Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.

THE KINGS MAIESTIE CAME TO HIS PALACE OF FALKLAND THE XIX. DAY OF MAY, Where was presented to his M. this Poëme following.

〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

PHoebe vale, vosque una olim mea cura sorores Ite novem: Vanis vestra haud ego numina votis Solicitare paro: nec jam deserta per alta Parnassi me raptat opis spes indiga vestrae. Quippe alium facili divertitur orbita clivo Ad Phoebum, cujus facies mihi reddita, anhelo Acreis nescio quos stimulos sub pectore versat. AEgide conspecta, ferali ac Gorgonis ore Diriguere homines in saxa, at saxea corda Molliat haec facies, atque enthea sensa ministret. O dilecta Deo facies! cui Iupiter ipse Cesserit, aethereâ vultus ut luce coruscos Indueret; Semeleque istos rediviva reposcat.

Ergò te hic sistis reducem REX magne? tueri Ora datum? & notas audire & reddere voces? Optatam O lucem toties! quâ nullareluxit Candidior, ne tum domitâ Babylone superbâ Magnus Alexander magni cum flexit habenas Orbis, & extremos sua sceptra extendit ad I••dos. Namque licet compostanti moderaminis, illum Attamen haud iterum post tot repetita trophaea Dii voluere vnquam patrios invisere fines. Numen at ecce tibi concessit, ut ante senectae Stamina quàm serae tibi Clotho emensa, revisas

Majorum, aetatisque tuae incunabula prima.

Ergo veni, amplexare tuos, vlnisque tuorum Amplexari aveas, magnorum ô maxime Regum. Nec verò allicimus tam opibus, Gangetica tellus Quas fundit; donisve Ophyre quae flava caminis Excoquit Eois, vel quae Tagus aurifer amnis In mare purpureum rapidis devolvit arenis▪ Quâm fidae haud corruptum unquam libamus amorem Mentis; & hoc patrem patriae te amplectimur vno. Quin suatela licet jamjam mors saeva minetur, Haud nocitura tamen te viso: conjugis vmbram Laodamia sui sic pressit, laetaque vitam Exhalasse viri memoratur imagine capta.

Quid vero amplexus petimus tanti hospitis? eheu Vota retractamus: Patriae nam fumus Vlyssi Gratior illecebris etsi Lotique, Deaeque, Solis inaccessos habitat quae filia lucos. Attamen amplexûs haud nostrae haec munera sorti Conveniunt, gemino queis vix par orbis ab axe. Alcidae nec enim debetur gloria tanta Fixerit aeripedem cervam licet, atque tot omnes Sparserit in terras gravium monumenta laborum, Quanta tibi, Rex magne; tibi cui monstra tremenda Edomuisse datum, quae Roma effudit, & ipsa Visceratelluris nostrae: graviore periclo Deucalionaeis quam quo crevere sub vndis Monstra ea Phoebaeis quondam confixa sagittis. Ac veluti Herculeus peregrinas alite fama Tot liquit memoranda labos documenta per oras: Haud secus hinc totum virtus tuafusa per orbem. Sint Batavi, Batavisque hostis sit Iberiatestis, Sitque omnis Rheni tractus, quaque alta fluenta Vistulatotriguos spatiosè effundit in agros. Et magna Hadriaci Veneti vos gloria ponti, Vos (quod in hunc toties oculos atque ora referre Publicares moneat) vos inquam appello, fidemque Vestr••millam, quàm non populos modo fiexerit, at quàm Et reges regat hic, & quàm unus mole suastet. Non ita Tantalides juratos Aulide Graiûm Tot reges, regumque atavos, regumque nepotes

Enituit supra, solio subnixus eburno: Aut domus omnipotens coeli cùm panditur, almus Inter permistos divis Heroas ab alto Jupiter, & totum nutu cùm concutit orbem: Qualis, consilio regum procerumque coacto, Progenie hinc, bis saecla decem, numerataque fastis Quam tot avorum effert series longissima regum: Hinc veri atque aequi solerti indagine, Phoebus Quos videt, hic reges vnus supereminet omnes.

