Ta tōn Mousōn eisodia: = The Muses welcome to the high and mightie prince Iames by the grace of God King of Great Britaine France and Ireland, defender of the faith &c. At His Majesties happie returne to his olde and natiue kingdome of Scotland, after 14 yeeres absence, in anno 1617. Digested according to the order of his Majesties progresse, by I.A.

THESES PHILOSOPHICAE▪ Quas ad devotissimum obsequium testandum IACOBO Magnae BRITANNIAE, FRAN. & HI••. invictissimo, potentissimoque Monarchae, eidemque omnium totius orbis REGUM Philosopho ex∣cellent^mo proponunt Phil. professores in ACADEMIA EDINBURGENA co∣ràm disputandas a. d. xix Iulii STERLINI.

• I QUOT sunt relata, tot sunt correlata.
  • Quot sunt filii, tot sunt patres.
• II. Veritas propositionis est adaequatio & con∣formitas vocis significantis cum re significatâ.
  • 1. Vna propositio non est verior alterâ.
  • 2. Principia demonstrationis non sunt veriora conclusione.
• III. Spontan••um est, cujus principium est in agente singulas acti∣onum circumstantias cognoscente.
  • 1. Quae fiunt ex itâ, fiunt sponte.
  • 2. Qui ex itâ quidquam mali perpetrat, non facit invi∣tus; nec lege absolvendus est.
• ...

• IIII. Primus Motor simpliciter immobilis est & immutabilis: cae∣teri Motores à Primo pendent, & reguntur omnes.
  • 1. Licet supremus Magistratus omnino immobilis & im∣mutabilis sit; expedit tamen, vt inferiores Magistratus aut ad tempus duntaxat definitum praesint, aut pruden∣tiae formatoris & servatoris Reipubl. relinquantur.
  • 2. Inferiores igitur Magistratus non debent esse haereditarii.
• V. Omne movens Physicum, dum movet, movetur.
  • 1. Cùm paries maneat immotus, pilam reflexam non di∣cemus à pariete, sed à projiciente reflecti.
  • 2. Impulsus factus in aëre manet vs{que} adfinem reflexionis.
  • 3. Inter motum directum & reflexum non mediat quies, sed primum non esse motus directi, est vltimum non esse motus reflexi.
  • 4. Uterque igitur est vnus numero motus, & continuus.
  • 5. Si pila sursum projecta, â fornice reflectatur, in eodem numero motu erit & ascensus, & descensus.
  • 6. Ascensus & descensus non semper sunt motus contrarii.
• VI. Nullum mobile vtitur eodem puncto, vt principio & fine actu, ita vt ad id accedat, & ab eodem recedat, nisi in eo requiescat.
  • Lapis etiam maximae molis visursum delatus, priusquā terram versus regredi incipiat, in aëre quiescit.
• VII. Decuplum aut majorem oportet esse aërem ex quo portio a∣quae conficitur.
  • 1. Spatium subterraneum non reperitur, in quo tantus contineatur vapor, qui fluminibus & lacubus gignendis sufficiat.
  • 2. Etsi non careat probabilitate minores quosdam fontes & amnes in quibusdam terrae partibus ex vapore nasci; absolutè tamen asserendum est amplissima flumina & fontes à subterraneis aquis è mari oriundis provenire.
• VIII. Omne quod videtur est lux, vel color.
  • 1. Species objecti non videtur.
  • 2. In speculo non videtur imago objecti, sed ipsū objectum.
  • 3. Sol igitur pari ratione infra Horizontem existens à no∣bis interdum videri potest.
• IX. Duo aut plura illuminantia majorem Sphaeram activitatis il∣luminant, quàm singula seorsim.

• ...
  • Si duae, imò mille lucernae accendantur, vnum tantùm numero lumen in aëre intermedio producunt.
• X. Omnia corpora gravia ex quocun{que} loco in terram et aquam demissa similes semper et aequales angulos faciunt in vtriusque superficie.
  • 1. Necesse est ad centrum magnitudinis, quod idem est gravitatis, ferantur.
  • 2. Terra igitur & aqua sunt concentricae, vnumque glo∣bum constituunt.
• XI. Veritas rei est ejus conformitas cum suo Archetypo ceu pri∣mâ mensurâ.
  • Ergo veritas rerum erit conformitas ipsarum cum intel∣lectu divino, seu cum suis rationibus formalibus in men∣te divinâ.
• ...XII. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Met. lib. 2. cap. 1. Vt vnumquodque est, ita est & verum.
  • Rerum aliae aliis sunt veriores.

