Page 68
QVid proceres hilares, & festa fronde pre∣mentes
Tempora, quidque equites clari ac ignobile vulgus,
Quâ Caledon fusis circū se porrigit vndis
Sacracanunt, digitis que lyras & pectine pulsant?
Nempe dies venit, venit lux aurea, multùm
Exoptata tibi Caledon, qua magnus alumnus
REX IACOBUS adest, triplici diademate fulgens:
Dotibus ingenii qui Reges provocat omnes
Quotquot alittellus humano èsemine cretos:
Iustitiàne fidène incertum clarior, an quae
Mitis praecipitem clementia temperatiram.
His ducibus comitatus adest, his undique cinctus
REX magnus magni magna admiratio mundiest.
Cernere nunc oculis majorem est omnibus illis,
Quos sibi prisca optârunt, laudâruntve; futura
Aut aufint olim promittere secula Regem.
Tu quoque, Rex, claris quam vis sis Regibus ortus,
Et proavos quamvis superes virtutibus omnes,
Divitias quamvis tibi spondeat Anglia multas,
Scotorum exiguos ne dedignêre penates:
Scotiate genuit, nutrivit Scotia, tellus
Nulla tibi patrio videatur amicior aruo.
Etnos Edini gaudentes turba Camoenis
Te colimus studiis nostris Musisque patronum:
Et cùm permultos feliciter egeris annos,
Dulcem sidereo tibi vitam optamus Olympo.
Robertus Stephanus.