Scilicet is, digno virtus quae principe digna, Quid jus fasque ferant, suus & qui Regibus altis Constet honos, magna proclamat voce per omnes Terrae oras, sopitque ignes, quos monstra pararunt Igneo ab Ignati quibus ordine fluxit origo Monstra, quibus non Armeniae deserta peragrat Sanguinis innocui Tigris sitientior ulla. Blanda quidem specie; sed si penetraliamentis Pervia, serpentum pateant spiramina mille, Mille nocendi artes, quibus haud requiesve modusve. Illa Deus superae contemptum lucis ut aetas Nostra luat, stygiis emergere pignora Noctis Sedibus est passus▪ dedit haec canis oratrifaucis, Argi oculos, cervique aures, vnguesque Celaenus, Eumenidumque alas, ac quitegit omnia vultum A••biguum Protei, nunc hunc, nunc protinus illum. At quamcumque no vent faciem, quamcumque figuram Pectoris induerint, manet, aeternumque manebit Consilium hoc, Reges scelerato exscindere ferro.

At verò Calais Zethesque ut, sydere fausto Pulchrasatos Borea quos edidit Orithya, Obscoenas dirasque procul, Phineia mensa Vt foeda sine labe foret, pepulere volucres: Haud aliter, Rex Magne, Aquilo, Septemque triones Ter gemino cujus jactant se subdere colla Imperio, Harpyas, Roma indignante, rapaces Has procul exegisti, atque haec tibi monstra subacta Ingenii felicis acumine, quod tibi in vno Te ornando sese major Tritonia Pallas Annuit, & sacrant divini oracula verbi Noctes atque dies quae dum perpendis, & acri

Iudicio rimaris, abis ad tempora prisca, Teque tuere horum exemplo, sive impius auras Arrius ad superas remeet, Phlegetonte relicto; Seu nova procudant alii sua dogmata, sectas Vt foveant: quae (proh!) tot succrevere, quot vsquam Paene vrbes sacra lotae Baptismatis vnda. Hinc fera bella movent, & dum concurrere ferro Sic properant, ferrum cognata in viscer a condunt. Haud secus ex anguis Cadmaei dentibus orti, Quos ve ita prognatos mirata est Colchicatellus Fraternis in se versi cecidere sub armis. Interea quorum est tantos componere motus Reges non id agunt, posito vt certamine, CHRISTI Mystica membra optent corpus coalescere in vnum. Ast aliae hos agitant curae, quin flamma perennè Duret ut ista, adhibent studiumque operamque perennem. Tu verò antiqui ad fidei primaeva reducis Dogmata: & vnire haec conaris ovilia sparsa. Dum non pastores sequeris quos devius error Noxia diducit per pascua, nuda sed vsque CHRISTI, sanctorumque premis vestigia patrum. O si consocies! non cluso limine Iani Augustus, tanto non Constantinus honore Magnus se jactet, quantum virtutibus addet Hoc meritum, meritisque tuis haec maxima virtus. Nec Constantino tot pectoris inditaquondam Munera, quot tibi sunt praestò si expendere saecla Haec perversa sinant; quae bella, heu horrida bella Irrequieto agitant animo: pacisque recidunt Semina prima, unam mentem, & cor caelitus unum. Sed pacis studiosus amor, sed dextera semper Innocua, ac mentis seu vis illa insita, rerum Seu longo collecta usu prudentia certant Te decorare adeo, ut dubium diademate Rex sis Major an ingenio: quo non speciosior ardet Chrysolithus, quamvis nativo interlitus auro. Namque illudt tanta illustrat clementia, ut ipsos Vel hostes super irradiet, licet obvia ab ortu Et gravia & vicibus repetita pericula multis. Tuque adeo Rex magne agedum, sic perge, nec ausus

Impediant sanctos male sana ac hostica passim Consilia, aut quae dira fovent molimina vota. Si Deus haud contra, quis contra insurgere tentet? Ille tuos hostes ceu cera liquescit ab igne, Coctilis in strupos & testa resolvitur, omnes Conteret, atque suae nectent sibiretia poenae.