☞ Disputatae sunt in Capellâ Regià ab horâ quintâ vesperti∣nâ in octavam sine REGIS fastidio.

Praesidebat IOANNES ADAMSONUS. Respondebat IACOBUS FAIRLAEUS. Opponebant PATRICIUS SANDAEUS, ANDREAS JUNIUS, JACOBUS REIDUS, & GULIELMUS REGIUS. Philos. prof.

Ante initum certamen ità Praeses est praefatus.

A 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Divi∣num sanè divini Platonis oraculum! quo suadet, omnibus in rebus, & dicendis, & c••gitandis, à Diis primordia capienda. Si tam pia rerum exordia requirit Ethnicus, solius naturae ductu; quid nobis faciendum est 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉? nonne etiam in vestibulo congressus hujus philosophici, ab vno illo Vero D••o precibus contendendum, vt vertat haec diatribe in gloriam Christi, in oblectamentum REGIS, & emolumentum Academiae Edin∣burgene? Quod faxis, quaesumus, Opt. Max. DEVS, per Jesum Christum, Dominum nostrum.

Amen.

MUsis REGEM suum, unicum Apollinis sui delicium quo∣tid••è demulcentibus, an Philosophiam praeclarè offi∣cio defunctam arbitrabimur, quòd eundem Regem, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, ad suos reversum, semel salutarit? absit, ab∣sit, inquam, ut foecundissima illa officiorum omnium mater phi∣losophia, ipsa tam segnis sit ad officium? quinimo ad pedes Au∣gustissimae Majestatis tuae officiosissimè advoluta, omni officio ju∣giter praestando promptam se sistit & paratam. Ideoque nos alum∣nos suos tuo jussu ex Academiâ Edinburgenâ huc accitos, in cla∣rissimam Majestatis tuae praesentiam pertraxit, ut qui priùs Nu∣mini tuo, ipso Apolline vatibus praesentiori, carminibus sacrifica∣vimus, nunc eidem 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 disquisitionibus philosophi∣cis litemus.

His me Antistitem sacris praeesse voluit mater Academia, cu∣jus apud me permagna semper erat, & esse debet authoritas. Iis igitur (praefatâ Dei, & Regis bonâ veniâ) praesidebo; sed ità, ut questiones omnes decidendi penes unicum Regem resideat arbi∣trium. In ejus vnius sententiâ acquiescemus omnes. Neutiquàm nobis provocatio erit ab illo judice, cujus est & summa potestas, et perspicacissimum ingenium, & rectissimum judicium. Talem alii exoptent; nos eo praesente felices pascimus oculos, & gloriamur judice, qui adinstar lineae rectae in rectam ad perpendiculum in∣cidentis angulos faciat utrinque rectos: nam in alterutram par∣tem inclinans judicis sententia angulum efficiet hinc minorem, in∣de maiorem recto.

Vos autem, juvenes, qui in hâc ingeniorum palaestrâ concer∣taturi estis coram Rege, iudice, agonothetâ, brabeutâ, fortibus estote & animis, & armis; fortiter quisque pro veritate contendi∣te; & utcunque quis vestrûm opinionem ratione mutans de sen∣tentiâ moveatur, si modò veritas obtineat, & illibata maneat, in lucro deputate. Vos, qui estis in procinctu in adversâ acie, nuda∣te enses; hastas non puras, sed praepilatas, &, si visum est, amen∣tatas totis lacertorum viribus vibrate: Nec enim vobis res est cū tyrunculo, sed cum veterano milite, cui ità cutis occalluit, ut le∣ves ictus non admittat. Sed quis primus pugnam lacesset? Tu qui ab Arenis nomen habes, Patrici Sandaee, primus in Arenam descendito.

Patricius Sandaeus disceptaturus hac praefatione usus est.

