Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.

NVnc age depositis caput exere, SCOTIA, curis Exere laeta caput, cohibe viridantis olivae ••ronde comam; nam{que} aeternam tibi sidera pacem, Regnaque compositis spondent Saturnia bellis: ••a•…•… redit in terras coelis Astrae•• relictis, Et comes Astraeae pleno bona Copia cornu: Iam redit & laeti reno vatix gloria secli Corda diu exhilarans languenti hebetata veterno: Iam quoque securus patulae sub tegmine quercus Quisque suae recubat, nec jam de nocte silenti Vt jugulent homines, surgunt, velut antè, latrones: Verùm si libeat, tutus discrimine ab omni Carpere iter, vel nocte potest, vel luce viator, Sive per australes obeunda negotia fiaes, Sive per intonsos, ventosa cacumina, montes,

Et loca senta situ, & praedonibus hospita tesqua, Queis corde antè fuit praedari, & vivere rapto; Tuta etiam junco servatur vacca palustri, Nec Marti locus est, Iani compagibus arctis Clauduntur portae: Pax & Concordia dextras Conjungunt, nec-non sibi mutua basia figunt; Omnia florescunt pace, omnia pace vigescunt; Et penitus toto divifa Britannia ab orbe Nec minus in sese (tot enim labentibus annis Nullus amor populis, nec pax, verùm horrida bella; Queis maduere truces fraterno sanguine dextrae, Horresco referens) uni nunc subdita sceptro est, Atque ex oppositis regnum coalescit in unum; Nec-non finitimae coiere in foedera gentes Hinc atque hinc: foris atque intus concordia tanta est: Adde qnod errorum caecâ caligine pulsâ, Haeresiumque Antichristi radiante refulget Luce Evangelii & sincerae Relligionis. Talibus, atque aliis IACOBO Principe raris Aucta bonis, exempta malis, O SCOTIA felix, Quae regio in terris septem subjecta Trioni Prae se non meritò te praedicet esse beatam?

Fare age pro suprà memoratis ordine donis Quid reddes domino? grates persolvere dignas Non potis es, qui te tam raris rege bearît Dotibus exculto, & felici sidere nato. Cujus, Maeoniae detur si gloria Musae, Non omnes modicis possem comprêndere chartis, Omnibus exactas numeris nec dicere partes. Dicere tentanti vellit mihi Cynthius aurem, Et vetat eximias & tanto Caesare dignas Deterere ingenii deducto carmine laudes. Hinc in te apparent divini signa favoris: Namque suo Dominus calidâ inflammatus ab irâ Praefecit populo Saulem Regem improbum, iniquum. Verùm, vbi pacatus vultu huic arrisit amico Rejecit Saulem, & capiti diadema revulsum Jessiadae dedit, huic sacro perfudit olivo Tempora, & impositum solio moderamina Regni Suscipere, & sanctae jussit jus dicere genti.

Ergo tui domino grates cane Davidis ergò SCOTIA, nec cessa supplex in vota, precesque, Hunc super expandat laeti vt muniminis alas, Et circum Angelicae figant tentoria turmae; Praesidioque sient, ne vi, vel fraude feratur Incauto damnum, vires animumque ministret Coelitus, vt legum & juris moderetur habenas Ad regni decus immensum, patriaeque salutem. Numinis auspicio, & fa••nae pernicibus alis Gloria splendescens tlium super aethera tollat; Vtque diu intersit, populo praesitque Britanno, Vivere det faustam longaeva in tempora vitam.

Patricius Johnstonus.