Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.

ERgone REX Nithiae nemorosam invisere vallem, Et loca quà natitat Nereus, numerosaque Tempe, At{que} pharetratae tot compita trita Dianae Mens immota manet? calcata vbi prata Napaeis Cernere erit tacitis Nitha quà dilabitur vndis: Pressior ipse solo, ripâ quoque pendulâ opacus, Limpidus ad fundum latices sine vortice euntes Gestit habere suos; per quos numerabilis altè Calculus est omnis; non vllâ turbidus aurâ. In teneris tremulus quà ros argenteus herbis Se glomerans variè gemmis contendit eois: Squamiger obnatitans vbi Salmo plurimus orbes Circinat, oceani spretâ intractabilis vndâ, Donec arenosi Solvaei flumina findat.

Ecce smaragdino vestit se tota virore Florida Flora, levi redimitaque tempora myrto Basia vel pedibus praedulcia in limine libat, Atque autumnalem gazam laeta explicat omnem: Lilia juncta olim rutilanti cana Leoni Pone Rosam, juxta en benedictus carduus haeret; Datque tuis visenda oculis quaecunque retruso Delituere sinu sonuit quando imbrida Bruma, Adventum remorata tuum, quem celsa Tonantis Regia miraturque moratur, & expetit vnum; Occurrensque tibi solennia vota precatur, Gnara tui appulsus totiens totiensque cupiti.

Ecce racemosi subter declivia montis Passibus haud aequis graditur Pomona pudicas Inter Hamadriades, calathis onerata lacertos Liventes, plenis prunis pomisque pyrisque. Munera nec monti, vili nec nota vepreto; Nec quae trita gemens operoso vomere vallis, Ast opus Alcinoi, curata rosaria, fundunt. Nunc rastro gravis est, vncâ nunc dextera falce, Nobile nunc germen peregrino inolescere libro Vulsum matre docet; sed te fugit omnia viso;

Occurrensque tibi solennia vota precatur Gnara tui appulsus totiens totiensque cupiti.

Ecce Ceres flavens maturâ messe minaces In terram fruges atque invitantia liquit Arva manus, subitò collapsaque plurima sicla, Et patulos pleno rimatur lumine campos, Vestibus in cursum laxis, retroque solutis Crinibus, ascendit fastigia montis anheli, Exuperatque aestus & nulli pervia saxa. Nempe sui metuens biberisne oblivia longa Haeret in aspectuque tui pompâque tuorum, Et reduci tetigisse rotâ cunabula gaudet, Occurrensque tibi solennia vota precatur, Gnara tui appulsus totiens totiensque cupiti.

Ecce refulgentem auro pertaesa pharetram Accelerat stipata suis Latonia Nymphis, Atque avida amplexus stringit per densa salicta, Ingeminans Numenque tuum, Nomenque tuorum. Diva vias duce te carpsit per devia saepe, Et supera exuperans longâque indagine cingens Convalles, salebras, saltus, montosaque tesqua Cornibus arboreis longevi tergora Cervi Pinguia transegit, cognato ex agmine lecti: Eminus aut arcu certo vel cominus ictu. His feriata suo meritò gratatur amico; Occurrensque tibi solennia vota precatur Gnaratui appulsus totiens totiensque cupiti.

Magna Pales properat, pecoris cui cura creandi: Tristè priùs siluit, pastores frangere culmos Prae moerore tui fecit, desuescere avitam Ipsa casam, caulam, montes & frigida mulctra Caeperat, impatiens abitûs. Vestigia tantùm Si tulit in sylvas Rex vindex, vndique clamor Mulcebat venienti aures, humilisque myrica, Et salices, coryli tenues, flavensque genista Concipere ingentes animos, & credere visu Hoc se felices solo. Nunc ecce triumphat, Occurrensque tibi solennia vota precatur Gnara tui appulsus totiens totiensque cupiti.

En tremulis ramis gratas jacientibus vmbras

Pendula prospectans Philomela, haud flebile carmen Integrat, vt quondam cum vis illata pudori: Suavibus at cunctis auresque aurasque susurris Implet inaudito cantu, vocemque volutat; Inque vices altùm resonabilis assonat Fcho.