QVòd ab Arenis nomen habeam, dignissime Prae∣ses, ideòne me primum in Arenam hanc vocas? ••epidè quidem, & argutè id à te dictum non in∣ficior: mihi tamen hoc quicquid est nominis ar gumento potius esse debet, quò minùs in Are∣nam tam nobilem me temere protrudam. Quid enim in philosophicis operae precii praestare poterunt, coram Re∣ge omnium 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, steriles, mihi nomen, Arenae? conaborne ego soli lumen, aut coelo sidera inferre? Tamen, quia Sacratissimae Regis Augustissimae Maiestati visum est, amplissimo praesentiae suae splendore gymnasin hanc, quam molimur, illustrare, & tam beni∣gnam tersissimarum aurium copiam nobis face••e, impositam sub∣terfugere provinciam religio est: iacta alea est; periculum facien∣dum, etiam cum nominis periculo. Tu tantùm, REX Aug^me,

caeptis—Aspirato meis▪—Ingenium vultu stat{que} cadit{que} tuo.

Quoniam verò Respondens, ut prae se fert inscriptio, Theses ali∣quot Philosophicas proponit exagitandas; philosophia autem no∣titiam veri & boni sibi propositam habet; ideò duas selegi theses, quas impraesentiarum ventilem; unam de vero, alteram de bono: de vero, quà quaeretur utrum propositio una sit verior alterâ; de bono, sed civili, quâ de Magistratibus inferioribus, an debeant esse hereditarii. Sed an hominem privatum, & impolitum coram Rege omnium 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 de magistratuum in politià iure discepta∣re? delirumne phormionem, qui pugnae nunquàm interfuit, co∣ram Hannibale de ordinando exercitu disserere? Dabit, non dubito, Rex clementissimus veniam disceptatoris non iudicis partes susci∣pienti. Submissa inquisitio penes alios; 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 iudicium penes Regem esto. Nec aequus quispiam rerum aestimator disquisitiones politicas ad lineam & limam censebit revocandas: haec enim ma∣thematicae sunt 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 quam res civiles non admittunt: quum ut inquit noster Aristoteles, lege potiús, quàm naturâ constare videan∣tur: ego 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 in iis versari conabor, argumentis tamen, non tam à lege, quam à naturà petitis; ut enim apud Ju∣risconsultos est ratio non tantùm civilis, sed etiam naturalis; ita & apud philosophos 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 aliud 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 aliud 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Et quamvis Rationes de actionibus eae, quae in genere universo versantur, in∣aniores sint; quae in particularibus veriores; REGIS tamen optimi & aequissimi 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉.

Summam manum disputationi suae his verbis Sandaeus imposuit;

Haec habui, quae de Vero, & Bono, pro temporis angustià, et eo∣rum

naturâ dissererem; in quibus, si quid operae precii, si sacratis∣si nis August^•• Regis auribus aliquâ saltem ex parte satisfecisse me intellexero, mihi in aeternum gaudebo. Quid enim? si, ut ait ille, Principibus pla••uisse viris non vltima laus sit, quid tanto, ac tal•• Principi?

Cujus in Sceptro Themis, in labellis Suada, sub fibris Sophiae medulla, Cujus in vultu Charis, in recessu Entheus ar dor.

Andreas Iunius in palaestram prodire jussus, sic praefatus est.

DIsceptaturus de motu & quiete in bivio est ani∣mus utrum ante initam disceptationem moveri debeam, an quiescere; eloqui, an silere: quiesce∣re & silere suadent timor, pudor, conscientia in∣fantiae; moveri et eloqui officium. Et quidni om∣nia postponenda sunt officio in Patrem Patriae, & matrem Academiam? et quem officium urget ad loquendum, nonne ei silentium displicere necesse est? certum est ergo loqui, non silere. Sed dum meloquuturū polliceor, nemo arbitretur mihi in animo esse Milesiâ illâ, delinificâ, & ad aures compositâ oratione audientiam captare. Loquentiam spondeo, non eloquentiam: Lo∣quentiam dico, non loquacitatem: malo enim in me eloquentiā desiderari, quâm loquacitatem reprehendi. Loquentiam, inquam, spondeo Dialecticorum, pugno contractam & concisam illam; nō Declamatorum, explicatam & perpetuam: nam, quod muneris nostri est, disputationes dialecticae, non oratoriae declamationes à nobis expectantur, expetuntur. At, ut ineptientis est, inquies, Al∣cinoo poma offerre, & Croesum teruncio ditare velle; sic hominis parùm consulti videtur philosophicis velitationibus REGEM ob∣lectare velle totius philosophiae consultissimum, in quem & Na∣tura & Sophia omnes suas vires certatim effuderunt. Sed qui me∣minerit etiam summo Iovi, quem penes sunt omnia, modico far∣re vel molâ salsâ litari, mihi aequior futurusest; & cui perspecta est REGIS optimi benignitas, apud qué obedientia sacrificio praepon∣derat, videbit hîc nihil praeter decorum prestari, & officium. Dis∣puto igitur, & adversus sextam Thesin, quae est de Motu, disputo. Et quamvis Philosophi uno ore omnes profiteantur, Omne quod movetur super immobili moveri, argumenta mea omnia super motu movebuntur.

