Page 455
![Scan of Page 455](/cgi/t/text/api/image/cme:AJT8128.0001.001:00002215/full/!250,250/0/default.jpg)
Here biginnys ful witterli, þe feird elde, at [þ]e king daui.
SAul es slayn, þat soruful king,
Dauid him folus, þat dohuty thing,
þat sett a septir in his hand,
þat men clepis þe kinges wand.
Line 7864
Alle honurd him wid suilk a halising,—
"Hayl be þu lauer[d] dauid, vr king!
Saf and sound ay mot þu be,
Till þat folk es vnder þe."
Line 7868
Dauid was a ful waful man,
Ful riht wisli he reyned þan,
Fra he bigan to be king in land,
Line 7871
was nan þat durst his word widstand.
Fair was þat court he wid him ledd,
His folk bath him loued and dredd.
Had he noght reyned bot a stound,
Quen he a hous bigan to found,
Line 7876
A mekil tour, lang and brad,
þe quilk in Ierusalem he made.
Bot þe wiliest of winne, [folio 55a:2]
Riueliest þai fall in sinne;
Line 7880
He þat sua mani had in wone
Reft him his wijf, þat had bot ane.
He had a dohuti knight of fame,
His wijf hight Barsabe to name,
Line 7884
Allas! scho was sua fair and bright,
þe king kast anis on hir a sight,
He askid, "quat was þat ladi?"
Line 7887
"ȝour knithes wijf," þai said, "vrsi."
þat vri was þat time noght þare,
Bot in þe kinges ost was he fare;
þe quilis þe knight so was a-way
þe king him-seluen bi hir lay.
Line 7892