Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.

REGI IACOBO ODE ACADEMIAE GLASGVENSIS nomine dicta.

REgalis olim (O maxime Principum) Vates, perenni pagina personat Quem sacra cantu, dum coercet Finitimum sitibundus hostem▪

Exarsit vndas fervidus algidos, Quas Bethlehemi finibus, hostica Disterminabant castra, cinctas Horrifici fremitu duelli.

Oblata tandem flumina, vindici Grato dicavit pectore Numini, Obmortis exemptos propinquae Vestibulo famulos cruento;

Sic tu, per amnes, per juga montium, Per tesqua, per quaecunque repagula, Visu cupito avens potentis Primitias hilarare regni,

Perennis haustu fontis in arduo Petrae bicornis culmine conditi Manu benignus irrigâsti Glottiacam patulâ juventam:

Non passus ultra sordibus & situ Nec non ruinis, proh pudor!, inclytam Squalere sedem, cum Süadâ Flexanimâ sophiae sacratam.

Hinc & Themistas diva satellites Astraea ducens, limina deserit Superna, ob humanos furores Praeteritis habitata seclis;

Gaudens cubili Principis aureo, Gaudens amoenis moenibus, incolis Hic visa nuper aeviternas Glasguiacis posuisse sedes:

Huc unda fluxit Castalis, ingenî Carmen vetusti, quin Heliconidûm Ternae catervas laureatis Huc Charites comitantur alis.

Te coetus vnum gestit amabilis Ornásse, firmas finibus anchoras His alligâsse, Glasguamque Posthabitâ coluisse Pindo,

Has nempe testes jungere convenit Virtutis altae, conscia limites Laudum hos tuarum, quos movebit Nulla dies, posuere fata.

O te beatum ter quater amplius, Quem Phoebus ardet, quem ferus aemulo Mars corde pallet, quem jugales Pallas avet prius osa toedas!

Felices O nos Principis omine Faustos colonos! jam pater abditur Bifrons, colum fulvo benigna Iam Lachesis reno vat metallo.

Huc & rigenti quam-libet edito Longè sub arcto lumina blandior Si flexeris, mox incalescet Pieriis mihi fibra flammis,

Quâ te supernis percitus oestibus Tollam per oras aetheris arduas Nostroque Gygaeus canoro Cedet Olor moribundus hymno▪