Iacobus Reidus in certamen vocatus, his verbis est praefatus.

QUem oculum lucidissimus ille mundi oculus i••radiando non perstringeret? Quam lucem Phoebei in ipsâ meridie radii non obfuscarent? dum splendorem sacratissimae M. T. intuemur, ecce tam resplendens, tamque divina Lux, & vultus, & animi tui subitò nos circumfulget; ut 〈…〉〈…〉 non sit, si nos in tenebris, aut certè in opaco, & sub um∣b••á priùs semper delitescentes, tantâ nunc circumfusâ luce, statim ante velitationem turbati & attoniti concidamus. Insolitus hic splendor M. T. quae in tam illustri Nobilium corona tanquam Sol inter sidera radiat & irradiat, lucet acilluminat, oculos Philoso∣phorum facilè praestringit: mentes tamen percellit magis jubar illud, & vis verè enthea mentis tuae, quâ in omnium rerum tam divinarum, quàm humanarum scientia ita praecellis, ut in Regiâ Majestate ipsa etiam Philosophia meritissimè primas obtineat. Qui igitur tantam lucem, Solis etiam multò illustriorem, tenuis haec nostra ferre potest? nam qui directo obtuitu Solem adspicere non sustineret, oculos avertere posset, aut umbram quaerere: sed lucem Ma^tis tuae, quae in mentes vs{que} penetrat, nec aversio oculorum, nec ullius corporis umbra divertet. Actum igitur hîc nobiscum esset, nisi ab hoc metu Regis nostri, in quo omnia regiè insunt, liberaret humanitas, per quam, velut speculum bonitatis suae, om∣nia nostra intuetur: ut splendidissimus nunc Majestatis fulg••r non ampliús torreat, sed foveat; non terreat sed animet. Et certè ve∣reor, ne apud posteros tantae humanitatis fides laboret, quae tot su∣prà infra{que} seculis aemulum, & haeredem non invenit, non inve∣niet. Hic ita{que} jam triumphus est noster, haec gloria nostra, quòd optimus ac illustrissimus Princeps piae suorum temeritati annue∣re non dedignatus est: nobis haec Laurus omnibus trophaeis, tra∣beis, virgis, corollis potior

Quaestio celeberrima de fontium & fluviorum fonte ac scaturi∣gine Thesi VII determinatur. In illam autem scaturiginem & fontem nostrae disputationis rivuli primùm sese recipient.

Gulielmus Regius descendere iussus in arenam, hâc usus est praefatione.

NEminem spero mihi spontè iratum f••re, si de spontaneo & Ira disceptavero. Vix spontè hanc provinciam suscepi: quippe conscius infirmitatis meae. Sed Regio mihi, & Academico obsequen∣dum est REGI, & Academiae. REGIS ego iram deprecor juxtà & Academiae, si nec Regis, nec Academiae expectationi satisfecero. Quid iram deprecor regiam? imò Sacratissimae tuae Majestatis singularis in bonarum literarum cultores humanitas confidentiam mihi imperat, favorem pollice∣tur. Dabo itaque operam, Augustissime MONARCHA, ne vel in longum protrahatur disceptatio, vel, quod minùs ad argumen∣tum faciat, afferatur. Obnixè rogans Majestatem tuam, qui ho minum merita non tam ex opere pensitas, quàm ex animo, ut quod à me hîc praestabitur, aequi bonique consulas: et quemad∣modum, quicquid id futurum est, ab animo in omne officium propenso proficiscitur; sic obviis benevolentiae vlnis amplecti velis.

