Daphn-Amaryllis. Authore Davide Humio Theagrio, Wedderburnensi

E vulgari ipsius Sereniss. Regis De Hispanorum naufragio; An. 1588.

DIra DEVM contra coiêre in faedera gentes: Diduxêre ad iter conjurata agmina: Mavors Ipse ferus, vultúque horrendum, armisque fremebat. Direxêre acies immensas ordine longo: Nos terra hinc, atque binc pelago cinxêre: minati Iri excisum omnes, penitúsque à stirpe revulsum Ampullis: verum quîres successerit, audi. Continuò venti ruere; & jactare carinas; Quassantes: tumidásque aequor se attollere in vndas. Foelix, qui evasit ventique, marisque furorem: Maxima pars vasti est absorpta voragine ponti. Et stupet haec quisquam miracula? Nempe DEVS sic Impia de summo ridet conamina Olympo.

Appendix.

IMpia si ridet dominus conamina: & idem Arridet votis dexter, adest{que} pijs: Quid coe ca Impietas fraudes, & crimina jactat? Hoc tam desipere est, quàm sapere, esse Pium est.

Ad eundem Sereniss. R.

CVm diadema ornes Musis, diademate Musas: Sceptrigerum super as, Aonidum{que} chores. Te quo{que} cum pietatem addis sceptris{que}, camaenis{que}: Quam pietas sceptro maior, & ingenio est. Sic age: sic veram accumula laudémque, decus{que}, Et cresce in titulos, Rex IACOBE, novos. Sic sceptro, plectróque pijs, per tempora vitae Tu domini laudes; augeat ille tuas. Cum saturo annorum, & laudum, sordescere Tellus Coeperit; & vinctae lurida claustra animae: Certius haud alias iter ad caelestia regna est; Quae superant votis sola trophaea tuis. Hoc quoque, qui dedit ingenium, qui sceptra, piúmque Hunc animum, hoc animo praemia digna dabit.

Ad Eundem: de eodem.

NOn te tot proavireges longo ordine; non te Missa à tot proavis sceptra, IACOBE, beant: Non seges ingenij haec, non haec vberrima messis: Qua tibi supra atavos, sceptráque surgit honos: Illa beat PIET AS, tibi quae sacra ora resolvit; Ingenium auctori sceptra dicátque suo.

Hac atavos supra, & mundi pereuntia regna: Te Rex, & regnum perge beare tuum. Quem regum agnoscis regem; rerúmque potentem; Quas terra, immenso claudit & vnda sinu: Illi, te, tua crede DEO; terrae{que}, marisque Despice securus, Tartareásque minas. Pro te tellurem; pro te rabida aequora ponti: Aetheráque armabit; flammigerum{que} polum. Quid struis incassum insidias; atque arma minaris, Cum conjurato Roma superba Tago? Hoc duce conversis metues Hispania fatis: Purpureos planges hoc duce, Tybre, patres. Non Scotus Gotho inferior; profugóve IACOBVS Fergusio; Non spes, cassáque fata cadent. O veniat labor hinc Musis! In te area amori Lata meo! laudi culmen, apex{que} tuae.

Ad Eundem: Cum expeditionem in regni Septentrionalia pararet: rumór{que} rur∣sus esset de adventante Hispanorum classe.

EIa, IACOBE, animum magnis virtutibus imple: Et forti trepidos discute corde metus. Quâ rerum incumbit moles, obnitere: & aude Contra ferre tuo pectora plena Deo. Argumentum ingens decoris, laudisque futurae (Fallor?) an ille sibi sic struit? ille tibi? Quodque iterum magno ore canas: frustrata potentem Caepta hostem: vanis armáque sumpta minis.

〈2 pages missing〉〈2 pages missing〉

Mel.

Iuppiter effaetis iterum cum redderet arvis, Astraeam, cultum{que} sui, mores{que} relictos: Ite, ait: & juncti caulas sociate Britanni Haec est, quae vestris debetur gloria fatis.

Men.

