Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.

EX OCELLO POETARVM NOSTRI SECVLI (quondam meo) interpolata▪ et cui omnium optimè quadra∣bant Principi adaptata; tu vide, fis, Lector, & fallor, an id mecum laetus fateare lubens{que}.

PRincipum princeps, JACOBE, cujus Famaper cunctas volat orbis oras Quà diem promit jubar, occidens{que} Lumina condit;

Nos movet pridem pius ardor, ingens Ingredi laudum pelagus tuarum, Quod{que} non atro petat ore livor Pangere carmen.

Nostra vox si quid dabit audiendum, Te Sophoclaeo referemus orsu, Fulgidum O secli jubar, & piorum Gloria Regum.

Non quod à prisco tibi sanguis ortu Surgit, & longam seriem recenses; Nec quod ingenti tua se potestas Limite profert,

Sed quod & gazis, & honore major Te beat virtus, animique praestans Indoles, cujus meritis nec unus Sufficit orbis.

Nam quid excelsum magis, aut decorum Principi, quàm quod generoso amore Sacra Musarum colis, & togatae Palladis artes?

Ridet haec vulgo bona pars potentum, Ridet, & soli populo resignat Dona doctrinae, veluti minora Culmine summo;

Quin & infausto veluti piaclo Pollui censet generis nitorem, Si cor informet studiis juventus Stemmate clara.

Te sed hinc usu proprio, hinc beatae Mentis instinctu meliora doctum, Talis haud tangit, nec ab instituto Sevocat error.

Macte curarum, labor hic ad astra Tollit heröum sobolem verendam; Inserit coetu superûm, nigroque Surripit orco:

Manat hinc praesens animo virili Robur, & mentis vigor audet ardens Ire contemptum vitiosa quicquid Turba capessit.

Nosse gestarum monumenta rerum Nemini probro fuit aut pudori, Sed decet Reges magis, & potentum Convenit aulae:

Non enim torquet validâ Magister Mole, sed dextrà regit arte puppim, Cùm procellosum mare volvit vndas Montibus aequas;

Sic quibus mundi Pater at que cuslos Credidit latè populos & vrbes, Imperî clavum moderantur alto Munere mentis.

Inserit plantis habitum creatrix Terra, & occultas res••pit propago Seminum vires, patriumque robur Spirat alumnus;

Vim sed innatam generi Magister Flectit ad rectum, facilique cultu Pectus informat, placidosque mores Mentibus indit.

Commodus Baccho, Cererique campus, Cura si desit, nihil educabit Praeter invisam filicem, malique Graminis herbam;

Sic ubi pubes bene nata, nullos Vel malos ritûs, vitio parentum Discit, aut torpor subit, aut abundant Pectora culpis.

Praebet exemplum specimenque certum Clarus haud uno Marius triumpho, •• am nocens paci patriaeque laevus, Quàm bonus armis:

Non enim doctis animum dicârat Artibus, nec se nisi bellicosis Voverat curis rigidoque Marti, Caetera bardus.

Tu sed exemplo praeis efficaci, Non tuis tantùm, sed & alma famae Lux tuae quaquâ cluit, orbis oras Fusa per omnes.

Sit dies nobis hodiernus ingens Testis, addictam studiis juventam Quo foves praesens, oculique lustras Luce sereni.

Quid, quod augustâ juvat eruditos Voce congressus regere, & silentes Inter applausus animi profundas Pandere dotes,

Cura si quando gravior facessit Panlulùm? O quis tunc amor at{que} cultus Te petit! quis tunc stupor audientum Detinet aures!

Macte tam sancto, generose Princeps, Mentis impulsu, tua destitutos Vsque Musarum, Sophiaeque mystas Cura secundet.

Vera nam si fas memorare, sed fas Vera secluso reserare fuco, Nulla gens aequè juvat, & beatas Efficit vrbes,

Quám juventutis faciles Magistri, Pectus imbuti studiis & vsu, Voce qui mentes ad honesta ducunt Sponte sequaces.

Nititur fulcro status omnis isto, Hinc virûm surgit seges, & propago Laeta, quae rebus populisque praesit Ritè regendis.

Quid foret mundus spatiosa praeter Lustra latronum, nisi mos pudorque Vim refraenaret? quid acerba legum Iussa valerent,

Nemo si rectè foret imperanti Audiens dicto? bona mens quietos Continet cives; bona mens olympi Propria dos est:

Hanc tamen morum polit architectus, Qui probo cultu docilem juventam Fingit ad recti decus, & magistrâ Temperat arte;

Qualis in puppi Palinurus altâ Dirigit flexu modico carinam, Assidens clavo, neque certa fallunt Signa sagacem,

Ergo nos, Regum jubar O, favoris Pristini semper beet aura, livor Frendeat quamvis & egena laudum Pectora vulgi.

Quippe nil magnum populus nec altum Credit, externo nisi qnod paratu Captat emptorem, specieque mentem Pascit inani.

Seriam sed qui profitetur artem Simplicis veri, solidos honores Antefert pompae: catus imperitam Spernere plebem;

Tuque, cui Musas licuit severâ Lege sectari, per & actuosas Ire virtutes, Sophiaeque summum Tangere limen,

Hâc habes acri ratione fultum Pectus, vt campo valeas vtroque Pacis & belli sapienter, atque Fortiter uti.

Nunc quidem tellus tua, magne Princeps, Otio dulci fruitur, vigetque Pace, Scotorum populo nec vllus Imminet hostis;

Duret in seclum status iste felix, Nec tuos cives quatiat tumultu Martius terror, solitumque servent Fata tenorem▪

Sed (quod avertat Deus omen) olim Si cor intrârit dolor, ut capessas Proelia, O quantis inimica rumpes Castra ruinis!

Non avo cedet tua laus in armis, Marte qui praestans, opibusque celsae Mentis, vt secli jubar impoliti Fulserat ingens.

Sic erit si te rapiant dolores, Otia & rumpas, & amata linquas Castra Musarum, sed ad hoc venito Munera serus:

Nec tuas vires nisi Christo iniquae Sentiant Gentes, metuatque solus Turca, nec Turcis melior minorve Romulus hostis;

Vrbe qui sedes habet in Quirini, Sola quae septem sibi lêgit arces, Et Lupam auctricem generis fatetur Hydra bicornis.

Debitus dirae sacer ille pesti, Fronte cui pronà dominas secures Spontè submittunt veneranda Regum Sceptra potentum.

O nefas ingens, maculamque secli Ille cervicem capiti sacrato Proterit, bruti strepituque terret Fulminis orbem.

Ille claustralem furiam, madentem Celtici Regis nece parricîdam Intulit coelo, superisque junxit Voce nefandà:

Voce quam toti recitavit effrons Praesulum coetu, voluitque fastis Inseri, tantum nec adhuc piavit Gallia probrum.

Ille vos lentos facilesque cernens, Vt suis audet dare jura terris Sceptra largiri Superûmque regna Vendere nummis.

Sed quid oblitus Citharae, modique, Provehor latè pelago, ratemque Credere immensi meditor profundi Fluctibus audax?

Sat mihi, sat sit, leviùs tuarum Ire per laudum seriem, laboris Limen hoc nostri fuit, isque limes Carminis esto.

Quod tibi Princeps damus alme, cultûs Parva non parvi monumenta, nostram Quò fidem cernat, veniens tuo cum Nomine seclum.

☞ Haec authore non invito, nec ejus ingratiis, raptim interpolabat

ROBERTUS BODIUS

A Trocho-regià.