☞ In omnibus ferè disputationibus REX est interfatus ubi quis nodus incidebar perplexus & planè Herc••le••••, quem tamen REX non dissecabat, ut Alexander Gordium illum nodum, sed explicabat & e••odabat aptissimè. ••ta verò disserebat, ut eorum, qui aetatem in liten•• consumserunt, vix cuiquam cedere videretur, vel acumine in inveniendo, vel prudentiâ in judicando, vel in explicando quaesentiret copiâ, facili∣tate, gratiâ.

Finitis disputationibus his ve••bis Praeses peroravit.

DUm alii aleis, aut pictis chartulis confligunt, aliisue ejusdem farinae ludicris oblectan•…•…, non tempus, vt venditant, sed ••e••p••os fallunt; visum est REGI sapientillimo inge•••• tum huic confl••ctui intereste; ut à gravissimis terg••m••o∣rum curis Regnorum, quibus nunqu••m non intendit, animum remitteret. O Regem, rarum & salutare subditis exemplar, non agendi modò, sed & otiandi; cui nulla ne c••s••••∣tio quidem placet, nisi quae, vel ad animi, vel ad corporis vires conducat reparandas! Et habet nunc philosophia unde glorietur: nec enim, ut antè solita est, jactitabit ampliùs ••iberium & Claudi∣um Caesares circa scholas & auditoria philosophantium assiduos fuisse; nec Magnum illum Pompeium è bello Mithridatico ut victor Romam venisler, falces illos laureatos privatis philosophantium januis submisisse; nec majorem Pompeio, Magnum illum Alex∣andrum acroam••ticis scientii••, quàm Sceptro praecellere maluisse: sed gloriabitur imposterum philosophia, & Caesaribus illis, et Mag∣nis istis multis nominibus majorem Magnum Magnae BRITANNIAE MONARCHAM, non solùm congressus philosophicos cla∣ri••simâ Majestatis suae praesentiâ multoties ornâsle, ••ed etiam cum ipsis professoribus congressum se philosophorum coryphaeum de∣monstrâsse. O justam philosophiae superbiam! O dignam Rege gloriam! incertum enim plusne Rex philosophiam, an Philoso∣phia Regem decorârit. Sed ad laudem professionis philosophic•• ••aec à me dicta sūt. Nam Regi pertotum terrarum orbem virtu••um om∣nium radiis longè latè{que} splendescenti praeconi••s nil opus est nostus. Qu••propter, ne sacratissimas M••jestatis aures longiore orationis pro∣telo videar fatigare, ad veniam petendam, & gratias agendas me converto. Veniam petimus, Augustis^me REX, si quid hîc á ••obis de∣lictum sit, aut si non fecimus satis ex••ect••tionitu••. Nos sanè agno∣scimus, et profitemur ingenuè, nihil á nobis hoc tempore profectum esse, quod vel dignum sit auribus tuis, vel par sit votis nostris; au••i∣bus politissimis, votis ardentissimis. Sicut enim qui è tenebris ad ••o••é subitò educuntur, iis oculi praestringuntur; sic juvembus evenit ex vmbraculis scholasticis in tam splendidae Ma••estatis lucem pro∣deuntibus, caligat mentis acies, & animi percellu••tur•• nec enim habemus aquilarum oculos, ut qu••amus 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, & ad∣versis oculis intueri solem tam splendidae Maiestatis.

Gratias autem agimus, & ••ostro nomine, quibus audien dis tam patientem aurem accō nodasti, & nomine Academiae Edinburge∣ne, quàm tam clarâ istâ luce aeternùm illustrasti: & precibus á Regum illo REGE supplices contendimus, ut Imperium hoc tuū perpetuum sit tibi, & stirpi tu••, ad DEI gloriam, vestrum hono∣rem, & publicam populi salutem.

☞ Post disputationes REX dum suo more coenam produceret multivarii••, lepidi••, ac doctis illis quidem de re literaria × vniversa Philosophia sermonibus, inter alia quid animi haberet super disputationis negotio explicavit, & non illepidè lufit in singulorum actorum nominibus. Ipsa autem Regis verba, ut fidelitera quo▪ d•••• ••••••tant um ryth no vulgari comprehensa sunt, ••lc ••••serere visu••n est.

