Phrases oratoriæ elegantiores Editio septima; cui accesserunt phrases aliquot poëtica. Curâ & operâ Tho. Farnabii.

Eloquent.

Ex cujus ore melle dulcior fluebat oratio. Nestoria facundia. Romanae pariter atque Atticae linguae succo & sanguine referta. Rhetorum flo••cu••s exornata. Tam mellea, tam vinea. Attica musa. Hymettica mella. Scriptum bellius non vidi. Lepôre & linguae volubilitate politissimus, vir fandi dulcissimus. Suspensâ aure bibit audie••tes. Mercurii, vel Herculis Og••ii catena. Suadae medulla. Pitho flexanima & quasi verticordia. Retexere tenuifilo. Stylo subtiliori. Non magis Musaeum, Cum quadam Venere dictum. Omnes Charites, Musae, Veneres. Exhausta eloquentiae fontis vena facilli••è inarescit, nisi quotidianâ legendi dicendique exercitatione refercias. Linguae orationísque comendae gratia. Decima illa musa, Plautus. Affectatus ille verborum apparatus, circumspectáque mangoniz••tio. Accurata verborum lautities, & plerumque repetita speculi castigatio. Facundissimo sermone qui ore ejus quasi è beato quodam eloquentiae fonte manabat. 〈 in non-Latin alphabet 〉〈 in non-Latin alphabet 〉. Gratiarum & Camoenarum pullus. Mirare in re tantula acumen divum, Daedaleos flexus. Florens ex eloquentiae myrotheciis. Demosthenis requirit cothur••os. Eloquentiae musculos exprimere ad motum. Demosthenis quatit arma. Oratio stellulis artis illuminata. Melliti verborum globuli. Exquisitissimus quibúsque artis ingeniíque perlita luminibus. Qui quodam stylo fulmine intonant grandius. Qui solus divina & assequi animo & eloqui posset ingenio.

Quis fo••••, quis torrens, quod mare tot fluctibus, quot hic verbis abun∣dat? Quis tantus ingenii, quis facundiae, qui singulas multijugi ap∣paratus species verbis idoneis possit explicare?