Extera si regna haec concordia foedera pacis Respuerint peritura sui, ut Narcissus, amore: Pergetamen, Rex, pergetuos vnire; nec ullae Relliquiae invidiae subsint veterumve malorum. Inque vnum coetum & leges coëamus in unas. Hinc, veluti quae multa virûm jam saecula vicit Visceribus terrae penitus defigitur arbos, Brachiaque extendit, quae non superare vel Austri Praecipites valeant, vel fulminis alitis irae: Sic vinclo hoc CHRISTI sacro-sancta Ecclesia (postquā Reddita bello, Anglus cujus pars magna futurae Grata rudimenta & primordia pacis amica Belliger exhibuit,) solido fundamine sedes Hîc positura suas, si te triaregna sub uno Foedera amicitiae tandem haec initura perennis. En tota haec mundi compages nonne parentis Vnio naturae est, gremio dum pontus opaco Se terrae insinuat, dumque oscula mutua captat? Hinc unum in celeri decurrunt flumina lapsu Oceanum, oceanus refluas post egerit vndas. Cursusque his variant vicibus, variantque recursus. Haec elementa fovens aër se expandit ad omnes Terrasque tractusque maris, genitalis & inde Humor, & inde hominum ac pecudum, vitae{que} volantum: At coeli hos campos liquidos en axis uterque Excipit amplexu. Tanta est concordiarerum. Complexus divelle istos, luxataque fiant Membra, hae congeneres partes, en protinus omnis In Chaos antiquum reditura haec machina Mundi. Sic rerum Natura parens his nexibus omnes Mollit, & in nostrum penitus conspirat amorem. Tum sedes una est, uno circumsona ponto, Vni hostes, uno sociique ligamine pacis Evincti, atque una haec arctoi climatis aura,

Vna & lingua, atque una fides, DEVS unus, & unus REX, decus atque tui meritò pars maxima regni.

Quae vero comitum, quae tanta haec turba tuorum? Saxonidûm profecti arvis? ipsique vetusta Saxonidûm de gente, tuis en, SCOTIA, regnis Succedunt? stabilisque tibi quin pacis olivam Praetendunt insigne manu, quae spicula vibrans Olim acie instructa, nostroque imbuta cruore, Fortunam hic belli toties experta vicesque est. Tum vero alternis certatum est cladibus, cheu! Devotasque animas morti per tela, per hostes Dum ruere approperant, non flentis ab ubere matris Pignora flexerunt, non charae conjugis ulli Amplexus, non arva suis viduata colonis. Heu desolatas vrbes! heu conjuge cassas Tot viduas, charis puerosque parentibus orbos. Alme pater talem hinc nostris avertito pestem Finibus: & pacem divino robore firmans Hunc laetum Scotisque diem, Tamesique profectis Esse velis, nostrosque huj us meminisse nepotes. Adsit laetitiae Bacchus dator, & bona Cornu Copia. Magnanimos namque haud furibunda flagello Sanguinea Bellona duces jam poscit ad arma, Tessera non caediit signum, non flumina inundant Sanguine: sed positis armis in saecla recurrunt Aurea, & aeternis firmissima fundamentis.

Sic eat, atque hilares libeat transmittere ludo Hinc noctes atque inde dies. Iuvat, en juvat alta Pervolitare juga, aut vasto qua saevus in antro Abdit aper catulos. Sic poscit odor a canum vis, Et lato, Rex magne, tua haec venabula ferro, Quaeque feras reddit faciles haec mitior aurae Temperies, atque avidis jam subdita flamma medullis. Nam Venus ut blandum inspiret per pectora amorem Nunc Paphon, Idaliumque suum, nunc alta Cythera Linquens, nota subit placidè spelaea ferarum: Quas actas caecis stimulis tibi, Maxime Regum, Cogit ovans, raucosrenovant dum cornua flatus: Montium & assensu vox ingeminata remugit. Saltibus ecce etiam Fauni, Dryadesque relictis,

Virgineisque choris accedit Delia cincta, Delia quae moerens, te nempe absente, tot annos Spreverat arma suis nimium desueta triumphis. At comitum é latebris aliae pavitantia turbant Agmina cervorum jaculo, convallibus imis Praecipitant aliae, celeri juga summa volatu Contendunt superare aliae. Simul emicat ardens Venator, cursuque leves praevertitur Euros, Nec prius absistit quàm fixus arundine cervus, Quisquis is, in vacuis moribundus concidat arvis.