As Adam was the first of men, whence all beginning tak: So Adamson was president, and first man in this Act. The Theses Fair-lie did defend, which thogh they lies contein; Yet were fair lies, & he the same right fairlie did maintein. The feild first entred Master Sands, and there he made me see That not all Sands are barren Sands; but that some fertile bee: Then Master Young most subtilie the Theses did impugne, And kythed old in Aristotle, although his name bee Young. To him succeded Master Reid, who, thogh reid be his name, Neids neither for his disput blush, nor of his speach think shame Last entred Master King the Lists, and dispute like a King, How Reason reigning as a Queene shuld anger vnder-bring.

To their deserved praise haue I, thus playd vpon their names: And wil's their Colledge hence be cal'd the Colledge of KING IAMES.

Nos versus varii latimos f••c••runt, ex quibus tres sequen••••s v••rsiones non inelegantes pla••uit adscriber••.

Primus ADAM pater est hominum: certamine in isto Primus Adamsonus munera Praeses obit. Inde 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 tenuit problemata 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, Vt specie 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉, re tamen apse 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Primus Arenam intrans steriles cui nomen Arenae Quod sterilis non sit omnis Arena probat. Junius inde Theses doctè & subtiliter urgens, Arte in Aristotelis se docet esse Senem. Succedens Rubeus sic dicit, disputat, instat, Illius immeritò ut purpuret ora rubor. Regius extremum claudens regaliter actum Disserit ut praeceps debeat ira regi.

Lusi ego; gymnastas{que} suo dignatus honore, Gymnasium tituli dignor honore Mei.

D. PATR. HUMIUS Atonius, eques.

ALITER.

PRimus Adam pater est, humanae & gentis origo: Ductor Adamsonus praeit in certamine primus. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 fulsit zetemata 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Dumque 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 fulsit, 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉 Ingenii foecunda boni dum germina promit, Primus Arenaeus foecundas suadet Arenas. Junius insequitur, juvenis cognomine: sed se Esse senem magni Stagiritae ostendit in arte. Quod si vel Rubei spectentur verba, vel artes, Non opus est pavido suffundat ut ora rubore. Regius hinc validis vrget regaliter armis Vt Regina feram ratio sibi mancipet iram.

Ludo, sed ut laudem; jubeoque Academia tales Nacta viros cluat hinc IACOBI nomine REGIS.

G. B.

ALITER.

ADAM primus erat generis mortalibus author: Primus in hac Sophiae cluis, Adamsone, palaestrâ. Lemmata Falsi-decor tutatus cuncta decore, Lemmata, falsa licet, monstravit cuncta decora. Primus Arenaeus mediâ se sistit Arenâ; Foecundasque dari docuit me primus Arenas. Proximus insequitur Juvenalis nomine, at illum Abdita Aristotelis Veteranum dogmata monstrant. Inde Ruber; mentis si spectes dona, vel oris, Non est quòd tingat rubor illi decolor ora. Vltimus urgebat Regis cui à nomine nomen, Vt Regat infraenem ratio regaliter iram.

Quid vetat vt ludens laudem; jubeamque Lycaeum Sortiri aeternum nostro de nomine nomen?

N. Uduardus.

‡ Ex REGIS Elogio ho••, qui sequuntur, versus scribendi ansam arri∣puit Patri••••us Sand••us.

ARENAE FERTILES.

QVod mihi foecundas indulges nomen Arenas, Dum micat ingenii parva favilla mei; Quas tibi persolvam grates, dîs proxime Prin∣ceps, In me qui laudas quod bonus ipse creas? Si quid enim fluxae possunt, mihi nomen, Arenae; Sitibi quid gratae fertilitatis habent; Mnneris omne tui est: à sacri lumine vultus Mens calet, & Numen sentit adesse tuum. Hoc perculsa uno est; unâ hâc stupet anxia curâ, Luce quod est Phoebi mox viduanda sui.

