae sunt, quae fuerant, quae pòst ventura trahantur. Nemo non vanus, tumida non mente superbus. Nemo non sibi Suffenus: fata ante beatus Nemo suaest: epulas vitat Nemo & bona vina. Nemo magnorum felicia muneraregum Spernit: Nemo sibi solùm vni nascitur: omnia Vincere Nemo potest vllo sine milite & armis. Nemo bonus dives: Nemo pauper sapere audet: Nemo aulae fugisse velit fumum strepitumque. V••ctior hinc possit si fors decedere, Nemo Non amat illecebras ventosi & gaudia mundi. Nemo pharetratae potuit bene in vrbe Dianae Viuere, cui melior finxit dum corda Prometheus, Infuditque animam mage Dîam, & pectorisignes. Nemo Bonae sacris potuit vir adesse Cotyttus, Nemine Bapta viro solita est cernente precari. Virtutem Nemo propter se diligit, aut quod Luminibus mentis foeda sine labe videtur. Et Nemo est vnâ qui haud peccat saepius horà. Omnia scrutari potis est Nemo: ipseque postquam Omnia perspexit trutina se expendere: Nemo Novit quod sacro cortyna remugit ab antro: Nam se haud ignorat: Nemo inservire duobus Ritè valet Dominis pariter, Mundoque, Deoque▪ Conjugis infraenes linguas, animosque superbos Nemo domare potest, omnes ubi saeva quadrigas Flammarum, stimulante irarum effuderit aestu.

Nemo alii propior sibi quàm studet esse: benignus Pauperibus Nemo: Nemo fati atque diei Conscius extremi: totum quum legifer orbem Assistet solio Omnipotens, flammisque verendus Exposcet meritas injusto asanguine poenas. Nemo Taum, Tamesinque vni parere Monarchae Te prior aspexit, qui jam moderaris habenas Ter felix JACOBE, hominum spes, cura Deorum. Nemo Pierios cantus Musasque latentes Suscitat, & doctis proponit praemia curis. Ahne pudet tandem quos Principis aura benigni Sustulit ex humili, summoque cacumine rerum Constituit, jussitque sibi paulò ire secundos, Spernere dulcisonae modulamina blanda Thaliae? Ignoti sed nullus amor; jacet obrutacaeno Pieris, & moestos non audet tollere vultus. Noxia Nobilibus nimiūm (prohfata) chiragraest. Saxea corda ollis, minimum est quòd abesse putares A scopulis, certè vultum aspexere Medusae. Tu tanto medicina malo, doctissime REGUM, Dexter ades, facilisque precor succurre cadenti: Pondere tam magno pressus gemit: ipse ego dudum Aspexi fessos tantis sub molibus artus. Nox fuerat, stratumque thoro me somnus habebat, Visus erat Nemo: viso sed Nemine, totus Dirigui, subitusque tremor manavitin artus. Ter volui astrictae rupisse silentia linguae, Terque thoro exiliisse; At ter mihi brachia Morpheus, Intentans vocem & verba imperfectareliquit. Dum dubito, nostras vox turbida fertur ad aures: Pelle metus, ego sum quemtu non tempore primus Vidisti; nostros quoniam prior hausit ocellos Tiresias; sed jam vates, jam lumine cassus. Me quoque Mors & Amor pariter videre volantes▪ Et quem ego praecipuè fovi nutricibus vlnis Maeonides, patriae spretus dum viueret orae. Nemo vocor; qui Castaliâ de valle sorores Saepius audivi duris in rebus egentes Auxilii; succurri equidem; si prima recordor Tentamenta mali; nec me servasse pigebit

Incolumes aliquando ••en, & mea nomina saeclis Tradere venturis (eafamaest) alite penna Conantur, Tuque ô vates huc dirige gressus Quò tefata vocant; si te non maximus ille Iustior haud alius, quo nec studiosior aequi, Me tamen excepto, vultuque & voce benignus Suscipiat venientem, adero tibi Nemo vocanti. Dixit, & in tenues fugiens evanuit auras. Diriguere comae, sed nox somnusque reliquit Multa quidem versantem animo, & majora parantem Dicere: suntne aliquid, pondusque haec somnia secum, REX invicte, ferunt? an veri ludit imago Pervigilantem animam at{que} inse per cuncta reflexam? Quicquid id est, ne me ista putes tibi fingere quaeso; Per sceptrum REX magne tuum, sacramque Tiaram, Perque tibi famulas, mea numina magna, sorores; Perjus, perque pium, perque O quodcunque bonorum Pectore sub tali posuit Deus; assere at istis Detenebris, aliquamque jube sperare salutem. Sic Nemo major te sit virtute, vel armis: Sic Nemo ingenio tibi REX factisque superstet: Sic Nemo te sceptra fer at REX longius vno: Sic Nemo videat tibi qui nocuisse pararit: Sic dicas semper Nemo me impune lacessat: Sic postquam extremos Lachesis tibi neverit annos Astra petas; nec sit quem plus ventura animantum Saecula mirentur, stupeantve ingentia corda Principis alterius, donec Sol igneus orbem Ambiat, & Solis radietur Cynthia flammis. Hactenus ingenii vecti super aethera pennis, Perque Nihil, perque hoc magnum quod inane videtur: Nunc lapsu fessis, liceat descendere anhelo. Quisquis es, at cui se haec submittet nostra legenti Pagina, si capitis tangit reverentia sacri Neminis, & si fors meruit non durus amari, Sanguine ne dextram viola; aut admitte nefandum Hoc scelus, immeritas indocto ut carmine poenas Nemo luat: quod si moveat furor impius iras, Neminis vltor erit: procul ergo absistite Momi: Neminis arbitrium patitur de Nemine Nemo.

JOANNES LEOCHAEUS.