En gemere āeriâ cessavit Turtur ab alno. Atque novos modulans componit Acredula cantus. Intonat excelsà de turre Columba salutem. Plausitat adventum clamans de fronde Palumbes. Asturis ambages, atque artes Ardea temnens, Pica salutatum properant, ac Sturnus, Acanthis, Nil nisi te salvere sonant, nec segnius hisce Regulus & Merops, & pullo pectore Passer. Cuncta calent modulis, concentibus omnia fervent, Occurruntque tibi, & solennia vota precantur Gnara tui appulsus totiens totiensque cupiti.

At ne laetitiâ cedat mortalibus aether, En rerum variique salus Concordia mundi Foederis aeterno complectens omnia nexu, Et sacer orbis amor, movit lactentis ad ora Quae tibi prima, leves coelo delapsa per auras, Vbera sacra, sinuque suo gestavit adultum. En faciles Marti, duce te, nos ponere mentes, Vlteriùs non ire odiis laetatur, vt antè, Nec propria in proprias convertere viscera vires. Semper bellaces egit Bellona Britannos In furiale nefas, fidâ nec pace quiêrunt Angligenae & Scoti, donec te mittere mundo Promissum placuit superis, pacare tumuitus Qui potis es tantos; pacali & nectis o••vâ Foederis auspicio, quod nec jam Martius ardor Frangere quit ferro, nec fraus violare per artem. His gavisa super nutrix Concordia Regi Obvia sit reduci, & solennia vota precatur Gnara tui appulsus totiens totiensque cupiti.

Vltima quaeque orbem divarum Astraea reliquit Prima redit, meritòque suo gratatur alumno, Pax pia ponè sequens properat Pietasque, sororûm Nobile par, sequitur quas caetera turba Dearum, Annuaque alternant aeternae vota saluti.

Scilicet id curae superis, coeloque secundo Adventus tam magna tuos, Rex magne, manebant, Gnara tui appulsus totiens totiensque cupiti.

A•• Lepus & Cervus coeli inter cuncta solique Agmina, par timidum, dolet: his nam tempora prisca Mente manent memori, quando nemora omnia circum Hàc illàc fugerent, pedibusque parare salutem Compulerat tùa turba sagax, & odora canum vis.

Furva repurgato fugiunt en nubila coelo, Nullaque coelestes velant velamina vultus Ast coelum terrae cernunt, ac aethera terras: Ocyor oceano, quàm lex aeterna vocabat, Egit equos Titan, & radios magis aequora circum Distendit nunquam. Quanquam gelidosque triones Ac Helicen anno visitque vnoque revisit, Notus vtrique polo, mundi qui terminat axem, Gratiùs haud quicquam praevasto vidit in orbe. In quo divinum nil non, quin protinus omnes Virtutes coelo reduces coiisse sub vnum Pectus, & in nostros vsus se didere cernit: Cernit & Ausonios lucos, Thaumantis & aedes Pnlsantem, & Themidis penetralia celsa terentem▪ Te ducunt Musae dextrâ, penitusque repleto Vngula quem fecit demergunt fonte caballi, Et laete multâ cingunt diademata lauro. Dulychius Pyliusve senex non pleniùs aures Imbuit eloquio attonitas; non ille disertus Rhetoricae romanus apex, quum fulmine rostris Detonuit, traxitque suos in vota Quirites. Valdiùs excultae vibravit fulmina linguae Sceptrigerum longaeva lues tibi cognita nunquam Auri sacra fames, gaudens nec caede tyrannis; Sed piger ad poenas Princeps; ad praemia pernix.

Propitiis tandem divis & sidere dextro Ingredere, O gratus cunctis, Rex maxime Regûm Vallem, quae quondam studiis exercita belli Multa tulit fecitque ferox: hinc inde pericla Mirificosque experta metus, dum compita circum Hostis Saxo ruit, rursusque repente refugit. Tunc erat implacidi trux campus & area Martis:

Nunc vice mutatâ, versisque ad prosper a fatis Ecce tui hospitio est & facta superba tuorum; Nunc seges est vbi sica fuit; laetantia latè Pascua Pastor habet; declinat lumina somno Securusque sui est; habitu pacisque resumpto, In falcem formari enses, in aratra domari Fraxineum robur, diffindi vomere fundum, Pabula restitui pecudi, collesque colonis Gestit ovans: rigidos & quam vis Mulciber enses Aptârat sudans, multâque incude laborans, Et galeam Brontes, livens thoraca Pyracmon, Et Steropes clypeum, magni gestamen Abantis, Et multi insidias occulto Marte parabant, Et speculis vigil omnis erat, vicinia apertis Faucibus vsque inhians praedamque ardebat opimam; Irrita pace tamen cunctorum vota dedisti; Persidus in vidiâ nigrà rumpatur Abaddon.