Te viduata, eheu, quâ se solabitur arte? Q••is laudem indultae fertilitatis alet? Spes super una illi est, sacro ut, REX optime, vultu, Sentiat & verbo numen inesse tuo. Foecundam dicis; foecundam redde: studebit Grata memor Domino germina ferre suo.

Non sint tincta mihi. te judice, pectora nullis Artibus: haec genii est gratia larga tui: At malè cum gratâ longum est luctamen arenâ; Diffluo, & ingenio non fruor ipse meo. Et quid arena ferat si diffluat? adjice calcem, Fortè struam famae fana superba tuae.

Jupiter est Ammon nec dedignatus Arenas Nomen, Arenosis nec sacra facta locis. Seque Ammone satum voluit Pellaeus alumnus: Dictus ab Ammone est nobilis ille Sophos. Nomina conveniunt: si non vt Jupiter Ammon, Non vt Alexander, sim velut ille Sophos.

Dicitur auriferas Pactolus volvere arenas; Has Tagus, has Ganges, has tua Glotta vomit.

Si dabis auriferas ut censear inter arenas, Sicque fruar tituli fertilitate novi; Delphica vaniloqui ridebo oracula Phoebi. Oraclum est verbum, Phoebe Britanne, tuum.

Ostentent phaleras alii; mihi carmina pugno Clausa placent; pugno hâc, REX, ratione brevi. Prima prius cecini; cecini{que} haec ultima: primus REX mihi Moecenas, si placet, esse potes. Iam placeo, atque potes: placeant foecunda necesse est. Concludat genii gratia larga tui.

AD ACADEMIAM EDIN∣BVRGENAM DE DIE & NO∣mine, quibus à REGE illustrata est.

PRima tribus Regis fulgens lux aurea natis Mensis ab undecimâ bis ea quarta fuit. Hâc Rexipse pater dias in luminioras Prodiit. Heroas tot dedit vna dies! Quattuor una dies mensis, secli unius omnes, Stirpis & unius protulit una dies! Hâc quoque jam patriae stiteras te, Academia, patri; Regia & est laudis conscia facta tuae; Dum Regalis apex, submissis fascibus, altùm Extulit eloquio teque, tuosque suo. Quò te fata vocant? quò certas tendere? Regis An quoque tu natis, annumeranda venis? Ambitiosa nimis molimina tanta videri Iure queant, Regis ni velit almus amor. Sed praevenit amor: Rex charam charus adoptans In Natam nomen jussit habere suum. Te tanto dignam studeas praestare parente; Vtque decet nomen te officiosa geras; Vt Regale ornat te, vates spondeo, nomen; Nomini & ornanti consona quaeque feres; Regis & ut mensem tuus excipit ordine mensis, Regali à sorte & sors tibi laeta fluet.

PRO REGIIS PROFESSORIBUS AD REGEM.

QVicquid homo statuat, statuunt quod Numina fiet. Testis Edineae gymnasis ista schola. Dicta dies alia est; vetuere at numina; natae Regis Regalem constituere diem. Dictus & est locus alter; & hîc constantia, nata Regis Regalem constituere locum. Nomine dumque alio gaudes, Academia, Rex te Nominis illustrem fecit honore sui. REGIA te exornant, nomen, tempusque, locus{que}; An desit cathedris Regia lingua tuis? Doctorumque hominum vox professoria, dono Regali in seros continuanda dies? AEterno primi cum fundatoris honore Qui seclo accendens lumina clara suo, In seros curans quoque transmittenda nepotes Cum praesente simul secla futura beat. Quâ pietate cluis te obtestor, maxime Princeps, Nominis ut placeat sic meminisse tui; Sic natae meminisse novae, cui pignus amoris Indulsti hoc patrii nomen habere tuum. Nomine ut ornasti, da caetera: supplicat ipsa, Vt natam agnoscis Dote beare velis.

Gloria sit primae se IACOBI nomine primi Claram esse; attollatque hoc patre in astra caput. Tu pater es nobis (IACOBEÔ numine major, Et prior) & nostrae gloria prima Scholae Quo cluat usque dedit tua nomen amabile lingua: Da & linguas, nomen queis cluat vsque tuum. Auxerat ille opibus natam, non nomine: nomen Tu dederas natae: fac comitentur opes. Vt primo quantò prior es tu, numine, tantò Major alat Natam gloria, Magne, tuam.