ELEGIA 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉
SCOTIA. PHωTIA. POETA.
Poêt
NYmpharum Musam meditemur, Scotia pernox
Quam crepera, clara Phωtia luce canat.
Scot.
Salve lucis honos, noctis fuga, Lucide Paean,
Tereduce è tenebris turba Scoteina redux.
Phoebus & accedens & cedens duplicat vmbras:
Immineat capiti, corporis vmbra fugit.
Tu 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 atque 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 nobis, IACOBE, recessu
Et reditu duplex contigit vmbra tuo.
Pallida moeroris te decedente premebat,
Grataque laetitiae te redeunte redit.
Redditus his tandem terris, a vertice vtram{que}
Vmbram, tristitiae laetitiaeque, fugas.
Illa quidem cum mole sua disparuit, ista
Corripuit tremulammole manente fugam.
Laetitiae molem immanem quo marte feremus?
(In se magna suo pondere lapsa ruunt)
Maxime Rex Regum, fateor, medicabilis ista,
Hei mihi, debilitas est nimis arte tua:
Discessu properas gratam attenuare secundo
Molem istam, Scotis sic redit vmbra duplex,
Laetitiae, luctusque: ist haec cum mole redibit,
Vmbraque laetitiae sola superstes erit.
Sed satis vmbrarum, lucent jam spicula Phoebi
Aurea, luminibus spicula missa tuis.