Propitiis etiam divis, & sidere dextro, Non jam visa tibi primùm, Drumlanrica castra Ingredere, hospitium, & tibi nota palatia quondam, Saepe tuae coenae fuerant quae & conscia somni; Floribus & fundo, flexis & clara fluentis, Turribus & Tempe, dumis atque hospite danâ: Douglasii ast magè clara domus quòd sint, numeret qui Tot retro proavos, atavosque, & nomina mille Sanguinis vnius per plurima secula ductos. Clara quidem cunctis; hodiernâ ast luce recentem Nacta tuo vultu splendorem, quem neque famae Livor edax, ignis, nec sera aboleverit aetas. Si monumenta juvat memoresque revolvere circos Annorum, invenies regali stemmate cretos Douglasios, BRUSI oque in marte, in morte fidelem Impendisse operam Musarum & Martis alumnum Iacobum, proli peperit qui insignia cordis. Voverat emersus bellis invisere sacras Rex BRUSIUS terras, lapsis & vindice dextrâ Christicolis praestò esse: illos nam infida premebat Gens mentita Sarae: Regi sed membra labore Et senio cum fracta forent, tunc ista dirempta Longae vota viae, pugnaeque: idcirco repôsti

Corporis exectum cor, quodque argentea capsa Muniret, moriens manda vit mole tegendum Telluris sancte statuens fic solvere vota, Iussa sui promtus pia Regis obibat ad vnguem Douglasius; bellum valido cum velite versus Et, sacrosancta Sion, quondàm tua limina coeptum Itur iter: certusque viae tellure repertos Hesperiâ invisos CHRISTO, jam praelia justa Anticipans, hostes difflavit marte secundo Multoties; gentis sed tandem fraude malignae Heu vir tantus obit. Tunc tela ensesque nefandi Et votas vetuere vias, & vertere vela; Et calido Hesperiam satiarunt sanguine terram. At non virtutes saevâ periere sarissà, Intemeratus honosque, fidesque, & bellicus ardor; Mortuus in patrias mifit quae pignora sedes: Misit, & aeternùm mandavit munera stirpi, Quae sacraconservant huc vsque, et quicquid vbi{que} est Gentis Douglasiae nullum violanda per aevum. Non antiqua tibi haec tantùm, non marmore duro Atria structa recens, quae daedala dextra Dipaeni Dedolat, aut amplae fornix circumfluus aulae, Non crustata domus gypso, non fusus abundè Circumquàque tapes, fulvum quem purpurat aurum, (Vt mos est phariis miscendi licia telis) Non tibi calcatus quem olim Mareotica coccus Concha dedit rictu, primâ non ebrius vndâ, Non hîc delitiae, non lautae gloria mensae Plena maris tumidi spoliis, coelique, solique, Non abacus fulvi nutans sub mole metalli, Non famulae numerus turbae, populusque minist ans; Inspicienda tibi tantùm non omnia, quantùm Hospitis in mensâ mens est, prior omnibus vna; Phosphorus vt stellis cùm sera crepuscula sidunt. Ille Iovem hospitibus solitum dare jura precatur Hunc faustum Scotisque diem, sociisque Britannis Esse velit, nostrosque hujus meminisse nepotes. Vtque tibi facilis fuerit dare summa, tueri Idem difficilis non fit; sed vindice dextrâ

Jova tegat, videas post secula sera sepulchrum Laurigero canos quatiens in vertice crines: Quin-etiam, tua tunc tumulus cùm texerit ossa, Qui solio infideat semper sub sole, supersit BRUTIADUM fruticans vestra de vite racemus.

Ioannes Nimmo.