His ubi finis erit tandem, REX optime, lustra Tellur em patriam quoquo vestigia flectes, Quoquo oculos, pars nulla tuis non inclyta fastis Ostentat monumenta. Aquilae hîc, Romanaque signa Cessere: Hîc Dano de ingenti erecta trophaea: Vltima & in cineres collapsa hic gloria Pictis: Brittonum at inde plaga est tristi commissa duello Vtraque, quae caedes mente aversata priores Ingenua pacem vnanimi jam pectore spirat: Hanc Reges statuisse vrbem dicuntur: at ista Nobilitant Regum cineres manesque sepulchra: Hîc rursus cunaeque, Laresque, & chara Penates Numina, quae primae quondam tibi conscia lucis: Hîc postquam firmata virum te fecerat aetas Exeruit tua se virtus, verique laboris Fortuna, usque adeo totum celebrata per orbem. Sic oculos Rex pasce, vrget breve labilis aevi Curriculum, serosque seni quae lubricat annos Canities: nisi fors primos Iolaus ad annos, Vt rediit dubiatectis lanugine malis, Hoc coeli tractu, puro hoc natalis & haustu Aëris, addat idem Iunonia muneris Hebe. Et plenis renovata fluant tibi stamina fusis. Sicque vtinam eveniat. Memor ista volubilis aetas Quàm tamen, haec tanquam nunquam hinc cernenda per ae∣vum Dum licet, hauri oculis avidis. Huc pompa Deorum Invitat. Neptunus equos, classesque, viriles Mars animos: segetesque Ceres, Nymphaeque salubres Dant fontes, altis & flumina montibus orta, Sive Caledoniis decurrant finibus, aucta

Grampius haec cano ceu vertice fundat, ut oras Lambat Abredoniae; quippe addictissima REGI Ista suo, & reliquas supra officio sa sorores, Illae usque officiis celebres licet omnibus omnes. Vin flores? rident horti hinc, hinc prata corollas Dum calathis sua dona legunt nectuntque Napaeae. Quin ipsa invitat coeli indulgentia, amicè Cunctaque conspirant elementa, tepentibus auris Laxant arva sinus, atque omnis ubique resedit Flatus, ut aequoreis placidè se attemperet vndis.

Tum natalitiam veluti si laeta novarent Fata tibi lucem (Livor depaverit atris Se licet in tenebris,) totas delubra per vrbes Laetitiam, plaususque patrum, populique secundos More novo ingeminant, dum sydera voce lacessunt Cum teneris pueri, matresque, nurusque puellis. Edocturi inter mensas vestigia quondam Quae tua, quasve ingens vrbes impleveris hospes.

Quin adeo tenuis si quondam rura Molorchi Alcidae, magno quamvis Jovis incremento, Sique ipsi placuere Jovi tua tecta Philaemon; SCOTIA nonne tibi placeat tua, Maxime Regum? Dives agris, opibusque potens, quas exigit vsus Vitae etiam illustris: magis ast opulenta, superne Quae tibi concessa est, vita: tu gloria nostra, Tu gazae, nostrumque tuo fulgore coronas Fulgorem, laudesque quibus Mavortia gaudent Pectoraut indigenis. Nam nos & nostra tot illa Oppida munitae haud turres, haud ardua cingunt Moenia, sed dextrae Spartanae, vincula foedè, Teste velinvidiâ, nunquam servilia passae. Quid? victi an vinci potuere? an cedere pulsi Scotigenae? quorum vires atque inclyta gesta Aggeribus fossisque ipsa est cohibere coacta Roma, ea quae Parthis injecit fraena superbis. Libera colla jugo: tibi sic dat subdita regi, Vt rosea seu luce dies retegatur, opacis Seu tenebris nitidam nox lucem involverit atra, Istis nulla domus non compleat aethera votis.

En nos summe parens vitaeque necisque potestas

Quem penes est unum, meritas tibi solvimus uni Ore animoque uno grates: quòd vescimur aurâ Vitali, quòd amica tegit Concordia pennis Haec niveis tua regna, procul discordibus armis; Quòd pia sacrati sequimur compendia verbi, Muneris usque tui totum est: tu fautor & autor. Quippe illum incolumem praestas, quo sospite sospes Publicares, labente labat, tractur aruinam Cum sonitu ingentem. Quae ne Pater optime vincat Haec retro in pejus vergentia saecla tuorum Da Pater, ô votis. Atque ut virtutis imago Ft Regum exemplar vivum Rex omine dextro Hactenus hoc molitus iter, sic salvus & usque Auspiciis laetis faustum hinc iter omne revolvat, Et longum, at dulcis patrioe memor, exigat aevum.

DAVID WEDDERBURNUS, Abredonensis.