Ite, ait, & magnum sacrate in marmore DAPHNIN; Et quae conjugio juncta illi nympha superbo: Et quem conjugio parit illi nympha superbo: Hi sunt, qui vestris aequabunt omnia votis.

Mel.

Pulchrior, & nymphis formosior omnibus una, Se Tamesis liquidas speculata Amaryllis ad undas Concepit fast us nimios; nigram{que} vocavit Phyllida; nec timuit Nemesin; nec Daphnidis iram.

Men.

At se Phyllis amat, quamvis sit fusca, sibi sat Strenua, Nec natûm piget, & nec nominis illam. Sed si DAPHNI vocas; junctae si gloria caulae; Non ultrá natûm meminit; non nominis illa.

Mel.

Audijt: & sibi componi indignata, refugit, Atque iterum speculum respexit: & heus, ait, an me, Ponere me, nomen{que} coegeris? (O!) bone Daphni, Desine. Non nostro certet tua Phyllis honori.

Men.

Tityre, tu{que} ingens Alcon, seu cernere cestu, Sive, in graminea cursu sudare palaestrâ, Cernitis haec? vósque (O!) alij, queis Graecia nullos Praeferat; & nullos, queis prisca Amaryllis alumnos.

Mel.

O cnus ubi est? ubi dius Ias? solo{que} minores Daphnide; seu cantu, seu decertare cicutâ Phylligenae? vos haec sic spernit? at Enthea virtus Consecrat: & magno magnos dignatur Olympo.

Men.

Vidi ego cum peteret, quos nuuc fastidit: & vltrò Compellans blandis mulceret Phyllida dictis. Vidi ego cum multis sponderet muner a verbis: Forsitan & veris oneraret sydera votis.

Mel.

Quid miremur opes? luxum aut laudemus inertem? Quid formae periénsve decus? pexósve capillos? Es formosa, Amarylli: at spernere inania disce: Saepe sub hirsutâ virtus latet ardua fronte.

Men.

At neque tarn informis, nec discolor ista; sororem Quin noscas. Natos, Rheni si cernis ad undas; Jures esse tuos: vultu, parili{que} vigore: Ipsi{que} inter se, nota se voce salutant:

Mel.

Audierant magnas quondam testantia luctas Flumina, Tueda pater, Carron{que}, & maximus Humber: Et procul (O!) satis est sudatum. (O!) stragis abundè Vidimus: undantes & sanguine volvimus amnes.

Men.

Nectite centenis adamantina vincula nodis Pastores; nil est nimium: nil credite abunde: Ne rursùm ad caulas vigiletur; & horrida rursum Lis, fera discordes trahat in certamina taures.

Mel.

Improbe livor inique bonis conatibus, O! te Fulmine sub patrium retrudat Iuppiter Orcum: Sive Tago venias, seu Tybride, seu, Tanais te Miserit: haud nostro satus; haud, puto, natus in orbe es.

Men.

Spargite agris cineres, totam{que} inspergite Iernam: Et Moly, & coeli sacros aspergiterores: Toxica ne Lybiae nobis, Circesve, Stygisve Officiant: cunctis mors haec cat or a venenis.

Mel.

Termine cede: quid hic ageres? communia cernis Pascua. Nulla suos Phyllis discriminat agros: Nulla suos Amaryllis. Et hos agnoscit, & illos Vtra{que}; nec proprios discernere curat alumnos.

Men.

Dulcis Hymen; quo non aliud praesentius vsquam Iungere mansuris mortalta pectora vinclis: Necte animos; misceque genus, stirpem{que} futur am: Et sciat esse suos verè Nympha utra{que} natos.

Mel.

Pan ades; & totam curâ complectere caulam Sepibus occlusam{que} hirtis, sartam{que} ruinas: Coge greges memor ipse; & dulces mitis amores Aspira; nostris ut eat concordia septis.

Men.

Tu quoque casta illi sacris operata juventus Thure cole, & mica salis. Ipse altaria tangens Tityrus, & poscat veros, & reddat honores. Maxima sic nostris assurget gloria coeptis.

FINIS.