Poems to Thespia:

About this Item

Title
Poems to Thespia:
Author
Downman, Hugh, 1740-1809.
Publication
Exeter :: printed by W. Grigg,
1781.
Rights/Permissions

To the extent possible under law, the Text Creation Partnership has waived all copyright and related or neighboring rights to this keyboarded and encoded edition of the work described above, according to the terms of the CC0 1.0 Public Domain Dedication (http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/). This waiver does not extend to any page images or other supplementary files associated with this work, which may be protected by copyright or other license restrictions. Please go to http://www.lib.umich.edu/tcp/ecco/ for more information.

Link to this Item
http://name.umdl.umich.edu/004890102.0001.000
Cite this Item
"Poems to Thespia:." In the digital collection Eighteenth Century Collections Online. https://name.umdl.umich.edu/004890102.0001.000. University of Michigan Library Digital Collections. Accessed April 30, 2025.

Pages

Passages in the First & Second Elegy of Tibullus, alluded to Page 73.

I.

DIVITIAS alius fulvo sibi congerat auro, Et teneat culti jugera magna soli: Quem labor assiduus vicino terreat hoste, Martia cui somnos classica pulsa fugent. Me mea paupertas vitae traducit inerti.

Page 111

Ipse seram teneras maturo tempore vites Rusticus, et sacili grandia poma manu. Nec spes destituat, sed frugum semper acervos Praebeat.— Nam veneror, seu stipes habet desertus in agris, Seu vetus in trivio florida serta lapis.
Sed canis aestivos ortus vitare sub umbra Arboris, ad rivos praetereuntis aquae. Nec tamen interdum pudeat tenuisse bidentem, Aut stimulo tardos increpuisse boves. Non agnamve sinu pigeat, foetumve capellae Desertum oblita matre referre domum. At vos exiguo pecori furesque lupique Parcite.—
Parva seges satis est, parvo requiescere lecto, Si licet, et solito membra levare toro. Quam juvat immites ventos audire cubantem Et dominam tenero continuisse sinu! Aut gelidas hybernus aquas cum fuderit Auster, Securum somnos, imbre juvante, sequi! Hoc mihi contingat, sit dives jure, furorem Qui maris, et tristes ferre potest pluvias. O quantum est auri pereat—
Te spectem suprema mihi cum venerit hora, Et teneam Moriens deficiente manu. Flebis, et arsuro positum Me, Delia, lecto, Tristibus et lacrymis oscula mista dabis.

Page 112

Flebis: non tua sunt duro praecordia serro Vincta, nec in tenero stat tibi corde silex. Illo non juvenis poterit de funere quisquam Lumina, non virgo sicca referre domum Tu Manes ne laede meos, sed parce solutis Crinibus, et teneris Delia parce genis. Interea dum fata sinunt jungamus amores; Iam veniet tenebris mors adoperta caput. Iam subrepet iners aetas, neo amare decebit, Dicere nec cano blanditias capite. Nunc levis est tractanda Venus, dum frangere postes Non pudet, et rixas inseruisse juvat.
Ferte et opes; ego composito securus acervo Despiciam dites.

II.

IPSE boves mea si tecum modo, Delia, possim Iungere, et in folo pascere monte pecus. Et te dum liceat teneris retinere lacertis, Mollis et inculta sit mihi somnus humo. Quid Tyrio recubare toro sine amore secundo Prodest, cum fletu nox vigilanda venit? Nam neque tum plumae, nec stragula picta soporem, Nec sonitus placidae ducere possit aquae.
Do you have questions about this content? Need to report a problem? Please contact us.